ၾကိဳးေပ်ာက္သြားေသာ ဖိနပ္တစ္ရံ

ထိုဖိနပ္တစ္ရံကို ရရွိလိုက္သည့္ အခ်ိန္မွစ၍ က်ေနာ္ႏွစ္ျခိဳက္စြာ ျမတ္ႏိုးစြာ ခံုခံုမင္မင္ပဲ စီးေလ့ရွိပါသည္။ ထိုဖိနပ္တစ္ရံသည္ က်ေနာ့အတြက္ေတာ့ ဖိနပ္တစ္ရံသက္သက္ဟု အနက္ျပန္လွ်င္ လံုေလာက္မည္မထင္..

အေရျပားပါးသူ ပီသစြာ က်ေနာ္ ဖိနပ္မ်ားမ်ားႏွင့္ အကြ်မ္းတ၀င္ မရွိတတ္ပါ။ ငယ္စဥ္က စီးရေလ့ရွိေသာ ဆင္ၾကယ္ ၾကက္ေပါင္ဖိနပ္မ်ားေနာက္တြင္ သားေရဖိနပ္မ်ားသည္ က်ေနာ့ကို အထူးပင္ နာက်င္ေစပါသည္။ ကတၱီပါသား သည္းၾကိဳးပင္ျဖစ္ေသာ္ျငား အသစ္ျဖစ္သည္ဆုိေသာေၾကာင့္ တင္းက်ပ္မွုက က်ေနာ့ ေျခဖမိုးကို တိုက္စားေလ့ရွိတတ္ပါသည္။ မၾကာခင္္သည္းၾကိဳးရာ တေလွ်ာက္တြင္ ေရေႏြးပူေလာင္သကဲ့သို႕ အရည္ၾကည္ဖုမ်ားေၾကာင့့္ ေျခဗလာျဖင့္သာ အသင့္အေလ်ာ္ဆံုးဟု ဆံုးျဖတ္ရမလို ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႕ျဖစ္၍ စီးေနက်ထက္ တစ္ဆင့္ပိုၾကီးေသာ နံပါတ္ ၁၀ ကို စီးဖုိ႕ၾကိဳးစားေသာ္လည္း ေခ်ာင္သည့္အေလ်ာက္ ကြ်တ္ထြက္သြားသည္က မ်ားေနျပန္သည္။

ထို႕အတြက္ ဖိနပ္လွလွမ်ားသည္ က်ေနာ္ႏွင့္ ဆန္႕က်င္ဖက္ကိုသာ ဦးတည္ေနတတ္ပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အဆန္းတၾကယ္ စီးလာလ်င္ ေငးေမာအားက်ျခင္းကလြဲ၍ တပ္မက္ျခင္းကို ဦးတည္မသြားသည္မွာေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။

အိမ္မွာေတာ့ က်ေနာ့ကို ေမာင္ႏုဟု ေမက စ,ေလ့ရွိသလို သူ႕သားအတြက္ သင့္ေလ်ာ္မည့္ဖိနပ္ကိုလည္း သူပဲရွာေပးတတ္ျပန္သည္။ အံဝင္ခြင္က် ျဖစ္သြားေသာ တံဆိပ္မ်ားကို မွတ္မွတ္သားသားထားေလ့ရွိျပီး ေစ်းဝယ္သြားတုိင္း ဝယ္လာတတ္သူမွာလည္း သူပင္ျဖစ္သည္။ ထပ္တူညီေနေသာ ဖိနပ္မ်ား စီးရျခင္းအတြက္ က်ေနာ့ကို ျငီးေငြ႕ပါသလားဟု ေမးလာခဲ့ရင္ က်ေနာ္ အလိုက္သင့္ ေခါင္းျငိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ ဖိနပ္အသစ္မ်ား၏နာက်င္ေစျခင္းက က်ေနာ့ကိုဟန္႕တားထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

ယခုဖိနပ္ကို က်ေနာ္ႏွစ္ျခိဳက္ခံုမင္ျခင္းမွာ က်ေနာ့ကို မနာက်င္ေစေသာေၾကာင့္ဟု အတၱႏွင့္ယွဥ္၍ ဆိုက ဆိုလိုက္ႏုိင္ပါသည္။ သူ႕ကို က်ေနာ္ႏွစ္ျခိဳက္ရေသာ အေၾကာင္းမ်ားလည္း ရွိေနပါေသးသည္။ သို႕ေသာ္ ထုိအရာမ်ားသည္ အေပၚယံ ရုပ္၀တၳဳဆန္မွုမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။

ထုိဖိနပ္စီး၍ လမ္းေလွ်ာက္တုိင္း ေဘးနားမွ လူငယ္တခ်ိဳ႕ အားက်ေငးေမာသြားျခင္းကို က်ေနာ္ သေဘာက်ပါသည္။ တခါတရံ ၾကည့္သူမရွိေသာအခါ ဖိနပ္ကို ေက်ာက္ျပားၾကမ္းျပင္ႏွင့္ ပြတ္တိုက္ျခင္းျဖင့္ အသံထြက္လာကာ လူစိတ္၀င္စားေအာင္ ျပဳလုပ္ဖုိ႕ကိုလည္း က်ေနာ္ ၀န္မေလးပါ။ ေၾသာ္ သူ႕ဖိနပ္ကေလးက အသံထြက္ေနတာကိုးလုိ႕ အံၾသမွတ္ခ်က္ျပဳသြားေသာ မ်က္ႏွာမ်ားကို ၾကည့္ရသည္ကိုလည္း ပီတိျဖစ္တတ္ျပန္သည္။

သို႕ေသာ္ ထိုဖိနပ္ ဘယ္ေလာက္ေပးရသလဲဟု ေမးလာသူမ်ားကိုမူ က်ေနာ္ ျငိဳျငင္တတ္ပါသည္။ တန္ရာတန္ဖိုးတခုထိ ရွိေသာ္လည္း ဖိနပ္၏တန္ဖိုးကို ကိန္းဂဏန္းမ်ားျဖင့္ သတ္မွတ္ထားျခင္းကို ကန္႕ကြက္ခ်င္ပါသည္။ ေဘာင္ကန္႕သတ္ထားျခင္းကို သက္ရွိအရာဆိုလွ်င္ လက္ခံမည္ မဟုတ္ဟု တထစ္ခ် ယူဆထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ က်ေနာ့အတြက္ ဖိနပ္ကေပးေသာ သႏၱရသမ်ားသည္ ဖိနပ္တန္ဖိုးကို အဖိုးမျဖတ္ေစႏုိင္ျခင္းပင္။

ေနသားတက်ရွိလွေသာ ဖိနပ္တစ္ရံႏွင့္ က်ေနာ္ ထာ၀ရရွိလိုလွသည္။ သခၤါ ရဆုိေသာ သေဘာကိုလည္းေကာင္း၊ အနိစၥဟူေသာ သေဘာကိုလည္းေကာင္း၊ အနတၱဟူေသာ သေဘာကို လည္းေကာင္း က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းနားမလည္နုိင္ေသးခင္ အဆိုပါဖိနပ္မွ ဖိနပ္ၾကိဳးမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးသြားပါေတာ့သည္။

ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ ဖိနပ္ၾကိဳးမ်ားကို အစားထုိးဖုိ႕ အမ်ားက တိုက္တြန္းၾကသည္။ ထိုအခါ က်ေနာ္က က်ေနာ္ နားမလည္ပါးမလည္ရွိေသာ သစၥာဟူေသာ စကားလံုးကို တြင္တြင္သံုးျပီးျငင္းပစ္ခဲ့သည္။ ေခါင္းမာလွသည္္ဟူေသာ စြပ္စြဲခ်က္ျဖင့္ က်ေနာ့ကို နားခ်ေစျခင္းမွ က်ေနာ္လြတ္ေျမာက္ေစခဲ့သည္။

ဒီအတိုင္း ဘူးထဲတြင္ သိမ္းထားမည္လားဟု အၾကိမ္ၾကိမ္ေမးသည္ကိုလည္း လ်စ္လ်ဴရွုပစ္ခဲ့ပါသည္။ ကိုယ္ အသံုးမတည့္လွ်င္ တျခားအသံုးတည့္သူေတြ အတြက္………စေသာ ပရဆန္ဆန္ စကားလံုးမ်ားကိုလည္း ေျပာတတ္ၾကပါသည္။

အစကေျပာခဲ့ဖူးသလို ၾကိဳးေပ်ာက္သြားေသာ ဖိနပ္တစ္ရံသည္ က်ေနာ့အတြက္ ဖိနပ္တစ္ရံသက္သက္ မဟုတ္ခဲ့ပါ။ သူ႕တြင္ ေျခလက္မ်ားမရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ အဂၤါမစံုလင္မွုဟူေသာ ျပစ္မွုတခုျဖင့္ က်ေနာ္ႏွင့္ ေ၀းလြင့္ေအာင္လုပ္ျခင္း ပုဒ္မသည္ တကယ္ေတာ့ မတရားပါ။ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ အျပည့္ျဖင့္ က်ေနာ္ႏွင့္အတူ ထားျခင္းကို မည္သူကမွ် လက္မခံေသာ္လည္း က်ေနာ့္ဖာသာ လက္ခံလုိက္ပါသည္။

ၾကိဳးေပ်ာက္သြားေသာ ဖိနပ္တရံေၾကာင့္ က်ေနာ့ကို စိတၱဇ ဆန္သည္ဟု သတ္မွတ္ႏိုင္ပါသလား....က်ေနာ္မသိပါ။