လရိပ္ရယ္
နင့္အလင္းေတြ
နင့္အေရာင္ေတြ
ငါ့ကို စြဲမက္တိမ္းမူး
ရူးသြပ္ေစတယ္
တခဏျဖာက်တဲ့
အလင္းမွာ
သတိလက္လႊတ္
ငွက္ေတာင္ကြ်တ္ဖူးတယ္
ေအးျမတဲ့
နင့္အရိပ္မွာ
ငါဟာထာ၀ရ
အိပ္စက္ခ်င္သူပါ
ဒါေပမယ့္
နင္ကမွ အစဥ္အျမဲ
သာမေပးႏုိင္တာ
တကယ္ေတာ့ငါဟာ
အေမွာင္ၾကိဳက္သူ
တစ္ေယာက္မဟုတ္ေပမယ့္
လေရာင္ကို မခံစားရဲလို႕
ေခ်ာင္တစ္ခုမွာ
ခိုေနမိတဲ့
လရိပ္ခိုလွံဳသူတစ္ဦးရယ္ပါ
.jpg)
5 comments:
ေခ်ာင္ထဲမွာ ျခင္မကိုက္ဘူးလားကိုရြာသားရယ္..
သူမို႕ ေျမြမေၾကာက္ ကင္းမေၾကာက္..
ဒါေပမယ့္ လရိပ္ခိုလႈံသူ ဆိုတာေလးက ကဗ်ာဆန္ပ
အင္း..လမင္းကို မီတာခ မေပးႏုိင္ေတာ့လည္း လရိပ္ကို ခိုးလႈံရတာေပါ့ေလ...ဒြတ္ခ ဒြတ္ခ...
လက သာမေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္တို ့က လရိပ္ မၿမင္နိုင္တာေလ။ သူ ့ကိုၿမင္ရမဲ့ခါက်ေတာ့လည္း တိမ္ဖံုးတတ္ေသးတာ
It is a lovely poem. Why do you scare to feel moonlight? Is there any story behind it? :)
ေခ်ာင္ထဲမွာ ကုန္းကနု္းကြကြေလးေပါ့ ဟုတ္လား လရိပ္က ေအးပါတယ္ေလ ေနျခည္ဆိုရင္လည္း ပူေလာင္ေနလိမ့္မယ္ တစ္ေန ့ေတာ့ လရိပ္က လက္ကမ္းၾကိဳလင့္ေနမယ္ထင္တယ္ ။
ခံစားၿပီး ေတြး
ေတြးၿပီး ေရးထားတာေလးကုိ သေဘာက်မိတယ္
ကဗ်ာဆန္ပါဘိ ေမာင္ရြာသားရယ္
လရိပ္ကုိ ခုိလွံဳသူတစ္ဦးတဲ့လား
ေအးျမတဲ့လရိပ္နဲ ့တူတဲ့သူကုိလည္း တဦးတည္း ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ပါေစ
Post a Comment