တိုင္ဖုန္း၊ ျမန္မာ့ရြာ နဲ႕ ၁၀၁

ျမန္မာမွာေရာ စလံုးမွာေရာ ေနခဲ့ဖူးတဲ့ကာလေတြအတြင္း တိုင္ဖုန္းဆိုုတာ မသိမထိမရွိခဲ့ဘူး။ နာဂစ္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ စလံုးကိုေရာက္ေနခဲ့တာေၾကာင့္လည္း မုန္တိုင္းဆိုတာ ဂ်ိဳနဲ႕လား ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အခုုလည္း ဆန္းမြန္းေရကန္ကို ေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ထိုင္ေပျမိဳ႕မွာ တိုင္ဖုုန္းဝင္ေနခဲ့တယ္။ ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ မုန္တိုင္းလက္က်န္ မိုးေရာေလေရာနဲ႕ၾကံဳရတယ္။ ထီးေဆာင္းလို႕ မရေအာင္ ျပင္းတဲ့ေလနဲ႕ ေဝွ႕ဝိုက္ရြာခ်ေနတဲ့ မုိးေရေတြ ၾကားထဲ အေတာ္ေလးသြားရလာရ ခက္ခဲပါတယ္။ အိပ္တဲ့ အိမ္ရဲ့ မွန္ျပတင္းကို တညလံုး သစ္ကိုင္းေတြ ရိုက္ခတ္ေနတဲ့ေၾကာင့္ လက္က်န္ေတာင္ အေတာ္ေလး ျပင္းထန္ေနတာ တကယ့္မုန္တိုင္းသာဆို ေတာ္ေတာ္ေလးဆိုးမယ္လို႕ ေတြးမိတယ္။

ေနာက္တေန႕မနက္ မိုုးေလ ကင္းလြတ္သြားေပမယ့္ ထုိင္ေပရဲ့ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မုန္တိုင္းအတြက္ ပိတ္ထားခဲ့ပါတယ္။ တည္းတဲ့ေနရာနားက ျမန္မာ့ရြာကိုက်ေနာ္တုိ႕သြားၾကတယ္။ ထိုင္ေပမွာ အေျခခ်ေနထိုင္တဲ့ ျမန္မာေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲဆိုတာ အဲ့ဒီလမ္းကိုသြားၾကည့္ရင္ သိႏိုင္တယ္။ ျမန္မာအစားအစာေတြလည္း တပံုတပင္ လဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္း ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္သြားသလိုလုိပါပဲ။

အမ်ိဳးက အလုပ္ရွိလို႕ အိမ္ျပန္သြားျပီး က်ေနာ္တို႕ကေတာ့ ထိုင္ေပရဲ ့မိုုးေမွ်ာ္အေဆာက္အဦး ၁၀၁ ကိုသြားၾကတယ္။ တျခားေနရာေတြ ပိတ္ထားတာမို႕ မိုးေလကင္းလြတ္တဲ့ ဒီအေဆာက္အဦးထဲကို လည္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ အေပၚကိုတက္ဖို႕အတြက္ တန္းစီေစာင့္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေအာက္ထပ္က ဓါတ္ပံုျပိဳင္ပြဲကို ဝင္ၾကည့္ၾကတယ္။ ရာသီဥတုုအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ရိုက္ထားတဲ့ ဒီနာမည္ေက်ာ္ အေဆာက္အဦးဟာ ပံုေတြထဲမွာ အေတာ္ေလးလွေနခဲ့ပါတယ္။

ဓါတ္ေလွခါးထဲမွာလည္း လူေတြ ျပည့္ၾကပ္ေနတာပါပဲ။ ဓါတ္ေလွခါးတက္သြားတာ ျငိမ့္ျငိမ့္ေညာင္းေညာင္းပဲ ဒီေလာက္အျမင့္ကို တက္သြားေပမယ့္ နားအူတာ မရွိေအာင္ ေဆာက္ထားတဲ့ အတတ္ပညာကေတာ့ အံ့ၾသစရာပါပဲ။ အေပၚထပ္မွာ တိမ္ေတြၾကားက ထိုင္ေပျမိဳ႕ကို ပတ္ခ်ာလည္ လိုက္ၾကည့္မိေတာ့တယ္။

ေနာက္ထပ္ ျပပြဲအျဖစ္ျပထားတဲ့ ေက်ာက္စိမ္းရုုပ္ထြင္းအႏုပညာနဲ႕ ေရႊပန္းထိမ္ အႏုလက္ရာေတြကိုု ေသခ်ာလိုက္ၾကည့္ျဖစ္ၾကတယ္။ ျပန္ဆင္းလာတဲ့အခါ ယာမင္ေခါက္ဆြဲစားျပီးေန႕လည္စာကို ျပီးလိုက္ၾကတယ္။

ထိုင္ေပျမိဳ႕က မိုုးေတြရြာေနတုန္းေပါ့...

ေနာက္ေန႕ ေလဆိပ္ကို ငွားထားတဲ့ကားနဲ႕ ဆင္းလာၾကတယ္။ ထိုင္ဝမ္ေျမကို ေနာက္တေခါက္ ေသခ်ာလာဦးမယ္လို႕ အမ်ိဳးကို ေျပာခဲ့ေပမယ့္ ယေန႕ထက္ထိေတာ့ ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေသး.....

日月潭 Sun Moon Lake တညတာ

ရန္ကုန္မွာ တရုတ္စာဖတ္ခဲ့တုန္းက ဒီေရကန္အေၾကာင္းကို ဖတ္ျပီး ရင္းႏွီးခဲ့ဖူးတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ တခ်ိန္မွာ ဒီေရကန္ကို ေရာက္ျဖစ္မယ္လို႕ေတာ့ ေတြးမထားမိခဲ့ဘူး။ ထိုင္ဝမ္မွာ ဘယ္ကို သြားခ်င္သလဲလို႕ေမးတဲ့အခါ ဓါတ္ပံုတခ်ိဳ႕ကေန စိတ္ညြတ္ေနတဲ့ ဒီေရကန္ကို သြားခ်င္တယ္လို႕ ေျပာလိုက္မိတယ္။ ထိုင္ဝမ္က အမ်ိဳးက သူလည္းလိုက္မယ္ စီစဥ္ထားမယ္လို႕ဆိုတယ္။ ဒါနဲ႕ သူအလုပ္အားတဲ့တရက္မွာ ဒီခရီးစဥ္ကို စခဲ့ၾကပါတယ္။

အမ်ိဳးက Package Tour စီစဥ္ထားတာပါ။ က်ည္ဆန္ရထားနဲ႕ကား အျပင္ ဟိုတယ္တညပါတဲ့ ခရီးစဥ္ပါ။ က်ည္ဆန္ရထားဆိုတဲ့ အသံၾကားတာနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ေတြ ေခါင္းေထာင္သြားၾကတယ္။ ဂ်ပန္ကိုလည္း မေရာက္ဖူးေသးတာမို႕ က်ည္ဆန္ရထားစီးဖူးဖို႕ ျမင္ဖူးဖို႕ဆိုတာ အေဝးၾကီးေလ။ တကယ္စီးရမယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ေတြ ခုန္ေနၾကေတာ့တာ။ လက္မွတ္ကို တဖြဖြကိုင္ေနၾကတာမို႕ အမ်ိဳးက လက္မွတ္ေတြ ေပ်ာက္သြားမွာစိုးတာနဲ႕ သူပဲ ယူျပီးသိမ္းထားလိုက္တယ္။


မနက္ ရထားထဲေရာက္တဲ့အခါလည္း ဓါတ္ပံုေတြရိုက္လိုက္ ရထားကိုအိပ္မက္ထဲမွာမ်ား စီးေနရသလား ထင္ေနေသးတာ။ ရထားစီးရခ်ိန္က သံုးနာရီေလာက္ပဲ ၾကာပါတယ္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို ရိပ္ခနဲ ရိပ္ခနဲ ေနေအာင္ ျမန္ျမန္သြားတဲ့ ရထား ျငိမ္သက္ေနတာကို အံ့ၾသေနမိတာ။ ရန္ကုန္မႏၱေလး အျမန္ရထားကို ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာစီးရတိုင္း ပုုခက္ထဲ ေခ်ာ့သိပ္သလို ျဖစ္ေနတာနဲ႕ ႏွိဳင္းယွဥ္မိေနခဲ့တာ။ တိုင္ခ်ံဳးကိုေရာက္တဲ့အခါ ေတာင္ေတြ တိမ္ေတြၾကားက ျမိဳ႕ဟာ ပံုျပင္ပိုဆန္ေနခဲ့တယ္။

ရထားကေန ေရကန္ကို သြားတဲ့ ကား ထပ္ေျပာင္းစီးရမယ္။ ေရကန္သြားတဲ့ ကားအခ်ိန္မေရာက္ေသးတာမို႕ ခဏေစာင့္ေနၾကရေသးတယ္။ သူ႕အခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႕ ခရီးသည္မျပည့္ေသးပဲ ကားက ထြက္တယ္။ ကားကအေခ်ာင္ၾကီးပါပဲ။ တိမ္ေတြကို ၾကည့္ေငးဖုုိ႕ တေယာက္တခံုထိုင္ျပီး လုုိက္လာၾကတယ္။ သူ႕ႏိုင္ငံမွာ ပင္စင္စား အသက္ၾကီးသူေတြကို ကားခ တဝက္ပဲယူျပီး အစိုးရက ေနာက္တဝက္က်ခံတယ္ ဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။ အားက်စရာေကာင္းခ်က္ေနာ္။

ဘူတာကေန လမ္းမွာ ခဏရပ္ေတာ့မွ ေဖာ္မိုဆာ ကစားကြင္းမွာ လူတခ်ိဳ႕ဆင္းေတာ့မွ ကစားကြင္းရွိတာသိေတာ့တယ္။ ခုေတာ့ တညအိပ္ပဲ လာတာမို႕ ေနာက္တေခါက္လာမွပဲ ကစားမယ္လို႕ ေျပာမိတယ္။

ဟိုတယ္နားမွာ ကားကရပ္ေပးပါတယ္။ ဟိုတယ္ကေန ျမင္ရတဲ့ ေရကန္က သိပ္ကိုလွပါတယ္။ အထုတ္ေတြ ခ်ျပီးတာနဲ႕ ေန႕လည္စာစား။ ကမန္းကတန္းဖယ္ရီနဲ႕ ဟုိတဖက္ကမ္းကို ကူးဖို႕ေျပးၾကတယ္။ ဖယ္ရီေပၚေရာက္မွ အရာရာကို မေၾကာက္တတ္ဖူးလို႕ ထင္ထားတဲ့ အမ်ိဳးဟာ သေဘၤာစီးဖို႕ ေၾကာက္တယ္ဆိုတာ သိရေတာ့တယ္။

ေရရဲ့အေရာင္ဟာ စိမ္းေမွာင္ေနတယ္။ ကမ္းမကပ္ခင္ သီခ်င္းသံ သဲ့သဲ့ၾကားေနရျပီ။ ကခ်င္လိုုလို ခ်င္းလိုလို တိုုင္းရင္းသား အဝတ္အစားေတြနဲ႕ ေဒသခံတိုင္းရင္းသားေတြတဲ့။ တိုင္းရင္းသူေလး လွလို႕ခြင့္ေတာင္းျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ယူလာခဲ့ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားတေယာက္ကိုေတာ့ သူ႕ခေလးနဲ႕ မွတ္တမ္းတင္ရိုက္ခဲ့ပါေသးတယ္။

အဲ့ဒီကေန Cable car ကားစီးၾကတယ္။ အေပၚျမင့္ကေန ျမင္ရတဲ့ ေရကန္က အေတာ္ကိုလွပါတယ္။ မိုးတိမ္ေတြၾကားကေန ျမင္ရတဲ့ ရွဳခင္းကေန မိုးေတြကင္းသြားတဲ့ ရွဳခင္း ခဏအတြင္းမွာ ရာသီဥတုုက ေျပာင္းေနခဲ့တယ္။


ျပန္လာတဲ့လမ္းမွာ ေတာဝက္သားကင္ေတြ႕လို႕ ဝင္ဆြဲၾကေသးတယ္။

ေရကန္ေဘာင္မွာ ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္း မိုုးခ်ဳပ္တဲအထိ ေရကန္ကိုေငးၾကည့္ခဲ့ၾကတယ္။ စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕ျပီး ဘာေတြ ေျပာမွန္းမသိေျပာေနခဲ့ၾကေသးတာ.

တအားပင္ပန္းျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ေပမယ့္ ေနရာအသစ္ေရာက္ရင္ က်ေနာ့ထံုးစံအတိုင္း အေစာၾကီးႏိုးေနခဲ့တယ္။ သူတို႕ကို မႏွိဳးေတာ့ပဲ တေယာက္တည္း ကင္မရာနဲ႕ ဓါတ္ပံုုရိုက္ျဖစ္တယ္။ မနက္ခင္း ေရကန္ရယ္တိမ္ေတြရယ္ေတာင္ေတြရယ္ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳကို အျပည့္အဝေပးပါတယ္။

က်ေနာ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဟိုတယ္မွာ မနက္စာ စားဖို႕လုုပ္ၾကတယ္။ မနက္စာစားျပီး ေရကန္တပတ္ စက္ဘီးစီးၾကမယ္ဆိုျပီး စက္ဘီးတစီးစီနဲ႕ ထြက္လာၾကတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္ ဓါတ္ပံုရိုက္ေနၾကတာနဲ႕ ကန္တပတ္မေရာက္ပဲ ေလးပံုတပံုေလာက္နဲ႕ ျပန္လွည့္လာၾကတယ္။


ေရခဲမုန္႕ေတြ႕လို႕ ဝယ္စားၾကတယ္။ ျပီးတာနဲ႕ ကားေစာင့္ျပီး က်ည္ဆန္ရထားစီးဖို႕ ျပန္လာၾကတယ္။ ေမလမွာ ခ်ယ္ရီေတြနဲ႕ သိပ္လွတယ္ဆိုတဲ့ ဒီေရကန္ကို ေနာက္တေခါက္ အေရာက္လာဦးမယ္လို႕ ေျပာမိေပမယ့္ ယေန႕ထက္ထိ ထိုင္ဝမ္ကို ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေသးပဲျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္.....