အေမွာင္

သားေရ အန္တီျမင့္ဆိုင္က တေရာ္ကင္ပြန္းတစ္ထုပ္သြား၀ယ္ေခ်တဲ့။ တေရာ္ေကာင္းေကာင္းေလးလို႕ေတာင္းခဲ့။ အိုးစည္တီးျပီးေအာင္ေလွ်ာ္ ဒီေန႕ တနဂၤေႏြေန႕ ေန႕ေကာင္းတယ္ တအိမ္လံုးေခါင္းေလွ်ာ္ရမယ္။ အေၾကြေလးေတြလက္ထဲဆုပ္ျပီး အေမ႕ရဲ့စကားသံမဆံုးခင္ ေစ်းေလးဘက္ကိုထြက္လာခဲ့။ အသက္က အင္း ၆ႏွစ္လား ၇ႏွစ္နွစ္လားပဲ။

အန္တီျမင့္ အေမက တေရာ္ေကာင္းေကာင္းေလး ေပးပါတဲ့ ဆိုျပီး အန္တီျမင့္ဆီကေန ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ထုပ္ေလး ယူျပီးျပန္လာတယ္။ ကေလးဆိုေတာ့ ေခါင္းေလွ်ာ္ထုပ္ေလးကို ဆရင္းဆရင္း အေပၚကိုျမင့္ျမင့္ေျမွာက္ရင္း သေဘာေတြက်ေနခဲ့တာ။ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ထုပ္က ပလတ္စတစ္နဲ႕ထုတ္ထားျပီး မမိပဲလြတ္ထြက္သြားခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ အေတြးကို မေတြးမိခဲ့ဘူး။ ကံဆိုးစြာပဲ အိမ္နားေရာက္ခါနီးမွာ အဲဒီအထုပ္ကေလး ေျမျပင္နဲ႕မိတ္ဆက္သြားခဲ့တယ္။ တေရာ္ေခ်ာင္းေလးေတြကို လက္ထဲမွာကိုင္ၾကည့္တယ္။ ကင္ပြန္းသီေလးေတြကလည္း ေနေရာင္မွာေျပာင္လက္ေနေလရဲ့။

ေသခ်ာေပါက္အဆူခံရမယ္။ အရိုက္ခံရမယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ ၾကံစမ္း ၾကံစမ္း ေသးငယ္တဲ့ ကေလးဦးေဏွာက္နဲ႕ အိမ္ထဲမွာပုန္းေနဖို႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္တယ္။ အိမ္က စတိုခန္းေလးထဲက လိပ္ထားတဲ့ ဖ်ာလိပ္ထဲမွာ။ ဖ်ာလိပ္ကို တံခါးေနာက္ဖက္မွာ ကပ္လိုက္ေသးတယ္။ အေမက ဟိုေကာင္ေလးသြားလိုက္တာ ၾကာပါပေကာတဲ့ ဘယ္သေ၀ထိုးေနတယ္မသိဘူးတဲ့။ အသံေတြကိုၾကားေနရတယ္။ က်ေနာ္လည္း အေမွာင္ထုထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ေၾကာက္လာမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျပင္မွာၾကံဳရမယ့္ အေၾကာက္တရားကလည္းရွိေသးတယ္။ ငိုခ်င္ေပမယ့္ မငိုမိေအာင္ထိန္းထားရတယ္။ က်ေနာ္အေၾကာက္ဆံုး အေမွာင္ထုကိုအံတုရင္း ထိုင္ေနမိတယ္။ အေမက အစ္ကို႕ကို သြားရွာေခ်လို႕ခိုင္းလိုက္တယ္။ အစ္ကိုက ဆိုင္ကျပန္သြားတာၾကာလွျပီတဲ့လုိ႕ ေမာေမာနဲ႕ ျပန္လာရင္းေျပာတယ္။

ထြက္သြားရမလား ပုန္းေနရဦးမလား ေ၀ခြဲရခက္ေနမိတယ္။ မသိလိုက္တဲ့ လြတ္ထြက္သြားတဲ့ စိတ္တစ္ခုေနာက္မွာေတာ့ က်ေနာ့ရဲ့ ငိုရွိုက္သံကို အေမၾကားသြားတယ္။ ဘာလုပ္ေနတာလဲဆိုတဲ့ အဆံုးမွာ ဟန္ေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ရွိုက္ၾကီးတစ္ငင္ငိုခ်လိုက္မိတယ္။ အျပစ္လုပ္ထားရင္ဘယ္လိုမွ ဟန္မေဆာင္တတ္ေလေတာ့ အေမက သိပါတယ္။ ဒီတစ္ခါမဆူေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အျပစ္တစ္ခုဆိုတာ ဖံုးကြယ္မထားသင့္ဘူးလို႕ေျပာျပတယ္။ အဲဒီညက က်ေနာ္ေၾကာက္စိတ္နဲ႕ လန္႕လန္႕ေယာင္ေအာ္မိသလို အျပင္းဖ်ားပါေတာ့တယ္။

အေမွာင္ထုဆိုတာကို က်ေနာ္ေၾကာက္ပါတယ္။ အျပစ္လုပ္ျပီး ဖံုးကြယ္ထားရမွာကို က်ေနာ္ေၾကာက္ပါတယ္။ လူေတြရဲ့ စိတ္ေတြအေနာက္မွာ ဖံုးကြယ္ထားျပီး မထင္မရွား ရွိရွိေနတတ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေတြကို က်ေနာ္ေၾကာက္ပါတယ္…….