စိတ္

ဟူး….

လူေတြမ်ားေျပာပါတယ္။ ငါးစိမ္းျမင္ရင္ ငါးကင္ပစ္သတဲ့။ ေခ်ာင္းကိုပစ္ျပီး ျမစ္ကိုရွာတတ္ၾကတာခ်ည္းပဲ။ မျငင္းနဲ႕ ေသခ်ာတယ္ အားလံုးအတူတူခ်ည္းပဲ။ ေကာင္းမိေကာင္းရက္ အစကေတာ့ ေက်ာေလးကိုင္ ရင္ေလးသပ္နဲ႕ ေနာက္အသံုးမလုိေတာ့ ပစ္စလက္ခက္ပစ္လိုက္တာမ်ား သံေယာဇဥ္တစ္စက္မွ မရွိတဲ့အတုိင္း။ သူနဲ႕ဘာမွ မပတ္သတ္ခဲ့ဘူးတဲ့အတိုင္း။ အတိတ္ဆိုတာကို ခပ္လြယ္လြယ္ ျပည္ဖံုးကားမခ်ႏိုင္တဲ့ ကိုယ့္မွာသာရင္ကြဲပက္လက္…..

စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ အစကေတာ့ ကိုင္္တြယ္တာကိုက ညင္သာခ်က္။ ငွက္ေမႊးနဲ႕ပြတ္ေနသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္။ စကားေျပာရင္ ပါးနားကပ္ျပီး ခပ္တိုးတိုးေလးလာလာေျပာတတ္တယ္။ တခါတေလဆို အႏူးအညံ့လြန္ျပီး ၾကားေတာင္မၾကားလိုက္ရဘူး။ ယုယၾကင္နာတာေတာ့ ေျပာမေနနဲ႕ေတာ့။ ဘယ္သူမွ လိုက္လုိ႕ကိုွမမွီႏုိင္ေအာင္။ ပထမဆံုးညကဆုိ သူ႕မွာေပ်ာ္ေနလိုက္တာမ်ား ကုိယ္တိုင္ေတာင္ အေပ်ာ္ေတြကူးစက္ျပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မအိပ္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။

ဒါတင္ပဲလားဆိုေတာ့ ဟုတ္ေသးေပါင္ဗ်ာ။ သြားေလရာလာေလရာလဲ တပူးတြဲတြဲ။ မပါရင္ေတာင္ ခရီးရယ္လို႕ဆက္မသြားျဖစ္သည္အထိ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ ေခၚတတ္တာ။ ျပီးေတာ့ လူေရွ႕သူေရွ႕ဆို ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာ လက္တြဲျပတတ္ေသးတာ။ မျမင္သြားဘူးဆိုရင္ေတာင္ ျမင္ရတဲ့အထိ လွည့္ျပီးကို ျပတတ္တာေလ။

ဦးစားေပးဆိုလည္း ထိပ္ဆံုးက။ သူ႕အျပင္ ဒ့ီျပင္မရွိေစရ။ မ်က္နွာေတာ္တစ္ခ်က္မညွိဳးေအာင္ ထားတာပါ။ တစ္ေနကုန္သူ႕အနားမွာပဲေန။ သူေျပာသမွ်နားေထာင္ သူခုိင္းသမွ်ကို လုပ္ေပးခဲ့တာ။ ထမင္းစားရင္ေတာင္ ေနာက္ဆံတငင္ငင္နဲ႕မို႕ အစာအိမ္ျဖစ္မယ္ ထမင္းေကာင္းေကာင္းစားပါဟဲ့လို႕ သတိေပးေနရတာ။ ညအိပ္ရင္လည္း လက္ကေလးကိုင္လိုက္ ေျခေထာက္ေလးကိုင္လိုက္နဲ႕ ပိုးေမြးသလို ေမြးေနေတာ့တာကိုး။ မိုးလင္းရင္လည္း ပထမဆံုးျမင္လိုက္ရမွ။

မၾကာပါဘူး မၾကာပါဘူး တစ္ရက္ကေန တစ္ပတ္၊ တစ္ပတ္ကေန တစ္လ၊ ၾကာလာတာနဲ႕ အမွ် မင္းသားေခါင္းေဆာင္းေအာက္က မူရင္းကေပၚလာေတာ့တာကိုး။ ဆီလိုအေပါက္ရွာ အျပစ္ျမင္လာေတာ့တာပါပဲ။ အနားကပ္ျပန္ရင္လည္း ပူတယ္ျဖစ္ျပန္ေရာ။ စကားေတြအရင္လို ေျပာျပန္ေတာ့လည္း နားညည္းျပန္သတဲ့။ အလုပ္ကပင္ပန္းရတဲ့ အထဲ အေနွာင့္အယွက္ကလည္း ေပးေသးတယ္ဆုိပဲ။

ယုယုယယကိုင္တြြယ္ဖို႕ေနေနသာသာ တြန္းဖယ္ျပီးေတာ့ကို ေနေတာ့တာ။ ေခၚလို႕မ်ား ထူးသံကို ၾကည့္ပါဦး ဘာတုန္းတဲ့။ ေမ့ခ်င္လည္းေမ့ ထားခ်င္တဲ့ေနရာမွာ ျဖစ္သလိုကို ထားခဲ့ေတာ့တာ။ က်ီးထိုးထုိး ေခြးစားစားဆုိပါေတာ့။ သူ႕ဘက္ကအသံုးမလုိမခ်င္းေလ။

ညအိပ္ေတာ့လည္း ေ၀းေ၀းမွာေနတဲ့။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္အသံမထြက္နဲ႕ မလွုပ္နဲ႕ဆိုပဲ။ အသံေလးမ်ားထြက္လိုက္ရင္ အိပ္ေရးပ်က္တယ္ကြာ အလုပ္ရွုပ္လိုက္တာဆိုျပီး ေအာ္ညည္းတတ္ေသးတာ။ အားမနာပါးမနာေနာ္။

သူမ်ားကို လက္တြဲျပဖို႕ေနေနသာသာ အိမ္ထဲကအိမ္ျပင္ကို မထြက္ရတာ။ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ေလးေတာင္ မတတ္ႏိုင္လြန္းလို႕သာ လူေရွ႕က ျဖတ္ခြင့္ရတာ။ ျပီးရင္မာန္မဲတာခံရမလားမသိဘူး။ အလိုက္ကန္းဆုိးမသိဘူးဆိုျပီးေလ။

အမွားမ်ားလုပ္မိလို႕ကေတာ့ မ်က္နွာညိဳပုပ္ျပီး ေဆာင့္ေအာင့္ေတာ့တာပါပဲ။ ဒါေလးေတာင္မွားရသလား ဒါေလာက္ေတာင္မသိဘူးလား မလုပ္ေပးႏုိင္ရေကာင္းလားဆုိျပီးေလ။ ငွက္ေမႊးကေန က်ားလွ်ာအကူးအေျပာင္းက တကယ့္ကို ခံရခက္လြန္းပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ သူကပဲ စကားစေျပာလာတယ္။ လမ္းခြဲၾကရေအာင္တဲ့။ ကဲဘယ္လိုလုပ္မလဲ မၾကည္ျဖဴေတာ့ပါဘူးဆုိတဲ့ သူနဲ႕ ဘယ္လုိဆက္ေနရမွာလဲ။ သူ႕ႏွလံုးသားမွာမွ မရွိႏုိင္ေတာ့တာ။ ဖက္တြယ္ထားလို႕လဲ အပိုပါပဲေလ။ သူကေျပာေသးတယ္။ စိတ္မပူပါနဲ႕တဲ့ မင္းအတြက္ေကာင္းမယ္ထင္တာေလး ငါစီစဥ္ေပးလုိက္မွာပါတဲ့။ တစ္၀မ္းတစ္ခါးလွဖို႕ မင္းမပူပင္ရေအာင္တဲ့။

ရက္ရက္စက္စက္ သူမ်ားေနာက္ကို ထည့္ရက္လုိက္တာ။ သူမလိုေတာ့ဘူးဆိုရင္ေတာင္ သူ႕အနားမွာ အရိပ္ေလးပဲျမင္ရျမင္ရ အသံေလးပဲၾကားရၾကားရ ရနံ႕ေလးပဲရွဴရရွဴရ ရေသ့စိတ္ေျဖေလးေတာ့ ေနမဟဲ့ဆိုျပီးအားခဲထားမိတာ။ အခုေတာ့ ငါစီစဥ္တဲ့အတိုင္းလုိက္သြားလိုက္ပါတဲ့။ ေကာင္းေစခ်င္လုိ႕စီစဥ္တာပါဆိုေတာ့ ဘယ္လုိျငင္းရေတာ့မလဲ။ ခ်ည္ျပီးတုပ္ျပီးျဖစ္ေနျပီေလ။

အခုလည္း ေနာက္တစ္ေယာက္က သူနဲ႕စေတြ႕တုန္းကလုိညင္သာတဲ့ အၾကင္နာေတြနဲ႕ ကယုကယလုပ္ေနျပန္ျပီ။ ဘယ္ေန႕မွာေတာ့ အခ်စ္ေတြမျမင္ပဲ အျပစ္ေတြ၀င္မလဲဆိုတာ စိုးထိတ္နဲ႕တိုးတိ္တ္ေၾကာက္လန္႕ေနရေတာ့တာ…..


Sony Ericsson မွသည္ Nokia အကူးအေျပာင္းအမွတ္တရ