တိုက္မိျခင္းမ်ားအတြက္

ဒီေန႕ ရံုးကတံခါးကို ကမန္းကတန္း ဖြင့္ျပီး အထြက္ လူတေယာက္နဲ႕ တိုက္မိမလိုျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ေတြ သိပ္မေလာက္ဘူးလို႕ ယူဆထားသူခ်င္း အတူတူ အၾကည့္တခ်က္ေလာက္စီနဲ႕ပဲ ကိုယ့္လမ္းကို ဆက္ေလွ်ာက္ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ဒီလိုတိုက္မိျခင္းေတြက ဘ၀မွာ ဘယ္ေလာက္ရွိေနခဲ့ျပီလဲ………

က်ေနာ့ရဲ့ အမွတ္မထင္ တိုက္မိခဲ့တဲ့သူေတြ အင္း…ဘဝတေလွ်ာက္လံုးစာဆို နည္းမွ မနည္းပဲ။ ခေလးဘဝတုန္းက ခုန္လိုက္ေပါက္လိုက္ ေျပးလိုက္လႊားလိုက္ ဝင္ဝင္တိုက္ျဖစ္တာေတြ။ သတိထားမိလား………တိုက္မိတာျခင္းတူေပမယ့္ စိတ္အေျခခံေတြ မတူၾကေတာ့တာကိုပါ။ ခေလးဘဝတုန္းက တိုက္မိခဲ့ရင္ ဟာဒီခေလး ရွပ္တီးရွပ္ျပာနဲ႕လို႔ပဲ ဆူေျပာေလး ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးနဲ႕ ေျပာသြားတဲ့ပံုစံေတြပါပဲ။

အရြယ္ေလးေရာက္လာေတာ့ တိုက္မိတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြကို သိရွိလာခဲ့ျပီ။ အမွတ္မထင္ကေန အမွတ္ထင္ထင္ေတြလည္း ရွိရွိလာခဲ့ျပီေပါ့။ အရြယ္ေရာက္လာတာနဲ႕ အေၾကာင္းအရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါကလား။

တိုက္မိတာျခင္းတူတာေတာင္ ေဒါသေတြ မာန္မာနေတြက အေနာက္မွာ အျပည့္။ ဒါေလးေတာင္ မျမင္ဖူးလား၊ အဲ့ေလာက္ နေမာ္နမဲ့ႏုိင္ရလား၊ ဆပ္ျပာသည္ လင္ေပ်ာက္ႏိုင္လွခ်ည္လား စသည္ စသည္ မဆံုးႏိုင္တဲ့ ဂမုန္းခုိင္ေတြ တသီၾကီး လႊတ္ခ်င္လႊတ္တတ္ၾကပါဦးမယ္္။ တဖက္က ျငိမ္မေနပဲ ျပန္ေျပာရင္ အက်ယ္အက်ယ္ မ,ျငိမ္းဖြယ္ေတြျဖစ္မယ္။ အခုဖတ္ျပီးသြားတဲ့ စာအုပ္ထဲက စစ္ေတြျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းအရင္းက ဒီလုိတိုက္မိတာေလးနဲ႕လည္း စတင္ႏုိင္တယ္ ဆိုတာကိုလည္း ေတြးမိသြားျပန္တယ္။

က်ေနာ္တို႕ေတြ ဒီလို တိုက္မိျခင္းကို သာမာန္ရိုးရိုးေလး ေတြးမေပးႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးလား (ဒါက်ေနာ့္ ေတြးေနတဲ့အဓိကအခ်က္ပါ)။ မေတာ္တဆ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ေမ့ေပ်ာက္ျပီး ၾကိဳတင္ၾကံစည္မွုလုိလုိ လုပ္ၾကံမွုၾကီးတခုလို ျဖစ္ေစခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလိမ့္။ က်ေနာ္တို႕ရဲ့ လူသားဆန္မွုေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္လုိ႕လား။ ျပံဳးျပီး ခြင့္လြတ္ၾကည့္နဲ႕ တခါတေလ ၾကည့္လိုက္စမ္းပါဗ်ာ။ ဟိုတျခမ္းကလူလဲ အားနာျပီး သူ႕ရဲ့ မေတာ္တဆမွုအတြက္ ေတာင္းပန္ျပံဳးေလး ျပန္ရမွာပါ။

က်ေနာ့မွာ ဓါတ္ေလွခါး အေတြ႕အၾကံဳေလးတခု ရွိခဲ့တယ္။ ဒီေန႕အထိ ေမ့မရပါဘူး။ တရက္က်ေနာ္ အသိအိမ္ကေန အျပန္။ သူတို႕အိမ္က ၈ထပ္မွာမုိ႕ ျပီးေတာ့ သြားစရာလည္း အေရးတၾကီးရွိေနျပန္၊ ဓါတ္ေလွခါးကို သံုးခဲ့တယ္။ နံပါတ္၁ကို ႏွိပ္ျပီး ေနာက္ စိတ္ထဲမွာ ဆက္လုပ္ရမယ့္ အရာေတြကို ေတြးေနမိတယ္။ ဓါတ္ေလွခါးပြင့္သြားေတာ့ တက္သုတ္ရိုက္ထြက္တာေပါ့။ အေရွ႕က ဝင္လာတဲ့လူကို အမွုမဲ့အမွတ္မဲ့ပဲ။ ဝင္တိုက္မိတယ္။ ဟာ ေဆာရီးဆုိျပီး ေတာင္းပန္တယ္။ သူက က်ေနာ့ကို ၾကည့္ျပီးရီေနေတာ့တာ။ က်ေနာ္လည္း ခပ္ရွက္ရွက္ပဲ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ တကယ္ဆို သူက စိတ္ဆိုးရမွာေလ။ က်ေနာ္က အိုးတိုးအမ္းတန္းျဖစ္ေလ သူက ဖိျပီးရယ္ေလ။ ျပီးေတာ့ ဓါတ္ေလွခါးအေပၚကိုလည္း လက္ညိဳးထုိးျပီးရယ္။ တခုခုေတာ့ မွားျပီေပါ့။ သူက က်ေနာ့ကို ျပန္၀င္ခဲ့ လုိ႕ေခၚတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ တကယ္က သံုးထပ္ပဲရွိေသးတာ။ က်ေနာ္ဆင္းမွာက ေျမညီထပ္အထိေလ။ ၾကံဳပေလ ဘံုေဘြေပါ့ဗ်ာ။ ဓါတ္ေလွခါး ေျမညီထပ္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ ေတြးမိျပီး ေနာက္တေခါက္ ရယ္ျဖစ္ၾကျပန္ေရာ။

တကယ္တမ္း ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတတ္တဲ့ အျဖစ္ေလးေတြပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႕ စိတ္မွာ ဘယ္လိုခံယူသင့္သလဲ။ ကိုယ္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးဆို တဖက္လူမွာလဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးျဖစ္သြားမွာ မဟုတ္လား။

က်ေနာ့ဘဝမွာ အမွတ္မထင္ေရာ အမွတ္ထင္ထင္ေရာ မေတာ္တဆ ဝင္တုိက္မိတဲ့သူေတြ ရွိပါတယ္။ ေနာက္ထပ္လည္း တိုက္မိေကာင္း တိုက္မိပါလိမ့္မယ္။ အကယ္၍မ်ား တိုက္မိျဖစ္ခဲ့ရင္ က်ေနာ္တုိ႕ ျပိဳင္တူျပံဳးျပီး သင္ပုန္းေခ်လိုက္ၾကရင္ မေကာင္းဘူးလားလို႕ပါ…………

(အရင္က တိုက္မိျပီး က်ေနာ္ေဒါသျဖစ္မိခဲ့တာေတြလည္း ရွိခဲ့မွာပါပဲ။ အဲ့ဒီအတြက္ ျပန္ေတာင္းပန္လို႕ မမီွေတာ့မယ့္အတူတူ အခုအခ်ိန္မွာ ေနာက္ထပ္မျဖစ္ေစရေတာ့ဘူးလို႕ပဲ စိတ္ထဲမွာ ရည္ရြယ္ထားပါတယ္..)