ေဂဟာ

အိမ္ၾကီးတစ္လံုးရဲ့အေရွ႕မွာ ကေလးငယ္ေတြ တစ္ႏွစ္သံုးေလး…တစ္ဆယ္ဆုိျပီး ေဆာ့ေနၾကေလရဲ့။ အိမ္ထဲက အမ်ိဳးသမီးၾကီးကေတာ့ ဖုန္းေျပာရင္း တစ္ခြန္းေျပာလိုက္တယ္ ေလာ္ရာ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြ မင္းကိုတကယ္လြမ္းေနေတာ့မွာတဲ့။


ဆီမြန္ဆီကေန မာမီဆိုျပီးထိတ္လန္႕တၾကားေအာ္သံၾကားေနရတယ္။ ကားလို႕စ္က ငါ့အလွည့္ ငါသြားလိုက္မယ္ဆိုျပီး ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ့ ေလာ္ရာပဲသြားလိုက္ရတယ္။ သူတို႕ေတြအျပင္မွာေဆာ့ေနၾကတယ္ဆိုတဲ့ စကားကို ဆီမြန္ကေျပာေနၾက။ ဆီမြန္ကို အျပင္ဘက္ မီးျပတိုက္က အလုပ္လုပ္ေနေသးေၾကာင္းကို လေရာင္နဲ႕ နာရီေနာက္ေက်ာဘက္ကို သံုးျပီး ျပလိုက္ရတယ္။ အဲဒီညကို ဆီမြန္က ေလာ္ရာနဲ႕တူတူအိပ္ခြင့္ေတာင္းခဲ့တယ္။

ပင္လယ္ကမ္းေျခကသိပ္ကိုလွလြန္းတယ္။ ဆီမြန္တစ္ေယာက္ ဓာတ္မီးတစ္လက္နဲ႕ ထံုးေက်ာက္ဂူထဲမွာ ၾကာေနေလရဲ့။ သူကသူ႕ရဲ့ မျမင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ကို စကားေျပာေနတာကိုး။ အိမ္ကိုလာေဆာ့ဖို႕ဖိတ္ေခၚခဲ့တဲ့ ဆီမြန္တစ္ေယာက္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ခရုခြံေတြကို ခ်ရင္းလိုက္ပါလာတယ္။

မိုးေတြသိပ္သည္းတဲ့ ေန႕မွာ ဆီမြန္အတြက္ဆိုျပီးဖိုင္တြဲတစ္ခုနဲ႕ အဖြားၾကီးတစ္ေယာက္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူတို႕အိမ္အေျပာင္းအေရႊ႕မို႕ ဆီမြန္တစ္ေယာက္အဆင္ေျပမေျပလာၾကည့္တာပါတဲ့။ ေလာ္ရာက သူ႕အမ်ိဳးသားက ဆရာ၀န္ျဖစ္တာမို႕ ဆီမြန္အတြက္စိတ္ခ်ပါလို႕ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ခု ဆီမြန္အခုထိမသိေသးတာက သူ႕ကိုေမြးစားထားတယ္ဆိုတာရယ္ သူ႕မွာေရာဂါရွိတယ္ဆုိတာရယ္ပါတဲ့။ အဖြားၾကီးလာေပးတဲ့ ဖိုင္တြဲထဲမွာ ဆီမြန္႕မွာ HIV ရွိေနတယ္ဆိုတဲ့ စာရြက္ကေလးပါပါေလရဲ့။ ဖိုင္တြဲကို မီးဖိုထဲက အံဆြဲထဲမွာ ေသာ့ခတ္သိမ္းထားလိုက္တယ္။

ညဘက္ တစ္စံုတစ္ရာကိုထုရိုက္သံေၾကာင့္ေလာ္ရာလန္႕ႏိုးလာခဲ့တယ္။ အိမ္ျခံ၀န္းထဲက ဂိုေဒါင္ေလးဆီကပဲ။ ပြင့္ေနတဲ့တံခါးႏွစ္ဖက္ကေန အထဲကို၀င္ၾကည့္မိတယ္။ တိတ္ဆိတ္တဲ့ညကာလမွာ ေန႕လည္ကအဖြားအိုက တူရြင္းျပားတစ္ခုနဲ႕ ဖ်တ္ခနဲေတြ႕လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဘာလာလုပ္တာလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ထိ္တ္လန္႕တၾကားေမးမိတယ္။ သုတ္သီးသုတ္ျပာ အဖြားအိုထြက္ေျပးသြားတာကို မင္သက္ေငးေမာေနရာက သတိရတဲ့ အခ်ိန္မွာေအာ္လုိက္မိတာက ကားလို႕စ္…….

ေနာက္ေန႕မနက္မိုးလင္းေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ ခရုပံုေလးေတြ။ ဆီမြန္က ပီတာပန္စာအုပ္ကို ဖတ္ရင္း ေကာက္ခါငွင္ခါနဲ႕ ေသျခင္းတရားအေၾကာင္းကို ေမးေနတယ္။ ျပီးေတာ့ သူကလည္း ဒီအသက္ထက္မၾကီးေတာ့ဘူးတဲ့ သူရဲ့ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြလိုပဲေနမွာတဲ့။ ဆီမြန္ဆြဲထားတဲ့ ပံုေလးကေန ေလာ္ရာက ကေလးေတြလက္ထဲမွာဘာေလးေတြကိုင္ထားလာလဲဆိုေတာ့ အဲဒါရတနာပစၥည္းေတြတဲ့။ ရတနာရွာပံုေတာ္ ကစားနညး္ ကစားၾကမယ္တဲ့။ အစက Milk teeth ေလးေတြ သိမ္းထားတဲ့ေနရာကစရွာရတယ္။ ရတဲ့သဲလြန္စေတြကေန ေနာက္ဆံုးေသာ့တစ္ေခ်ာင္းရသြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေသာ့က မီးဖိုေခ်ာင္က အံဆြဲကိုဖြင့္တဲ့ေသာ့။ လ်ွိဳ႕၀ွက္ဖိုင္တြဲထဲမွာ ဒီကစားနည္းရဲ့ ေအာင္ျမင္မွုရလာဒ္ျဖစ္တဲ့ coin ေတြပါ ထြက္က်လာခဲ့တယ္။ ဖိုင္တြဲကို မကိုင္ဖို႕ေလာ္ရာ ေအာ္မိတယ္။ သားအမိႏွစ္ေယာက္စကားမ်ားရာကေန ဆီမြန္က နင္ငါ့အေမအရင္းမဟုတ္ဘူးတဲ့။ ေလာ္ရာက ဒီစကားဘယ္သူေျပာသလဲဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာတာတဲ့။ အဲဒါလိမ္တာပါဆိုေတာ့ ဆီမြန္က နင္ကလိမ္ေနတာတဲ့ သူ႕ဟာမၾကာခင္ေသေတာ့မွာပါတဲ့။ ေလာ္ရာ တစ္ေယာက္ေၾကာင္တက္ေငးေမာရင္း ဆီမြန္ထြက္သြားတာကို ၾကည့္ေနမိလိုက္တယ္။

ဆီမြန္ ေလာ္ရာနဲ႕ ကားလို႕စ္တို႕ စကားေျပာေဆြးေႏြးၾကတယ္။ သူေဆးေတြမေသာက္ရင္ေကာတဲ့ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနရမွာလဲလို႕ ဆီမြန္႕အေမးကို ရက္သတၱပတ္မ်ားစြာေနထိုင္အသက္ရွင္ခြင့္ရွိပါတယ္လို႕ေျဖၾကတယ္။

ေလာ္ရာက မသန္မစြမ္းကေလးေတြကိုေက်ာင္းဖြင့္ေပးဖို႕ ပြဲတစ္ခုကိုလုပ္ေပးေနတဲ့ေန႕။ ဆီမြန္ကို႕ေအာက္မွာဆင္းေဆာ့ဖုိ႕ေျပာေပမယ့္ ဆီမြန္က ေသာ္မတ္စ္ရဲ့အိမ္ကေလးကို အရင္လိုက္ၾကည့္ဖုိ႕အေရးဆိုခဲ့ပါတယ္။ ေလာ္ရာက ျငင္းရင္းထြက္လာတဲ့ေဒါသနဲ႕ ဆီမြန္႕ပါးကို ရုိက္လိုက္မိတယ္။ နာၾကည္းခ်က္ေတြနဲ႕ ဆီမြန္တစ္ေယာက္ကုိ ဘယ္သူမွသတိမထားမိလိုက္ဘူး။

ကေလးေတြမ်က္ႏွာဖံုးတပ္ျပီးကစားေနၾကျပီဆိုေတာ့ ကားလို႕စ္က ေလာ္ရာကို အခ်က္ျပတယ္။ ေလာ္ရာက ဆီမြန္ကိုေခၚဖုိ႕အေပၚကိုတက္သြားေပမယ့္ ဆီမြန္ကို ဘယ္မွာမွ ရွာမေတြ႕ခဲ့ဘူး။ သူသတိမထားမိတာက သူ႕ေနာက္မွာ ကပ္လိုက္လာတဲ့ ဆီမြန္႕ပန္းခ်ီကားထဲက ေသာမတ္စ္နဲ႕တူတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္။ သူ႕ကို ေလာ္ရာမွတ္ထင္မိတာက ဆီမြန္ဆိုျပီးထင္ေနမိတာ။ မ်က္ႏွာဖံုးကို ခြ်တ္ဖို႕ၾကိဳးစားတဲ့ေလာ္ရာကို ၀ုန္းခနဲတံခါးပိတ္ျပီး ေဆာင့္တြန္းခဲ့တဲ့အျပင္ ေသာ့ကိုပါပိတ္ပစ္ခဲ့တယ္။

ကားလို႕စ္ တံခါးဖ်က္ျပီးျပန္၀င္၀င္လာျခင္း ေလာ္ရာတစ္ေယာက္ေဆာက္တည္ရာမရ ဆီမြန္ကိုရွာေနမိတယ္။ ကမ္းေျခကိုတရွိန္ထိုးေျပးေနမိတယ္။ ဒီေရတက္ေနျပီမို႕ အႏၱရာယ္ရွိေနျပီေပမယ့္ ဆီမြန္လို႕တရစပ္ေအာ္ရင္း သူရူးတစ္ေယာက္လိုလုိက္ေနမိတယ္။ ဟိုတစ္ခါသြားဖူးတဲ့ ဂူထဲမွာေသာမတ္စ္နဲ႕ ပံုစံတူကေလးတစ္ေယာက္ကို ျမင္ေနရတယ္။ ေရေတြကတက္လာျပီမို႕ ကားလုိ႕စ္က ေျခေထာက္ဒဏ္ရာရသြားတဲ့ ေလာ္ရာကို အတင္းျပန္ေခၚလာရတယ္။

ေဆးရံုမွာ ရဲဌာနကေန ေလာ္ရာကိုလာေမးခဲ့တာ။ အိမ္ကိုလာသြားတယ္ဆိုတဲ့အဖြားၾကီးရဲ့နာမည္ဟာ အလုပ္သမားစာရင္းမွာ ရွာလို႕မေတြ႕ခဲ့ဘူး။ ဆီမြန္ေပ်ာက္သြားခ်ိန္ကစလို႕ ေလာ္ရာ့အတြက္ တကယ့္ကိုဆန္းၾကယ္တဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခုျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ အဲဒီအပိုင္းေတြကို က်ေနာ္ေဖာ္ျပရင္အရမ္းကို ေပါ့သြားေစႏိုင္လို႕ (ေလးနက္မွုေတြကို ေဖာ္ျပရန္မစြမ္းႏိုင္တာမို႕ပါ) ဒီေနရာမွာပဲရပ္ခြင့္ျပဳပါ။

ဒီဇာတ္လမ္းတစ္ခုလံုးကို စိတ္၀င္စားေစခဲ့တာက ေလာ္ရာရဲ့မိခင္စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ တစ္ကားလံုးကို ရင္သပ္ရွုေမာစြာ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိတာမို႕ တစ္ခါတစ္ခါ ေၾကာက္စိတ္ေတြ၀င္လာလိုက္ တစ္ခါတစ္ခါ အားမလိုအားမရေတြျဖစ္လာလိုက္နဲ႕ပါ။ ျပီးေတာ့ဇာတ္လမ္းအဆံုးသတ္ဟာ က်ေနာ့ရင္ဘတ္ထဲကို တင္းက်ပ္စြာေရာက္ရွိေနခဲ့ျပန္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ဆိုတာ အဲဒီေလာက္အထိ ျဖစ္ပ်က္ေစခဲ့ပါသလားဆိုျပီးေတာ့ေလ……..


Directed by Juan Antonio Bayona

Produced by Mar Targarona
Joaquín Padro
Álvaro Agustín
Guillermo del Toro

Written by Sergio G. Sánchez

Starring Belén Rueda
Geraldine Chaplin
Fernando Cayo
Mabel Rivera
Roger Príncep
Montserrat Carulla
Edgar Vivar

Music by Fernando Velázquez

Cinematography Óscar Faura

Editing by Elena Ruiz