အလုပ်မှာတွေ့ကြုံရတာလေးတစ်ခုပါ။ တစ်ခါတစ်လေ အလုပ်ခွင်ဆိုတာ တရားခွင်လည်းဖြစ်သွားတတ်သလို ကိုယ်ကိုတိုင်လည်း တရားသူကြီးဖြစ်သွားတတ်တာမျိုးလေ။ ကျနော့ အတွက်ခက်ခဲတဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ဖြစ်ခဲ့တာမို့ ယနေ့ အထိ မှန်လားမှားလား မကွဲပြားနိုင်။ အများအတွက်ချမှတ်တဲ့ စည်းကမ်းဆိုတာ တသတ်မှတ်တည်းပဲ ရှိသင့်တယ်ဆိုတဲ့ ယုံကြည်ချက်နဲ့ ယနေ့အထိ အမှတ်ရနေတဲ့ အဖြစ်ရယ်လေ…….
ကျနော့စက်ရုံက ဘီယာစက်ရုံတစ်ခုပါ။ ထုတ်လုပ်မှုက ရှေ့ဆုံးကပေါ့။ နေ့နေ့ညည ထုတ်လုပ်နေတဲ့ ဒီစက်ရုံမှာ ထုတ်လုပ်ရေးဌာန မှာ ဝန်ထမ်းပေါင်းများစွာနဲ့။ နေ့စား လခစားပေါင်းများစွာနဲ့ ပါ။ ဘီယာစက်ရုံမှာလုပ်ကိုင်နေတဲ့ ဝန်ထမ်းယောကျ်ားလေးတွေအတွက် မြင်သာမြင်ရ မကြင်ရ။ သူတို့လည်း လောကီလူသားမို့ ဘာခံနိုင်မှာလည်း လွယ်ရင် သူကြွယ်တောင်လက်မနှေးဘူးဆိုတာ လည်းရှိတာကိုး။ အဲဒီတော့ အခွင့်အရေးရသလို တစ်ယောက်တစ်လက်ဆွဲလိုက်ကြတာပေါ့။ အခွင့်မသာလို့မိသွားခဲ့ရင်ကော..
တစ်နေ့တစ်နေ့ အထဲမှာတင်မက အပြင်ကိုသယ်ထုတ်ဖို့ကြိုးစားကြတော့ ဒီအတိုင်းလွတ်ထားလို့မဖြစ်ချေဘူးပေါ့။ စည်းကမ်းတွေတသီကြီးရေး ကြော်ငြာသင်ပုန်းမှာလည်း ကပ်လို့။ တစ်ညသား ကျနော် ညဆင်းကျတဲ့ ည အဲဒီညက ပုံမှန်အတိုင်း။ ဒါပေမယ့် ၁၂နာရီကျော်လောက်မှာတော့ လှုပ်လှုပ်နဲ့ နေ့စားကောင်လေးတစ်ယောက်ကို ကျနော့ ဝန်ထမ်းတွေခေါ်လာကြတယ်။ အစ်ကိုတဲ့ သူဘီယာခိုးထားတယ်တဲ့ လက်ထဲမှာလည်းပုလင်းနဲ့ ငြင်းစရာကိုမရှိ။ ထုံးစံအတိုင်း ရုံးက ခုံရုံးဖွင့်ရတာပေါ့။ကျနော့ အကျင့်အတိုင်းဘာလို့ လုပ်ရတာလဲလို့မေးကြည့်မိတယ်။ သူကိုကြည့်တော့ ၁၈ကျော်ကာစ ငယ်ရွယ်သေးတဲ့အရွယ်။သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်။ သူ့အဖေက စက်ရုံရှေ့ ရဲစခန်းကရဲ။ ဆယ်တန်းဖြေပြီး ကျောင်းမတက်ခင် အလုပ်ဝင်လာတာတဲ့။ ငယ်ရွယ်သေးတော့ ဘီယာဆိုတာဘာလည်းစမ်းသပ်ချင်မှာပါ။ လောကကြီးကို စူးစမ်းချင်တဲ့ အရွယ်မဟုတ်လား။ သူရိုးသားစွာ ဝန်ခံတယ်ဗျ။ အစ်ကိုကျွန်တော် သောက်ကြည့်ချင်လို့တဲ့ အပြင်မှာဝယ်မသောက်နိုင်လို့တဲ့။ ကျနော့ကို အလုပ်မထုတ်ပါနဲ့ အစ်ကိုတဲ့။ ကျနော်တို့ရဲ့ စည်းကမ်းက သူ့ကို အလုပ်ထုတ်ရမှာပါ။ အပြစ်ဆိုတာသိသိကြီးနဲ့ ကျုးလွန်တဲ့လူတွေကို အများရှေ့မှာ စံပြအဖြစ်အရေးယူမှသာ နောက်ထပ်ကျုးလွန်မှုဆိုတာ နည်းပါးလိမ့်မယ်ထင်ပါတယ်။ အဲဒီတော့ ကျနော်ဘာဆုံးဖြတ်ရမလဲ။ ချို့တဲ့လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ စူးစမ်းချင်စိတ်ရယ် စည်းကမ်းချိုးဖောက်မှုရယ်။ တကြိမ်တခါဆိုပြီးခွင့်လွှတ်လို့ရပေမယ့် တကြိမ်တခါကနေ ကြိမ်ဖန်များစွာအထိ ကျူးလွန်တတ်သွားမှာကိုလည်း မဖြစ်စေချင်။ ဆုံးဖြတ်ရခက်ခက်။ ဒါပေမယ့် ကျောသားရင်သားမခွဲခြားပဲ အုပ်ချုပ်ရမှာဆိုတော့ စိတ်ကိုဒုံးဒုံးချ အဲဒီကလေးကို ခေါ် ရှေ့မှာ ထိုင်ခိုင်းပြီး အသေအချာရှင်းပြရတယ်။ ဒီနေ့အဖြစ်အပျက်ကို မင်းဘဝအတွက်တခုလုံးစာ သယ်ဆောင်မသွားစေချင်ဘူး ဒီလိုမျိုးထပ်မံမလုပ်စေချင်ဘူးပေါ့။ မတတ်တတတ် ဆုံးမစကားတွေပြောခဲ့တာပေ့ါ။ သူ့စိတ်မှာအနာတရမဖြစ်သွားစေချင်ဘူး လူငယ်ဘဝကို အစွန်းအထင်းကင်းစွာ ကျော်ဖြတ်စေချင်တယ်လေ။
နောက်တလလောက်ကြာတော့ ကျနောသူ့ ကို အပြင်မှာတွေ့ပါတယ်။ သူကျနော့ကို လာမနှုတ်ဆက်ပင်မယ့် ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေတာတွေ့ပါတယ်။ သေချာတယ်သူကျနော့ကို မှတ်မိပါတယ်။ ကျနော်ကတော့ ကျနော့ ဆုံးဖြတ်ချက်မှန်မယ်လို့ ဒီနေ့အထိတော့ ထင်မှတ်နေတုန်းပါ…………………
ကျနော့စက်ရုံက ဘီယာစက်ရုံတစ်ခုပါ။ ထုတ်လုပ်မှုက ရှေ့ဆုံးကပေါ့။ နေ့နေ့ညည ထုတ်လုပ်နေတဲ့ ဒီစက်ရုံမှာ ထုတ်လုပ်ရေးဌာန မှာ ဝန်ထမ်းပေါင်းများစွာနဲ့။ နေ့စား လခစားပေါင်းများစွာနဲ့ ပါ။ ဘီယာစက်ရုံမှာလုပ်ကိုင်နေတဲ့ ဝန်ထမ်းယောကျ်ားလေးတွေအတွက် မြင်သာမြင်ရ မကြင်ရ။ သူတို့လည်း လောကီလူသားမို့ ဘာခံနိုင်မှာလည်း လွယ်ရင် သူကြွယ်တောင်လက်မနှေးဘူးဆိုတာ လည်းရှိတာကိုး။ အဲဒီတော့ အခွင့်အရေးရသလို တစ်ယောက်တစ်လက်ဆွဲလိုက်ကြတာပေါ့။ အခွင့်မသာလို့မိသွားခဲ့ရင်ကော..
တစ်နေ့တစ်နေ့ အထဲမှာတင်မက အပြင်ကိုသယ်ထုတ်ဖို့ကြိုးစားကြတော့ ဒီအတိုင်းလွတ်ထားလို့မဖြစ်ချေဘူးပေါ့။ စည်းကမ်းတွေတသီကြီးရေး ကြော်ငြာသင်ပုန်းမှာလည်း ကပ်လို့။ တစ်ညသား ကျနော် ညဆင်းကျတဲ့ ည အဲဒီညက ပုံမှန်အတိုင်း။ ဒါပေမယ့် ၁၂နာရီကျော်လောက်မှာတော့ လှုပ်လှုပ်နဲ့ နေ့စားကောင်လေးတစ်ယောက်ကို ကျနော့ ဝန်ထမ်းတွေခေါ်လာကြတယ်။ အစ်ကိုတဲ့ သူဘီယာခိုးထားတယ်တဲ့ လက်ထဲမှာလည်းပုလင်းနဲ့ ငြင်းစရာကိုမရှိ။ ထုံးစံအတိုင်း ရုံးက ခုံရုံးဖွင့်ရတာပေါ့။ကျနော့ အကျင့်အတိုင်းဘာလို့ လုပ်ရတာလဲလို့မေးကြည့်မိတယ်။ သူကိုကြည့်တော့ ၁၈ကျော်ကာစ ငယ်ရွယ်သေးတဲ့အရွယ်။သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်။ သူ့အဖေက စက်ရုံရှေ့ ရဲစခန်းကရဲ။ ဆယ်တန်းဖြေပြီး ကျောင်းမတက်ခင် အလုပ်ဝင်လာတာတဲ့။ ငယ်ရွယ်သေးတော့ ဘီယာဆိုတာဘာလည်းစမ်းသပ်ချင်မှာပါ။ လောကကြီးကို စူးစမ်းချင်တဲ့ အရွယ်မဟုတ်လား။ သူရိုးသားစွာ ဝန်ခံတယ်ဗျ။ အစ်ကိုကျွန်တော် သောက်ကြည့်ချင်လို့တဲ့ အပြင်မှာဝယ်မသောက်နိုင်လို့တဲ့။ ကျနော့ကို အလုပ်မထုတ်ပါနဲ့ အစ်ကိုတဲ့။ ကျနော်တို့ရဲ့ စည်းကမ်းက သူ့ကို အလုပ်ထုတ်ရမှာပါ။ အပြစ်ဆိုတာသိသိကြီးနဲ့ ကျုးလွန်တဲ့လူတွေကို အများရှေ့မှာ စံပြအဖြစ်အရေးယူမှသာ နောက်ထပ်ကျုးလွန်မှုဆိုတာ နည်းပါးလိမ့်မယ်ထင်ပါတယ်။ အဲဒီတော့ ကျနော်ဘာဆုံးဖြတ်ရမလဲ။ ချို့တဲ့လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ စူးစမ်းချင်စိတ်ရယ် စည်းကမ်းချိုးဖောက်မှုရယ်။ တကြိမ်တခါဆိုပြီးခွင့်လွှတ်လို့ရပေမယ့် တကြိမ်တခါကနေ ကြိမ်ဖန်များစွာအထိ ကျူးလွန်တတ်သွားမှာကိုလည်း မဖြစ်စေချင်။ ဆုံးဖြတ်ရခက်ခက်။ ဒါပေမယ့် ကျောသားရင်သားမခွဲခြားပဲ အုပ်ချုပ်ရမှာဆိုတော့ စိတ်ကိုဒုံးဒုံးချ အဲဒီကလေးကို ခေါ် ရှေ့မှာ ထိုင်ခိုင်းပြီး အသေအချာရှင်းပြရတယ်။ ဒီနေ့အဖြစ်အပျက်ကို မင်းဘဝအတွက်တခုလုံးစာ သယ်ဆောင်မသွားစေချင်ဘူး ဒီလိုမျိုးထပ်မံမလုပ်စေချင်ဘူးပေါ့။ မတတ်တတတ် ဆုံးမစကားတွေပြောခဲ့တာပေ့ါ။ သူ့စိတ်မှာအနာတရမဖြစ်သွားစေချင်ဘူး လူငယ်ဘဝကို အစွန်းအထင်းကင်းစွာ ကျော်ဖြတ်စေချင်တယ်လေ။
နောက်တလလောက်ကြာတော့ ကျနောသူ့ ကို အပြင်မှာတွေ့ပါတယ်။ သူကျနော့ကို လာမနှုတ်ဆက်ပင်မယ့် ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေတာတွေ့ပါတယ်။ သေချာတယ်သူကျနော့ကို မှတ်မိပါတယ်။ ကျနော်ကတော့ ကျနော့ ဆုံးဖြတ်ချက်မှန်မယ်လို့ ဒီနေ့အထိတော့ ထင်မှတ်နေတုန်းပါ…………………
.jpg)
4 comments:
မင္း မွန္တယ္သူငယ္ခ်င္း။ တႀကိမ္တခါ အမွားမုိ႕လုိ႕ ကုိယ္ကခြင့္လႊတ္လုိက္ၿပီတဲ့။ ေနာက္တႀကိမ္ သူမလုပ္ေတာ့ဘူးလုိ႕ ကုိယ္ ကုိတုိင္ အာမခံရဲလား ???
သူ က ကုိယ္ မွ မဟုတ္တာေလ ...။
ဥပေဒဆုိတာ ျဖစ္ၿပီးခဲ့သမွ်ေတြကုိ နမူနာယူဖုိ႕ ထုတ္ထားတဲ့ ေလာကျဖစ္ရပ္မွန္ စာအုပ္တစ္အုပ္လုိ႕ ငါ ယူဆထားတယ္။
အမွန္တကယ္ဆုိ သူက Friday မွာ ဆင္ႏြဲခြင့္ မရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့မယ္ ဆုိရင္ေတာင္မွ ရင္းႏွီးတဲ့လူတေယာက္ကုိကပ္ၿပီး ခြင့္ေတာင္း ေသာက္သင့္တယ္ေလ...။
“အတိအက်မသိပဲ ေ၀ဖန္တာ အမွားရွိခဲ့ရင္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ကြာ။”
တခါတခါ တခ်ိဳ႕ေသာကိစၥေတြဟာ တကယ္ပဲ ဆံုးျဖတ္ရခက္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုအတြက္ Congratulations ပါ ကိုရြာသားေလးေရ။ ဟိုကေလးရဲ႕ဘ၀လည္း အစြန္းအထင္း ကင္းကင္းနဲ႔ ေအာင္ျမင္ပါေစ။
အမွန္ျခစ္
Is it tiger beer?
Post a Comment