ဘေလာ့ေရးျခင္း အႏုပညာ (၃)

ဒီလိုနဲ႕ က်ေနာ္ ဘေလာ့ေလာကထဲမွာ လိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္ေလးနဲ႔ ေရာက္ခဲ့တယ္။ စာေတြေရးလည္း ဖတ္မယ့္သူမရွိ။ ဘေလာ့ကိုမိတ္ဆက္ေပးမယ့္သူလည္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဖတ္မိသူမရွိတဲ့အတြက္လည္း ဘာခံစားခ်က္မွလည္း မရွိျပန္ဘူး။ ဘေလာ့ယဥ္ေက်းမွု ထံုးတမ္းစဥ္လာဆုိတာ က်ေနာ္နားမလည္ခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္ေရးတဲ့ စာေတြကုိ ျပန္ဖတ္မိေတာ့လည္း ေတာင္စဥ္ေရမရေလးေတြ။ အဲ့ဒီႏွစ္ကာလကို လမ္းေလွ်ာက္တတ္ကာစ ကာလေလးအျဖစ္ က်ေနာ္ အမွတ္ထားမိတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ကာစ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ တျခားအကူအညီေတြ ယူမိခဲ့ပါတယ္။ ငယ္္က်င့္အတိုင္း ေဖာ္၀ပ္အီးေမးလ္ေတြ မွ်ေ၀တတ္တဲ့ အက်င့္မေပ်ာက္တာမို႕ ေမးလ္ထဲက ရတဲ့ အတိုအထြာေလးေတြကို ဘေလာ့မွာ ျပန္လည္တင္ျပျဖစ္ခဲ့တယ္။ ရီစရာဟာသေလးေတြ၊ ဘ၀အတြက္ အားတက္စရာေလးေတြ စသည္ျဖင့္ပါ..

တကယ္ဘေလာ့ေဆာက္ဖို႕ ဇစ္ျမစ္က ICRC ကသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ အေရးဆိုလို႕ပါပဲ။ သူတခ်ိန္လံုးေမးတဲ့ ျမန္မာျပည္ကေနလာျပီး စကၤာပူကုိလာေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ဖုိ႕ ဘာေတြလိုအပ္သလဲ ဘာေတြျပင္ဆင္ထားသင့္သလဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြ ေျဖရေတာ့ သူကအၾကံျပဳပါတယ္ လူတိုင္းဖတ္လို႕ရတဲ့ အေနအထားတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ရင္ေကာင္းမယ္တဲ့။ အဲ့ဒီမွာ ဘေလာ့ေဆာက္ဖို႕ဆုိတဲ့ အၾကံတစ္ခုရခဲ့တယ္။ ေနာက္ Total မွာ HR လုပ္ေနတဲ့ အစ္မတေယာက္လာေတာ့ ဒီက အလုုပ္ေစ်းကြက္အေျခအေနဆုိျပီးေမးလာျပန္ေရာ။ EP ေတြ၊ SPass ေတြ၊ WP ေတြနဲ႕ သက္ဆုိင္ရာလစာရပိုင္ခြင့္ေတြ၊ ဒီက rules & regulation ေတြ ရွင္းရျပန္ေတာ့လည္း ဘေလာ့ေဆာက္ဖုိ႕ ဆိုတဲ့ အၾကံ ျဖစ္လာျပန္တယ္။ ဘေလာ့ေတာ့ ေဆာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္းအိပ္မက္ဆိုတဲ့ ပို႕စ္တခုကလြဲရင္ မူလဦးတည္ခ်က္ေတြနဲ႕ အေတာ္ေလး လြဲေခ်ာ္ခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ပါပဲ။

က်ေနာ့ဘေလာ့ေလး ငါးလသားေလာက္မွာ အေတာ္ေလး အသက္၀င္ေနခဲ့ျပီ (က်ေနာ့အထင္ပါေလ)။ က်ေနာ္လည္း လည္တတ္ ပတ္တတ္ေနခဲ့ျပီ။ ဒါေပမယ့္ အတတ္ပညာေတြကို ေသခ်ာ မတတ္ေျမာက္ေသးခဲ့ပါဘူး။ အဲ့ဒီကမွ က်ေနာ့စာေတြကို ေထာက္ျပေပးမယ့္ စာေရးေကာင္းတဲ့ အစ္ကိုတေယာက္ရဲ့ သင္ျပမွုေတြရရွိခဲ့တယ္။ သြားေလရာ စာရြက္နဲ႕ေဘာပင္ကိုင္သြား ေရးသာေရး အဆက္မျပတ္ေရးဆိုတဲ့ သူ႕ရဲ့ အားေပးစကားေတြက ခြန္အားေတြျဖစ္ေစတယ္။

အရင္က ဘေလာ့အသစ္တစ္ခုကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႕ ခဲယဥ္းပံုပါပဲ။ အခုေနာက္ပိုင္း ဘေလာ့အသစ္ေတြက က်ေနာ့အထင္ ဘေလာ့နဲ႕အကြ်မ္းတ၀င္ရွိျပီးမွ (ဘေလာ့ေတြမွာ စာဖတ္နာေနတဲ့ စာေရးသူေတြေပါ့) စာေရးလာၾကသူေတြဆုိေတာ့ ဘယ္သို႕ဘယ္ပံုဆိုတာ ေျပာမျပလည္း သိျပီးသားေတြ မ်ားပါလိမ့္မယ္။

Honeymoon ကာလဆိုတဲ့ အခ်ိန္အခိုက္အတန္႕မွာ က်ေနာ္ အေတာ္ေလး ေပ်ာ္၀င္ခဲ့မိပါတယ္။ စာေတြ အဆက္မျပတ္ေရးမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ့ကို က်ေနာ္ ျပန္ေတြ႕မိသြားတယ္။ မူလအစ ဘေလာ့ေဆာက္ဖို႕ ရည္ရြက္ခ်က္ကို အသာခ်ိတ္ျပီး စာေရးသားျခင္းဆုိတာ က်ေနာ့ ၀ါသနာတစ္ခု ျဖစ္သြားပါလားဆိုတာကိုပါပဲ။

အရာရာကို စိတ္ျမန္လက္ျမန္ ရွိတတ္တဲ့က်ေနာ္က တစ္ခုခု အေတြးရရင္ အျမဲ အျမန္ပဲခ်ေရးတတ္ပါတယ္။ ဘေလာ့ မွာ တေန႕ကို ပို႕စ္သံုးေလးငါးပုဒ္ တင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ စာေကာင္းေတြလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ လက္တည့္စမ္း ရမ္းေရးေနတဲ့ စာေလးေတြပါပဲ။ စာဖတ္သူ အထိုက္အေလ်ာက္ရွိလာခဲ့သလို ဘေလာ့ဆုိတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာ က်ေနာ္ မတ္တပ္ရပ္ ေဆာ့ကစားျဖစ္ခဲ့တယ္။

ပုထုဇဥ္ လူသားပီပီ ကိုယ္အလုပ္တစ္ခုလုပ္ခဲ့ရင္ အဲ့ဒီ အလုပ္ကို အသိအမွတ္ျပဳတာခံခ်င္တတ္ၾကပါတယ္။ ေကာ့မန္႕ဆုိတဲ့အရာနဲ႕ပတ္သတ္ျပီး အေခ်အတင္ေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ သတင္းကို ၾကားရေတာ့ အေတာ္ေလး အံ့ၾသမိတယ္။ က်ေနာ့ဘေလာ့မွာ ေကာ့မန္႕မရွိတဲ့ ပို႕စ္ေတြ အမ်ားၾကီးေလ။ စာေရးဖုိ႕ပဲ အားသန္ေနတဲ့အတြက္ ဘေလာ့ပတ္၀န္းက်င္ကို လည္ပတ္ရတယ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ က်ေနာ့မွာ ပါးရွားပါတယ္။ စာေတြကုိ ဖတ္မိတတ္တယ္ ဒါေပမယ့္ ေကာ့မန္႕ခ်စေကာင္းတယ္လုိ႕လည္း က်ေနာ္ မေတြးေတာမိခဲ့ဘူး။ သူ႕စာကိုဖတ္ေနရင္းက ေျပာစရာရွိတယ္ ေရးစရာရွိတယ္ လုိ႕ခံယူမိရင္ က်ေနာ္ ေကာ့မန္႕ေရးခဲ့ပါတယ္။ စာဖတ္သူေတြဟာ စာေတြကိုတင္မကပဲ ေကာ့မန္႕ေတြအထိပါ လိုက္လံဖတ္ရွုၾကတယ္ဆိုတာကို ေနာက္ေတာ့မွ သိလုိက္ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕စာေရးသူေတြကလည္း ေကာ့မန္႕ေတြ အတင္းမေပးပဲ ကန္႕သတ္ထိန္းခ်ဳပ္မွုေလးနဲ႕ သူတို႕ရဲ့ ေကာ့မန္႕ခ်ျခင္းကို တန္ဖိုးေလးထားေလ့ရွိတယ္ဆုိတာကိုလည္း ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။

က်ေနာ္စာေတြပဲေရးျဖစ္ ေနရာက ဘေလာ့အသိုင္းအ၀ိုင္းက မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕နဲ႕လည္း မိတ္ေဆြဖြဲ႕ေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ ဆံုးျဖတ္ျဖစ္ခဲ့တာက ဘေလာ့ ေရးတဲ့ က်ေနာ္နဲ႕ ျပင္ပဘ၀က က်ေနာ္ တျခားစီ ရပ္တည္ေနဖို႕ပါ။ စာေတြကို ေရးတဲ့ေနရာမွာ ျမင္တာၾကားတာ ခံစားရတာေတြကို ကူးယူျပီး ေရးဖြဲ႕တာပါ။ ကိုယ္တုိင္ၾကံဳမွ သိမွ စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္ စာေရးျဖစ္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆရာမၾကီးခင္ႏွင္းယုနဲ႕ အတူေနခဲ့ဖူးသူ ေျပာပံုအရဆို စာေတြကိုဖတ္ျပီး ခင္ႏွင္းယု အိမ္ေထာင္ဆက္ေတြ မ်ားလုိက္တာ လုိ႕ သတ္မွတ္တာ ခံရဖူးတယ္ဆုိေတာ့ စာဖတ္တဲ့သူေတြက စာေရးသူကို ေရးတဲ့စာေတြနဲ႕ တြဲျမင္တတ္ၾကပါလားလုိ႕လည္း သတိထားမိျပန္တယ္။ အမွန္ အတုိင္းေျပာရရင္ အေတြးတစ္စ ရရင္က်ေနာ္ခ်ဲ႕ကားျပီး ဆက္ေတြးတတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ပံုမွန္ကိုက ေတြးတတ္တဲ့သူမုိ႕ အေတြးေတြကို ဇာတ္အိမ္ဆင္ျပီး စာေရးျဖစ္သြားတာမ်ိဳးပါ။

ေနာက္ထပ္ ငယ္စဥ္ကတည္းက အက်င့္တခုက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနတတ္ျခင္းနဲ႕ က်ေနာ့အေၾကာင္း စပ္စုတာကို သည္းညည္းမခံတတ္ျခင္းပါပဲ။ က်ေနာ္မၾကိဳက္တဲ့အခ်က္ေတြနဲ႕ ေဘာင္လြတ္ေအာင္ေနရင္း က်ေနာ္ဟာ လွ်ိဳ႕၀ွက္သူ၊ နားလည္ရန္ခက္သူတေယာက္ အျဖစ္ ယူဆေကာင္း ယူဆႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့ ျပင္ပနာမည္အရင္းနဲ႕ ဘေလာ့ကို တြဲျပီးသိတဲ့သူ လူရင္းပိုင္းေလာက္သာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ဖတ္ေစခ်င္တာ က်ေနာ္ေရးတဲ့ စာကိုပါပဲ က်ေနာ့အေၾကာင္းကို မဟုတ္ပါဘူး…

ဆက္ပါဦးမည္.