က်ေနာ္ ေကာ္ဖီဘာေၾကာင့္ေသာက္ျဖစ္သလဲ

ေကာ္ဖီ ေကာ္ဖီ တစ္ေန႕ ႏွစ္ခြက္ေသာက္ကိုေသာက္ရမယ္။ မေသာက္ခဲ့ရင္ေကာ….. အဲဒီေန႕မွာ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ဟာတာတာ။ မေလးေရ ေကာ္ဖီေတြေန႕တိုင္းေသာက္ပါတယ္ကြာ။

မေလးနဲ႕ဆံုခဲ့တာက ေကာ္ဖီဆိုင္မွာဆိုရင္ ဒီဇာတ္လမ္းက ပံုမွန္။ က်ေနာ္တို႕ေတြက သာမန္ဆိုမွေတာ့ ပံုမွန္ပဲေပါ့။ က်ေနာ့ရဲ့ထူးဆန္းတဲ့ အက်င့္က ေကာ္ဖီကို အရသာတြင္မကပဲ ေကာ္ဖီဆိုင္ရဲ့ အျပင္အဆင္ စိတ္ကူး ဆိုင္မွာဖြင့္တတ္တဲ့ သီခ်င္းစသည္ျဖင့္ ခံစားေရြးခ်ယ္တတ္သည္ေလ။ အဲဒီေတာ့ တျမိဳ႕လံုးကေကာ္ဖီဆိုင္ေတြမွာ အနည္းဆံုးတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ေရာက္ဖူးတတ္ပါသည္။

ဆံုျဖစ္ခဲ့တဲ့ေန႕က တနဂၤေႏြေန႕။ ဘုရားေက်ာင္းကအျပန္ မိုးကရြာလာတယ္။ တြယ္စီးလာတဲ့ကားကေန နီးစပ္ရာမွတ္တုိင္တစ္ခုမွာ ခုန္ဆင္းျပီး မိုးခိုဖို႕ ေဘးဘီကိုလိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ရုတ္တရက္ေတြ႕လိုက္မိတာက အမိုးစိမ္းစိမ္းေလးေတြ ေအာက္မွာ သစ္သားေခါက္ကုလားထိုင္ေလးေတြ။ အား…….သိပ္ကို ဆြဲေဆာင္မွုရွိပါလား။ အနားကို ေလွ်ာက္ၾကည့္မိေတာ့ အိုး……မွန္ခ်ပ္ေတြေနာက္မွာ မေလးရယ္လို႕ မပီျပင္ေသးတဲ့ ရုပ္ထုေလးက ျငိမ္သက္ေနခဲ့တယ္။ မေလးကို ကိုယ္အစက အ၀တ္၀တ္ထားတဲ့ ဒမ္မီရုပ္ကေလးမွတ္ေနမိတာ။ ဆံပင္ရွည္ေတြကို ေနာက္ကေန ၾကိဳးေလးတစ္ခုနဲ႕ ခ်ည္ထားျပီး မ်က္ႏွာေလးေနာက္မွာ အိုက္အိုက္ေလးျဖစ္ေနတာေလ။ ဖတ္ေနတဲ့စာရြက္ေလးကို ဗ်တ္ခနဲလွန္လိုက္ေတာ့မွ အရုပ္မဟုတ္ပါလားဆိုျပီး အသက္ကိုျပင္းျပင္းရွဴမိတယ္။

အေ၀းကၾကည့္ရံုနဲ႕အားမရေတာ့ ဆိုင္ထဲကို ေျခလွမ္းျပင္မိတယ္။ ရင္သပ္ရွုေမာသြားရတယ္ တီးလံုးေလးေတြ ေပါ့။ က်ေနာ္ရူးသြပ္ပါတဲ့ Instrumental song ေလးေတြ အဆိုမပါတီးလံုးသက္သက္ေတြ။ တျဖည္းတျဖည္းသေဘာက်လာတာက နံရံေတြ ထိုင္ခံုေတြ။ စားပြဲေလးေတြအလည္မွာ မွန္ေတြေလ။ မွန္ေတြရဲ့ေအာက္မွာ သဲေတြခင္းထားျပီး ခရုခြံေလးေတြ နဲ႕ခင္းက်င္းထားေလရဲ့။ ကဗ်ာဆန္ဆန္တာကေတာ့ စိမ္းျပာေရာင္ မီးအုပ္ေဆာင္းေလးေတြ ေအာက္က အခင္းအက်င္းေတြအားလံုး။ မေလးဆိုတဲ့သက္ရွိရုပ္ထုေလးပါအပါအ၀င္။

အရုပ္ကေလးလွုပ္လာခဲ့တယ္။ Menuစာအုပ္ေလးကို က်ေနာ့ေရွ႕မွာ ခ်ျပီး ခဏျပန္ထြက္သြားတယ္။ စာဖတ္ခ်ိန္ေပးလိုက္တာေပါ့။ တျခားဆိုင္ေတြလို ေဘးနားမွာ ရပ္ေနတာ ဘာမွာမလဲ ဘာမွမလဲ တရပ္စပ္ေမးေနတာမ်ိဳးမဟုတ္။ ၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ခပ္ယဥ္ယဥ္ေလးေလွ်ာက္လာတယ္။ က်ေနာ္လည္း ေကာ္ဖီအပူတစ္္ခြက္မွာလုိက္ရင္း မသိမသာေလး လိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ အင္း ေကာ္ဖီဆိုရင္ တစိမ့္စိမ့္ အရသာခံေသာက္တတ္တဲ့က်ေနာ့အတြက္ အရသာက တကယ္ကို ဆြဲမက္ဖြယ္။ တီးလံုးေလးရယ္ အျပင္အဆင္ရယ္ ျပီးေတာ့ မေလးရယ္ေပါ့…

ေနာက္ရက္ေတြ အဆင္ေျပတဲ့ေန႕ေတြမွာ အဲဒီေကာ္ဖီဆိုင္ေလးကို ေရာက္မိေနတတ္တာေပါ့။ ၾကာၾကာထိုင္ျဖစ္တတ္တာမို႕ စာဖတ္၀ါသနာပါတဲ့ က်ေနာ္ ဖတ္လက္စ စာအုပ္ေလးေတြကို အဲဒီမွာ ေကာ္ဖီနဲ႕ ေမွ်ာခ်တတ္တယ္ေလ။ မထင္ပါပဲ ၀ါသနာေၾကာင့္ မေလး ဆီက ပန္းပြင့္ေလးေတြေၾကြက်လာတယ္။ ယူက ျမသန္းတင့္ဖတ္တယ္လားတဲ့။ တို႕လည္းၾကိဳက္တယ္တဲ့။ ဆရာက ေလးစားဖို႕ေကာင္းတယ္ေနာ္တဲ့။ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးလဲ တို႕ၾကိဳက္တယ္တဲ့။ နည္းနည္းရင္းႏွီးလာေတာ့ ဖတ္ထားတဲ့စာေတြ ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကတယ္။ ေမာ္ကေလ အဲဒီဇာတ္ထဲမွာသိပ္သနားဖို႕ေကာင္းတာပဲေနာ္၊ ေ၀ကဘာလို႕ ျငိမ္ခံေနတာလဲ မသိဘူး ဒီလူၾကီးကလည္း သိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာပဲ၊ ဦးခ်စ္ေမာင္ လိုလူမ်ိဳးရွာလို႕ေတြ႕ပါေတာ့မလားဆိုတာမ်ိဳးေတြနဲ႕။

ေနာက္ေတာ့ ေနာက္ေတာ့ စာအုပ္ေတြ ငွားျဖစ္ၾကတယ္။ ၾကိဳးေတြ တစ္ပတ္ျပီးတစ္ပတ္ရစ္ခဲ့ၾကတယ္။ က်ေနာ္က မေလးမ်က္ႏွာေပၚက ဆံျခည္မွ်င္ေသြးေၾကာေတြကို ေရတြက္ခဲ့မိသလို က်ေနာ့ ရဲ့ဆံပင္ျဖဴေတြကိုလည္း မေလးက ေရတြက္ခဲ့တယ္ေလ။ က်ေနာ့အတြက္ မေလးဟာ ေကာ္ဖီျဖစ္ခဲ့သလို ေကာ္ဖီဟာလည္းမေလးျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ မေလးရယ္ ဇာတ္တစ္ကြက္လို စာေရးဆရာေတြကို ေရးခိုင္းျပီး ကိုယ္သိမ္းခ်င္သလို ျပီးပါျပီလို႕ စာတမ္းထိုးလို႕ရတာမဟုတ္ဘူးေလ။ မေလးလည္းသိပါတယ္။လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့ဘ၀အိပ္မက္ဆိုတာကို မမက္ပါနဲ႕လို႕မေလးက မတားခဲ့သလို မေလးကလည္း အိပ္မက္ထဲကို မ၀င္လာခဲ့။ အင္း မေလးမွာလည္း မေလးအေၾကာင္းနဲ႕ကိုး။ သိပ္ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတဲ့မေလးက သူခ်စ္တဲ့ေျမက ကေလးေတြကို ကိုယ္ထူကိုယ္ထ စာသင္ေပးသတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ တျခားအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကေန မေလးတို႕ကို အကူအညီေပးခဲ့တယ္။ ကိုယ္ထူကိုယ္ထျဖစ္တာမို႕ မေလးတစ္ေယာက္ ဂ်င္ဂ်င္လည္ေအာင္ အလုပ္ေတြလုပ္ခဲ့ရတယ္။ မေလးကို ကူညီတတ္တဲ့ က်ေနာ္ကလည္း မေလးေခၚရင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကေလးေတြရဲ့ အနာဂါတ္အတြက္ မေလးတစ္ေယာက္ ေဆးစပ္လို႕ ဆြဲေနတုန္းမွာ…က်ေနာစီစဥ္ထားတဲ့ အိပ္မက္က အေကာင္အထည္ေပၚခဲ့တယ္ေလ။ မေလးရယ္ အိပ္မက္ရယ္ ေကာ္ဖီရယ္။

မငိုခဲ့မိဘူးထင္တယ္။ မေလးကလည္း အခ်ိန္တန္ရင္ ျပန္လာခဲ့တဲ့ မေလးေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႕ေစာင့္ေနမယ္တဲ့။

မေလးရယ္ ေကာ္ဖီေတြေအးကုန္ပါ့မယ္……………