ႏွင္းေျခရာ

ဇန္န၀ါရီလမွာ ႏွင္းေတြက်တတ္တယ္။ သိပ္သိပ္သည္းသည္း မဟုတ္ေပမယ့္ ႏွင္းေတြက်ေနတယ္ဆိုတာကို မွန္ျပတင္းေပါက္ကေန ျမင္ရတတ္တယ္ေလ။ ႏွင္းစက္ေတြမွုန္မွုန္က်ျပီးရင္ လူသူမျဖတ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ မသိမသာေလး ႏွင္းေတြ က်န္ရွိေနတတ္ေလရဲ့။ မင္းျဖတ္သြားခဲ့တယ္ဆိုတာ ႏွင္းေျခရာေတြကေန တစ္ဆင့္ ျမင္ခဲ့ရတာပါ။ မျငင္းနဲ႕ေနာ္ ေနလာရင္ ႏွင္းေျခရာေတြ ေပ်ာက္မွာကို သိသိနဲ႕ မျငင္းလိုက္ပါနဲ႕။ မ်က္စိေမွာက္တယ္ေျပာခ်င္လည္းေျပာလိုက္ပါ ႏွင္းေျခရာရွင္ရယ္ ျငင္းေတာ့မျငင္းလိုက္ပါနဲ႕…

မင္းကေလ သုတ္ခနဲ ထြက္ေျပးသြားတတ္တဲ့ေလေျပလိုပဲ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ငါ့ရင္ကို တိုက္ခတ္သြားတတ္တယ္။ မင္းေရာက္လာတာကို အစက ငါမွမျမင္မသိခဲ့တာ။ မင္းဆီက ၀င္သက္ထြက္သက္ကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ငါရတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အမွုမဲ့ အမွတ္မဲ့ပါပဲ။ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြကို နင္းသြားတဲ့ေျခသံလား သဲ့သဲ့ေတာ့ ငါၾကားမိတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေကာင္ပေလာင္ေလးေတြ ေလွ်ာက္သြားေနတယ္ပဲ စိတ္ထဲကေတြးေနမိတာ။

အနံ႕အသက္ဆန္းဆန္း တစ္ခုလည္းငါခံစားမိခဲ့တယ္။ သစ္ပင္ေတြက ထြက္တဲ့ အနံ႕ေတြလို႕ပဲ စိတ္မွာစြဲေနခဲ့တာ။ အနားမွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရွိေနတယ္ထင္မိလို႕ ဖ်တ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္မိတာလည္း မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ပါပဲ။ လံုေအာင္ပုန္းေနသူကို ဘယ္လိုလုပ္ေတြ႕ႏုိင္မွာလဲေနာ္။ မင္းကေတာ့ လံုျခံဳတဲ့ တစ္ေနရာကေန ငါ့အျဖစ္ကို ဟားတုိက္ရယ္ေနသတဲ့လား….ဟင္။

မသိုးမသန္႕ စိတ္ထဲမွာျဖစ္လာတိုင္း ငါလုပ္ေနၾက ဘုရားစာကို ေရွ႕ေနာက္ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရြတ္ခဲ့ပါရဲ့။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ရွင္းမသြားခဲ့ဘူး။ မင္းဘာလုိခ်င္ခဲ့တာလဲ။ င့ါကို ေျခာက္လွန္႕ယံုသက္သက္တဲ့လား။ မင္းရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မွုအတြက္တဲ့လား။ ဟား………..မင္းေတာ္ေတာ္ေလး တတ္ႏုိင္ပါလား။ မင္းရသြားတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မွုအတြက္ ငါ့ဖက္က ေပးဆပ္ရတာေတြကို ထည့္တြက္ခဲ့သင့္ပါတယ္ေလ။ ငါေလ..ငါေလ မင္းရဲ့ ေျခာက္လွန္႕မွုေတြ အတြက္ ေသြးပ်က္မတတ္ ေၾကာက္လန္႕ခဲ့ရတာ။ အႏွစ္ႏွစ္အလလ မင္းငါ့ကို ေျခာက္လွန္႕ခဲ့တာေလ။ ေဟာဒီ ဇန္န၀ါရီႏွင္းစက္ေတြကို ျမင္တိုင္း အလဲလဲ အျပိဳျပိဳ။ ႏွင္းေတြနဲ႕အတူ မင္းေရာက္လာတတ္စျမဲမို႕။

ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ဇန္န၀ါရီလရဲ့ ေန႕ရက္တစ္ခ်ိဳ႕မွာသာ ႏွင္းက်တတ္တာပါ။ ေန႕တုိင္း မက်တတ္တာေတာ့ ငါ့အတြက္ ဘုရားသခင္ရဲ့ ခြင့္လြတ္မွုတစ္ခုပါပဲ။ မဟုတ္ရင္ ငါဟာေန႕တိုင္းရူးသြပ္ေနရမွာ။

၀န္ခံစရာတစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ငါ့နားရြက္ထဲကို မင္းဖြဖြေလး စကားေျပာတိုင္း ငါၾကည္ႏူးမိတယ္။ တကယ္ေျပာတာ။ မင္းေျပာတဲ့ စကားသံကိုက ညင္သာမွုအျပည့္နဲ႕။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြက မင္းစိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြျဖစ္မယ္ထင္တယ္ေနာ္။ ဘာျဖစ္လို႕ မင္းဘာျဖစ္လုိ႕ အၾကင္နာဆိုတာကို မခံစားတတ္ခဲ့တာပါလိမ့္။ ထည့္မတြက္ရေလာက္ေအာင္အထိ ငါဟာ ေသးဖြဲသိမ္ႏုပ္ေနျပီလားဟင္။

မင္းဟာေဆာ့ကစားတတ္ပါလားလို႕ သိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ငါဟာေတာ္ေတာ္ေလး ေနာက္က်ေနခဲ့ျပီ။ မင္းရွိေနတယ္ဆိုတာကို သိျပီး အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေနခဲ့ျပီ။ ငါဟာ မင္းအတြက္ခံစားတတ္ေနခဲ့ျပီ။ မင္းရဲ့ ျဖစ္တည္မွုအတြက္ ငါႏွလံုးသြင္းမိသြားျပီ။ မင္းမရွိလည္း ငါဟာ လိုက္ရွာေနခ်င္ခဲ့တာ။ ေျခရာေတြကို ေကာက္ရင္း မင္းရဲ့ လာရင္းအစစ္အမွန္ကိုလည္း ငါသိပ္သိခ်င္ေနခဲ့တာ။

တစ္ခ်က္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ အရိပ္အေယာင္ျပခဲ့ရင္ ငါေက်နပ္ခဲ့မွာ။ သစ္ရြက္ကေလးေတြလွုပ္ျပတာ၊ ေလတစ္ခ်က္အေ၀ွ႕မွာငါနားကိုကပ္ကပ္လာတတ္တာ၊ အသံေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးခဲ့တာေတြဟာ ငါ့အတြက္ မင္းရဲ့ ေျခာက္လွန္႕မွုေတြျဖစ္ခဲ့တယ္။ ႏွင္းစက္ေျခရာေတြကေတာ့ ေသခ်ာတဲ့ အမွတ္အသားေတြေပါ့။ မင္းမေဖ်ာက္ဖ်က္ခဲ့ေပမယ့္ ေနေရာင္လာရင္ေတာ့ ငါမေတြ႕ႏုိင္ေတာ့ျပီေလ။

ရက္စက္တယ္လုိ႕ ငါမဆုိရက္ပါဘူး။ တစ္ခုေလာက္ပဲ ငါေတာင္းဆိုခ်င္တာပါ။ ဇန္န၀ါရီေရာက္တုိင္း ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက ႏွင္းစက္ေျခရာေတြမေရာက္ရွိရေလေအာင္ တစ္ခ်က္ေလာက္ ကူညီေပးပါ။ ေနေရာင္လာရင္ ဒီေျခရာေတြ ေပ်ာက္မယ္ဆိုတာသိေပမယ့္။ ဒီေျခရာေတြ မရွိခဲ့ေအာင္ မရွိရေလေအာင္ မင္းတစ္ခ်က္ေလာက္ကူညီေပးပါ။ မင္းေျခရာေတြ မခ်န္ရစ္ခဲ့ပါဘူးလို႕ေတာ့ မျငင္းလိုက္ပါနဲ႕ေနာ္။ ႏွင္းစက္ေတြေပၚက ေျခရာေတြက ငါ့ရင္ဘတ္မွာ အတိုင္းသားထင္က်န္ရစ္ခဲ့ျပီ။ မင္းမနင္းခဲ့ဘူးဆိုေပမယ့္ ၾကြင္းက်န္ရစ္တဲ့ ဒီေျခရာေတြက အထင္းသားေလ…………..ေနေရာင္မလာခင္အထိေပါ့