နင္လႊတ္ခ်ခဲ့တဲ့ အရာတစ္ခုရဲဲ့ တြယ္ျငိရာ

ဒီဇာတ္လမ္းကို စခဲ့တာ သူပါဆိုရင္ အားလံုးကယံုႏုိင္ၾကပါ့မလား…..

ဖ်တ္ခနဲတစ္ခ်က္အေတြ႕မွာ သူကိုယ့္ကို စိတ္၀င္စားသြားခဲ့တယ္ထင္ပါရဲ့။ ေရွ႕ကိုလွမ္းေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြ တံု႕ခနဲရပ္တန္႕သြားတယ္ဆိုေတာ့ေလ။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သူေခၚရာေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လုိက္ခဲ့ရတယ္။ သူရဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာကို တို႕ထိတိုင္းမွာ ကိုယ္ဟာ တကယ့္ကို ႏွစ္သက္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတယ္။ သူက ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနခုိက္မွာ ကိုယ္ကလည္း သူ႕မ်က္ႏွာကို မမွိတ္တမ္း ၾကည့္ေနမိတယ္။ သူအရီအျပံဳးဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေက်နပ္ေစသလို သူ႕ရဲ့ မိွုင္ေတြေဆြးမွုေတြအတြက္လည္း ကိုယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ တေန႕ထက္တေန႕သူဟာ ကိုယ့္ရဲ့ ၾကည့္မွန္တစ္ခ်ပ္ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ခဲ့တယ္။

တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူ႕ရင္ဘတ္ေပၚမွာ ကိုယ့္ကို ထားျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေလတိုင္း ရင္ခုန္လွုိက္ေမာစြာနဲ႕ သူ႕ရင္ဘတ္ေပၚမ်က္ႏွာအပ္ျပီး အိပ္စက္ခဲ့တာလည္း မ်ားပါျပီ။ သူ႕ရင္ခုန္သံကို စည္းခ်က္တစ္ခုလို နားေထာင္ရင္း သတိလက္လြတ္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ညတာေတြလဲ မ်ားျပီပဲ။ ကိုယ္တစ္ခ်က္လွုပ္ရင္ သူမ်ားႏွိုးသြားေလမလားဆုိတဲ့ ေၾကာက္စိတ္နဲ႕ ျငိမ္သက္စြာမတုန္မလွုပ္ ေက်ာက္ရုပ္လုိ ေနမိတတ္ခဲ့ျပီ။ မနက္မိုးလင္းလုိ႕ သူကိုယ့္ကိုရွာေဖြစမ္းသပ္ေတာ့မွ သူ႕ရဲ့ လက္တစ္ဖက္ေနာက္ကို အလုိက္သင့္လိုက္ဖုိ႕အက်င့္ပါေနခဲ့ပါျပီ။

အျပင္ကိုထြက္တိုင္းမွာလည္း သူသြားေလရာကို သူ႕လက္ထဲမွာ ကိုယ့္လက္ႏွစ္ဖက္ကို ထည့္ရင္းခေလး တစ္ေယာက္လို ခံစားၾကည္ႏူးမိတတ္တယ္။ သူက သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စကားေျပာဆုိေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ သူ႕အတြက္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ရေအာင္ သူ႕လက္ထဲမွာပဲ ျငိမ္သက္စြာအျမဲရပ္ေနခဲ့သူဟာ ကိုယ္ပါ။ သူေနဆိုတဲ့ေနရာမွာ ေန သူထုိင္ဆုိတဲ့ ေနရာမွာထိုင္ တကယ့္ကို သူ႕စိတ္နဲ႕ေနခဲ့တာၾကာလို႕ က်င့္သားရေနခဲ့ပါျပီ။ က်ဥ္းက်ပ္တယ္ဆိုတဲ့ အေနအထားလို႕ေတာင္မေတြးထားတတ္ခဲ့ပါဖူး။

သူ႕အတြက္အျမဲအဆင္သင့္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အေျပာင္းအလဲမ်ားတဲ့ေလာကၾကီးမွာ ကိုယ့့္ထက္စိတ္၀င္စားစရာေတြေတြ႕ျပီး လႊတ္ခ်ထားခံရေတာ့မွ ကိုယ္ဟာ တကယ္တမ္းေတာ့ မစြဲလမ္းသင့္တာကို စြဲလမ္းမိေနတဲ့ သူဖတ္ေနၾကစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ပါလား ဆိုတာကို သိလုိက္ရခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့တြယ္ျငိျခင္းက ျပန္လည္မရုပ္သိမ္းႏိုင္ေတာ့ေသာ အဆံုးစြန္ထိေလ……………