ဂုဏ္ယူစမ္းပါ မင္းျမန္မာ

မေ၀ေလးရဲ့ “ေဒါသျဖစ္၀မ္းနည္းခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ကေလးတစ္ခု” နဲ႔သက္ဆိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္လည္းၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂုဏ္ယူခဲ့ပါတယ္ က်ေနာ့လူမ်ိဳးအတြက္။ က်ေနာ့အျဖစ္က….

ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္က အသံုးအျဖဳန္းၾကီးတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နည္းနည္းေနာင္တရျပီး ပိုက္ဆံစုမလားစဥ္းစားရင္း ဘဏ္အေကာင့္တစ္ခုဖြင့္ဖို႕သြားခဲ့တယ္။ ရံုးကလည္းခြင့္ယူျပီးတာမို႕ တစ္လက္စတည္း ဆံပင္လည္းညွပ္ရင္း အနီးအနားက ဘဏ္တစ္ခုကို ၀င္လိုက္မိတယ္။ စ၀င္၀င္ခ်င္း အေစာင့္ကေမးတယ္ ဘဏ္အေကာင့္ဖြင့္ဖို႕လား ပိုက္ဆံပါလား ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ပါလား အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ကတ္ျပားပါလားေပါ့။ အားလံုးစံုတယ္ဆိုေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း တံုကင္နံပါတ္ေလးထုတ္ေပးတယ္။ ၁၀၂၃ တဲ့ လက္ရွိ ၁၀၂၂ ဆိုေတာ့ ေရွ႕ကတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္ေပါ့။ အေတာ္ပဲသိပ္မေစာင့္ရေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္ေရာက္ရွိခ်ိန္ ၁၂:၃၀ pm။

ဒါေပမယ့္ ေရွ႕ကလည္း အနီေရာင္စာအုပ္ေလးမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတံဆိပ္ေလးနဲ႕။ သူ႕ကို ေျပာဆိုျပီး ဘဏ္စာေရးမ တရုတ္မေလးက အခန္းတစ္ခုထဲ၀င္သြားတယ္။ အင္းအမွုမဲ့အမွတ္မဲ့နဲ႕ တစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္။ ျပီးေတာ့မွသူထြက္လာတယ္ ျပီးေတာ့အဲဒီဦးၾကီးကိုေမးတယ္ “ရွင့္ႏိုင္ငံမွာ အစိုးရဌာနမွာ ရာထူးၾကီးၾကီးနဲ႕လုပ္ေနပါသလားတဲ့” သူေမးခ်င္တာကို သူတိုက္ရိုက္ေမးလို႕မရလို႕ ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္ေမးေနတယ္ ဟိုဦးၾကီးကလည္း ဘာေမးမွန္းမသိဘူးေလ ေနာက္ေတာ့ သူ႕ဘာသူပဲ ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္ထင္တယ္ စာရြက္စာတမ္းေတြထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ၂:၁၀ pm။

က်ေနာ့အလွည့္။ က်ေနာ့ေနာက္မွာ ဒီႏိုင္ငံသား လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရယ္ အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ရယ္ေစာင့္ေနေသးတယ္။ အေဒၚၾကီးကေတာ့ ေနာက္ေန႕မွ ျပန္လာမယ္ဆိုျပီး ဘြတ္ကင္တင္ျပီးျပန္သြားတယ္။ ေစာင့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကို ဘဏ္အရာရွိတစ္ေယာက္ကလာ စကားေျပာေပးေနတယ္။ က်ေနာ့ကိုေတာ့ ၁၀၀၀နဲ႕စဖြင့္ရမယ္တဲ့။ သူ႕ကိုေတာ့ ၅၀၀ ရွိရင္ရျပီဆိုပါလား။ အင္းေလ သူ႕ႏိုင္ငံသားဆိုေတာ့ အခြင့္အေရးေတာ့ပိုေပးမွာေပါ့။ က်ေနာ္တို႕ဆီမွာလည္း က်ေနာ္တို႕က အခြင့္ထူးခံလူတန္းစားေတြ မဟုတ္လား (ရယ္ခ်င္ပက္က်ိ မျဖစ္ၾကပါနဲ႕ေနာ္)။

ဘဏ္စာေရးမက စေမးတယ္ အလုပ္နဲ႕ပတ္သတ္တာဖြင့္မွာလားတဲ့ က်ေနာ္က မဟုတ္ဘူးကိုယ္ပိုင္ဆိုေတာ့ စာရြက္စာတမ္းအေထာက္အထားေတြ ေတာင္းၾကည့္တယ္။ ဒီမွာအလုပ္လုပ္တာၾကာပလားတဲ့ က်ေနာ့ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္လည္းျမင္ေရာ သူလည္းစိတ္ညစ္သြားမယ္ထင္တယ္။ စိတ္မရွိနဲ႕တဲ့ “ရွင္တို႕ႏိုင္ငံသားေတြအတြက္ အထူးအခြင့္အေရးေပးထားတယ္တဲ့ က်မတို႕မွာ ရွင္တို႕ရဲ့ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကို စစ္ေဆးရပါလိမ့္မယ္တဲ့” ဘာေတြစစ္ေဆးတယ္ဆိုတာေတာ့ သိေလာက္ၾကမယ္ထင္ပါတယ္။

ေနာက္တေခါက္ အခန္းထဲ၀င္အသြားက ေနာက္ထပ္တစ္နာရီေပါ့။ အဲဒီတစ္နာရီကို အီေဖကိုယ္က ဘာရမလဲ ရံုးကအစ္မၾကီးဆီက ငွားထားတဲ့ ၾကယ္နီရဲ့ ကိုတံငါစာအုပ္ထဲက ကိုေဒါင္းစိန္နဲ႕ နွစ္ပါးသြားေနလုိက္တာေပါ့။ အရာရွိတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဟန္အျပည့္နဲ႕စာအုပ္ဖတ္ေနတဲ့ကုိယ့္ကို မရွုစိမ့္ေတာ့ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဘာညာေပါ့ လာေမးေနေသးတယ္။ မင္အျပည့္နဲ႕ ေမးေလးပဲထိုးျပလိုက္တယ္ သူသေဘာေပါက္မွာပါ။

ကံေကာင္းတယ္ထင္တယ္ ၾကည့္ရတာ နာမည္တူ ရွာမေတြ႕ခဲ့ဖူးထင္တယ္။ ေအာင္ျမင္စြာျပန္ထြက္လာတယ္။ နာမည္ေလးလံုးေပးခဲ့တဲ့ ဘၾကီးဘုန္းၾကီးကို ေက်းဇူးတင္ရမယ္။ ႏို႕မို႕ဆို…

ဘဏ္နဲ႕ပတ္သတ္တာေတြ ရွင္းျပရင္း က်န္ေသးတယ္တဲ့ တျခားလူေတြမလိုပင္မယ့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအတြက္သီးျခား စာရြက္တစ္ရြက္က်န္ေနပါေသးတယ္တဲ့။ အဲဒီစာရြက္ကို ေသခ်ာဖတ္ျပီးလက္မွတ္ထိုးေပးပါတဲ့။ နားမလည္ပါးမလည္ေတာ့ဖတ္လိုက္တာပဲ ေနာက္ဆံုးထင္တာေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ဒီဘဏ္မွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ မအပ္ႏွံရ မထုတ္ေပးရလားပဲ။ ဘာဆိုင္တာမွတ္လို႕ ဒီပိုက္ဆံဆို ဒီလာတုန္းက တစ္ခါလားကိုင္ခဲ့ဖူးတာ။ ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီးထိုးလိုက္တယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘဏ္ကတ္ေလးတစ္ခုရလာခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ၃:၃၀ pm။ ေနာက္မွာေစာင့္ေနတဲ့ တေလွၾကီးေတာ့ ပ်င္းရိေနမွာပဲ။

က်ေနာ္တို႕လူမ်ိဳးေတြပဲ အထူးအခြင့္အေရးေပးထားတဲ့ ဒီ service မ်ိဳးကိုခံယူရင္း အိမ္ကို ေျမာက္ၾကြၾကြနဲ႕ျပန္လာခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႕ေရာ ဂုဏ္မယူဘူးလား ငါတို႕ျမန္မာ ဆိုျပီး……