17 July 2008
ၾကားခ်င္လွသည္ ေခါင္းေလာင္းသံစီစီီ
ေဟာဟုိ ေျမျပင္မွာ ရပ္တည္ေနတဲ့ ေက်ာင္း၀န္းဆီ။ အေျပးအလႊားလွမ္းေနတဲ့ အျဖဴအစိမ္းေတြၾကားမွာ အဲဒီေခါင္းေလာင္းသံတီးမယ့္ ကာယကံရွင္ရွိသည္။ သို႕ေပမယ့္ ေခါင္းေလာင္းသံ ေန႕တိုင္းၾကားရဖို႕က မေသခ်ာ…….
ေဟာဒီအရပ္က သိပ္ေခါင္ပါတယ္တဲ့။ ေျမျပန္႕ေတြရဲ့ ေနာက္ဆံုး ေတာင္ကုန္းေတာင္တန္းေတြရဲ့အစ။ သိပ္ကို ေ၀းလံေခါင္းပါး ရာသီဥတုကျပင္းထန္ပါေသာ နမ္စင္ေက်းရြာ။ ရြာေနလူထု ေတြ႕ရတတ္တဲ့ အျပင္လူေတြက ထူးထူးျခားျခား ေရခဲေတာင္တက္္ဖို႕ေရာက္လာတတ္တဲ့လူမ်ိဳးေတြ။ အဲလိုအရပ္မ်ိဳးဆိုေတာ့ မဖြံ႕ျဖိဳးမတိုးတက္တာ ဘာဆန္းလဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေဟာဒီရြာက လူအညြန္႕အဖူး ေလးေတြလည္း စာတတ္ေပတတ္ျဖစ္ခ်င္ၾကတယ္ေလ။ ဘယ္သူေျပာႏိုင္မလဲ ဒီရြာကေန ႏိုင္ငံံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရးမွာ တတပ္တအားပါ၀င္မယ့္ ပညာရွင္ေတြ မရွိႏိုင္ဘူးလို႕။
ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ ရြာေက်ာင္းကို အစိုးရကခန္႕အပ္တဲ့ ဆရာဆရာမေတြ။ ရပ္ရြာကလည္း အားရပါးရၾကိဳဆိုၾကတယ္။ ဂရုစိုက္ၾကပါတယ္။ ကူညီၾကပါတယ္။ ေဖးမၾကပါတယ္။ ေျမာက္စားၾကပါတယ္။ ေ၀းလံလြန္းလို႕လား ရာသီဥတုပဲမခံႏိုင္ၾကတာလား ဆရာဆရာမတို႕မွာ လခထုတ္ဖို႕ျမိဳ႕တက္သြားျပီးရင္ ျပန္ေရာက္လာဖို႕ ခပ္ခက္ခက္။ တခါတည္းႏွုတ္ဆက္ဖို႕သာျပင္ထားေတာ့။ ေနာက္ထပ္ေနာက္ထပ္ ေရာက္လာသမွ်ေတြသည္လည္း ထို္နည္း ၎။
ျမိဳ႕တက္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ဆရာဆရာမေတြကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႕တားျမစ္ရပါ့မလဲ။ သူတို႕မိသားစုကေကာ ဒီေလာက္ေ၀းလံေခါင္သီအရပ္မွာ ၾကာရွည္ေလးျမင့္ ဘယ္ထားပါ့မလဲေနာ္။ သူတို႕ေတြကေကာ သူတို႕ရဲ့ဘ၀ေတြကို စေတးျပီး ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေနႏိုင္ၾကမယ္တဲ့လား။ ေရာက္လာခါစ အသစ္အဆန္းဆိုေတာ့ သူတုိ႕ေပ်ာ္ရႊင္မွုက ခဏတာ။ မၾကာခင္မွာ သူတို႕အတြက္အစားအေသာက္ အေနအထိုင္ကစလို႕ ျပႆနာ။ ရွားပါးမွု ေပါင္းမ်ားစြာၾကားမွာ ဘယ္ေလာက္သည္းညည္းခံႏိုင္မွာတဲ့လဲ။
ေက်ာင္း၀န္းထဲကို မနက္ေနေရာင္မထြက္လည္း အေရာက္သြားခ်င္ေနၾကတဲ့ ကေလးေတြ ဆရာဆရာမ ေျပာင္းလဲမွုျမန္ဆန္ႏွုန္းကို မသိလိုက္မသိဘာသာ လက္ခံထားၾကတဲ့ ကေလးေတြ စာဖတ္ခ်င္ၾကတဲ့ ကေလးေတြအတြက္ အဲဒီေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းၾကီး ေန႕စဥ္မျပတ္ စီစီညံညံ တီးေစခ်င္လွပါသည္…….
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
ေဟာဟုိ ေျမျပင္မွာ ရပ္တည္ေနတဲ့ ေက်ာင္း၀န္းဆီ။ အေျပးအလႊားလွမ္းေနတဲ့ အျဖဴအစိမ္းေတြၾကားမွာ အဲဒီေခါင္းေလာင္းသံတီးမယ့္ ကာယကံရွင္ရွိသည္။ သို႕ေပမယ့္ ေခါင္းေလာင္းသံ ေန႕တိုင္းၾကားရဖို႕က မေသခ်ာ…….
what a great intro...i love it, bro
ထပ္တူထပ္မ်ွဆုေတာင္းေပးပါတယ္...ကို႐ြာသားေလး
ဒီျပသနာကုိ ေျဖရွင္းဖုိ႔လြယ္တယ္ဗ်။ ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္လုပ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ ေဒသခံ က်ား/မ (၂)ေယာက္ေလာက္ကုိ လက္သပ္ေမြးၿပီး၊ ဆရာ/မ ျပန္လုပ္ခုိင္းရမွာေပါ့။ သူတုိ႔ကမွတဆင့္ ေနာက္မ်ဳိးဆက္သစ္ ဆရာ/မ ေတြ ေမြးထုတ္ေပးရမွာေလ။ ႏုိင္ငံေတာ္ကလည္း အဲဒီအတြက္ စီမံခ်က္သေဘာမ်ဳိး ေငြသုံးရမွာေလ။ ဥပမာ - အလကားသက္သက္ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္မယ့္အစား။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ ကားလွဴမွာထက္စာရင္ အဲဒီမွာ ေငြကုိ ပုံေအာၿပီးသုံးရမွာေလ .... အခုေတာ့ ဦးေဏွာက္အတြက္ အသျပာမသုံးပဲ၊ တျခားေနရာ သုံးေနေတာ့ :(
အခုေတာ့ ေတြးမိလုိ႔ ရင္နာတဲ့အခါ ေခါင္းေလာင္းတလုံး၀ယ္ၿပီး အိမ္မွာ ကုိယ့္ဖာသာ ကုိယ္တီးရမယ့္ကိန္းဆုိက္ေနၿပီ။
ဒါမ်ိဳးေတြ ရွိပါတယ္လို ့ဆိုတဲ့ ေကာ့မန္ ့ေလးေႀကာင့္
ရြာသားေရးတဲ့ စာကို ေသခ်ာ လာဖတ္သြားပါတယ္။
ေခါင္းေလာင္းသံေလးေတြ အၿမဲၾကားခ်င္မိပါတယ္
အဲဒီ့ဘ၀က ကေလးေလးေတြအျဖစ္ကုိလည္း သနားမိတယ္ (အင္း ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္ကာလတုန္း က အဲလုိေ၀းလံေခါင္ျဖားတဲ့ေနရာေဒသမွာ ဆရာမသြားလုပ္မယ္လုိ ့ တကယ့္ကုိ စိတ္ကူးခဲ့ဖူးတယ္)
Post a Comment