အစ္ကိုၾကီးတို႕အစ္မၾကီးတို႕

စိတ္မရွိပါနဲ႕ဗ်ာ။ စာဖတ္သူေတြကို ေခၚတာမဟုတ္ပါဘူး။ အခုတေလာသူတို႕ေတြကို သတိရစိတ္ေပၚေပၚလာလို႕ပါ။ က်ေနာ္တို႕အရပ္က လူေတြဆိုရင္ေတာ့ သိၾကမွာပါ။ အစ္ကိုၾကီးတို႕ အစ္မၾကီးတို႕ဆိုတာ……

က်ေနာ္တို႕အရပ္က ေန၀င္ျပီလို႕ မိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ခဲ့ရင္ သူတို႕ေတြရဲ့ အသံကို ၾကားရပါျပီ။ သူတို႕ အျမဲေအာ္ေအာ္ေနတာက အစ္ကိုၾကီးတို႕အစ္မၾကီးတို႕ရယ္ ထမင္းေလး ဟင္းေလးက်န္သနားပါ့ဗ်ာဆိုတာေလးပါ။ က်ေနာ္တို႕အိမ္ေတြက ပိုတဲ့ထမင္းဟင္းေတြကို စုေပါင္းစပ္ေပါင္းလုပ္ျပီး သူတို႕မွာ စားၾကရတာ။ ကေလးတြဲေလာင္းေတြလည္းပါတယ္။ အ၀တ္အစားေတြဆိုတာ တကယ့္ကို အရွက္လံုတယ္ဆိုရံု။ ဆံပင္ေတြကလည္း မေလွ်ာ္ပဲထားလို႕ထင္ပါရဲ့ ပီေကနဲ႕ကပ္သလို အံုလုိက္ၾကပ္ခဲေနတတ္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သားသည္အေမ တစ္ခ်ိဳ႕က သားေလာင္းမိခင္ အိုၾကီးအိုမ အဘိုးၾကီးအဖြားၾကီးေတြလည္းလက္ဆြဲလို႕ ပါတတ္တယ္။ သူတို႕ေတြဘယ္လိုေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ေနရတာလဲ။ ငါတို႕က ဘာျဖစ္လို႕ ဒီလိုအျမဲေပးေနရတာလဲ လို႕ မသိစိတ္နဲ႕ ငယ္ငယ္ကေတာ့ အေျဖမထြက္ခဲ့ဘူး။

သူတို႕ကို က်ေနာ္ပိုသနားမိသြားတာက ကိုေပါက္စီနဲ႕မမယ္သုန္ေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ မယ္သုန္ရဲ့ ပုေဗၺစ အေျခမလွတဲ့သူကို သဒၵါတတ္အားနည္းမ်ားမဆို ေပးကမ္းေစလို ဆိုတဲ့ သနားစဖြယ္အသံေလးက နားထဲေရာက္ေရာက္လာတတ္တယ္။ သူတို႕ရဲ့ အစ္ကိုၾကီးတို႕အစ္မၾကီးတို႕ဆိုတဲ့ အသံကလည္း ဤနည္းႏွင္ႏွင္။ ငယ္ငယ္က ဘုမသိဘမသိနဲ႕ အဲဒီ အသံႏွစ္ခုကို ရြတ္မိရင္အေခါက္ခံရပါတယ္။ အိမ္မွာ အလွဴျဖစ္ျဖစ္ သူမ်ား မဂၤလာေဆာင္ေတြမွာ အကူျဖစ္ျဖစ္လုပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ တန္းစီေစာင့္ေနတဲ့ သူတို႕ကို လက္မလည္ေအာင္ထည့္ေပးေနၾကက က်ေနာ္ပါ။

အခုသူတို႕ကို သတိရမိတာက ဒီကစားေသာက္ဆုိင္ေတြေၾကာင့္ပါ။ အပိုေတြမွအမ်ားၾကီးဗ်ာ။ စားလ်က္တန္းလန္းေတြ စားလို႕မကုန္ပဲက်န္ေနတာေတြ။ အစ္ကိုၾကီးတို႕အစ္မၾကီးတို႕ေတြလည္း ဒီမွာမရွိ။ အားလံုးကို ပံုးေတြထဲသြန္ အကုန္သြန္။ ဘာျဖစ္လို႕အစ္ကိုၾကီးတို႕ အစ္မၾကီးတို႕က ဒီမွာမရွိတာလည္း။ က်ေနာ္တို႕အရပ္ကေန သူတို႕ကို ဒီကုိ ေခၚလိုက္ရင္ ေကာင္းမလားစဥ္းစားေနမိတယ္။ ဘယ္ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလဲေနာ္။ ဒါဆို ဒီကဆိုင္ေတြကို အဲဒီမွာလည္းဖြင့္ရင္ေရာ။ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ထင္လားဗ်ာ။

အိမ္မွာ ထမင္းေတြဟင္းေတြပိုျပန္ရင္လည္း အစ္ကိုၾကီးတို႕ အစ္မၾကီးတို႕သာရွိရင္ဆိုျပီးေတြးေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ေတြေကာ ဟိုမွာရွိေသးရဲ့လား မသိ……….