မဂၤလာလွည္း မွသည္ အုတ္တင္ပြဲ

ဆရာမခင်ခင်ထူးရဲ့ မင်္ဂလာလှည်းကို ကိုအောင်ဖြိုးရဲ့ အညွှန်း၊ ကိုရုပ်ဆိုး ကုသိုလ်ကောင်းမှုနဲ့ ဖတ်ခဲ့ရပါတယ်။ အညာဒေသရဲ့ အငွေ့အသက်တွေနဲ့အတူ ကျနော့ကြုံခဲ့ဖူးတဲ့ အုတ်တင်ပွဲလေးကိုလည်း အရိပ်ထင်လာမိခဲ့တယ်။

ကျနော်ခုနှစ်တန်းစာမေးပွဲဖြေအပြီးမှာပါ။ ဖေ့အလုပ်ထဲက ကိုရန်နောင်စိုး တစ်ယောက် စက်ရုံပေါင်းစုံအားကစားပြိုင်ပွဲကို သွားရင်းက ခြောက်မြို့သူတစ်ယောက်နဲ့ မေတ္တာမျှခဲ့ပါတယ်။ အဆိုပါမြို့သူကလည်း ဌာနထဲက ဦးတင်ဝင်း အမျိုးသမီးရဲ့ ညီမဖြစ်နေပြန်တယ်။ သွားရင်းလာရင်း ငြိစွန်းခဲ့ဟန်တူပါရဲ့။

မိသားဖသားပီပီ အုတ်တင်မင်္ဂလာနဲ့ လာရောက်တောင်းရမ်းပါဆိုတဲ့ ခွင့်ပြုချက်ကို ရခဲ့တဲ့နောက် ကိုရန်နောင်စိုးတစ်ယောက် တစ်ကယ့်ကို ပီတိတွေ ဂွမ်းဆီထိတော့တာပါပဲ။ အညာအရပ်မှာ ငှက်ပျောပွဲ အုန်းပွဲနဲ့ တင်တောင်းတာကို အုတ်တင်တယ်လို့ ခေါ်ကြပါတယ်။ အသေးစိတ်မရှင်းပြနိုင်တာကိုတော့ (ကျနော့ ဗဟုသုတ မပြည့်စုံမှုအဖြစ်)့ ခွင့်လွှတ်ပါခင်ဗျာ။ အစ်ကိုရော အစ်မရော လိုက်တောင်းပေးပါတဲ့။ အုတ်တင်အခန်းအနားကို လင်စုံမယားဖက် တက်ကြရတယ်တဲ့။ ဦးတင်ဝင်းတို့ တစ်စုံတွဲ၊ ဖေတို့မေတို့ တစ်စုံတွဲ ပေါင်းပြီးသွားရောက် တောင်းရမ်းကြမယ်ဆိုပါတယ်။ ဆိုတော့…

နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်ကလည်း ဖြစ်ပြန် ခြောက်မြို့ကိုလည်း မရောက်ဖူးတာမို့ ကျနော်လည်း ကန့်လန့် ကန့်လန့်လိုက်ခဲ့တော့တာပါ။ စက်ရုံက ကားကြုံနဲ့ မကွေးကို လိုက်ဖို့ မနက်ငါးနာရီကို ဂဂျီဂဂျောင်နဲ့ ထခဲ့ရတယ်။ မနက်စောစောထဖို့ အမြဲပျင်းရိနေကြမို့ပါ။

မကွေးကနေ ခြောက်ကိုတော့ ထွက်ခါနီး ကားဂိတ်တစ်ခုကနေ ကမန်းကတန်း လက်မှတ်ဝယ်ပြီး ပြေးတက်ခဲ့ကြတယ်။ ဂွေးချိုအထိက မကွေး-ကျောက်ပန်းတောင်းလမ်းအပိုင်း ထဲပါနေတာမို့ ကျနော်သွားနေကြခရီးတစ်ခု ဖြစ်နေခဲ့ပြီ။ ဂွေးချို ဓါတ်ဆီဆိုင်လမ်းခွဲမှာ ကားခဏရပ်ပါတယ်။ ခြောက်၊စလေ သွားမယ့် လမ်းနဲ့ ကျောက်ပန်းတောင်းသွားမယ့် လမ်းအခွဲနေရာပေါ့။ ကြက်လည်ချောင်းရိုးကြော်တွေ ဝယ်စားခဲ့တာ အမှတ်ရမိပါရဲ့။

ဟိုဘက်လမ်းခွဲမှာတော့ အညာနွေပီသစွာ ခြောက်သယောင်းနေခဲ့ပြီ။ ထန်းပင်တွေနဲ့ ထန်းလျက်ကျိုတဲတွေဆီက မီးခိုးငွေ့တွေ တစ်ချက်တစ်ချက် လေနဲ့အတူပါလာတတ်တဲ့ ထန်းရည်အနံ့တွေ နဲ့ တစ်လမ်းလုံးပြည့်နှက်နေခဲ့သည်လေ။ လမ်းအပိုင်းကတော့ တကယ့် ပီဘိလမ်းကျဉ်းငယ်သာသာ။

ရောက်လိမ့်နိုး ရောက်လိမ့်နိုးနဲ့ ဟိုတစ်ကွေ့လည်း မရောက် ဒီတစ်ကွေ့လည်း မရောက်။ အေးစေတီအရင်လား GTI အရင်လား မမှတ်မိတော့ပါ။ ခြောက်မြို့ဆိုင်းဘုတ်ကို ကျော်တော့ မြို့ကြီးရယ်မို့ ညာဘက်ကြည့်လိုက် ဘယ်ဘက်ကြည့်လိုက် အလို တောင်ကုန်းတွေချည်းပါလား ဟရို့။ တောင်ကုန်လေးတွေရဲ့ ခပန်းလေးတွေမှာ အိမ်လေးတွေ ဟိုနားတစ်စု ဒီနားတစ်စု။ ချင်းပြည်နယ်လိုဘာလိုလို။

နောက်တော့ သတို့သမီးအိမ်ကို အရင်ဝင်ကြတယ်။ လူကြီးတွေတည်းဖို့ ဆိုပြီး တောင်ထိပ်ဆုံးက အိမ်လေးမှာ သီးသန့်ထားပါတယ်။ တကယ့်ကို အိမ်က ထိပ်ဆုံးမှာပါ။ အိမ်ကနေကြည့်ရင် ခြောက်စက်ရုံကိုတောင် မြင်ရသေးရဲ့။ ဟိုတစ်ဖက်ကမ်းလည်း လွမ်းမိခဲ့တယ်။

ညနေခင်းမှာတော့ ခြောက်မြို့ရဲ့ နာမည်ကျော် ခေါက်ဆွဲသုတ်ဆိုင်ကို ပို့ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ဖေ့သူငယ်ချင်း ဦးမြင့်အောင်တို့ ဆီကို သွားလည်ကြတယ်။ ဦးမြင့်အောင်က နိုင်ငံခြားထွက်မယ်ဆိုပြီး အလုပ်က ထွက်သွားခဲ့တာ။ အဲ့ကတည်းက ကွဲသွားကြတဲ့သူတွေပေါ့။ နိုင်ငံခြားဆိုတာ လေယာဉ်ဂိတ်မှာ ခြေချပြီးပြန်လာခဲ့ရတဲ့ သူ့အတွေ့အကြုံကို ပြောရင်း တဝါးဝါး တဟားဟား ဖြစ်နေကြတာ။ အဲ့အိမ်က ပြန်တော့ မိုးအတော်ချုပ်နေပါပြီ။

နောက်နေ့မနက် မင်္ဂလာဆောင် အခမ်းအနားကို ပြင်ဆင်ကြပြီ။ သတို့သမီးရဲ့ အမျိုးတွေက အုတ်တင်မယ့် အုန်းပွဲငှက်ပျောပွဲတွေ ခေါင်းပေါ်မှာ ရွက်ပြီး ဝတ်ကောင်းစားလှတွေနဲ့။ အညာနွေပူပင်မယ့် သူတို့တွေကို မထိသလိုပါပဲ။ တန်းစီးပြီး ဝင်ကြဖို့ အရေး အပြင်ဖက်မှာလည်း တအုန်းအုန်းတရုန်းရုန်း။ အိမ်တွေကလည်း အသီးအသီး အသက ထွက်ကြည့်ကြလေရဲ့။

နောက်တော့ အထဲမှာ ဘိသိက်သွင်းမယ့် ဆရာနဲ့ ဖေ။ သူ့တပည့်တွေက ဘိသိက်ဆရာကို ပြောထားတယ်တဲ့ ဆရာက ဒေါသသိပ်ကြီးတာလို့။ ဘိသိက်ဆရာက ကြောက်ရွံ့ရွံ့နဲ့ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ လုပ်နေတာ ကျနော်က ရယ်ချင်ပက်ကျိဖြစ်နေပြီ။ ဒါတောင်ဖေက ဘိသိက်ဆရာကို တစ်ခွန်းပဲ ပြောခဲ့တာ။ ခင်ဗျား သိပ်အရစ်မရှည်နဲ့ ကျုပ် မနေတတ်ဘူးတဲ့။ သူတစ်ခါမှ အဲ့လိုပွဲလမ်းသဘင်အခမ်းအနားတွေ မှာ စင်ပေါ်လိုနေရာကနေ မထိုင်ဖူးဘူးလေ။ အခုဟာက အုတ်တင်ပွဲတက်လာတဲ့ အထဲက ဖေတို့စုံတွဲက သတိုးသားဖက်က ထိုင် သတို့သမီးဖက်က သတို့သမီး မိဘများဆိုတော့ စင်ပေါ်တက်ရတော့တာပေါ့။ ဘိသိက်ဆရာက ကြောက်တတ်တယ်ထင်ပါရဲ့ အတိုဆုံးလေးတွေ ရွေးပြောရှာတယ်။ ပြောနေရင်း ဖေ့မျက်နှာတကြည့်ကြည့်လုပ်နေသေးတာ။ ပွဲပြီးပြီ ဆိုတော့ လာပြောသေးတယ် ကျနော် ပြောတာ တိုပါတယ်နော်ဆရာတဲ့။ ဖေရဲ့ ပြုံးစိစိ မျက်နှာကို သူက သူ့ဟောပြောချက်တွေ သဘောကျလို့ မှတ်ယူသွားလောက်တယ်ရယ်။

လက်ဖက်ရည်နဲ့ စမူဆာပဲကျွေးတဲ့ မင်္ဂလာပွဲလေးပါ။ သူတို့နိုင်သလောက်ပဲထင်ပါရဲ့။ သာမန်ဝန်ထမ်းမို့ ဇာပဝါ အနားတွေလည်း မချဲ့နိုင်တော့ဘူးလေ။ သူ့အိုး သူ့ဆန် တန်ရုံ သူ့အရပ်နဲ့ သူ့ဇာတ် ကိုက်တယ်ဆို ဗေဂျိဆိုပြီး ပွဲတစ်ခု ပြီးတာပါပဲ။

စိုင်းဘုန်းထူးတို့ ဝဏ္ဏခွာနီးတို့လည်းမပါ ဓါတ်ပုံလေး တစ်ပုံနှစ်ပုံရိုက်ပြီး ပတ်စာခွာ ဖျာသိမ်းလိုက်ကြပါတော့တယ်။ နေ့လည်ဆို ကျနော်တို့လည်း ပြန်ကြရတော့မယ်လေ။ သတို့သမီးအမေလည်း မျက်ရည်လည်နေလောက်ပြီ။

ခြောက်မြို့ကို မနှံ့စပ်ပဲ ပြန်ခဲ့ကြရတယ်။ မနက်ဖြန်ဆို ဖေက ရုံးပြန်တက်ရတော့မယ်။ တကယ်ဆို အနားတဝိုက်လည်ပတ်ချင်သေးရဲ့ စလေရုပ်စုံကျောင်းတော့ ရောက်ခဲ့ချင်သေးတယ်။ ဆိပ်ဖြူဘက်လည်း ကူးခဲ့ချင်သေးတယ်။

စိတ်သွားတိုင်းရယ် ကိုယ်ကလည်း ပါဦးမှလေ………….