ဘ၀အတြင္း ၾကီးျပင္းလာျခင္း ပါရာဒိုင္းမ်ား……..

အခုတေလာ ရုပ္ရွင္ေတြ အေတာ္ေလးၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုလည္း စူးစူးနစ္နစ္ ႏွစ္သက္ေနမိတာလည္းရွိတယ္။ The Sorcerer’s Apprentice ၾကည့္တုန္းက ေၾကာ္ျငာထုိးတဲ့ အဲ့ဒီကားကို ၾကည့္ခ်င္မိသြားတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က မွ်ေ၀ေပးတာနဲ႕ မေန႕ညက မုိးအလင္းၾကည့္ျဖစ္သြားတယ္။ ဇာတ္ကားကို ၾကည့္ေနမိရင္း ကံၾကမၼာကို မယံုၾကည္ၾကသူမ်ားကို သြားသတိရမိေသးတယ္။

အခ်ိန္ဆိုတဲ့ ေရြ႕လ်ားမွုေတြထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႕ၾကီးျပင္းလာျခင္းဆုိတဲ့ ပါရာဒုိင္းေတြ ရွိေနခဲ့တာကိုး။ ငါတို႕ငယ္ငယ္တုန္းကေလ ဆုိတဲ့အေတြးေတြနဲ႕ ငယ္မူငယ္ေသြးေတြ ျပန္ေပၚလာ၊ စိတ္ေတြႏုပ်ိဳလာ တတ္တာမ်ိဳးကိုး။ ျပန္မရႏိုင္တဲ့ ငယ္ရြယ္စဥ္အတိတ္ ဆိုတာ လူတိုင္းမွာ ရွိၾကတယ္။ အဲ့ဒီလို ၾကီးျပင္းလာပံုျခင္း ဘ၀ေတြကို ျဖတ္သန္းလာၾကတာျခင္း မတူညီၾကသလို ေနာက္ခံအေျခအေနေတြကလည္း တမ်ိဳးစီ။

ၾကီးျပင္းလာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ေတြ႕ အရင္တုန္းက အေၾကာင္းေတြ စားျမံဳ႕ျပန္။ ျပီးေတာ့ လက္ေတြ႕ဘ၀ေတြကို ဖလွယ္။ အေတာ္ေလး ေျပာင္းလဲသြားၾကတာကိုး။ ျပင္ပသြင္ျပင္လကၡဏာေတြထက္ စိတ္ေတြ အျမင္ေတြ အိုးး အေတာ္ေလးေျပာင္းသြားခဲ့တယ္။

ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကို ေတာင္ၾကီးမွာ ျပန္ေတြ႕ေတာ့ ဝဝတုတ္တုတ္ ႏွုတ္ခမ္းထူထူနဲ႕ ခ်စ္စရာရွမ္းကေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေဆးလိပ္ေတြ ေခါင္းတိုင္ျဖစ္ေအာင္ ေသာက္ျပီး လက္ထဲက ပုလင္းေတြ တစ္လံုးျပီးတစ္လံုး။ ညမီးက်ည္ေတြ လႊတ္ေတာ့ မီးပန္းေတြက ကြင္းထဲမွာ ျဖစ္ခ်င္းတိုင္းျဖစ္ေနေတာ့ကာ မင္းဘာမွ မပူနဲ႕ ငါ့ေက်ာေနာက္မွာ ေနဆိုျပီး ကြယ္ထားတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္း သံေယာဇဥ္ကို လွိုက္ခနဲေနေအာင္ ခံစားမိေသးတယ္။ ဆိုင္ကယ္ကို အလယ္ကထုိင္လိုက္ေစျပီး အေရွ႕က သူ႕သူငယ္ခ်င္းကို ေျဖးေျဖးေမာင္း ငါ့သူငယ္ခ်င္းစီးရဲမွာ မဟုတ္ဘူးဆုိေတာ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲၾကီးတာကို လူတတ္ၾကီးလုပ္ေနတယ္လုိ႕ က်ေနာ္ရယ္ခ်င္ မိသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္ကို က်ေနာ္မရွိတုန္း လာတယ္ေျပာတယ္။ အေတာ္ေလး ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ျပီ။ ငယ္တုန္းကလို ျဖဴစင္တဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ တာခ်ီလိတ္နဲ႕ ျဖဴးကို ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္ လုပ္ေနတဲ့ လူရည္လည္ ကုန္သည္ၾကီးျဖစ္လို႕ေနခဲ့ျပီ။

ေနာက္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲကြာေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို လြန္ခဲ့တဲ့ေလးလေလာက္က ျပန္ေတြ႕ျဖစ္တယ္။ သူလိုအပ္တာေတြ ကူညီေပးရင္း သူ႕ရဲ့ေျပာင္းလဲမွုေတြကို ေလ့လာမွတ္သားမိတယ္။ သားတစ္ေယာက္အေဖျဖစ္ေနျပီတဲ့ေလ။ သူ႕သားေလး ေသြးလြန္တုပ္ေကြးနဲ႕ ေဆးရံုတင္ထားရလုိ႕ ညတိုင္းက်ေနာ့ဆီဖုန္းဆက္ျပီး သူဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေနတယ္ဆုိတာ ညည္းညဴရင္ဖြင့္တဲ့ မိဘေမတၱာေတြနဲ႕ အရင္တုန္းက လို ဂ်စ္ကန္ကန္ ခေလးဘဝကို ခ်န္ထားခဲ့ရျပီေလ။ ဘ၀ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းထဲမွာ ေက်ာင္းသားဘဝေက်ာ္လြန္ျပီး တကယ္ရုန္းကန္ရခ်ိန္ေတြ မွာ အားလံုး တကြဲစီ တေနရာစီ။ အခ်ိန္တပတ္လည္ေတာ့ ျပန္ေတြ႕ျဖစ္ၾကျပန္ေရာ။

ဇာတ္ကားထဲမွာ သူငယ္ခ်င္း ငါးေယာက္ျပန္လည္ ဆံုဆည္းတဲ့အေၾကာင္းကို အေျခခံျပီး လူမွုစရိုက္ေတြ လက္ရွိအေျခအေနေတြကို ျပသထားခဲ့တာ။ သူတုိ႕ရဲ့ ဘတ္စကတ္ေဘာ နည္းျပ ရဲ့ ေနာက္ဆံုးခရီးမွာ အႏွစ္သံုးဆယ္ အၾကာမွ ျပန္ေတြ႕ျဖစ္ၾကတာပါ။ သားသမီးေတြ ကိုယ္စီ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္ရင္း ငယ္မူငယ္ေသြးေတြၾကြေနတဲ့ သူတုိ႔ရဲ့ စိတ္ေတြကို အတိုင္းသား။

ျပီးေတာ့ သူတုိ႕သားသမီးေတြနဲ႕ သူတုိ႕ေခတ္ေတြရဲ့ ကြာဟခ်က္ေတြ။ Dotta ေတြ အေသအလဲခုတ္ေန၊ ေသနတ္ေတြ နင္းခြပစ္ျပီးေဆာ့ကစားတဲ့ ဂိမ္းေတြ၊ နည္းပညာတုိးတက္မွုေတြနဲ႕ အိမ္ထဲကေန အိမ္ျပင္မထြက္ ကြန္ျပဴတာ၊ တီဗီေတြေရွ႕မွာ တခ်ိန္လံုးေဆာ့ကစားေနတဲ့ သားသမီးေတြ။ အေဖတုိ႕ေခတ္တုန္းက အံစာတံုးပစ္တဲ့ ေျမြကစားနည္းက သိပ္စိတ္လွုပ္ရွားမွုေပးတာပဲဆိုတာနဲ႕ ဆြဲေဆာင္မွု မေပးစြမ္းေတာ့တာ အေသအခ်ာ။ Navigation system ေတြ၊ surfing လုပ္တာနဲ႕ခဏအတြင္း ရႏိုင္တဲ့ information system ေတြၾကားမွာ ေမြ႕ေပ်ာ္ေနတဲ့ သားသမီးေတြကို တကယ့္ ျပင္ပ ကိုယ္လက္လွုပ္ရွားမွုေတြ အျဖစ္ေျပာင္းလဲပစ္ခ်င္တဲ့ Lenny ရဲ့ စိတ္ကို အတုိင္းသားျမင္လုိက္ရတယ္။ ေက်ာက္ခဲတစ္လံုးကို ကိုင္လိုက္တဲ့ သားငယ္ကို ပစ္လုိက္ေလကြာလုိ႕ စိတ္ထဲက မခ်င့္မရဲ တိုက္တြန္းေနကတည္းက သူဘယ္ေလာက္စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႕ ဒီ lake house အစီအစဥ္ကို လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သိသာေစတယ္။

လူမွုဘ၀အတြင္းက ခြဲခြာရျခင္းေတြ။ ခ်စ္ေသာသူေတြနဲ႕ ေသကြဲ ရွင္ကြဲ စတဲ့ ခြဲခြာျခင္းနည္းေပါင္းစံု။ ျဖစ္ပ်က္မွုေပါင္းစံုနဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ငါးေယာက္။ အိမ္ေထာင္သံုးဆက္ျဖစ္သြားတဲ့ Rob ရဲ့ ေၾကကြဲဖြယ္ေတြ။ ဘယ္သံေယာဇဥ္ေတြမွ မခ်ည္ေႏွာင္ပဲ အခုအခ်ိန္အထိ လူပ်ိဳၾကီးအေနနဲ႕ ရွုပ္ေပြေနတဲ့ Marcus ရဲ့ညေတြ။ အလုပ္မလုပ္ပဲ အိမ္မွာပဲ အိမ္ေထာင္ထိန္းေယာက်္ား တေယာက္အျဖစ္ ရပ္တည္ေနတဲ့ Kurt ရဲ့ ျဖစ္တည္မွုေတြ။ ပရိေဘာဂ လုပ္ငန္းရွင္ သူေဌးၾကီးအျဖစ္ ၾကြားၾကြား၀ံ့၀ံ့ မိတ္ဆက္တဲ့ Eric ရဲ့ လိမ္လည္မွုေတြ (တကယ္က သူငယ္ခ်င္းေတြကို ၀မ္းသာေစခ်င္လို႕ လိမ္လည္ခဲ့တာဆုိတာ သူေနာက္ဆံုးမွာ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခဲ့တယ္၊ လိမ္လည္ျခင္းမွာလည္း မ်ိဳးစံုရွိေနေပမယ့္ ဒီလို လိမ္လည္ျခင္းကို စိတ္ထဲက မသိလိုက္ မသိဖာသာ ခြင့္လႊတ္ေနမိျပန္တယ္)။ ဒီ အစီအစဥ္မွာ မီလန္သြားမယ့္ Flight ကုိ သူ႕မိန္းမ မသိေအာင္ ၾကိဳတင္ cancel လုပ္ထားတဲ့ Lenny က အဓိက ျဖစ္ပါတယ္။

အဓိက ခံစားမိတာက မိဘနဲ႕သားသမီးၾကားက အေၾကာင္းအရာေတြ။ စီးပြားအရွာေကာင္းေနတဲ့ မိဘေတြ… ျပည့္စံုၾကြယ္၀ေအာင္ လိုေလေသးမရွိထားႏုိင္ရင္ မိဘတာ၀န္ေက်ပြန္တယ္လုိ႕ အထင္ရွိတတ္ပါတယ္။ အလုပ္ေတြ အရမ္းပင္ပန္းလို႕ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ သားသမီးေတြအတြက္၊ မိသားစုအတြက္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္တဲ့သူေတြ ဒီေခတ္ၾကီးမွာ အမ်ားၾကီးပါ။ တကယ္တမ္း ဥစၥာပစၥည္းေတြ တင္မကပါပဲ မျမင္မေတြ႕မထိႏုိင္တဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ေမတၱာတရားက လူသားေတြအဓိက အလိုအပ္ဆံုး အရာဆိုတာကို သူတုိ႕ ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကပါတယ္။ သြားက်ိဳးသြားတဲ့ သမီးငယ္ကို ဖံုးတဖက္နဲ႕ ျပီးစလြယ္ေျဖလိုက္တာမို႕ သမီးေလး စိတ္ထိခုိက္သြားတဲ့ အျဖစ္နဲ႕ ခ်ိန္ထုိးျပထားခဲ့တယ္။ ေျပာျပီးမွ ေနာင္တရ သြားတာမို႕ မအိပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခံစားရတဲ့ မိခင္ ေမတၱာနဲ႕ ျပန္လည္ ေျဖသိမ့္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ရန္ေၾကြးရန္စေတြ၊ အမုန္းေတြ။ ငယ္တုန္းက ရံွဳးခဲ့တဲ့ မေက်ပြဲကို ျပန္လည္ ဆင္ႏႊဲတဲ့ ပြဲေလး။ တခါတေလက် အႏိုင္ယူလုိက္မွ စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတပါးအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မွုကို မွ်ေ၀ေပးဖို႕ ကိုယ့္ဖက္က အရွံဳးေပးသင့္ရင္ ေပးထိုက္တယ္ ထင္ရင္ ေပးလုိက္ၾကတာမ်ိဳးလို႕ ခံစားမိတယ္။ ျပင္ပမွာေတာ့ အေတာ္ေလး ခက္ခဲပါလိမ့္မယ္။ ငါ..ငါ…ငါဆိုတဲ့ ငါျပီးရင္း ငါ အတၱေတြၾကားထဲမွာ ငါနဲ႕ငါသာ ႏွိုင္းစရာျဖစ္ေနတတ္တာမို႕ ဆင္ျခင္သတိကို ရရွိေစခဲ့တဲ့ ျပကြက္ေလးပါ။

ဇာတ္ကားထဲက အမ်ိဳးသားငါးေယာက္ရဲ့ စကား၀ိုင္းေတြတုိင္းမွာ ကံၾကမၼာကို မယံုၾကည္ၾကသူမ်ားထဲက အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ့ စကား၀ိုင္းနဲ႕ ခ်ိန္ထိုးမိတယ္။ ဘဝၾကီးျပင္းမွုေတြတိုင္းမွာ ငယ္ဘ၀ရဲ႕ အရိပ္ေတြ ၾကီးစိုးလြန္းပါတယ္။ အမ်ိဳးသားျဖစ္ျဖစ္ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ျဖစ္ မျဖစ္မေန ၾကံဳဆံု ရဦးမွာပါပဲ။ အခက္အခဲေတြရွိမယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မွုေတြ ရွိမယ္။ ငုိယိုျခင္းေတြရွိမယ္။ အေျပာင္းအလဲေတြရွိမယ္။ ခြဲခြာျခင္းေတြရွိမယ္။ အတိုက္အခိုက္ေတြ ရွိမယ္။ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္၊ တခ်ိန္နဲ႕ တခ်ိန္၊ အေၾကာင္းအရာတခု နဲ႕ တခု၊ ရပ္တည္မွုေတြ မတူ ျဖစ္တည္မွုေတြ ဘယ္လိုမွ ထပ္တူမက်ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီပါရာဒိုင္းေတြကို က်ေနာ္ေဘးကေန ဝင္ၾကည့္ေနမိတယ္။ က်ေနာ္ ရဲ့ ၾကီးျပင္းလာျခင္းနဲ႕ ႏွိုင္းစာၾကည့္တယ္။ နီးလာလိုက္ ေဝးသြားလိုက္ ၾကီးသြားလိုက္ ငယ္သြားလိုက္….