တတိယ အၾကိမ္သို႕ ပထမဆံုးအေခါက္

မနှစ်ကရည်ရွယ်ထားပြီးမလုပ်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အလုပ်တစ်ခုကိုဒီနှစ်ထဲမှာ လုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီအလုပ်ကို လုပ်ဖြစ်ဖို့ ကိုပင်ပုကျစ်ဂွရဲ့ စာတွေက တွန်းအားပေးခဲ့တာပါ။ ဒီတစ်ခါတော့ တစ်ကယ်လုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ် ကိုပင်ပုကျစ်ဂွရေ……

ဒီဇင်ဘာထဲက ညနေခင်းတစ်ခုအတွက်ပါ။ ကျနော်လုပ်သင့်တယ်လို့ အမြဲခံယူထားခဲ့တယ်။ ဒီဇင်ဘာလတစ်လလုံးက အဆင်မပြေခဲ့ဘူး။ ကြိုတင်စီမံထားရင် ဖြစ်နေကြအတိုင်း အဖျက်တွေအမျိုးမျိုး၊ အဆင်မပြေတာတွေ တစ်ခုပြီးတစ်ခုပေါ့။ မနေ့ကစနေနေ့မှာတော့ ဗြုန်းစားကြီးစီစဉ်ပြီး ၁၀နာရီ ၁၀နာရီကနေ ၁၀နာရီခွဲ။ နောက်တော့ ရောက်ကိုရောက်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဘူတာကထွက်တာနဲ့ သွေးလှူဘဏ်။ စနစ်တကျတည်ဆောက်ထားတာပါ။ အရာအားလုံးက တစ်ကယ့်ကိုစနစ်တကျ။

ပထမဆုံး အခေါက်က မဖြစ်မနေဖြစ်သွားခဲ့တာ။ ရုံးမှာ Social & Recreation Club ဆိုတဲ့အသင်းရှိပါတယ်။ ကျနော့အထက်က စီနီယာတစ်ယောက်အထွက်မှာ ကျနော်က အလိုလို အသင်းဝင်ဖြစ်သွားခဲ့တာ။ အသင်းက ဦးစီးကျင်းပတဲ့ ဝန်ထမ်းများသွေးလှူပွဲဆိုတော့ အသင်းဝင်တွေက နာမည်စာရင်းထိပ်ဆုံးကပါ။ လှူတာတော့ အလယ်လောက်ကပေါ့။ သူတို့တွေက မှတ်တမ်းတင် ဗွီဒီယိုတွေရိုက် အင်တာတွေဗျူးဆိုတော့ နဂိုက ကင်မရာကြောက်တတ်တဲ့ကျနော်က နောက်ကပေါ့။ အရေးထဲ မြဝတီက ကင်မရာမန်းတွေကို သွားခေါ်ဖို့တာဝန်ပေးတာမို့ မြဝတီကို အပြေးအလွှား။ မြဝတီကျမှ တာဝန်ကျကင်မရာမန်းကိုရှာပြီး ပြန်ပြေးလာရတာလေ။ သွေးစစ်ရင်းမနေနိုင်တဲ့အကျင့်နဲ့ သွေးအုပ်စုဘယ်လိုခွဲခြားလဲဆိုတာ မေးရင်း ရောက်လာသမျှနောက်လူတွေကို လေ့ကျင့်စစ်ဆေးပေးခဲ့သေးတယ်။ သွေးလှူပြီးတော့လည်း ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်မနေနိုင်ပြန်ဘူး။ လှူပြီးတဲ့လူတိုင်း မုန့်တွေ နို့ပုလင်းတွေ လက်ဆောင်တွေ မရမရှိရလေအောင် ဆော်သြရပြန်ရော။ တစ်ဖွဲဖွဲရောက်လာတဲ့ ကျနော့်ဌာနက ဝန်ထမ်းတွေကို စပြီး ဖောင်ဖြည့်တဲ့စီကနေ သွေးလှူကုတင်ပေါ်ရောက်တဲ့အထိ ရွှေကြိုလည်းလုပ်မိပြန်တယ်။ အကြောင်းကြောင်းကြောင့် မလှူလိုက်ရတဲ့လူတွေကိုလည်း နောက်တစ်ခေါက်လှူလို့ရပါတယ််ဆိုတာကို အားပေးရပြန်ပါတယ်။ ဘယ်လောက်တောင်မျက်စိနောက်သွားလဲမသိဘူး ဆရာမဒေါ်သီတာအောင်က နင်ငါတို့ဆီမှာအလုပ်လာလုပ်ပါလားလို့ ပြောတဲ့အထိ ဖြစ်သွားခဲ့တာ။

ဒုတိယအခေါက်ကတော့ စတိုဌာနက ကိုဘုရားဒါယကာ (တရားအကြောင်းဘုရားအကြောင်း ပြောတတ်လွန်းလို့ ဒီနာမည်ပေးထားတာ) အစာအိမ်ပေါက်လို့ အရေးတကြီးသွေးလိုခဲ့ပါတယ်။ ရုံးကသွေးလှူစာရင်းကနေ သွေးအုပ်စုတူတဲ့လူတွေစာရင်းတောင်း သူတို့ကို နိုးဆော်ခဲ့တယ်။ မြောက်ဥက္ကလာပဆေးရုံကြီးမှာ သွေးပုလင်းမရှိတော့အောင်ပြတ်လပ်ခဲ့တဲ့အချိန်ပါ။ အဲဒီတော့ အားလုံးကို မေးလ်ပို့ လှူနိုင်မယ့်လူတွေကိုစုပြီး ရုံးကအပြန်မှာသွားရောက်လှူဒါန်းခဲ့တာပါ။ သွေးလိုတဲ့လူနာရှင်တွေကလည်း ကျနော်တို့ကိုကြည့်ပြီး ဘာသွေးလှူမှာလဲဆိုတာ တတွတ်တွတ်မေးနေတာ။ သိပ်ကိုလိုအပ်နေပုံပါပဲ။ သွေးတစ်ပုလင်းမှမရှိဘူးဆိုတော့ တကယ့်အရေးပေါ်ဆို ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ ကျနော်တွေးပူမိပါသေးတယ်။ လူ့အသက်တစ်ချောင်းက ဒီလိုကိစ္စတွေအတွက်နဲ့ ဆုံးရှံူးရမယ်ဆိုရင် မထိုက်တန်ဖူးလေနော်။

အခုတတိယအကြိမ်ကိုတော့ မနေ့ကလှူဖြစ်ခဲ့တာ။ ကျနော်တို့မြန်မာတွေ လာရောက်လှူဒါန်းပုံရှိဟန်တူပါရဲ့။ နပ်စ်မလေးက မြန်မာလို နေကောင်းလား မင်္ဂလာပါလို့ နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ်။ ပထမဆုံးအကြိမ်ဆိုတဲ့ စာတမ်းလေးကပ်ပေးလိုက်တာကြောင့် အားလုံးက အဆင်ပြေလား ခေါင်းမူးလား ဘာဖြစ်သလဲလာမေးနေကြပြန်တယ်။ အိုကေပါတယ်ဆိုတာကို ခဏခဏပြန်ပြောဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီတစ်ခေါက်တော့ အရင်အခါတွေလို လှုပ်ခွင့်မရလိုက်ပါဘူး နာရီတွေ မိနစ်တွေ တိကျစွာမှတ်သားပြီး ၁၀မိနစ်အတိမှ ကုတင်ပေါ်ကထခွင့်ပေးလို့ပါ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မနှစ်ကမလုပ်ဖြစ်ခဲ့တာကို ဒီနှစ်မှာတော့ လုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါပြီ။ ဒုတိယတစ်ခေါက်က မတ်လ ၂၈ရက်နေ့ဆိုတော့ နောက်တစ်ခေါက်ဘယ်တော့ဖြစ်နိုင်မလဲဆိုတာတော့ ကျနော်လည်း သေချာမသိပြန်ဘူး။ အနည်းဆုံးတစ်နှစ်တစ်ခေါက်တော့ လုပ်ဖြစ်အောင်လုပ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားပါတယ်။ ဒီစာလေးကနေ စာဖတ်သူတွေပါ လှူဒါန်းချင်စိတ်ပေါက်သွားခဲ့မယ်ဆိုရင်တော့ ကျနော့အတွက် အခေါက်ပေါင်းများစွာ ဖြစ်သွားမှာပါဗျာ။ ဟုတ်တယ်ဟုတ်…..