စက္ရုပ္ျမိဳ႕ေတာ္

သင္သည္ စက္ရုပ္ျမိဳ႕ေတာ္တြင္ေနထိုင္သူတစ္ဦးျဖစ္ပါက ဤေနရာမွ ဆက္မဖတ္ရန္ အေလးအနက္ ေတာင္းပန္ပါသည္..

ထို႔ထက္ပို၍ သင္သည္ စက္ရုပ္လူသားတစ္ဦးဆုိပါက ဤေနရာမွ လွည့္ျပန္ရန္္ အႏူးအညႊတ္ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္…..

ဆက္လက္၍ဖတ္ရွုပါက မိမိတာ၀န္သာျဖစ္ပါသည္ခင္ဗ်ာ……

ဟိုဟုိဒီဒီ ၾကည့္မိတယ္။ အလို….ငါေရာက္ေနတာ အမ်ားတကာ သိပ္သြားခ်င္ေနတဲ့ စက္ရုပ္ျမိဳ႕ေတာ္ပါပဲလား။ သိပ္ကိုလွပ သိပ္ခန္းနားၾကီးက်ယ္လြန္းတဲ့ ျမိဳ႕ပါလား။ အေရာင္ေတြဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေနလိုက္တာမ်ား ကိုယ္ေတြျမိဳ႕ရြာနဲ႕ တစ္ျခားစီရယ္။ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလး ေငးေနတုန္း ၀ွီးခနဲ ျဖတ္သြားတဲ့ ကားပ်ံေတြက တတီတီဟြန္းသံေပးေနေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ဆိုင္းဘုတ္တစ္ခုကို ေတြ႕ရတယ္ ဟိုဘက္နားတြင္ ေလွ်ာက္လမ္းရွိသည္ ေလွ်ာက္လမ္းသို႕သြားရန္ ဆိုတဲ့စာေလးပါ။ ကမန္္းကတမ္း သူညႊန္ျပတဲ့ လမ္းေလးအတိုင္း ေလွ်ာက္သြားရင္း ေငးေမာေနမိေတာ့တာေပါ့။

စက္ရုပ္ျမိဳ႕ေတာ္မွ ၾကိဳဆိုပါ၏ဆုိတဲ့ စာတမ္းေလးက ေလထဲမွာ တလႊင့္လႊင့္။ ျမိဳ႕ေတာ္ လူ၀င္မွုၾကီးၾကပ္ေရးဌာန ဆိုပါလား။ အဲဒီမွာ ျမိဳ႕၀င္ခြင့္ ေလွ်ာက္ထားရမယ္တဲ့။ ေလာေလာဆယ္ ျမိဳ႕ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ရွုမယ္ဆုိ ႏွစ္ပတ္ခြင့္ျပဳလက္မွတ္ ေလွ်ာက္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုလို႕ ႏွစ္ပတ္လက္မွတ္ေလး ေလွ်ာက္ထားလိုက္တယ္။ လက္ေဗြေလးပဲ ႏွိပ္ရေသးတယ္ ဒီဘက္မွာ ခြင့္ျပဳလက္မွတ္က စက္ထဲကေန ေလွ်ာကနဲ။ လက္မွတ္နဲ႕အတူ ျမိဳ႕ထဲမွာ ဆက္သြယ္ဖုိ႕ ဆက္သြယ္ေရးကိရိယာေလးပါ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ ကိုယ္ဆက္သြယ္လိုသူရဲ႕ နာမည္ကို ရြတ္လိုက္ရံုပါပဲ။ သူ႔အလိုအေလွ်ာက္ ဆက္သြယ္ေပးပါသတဲ့။ က်ေနာ္တို႔ျမိဳ႕ရြာမွာ ဒါမ်ိဳးဆက္သြယ္ေရး ကိရိယာဆိုတာ ျမင္ေတာင္ မျမင္ဖူးဘူးေလ။ လက္တည့္စမ္းခ်င္တာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ နာမည္ ေခၚၾကည့္မိတယ္။ ထူးသံၾကားေတာ့ ဟာ…ေဟ့ေကာင္ၾကီးမင္း ဘယ္မွာလဲကြ ဆိုေတာ့ ေအး..မင္းေရာက္ေနတာလား ေနာက္မွ ေအးေဆးျပန္ဆက္မယ္ကြာ ငါအခု အလုပ္ထဲမွာကြ ေနာ္ ဆိုျပီး အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေတာက္သြားတဲ့ တူတူတူဆိုတဲ့ အသံပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။

ျပီးေတာ့ အဲဒီဆက္သြယ္ေရးကိရိယာေလးကေန မက္ေဆ့ေလးေတြ ပို႔လုိ႔ရတယ္ဆိုပဲ။ ကိုယ့္ဆီမွာမလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အထူးအဆန္းဆိုေတာ့ ကိုယ္သိသမွ် နာမည္ေလးေတြတန္းစီရြတ္ျပီး ပို႕ၾကည့္တာေပါ့။ ဟုိင္းေနေကာင္းလား မဂၤလာနံနက္ခင္းပါ မေတြ႔ရတာ ၾကာျပီေနာ္ ဆိုတာေလးေတြေပါ့။ တစ္ခ်ဳိ႕က ျပန္လာတယ္ ေက်းဇူးပါ အဆင္ေျပပါတယ္ ဒါမ်ိဳးေလးေတြ။

အစစအဆင္ေျပေနတဲ့ အဲဒီစက္ရုပ္ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးမွာ ေနာက္ထပ္ ေန႕ရက္မ်ားကိုလည္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္ေက်ာ္ရင္းေပါ့။ အသစ္အဆန္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ အဲဒီေန႔ရက္ေတြက က်ေနာ့ျမိဳ႕ရြာငယ္ေလးကို ေမ့ပစ္ထားခဲ့မိတယ္ဆိုတာ ၀န္ခံပါတယ္။ ေလာကစည္းစိမ္ အာရံုေတြေပါင္းမ်ားစြာၾကားမွာ ဇာတိဆိုတဲ့စိတ္ကေလးေမွးမွိန္ခဲ့တာေပါ့။

ဟိုးစက္ရုပ္ျမိဳ႕ေတာ္ျပင္ပက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္း အဆင့္ျမင့္တဲ့ ဆက္သြယ္ေရးေတြကေန တဆင့္ ဆက္သြယ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သိပ္ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ ဟိုး…..အတိတ္ေန႕ရက္ေတြကိုေတာင္ ျပန္ရလုိက္သလုိပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြလည္း တိုးခဲ့ေတာ့တာေပါ့။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့ သူငယ္ခ်င္းအေဟာင္းေတြဆီက ဆက္သြယ္သံ လုံး၀မၾကားခဲ့ရဘူးဗ်။ သူတုိ႔ကို က်ေနာ္ကသာ ဆက္သြယ္ေနခဲ့မိတာ။ သိပ္အလုပ္ရႈပ္ၾကတယ္ ထင္ပါရဲ့။ ဆက္သြယ္တုိင္းလည္း ျပန္ေခၚမယ္ေနာ္ဆုိတဲ့ ႏွစ္သိမ့္သံေလးကိုေတာ့ ၾကားရတတ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႕ စက္ရုပ္လူသားဘ၀ အကူးအေျပာင္းဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးကို ေလ့လာဖုိ႕ စာၾကည့္တိုက္ကို request ခလုပ္ႏိွပ္လုိက္တယ္။ မၾကာပါဘူး အိမ္ေရွ႕က စာတုိက္ပံုးေလးထဲမွာ စာအုပ္ေလး ေရာက္လာေတာ့တာေပါ့။

စာအုပ္ေလးထဲမွာ စက္ရုပ္လူသားဘ၀အကူးအေျပာင္း အေတြ႕အၾကံဳေတြ အခက္အခဲေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေရးျပထားတယ္။ အရမ္းကို သိသာထင္ရွားေအာင္လုပ္ျပထားတဲ့ စကားလံုးေလးေတြက “သင့္ရဲ႕ ခံစားတတ္ေသာ လူသားဆန္ႏွလုံးသားအား စက္ရုပ္ႏွလံုးသားျဖင့္ အစားထုိးရန္” တဲ့ဗ်ာ။

စက္ရုပ္တို႔၏ လည္ပတ္ႏႈန္းကို သူတို႔ရွာေဖြရေသာ ေငြေၾကးျဖင့္ တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးက် လည္ပတ္ေစသည္ ဆိုပါလား။ သူတုိ႔၏ ႏွလံုးခုန္ႏွုန္းကိုလည္း ထပ္တူထပ္မွ်ပင္ ျဖစ္ေစသည္။ စက္ရုပ္မ်ား အျပိဳင္အဆိုင္အျဖစ္ လစဥ္ရွာလို႔ရသမွ် ေငြေၾကးအေရအတြက္ကို အေယာက္စီတိုင္း၏ နာမည္စာရင္းျဖင့္ တစ္ျမိဳ႕လံုးသိေအာင္ ေၾကျငာေပးမည္။ ဤျမိဳ႕ၾကီး၏ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မႈႏွင့္အတူ သင္ကိုယ္တုိင္ပါ လိုက္ပါတိုးတက္ႏိုင္ရန္ စက္ရုပ္လူသားဘ၀ကို ျမန္ျမန္ကူးေျပာင္းၾကပါစို႕ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေလးနဲ႕ စာအုပ္ေလးကို နိဂံုးခ်ဳပ္ထားပါတယ္ဗ်ာ။

စာအုပ္ဖတ္အျပီးမွာ လက္ေတြ႕ဆန္ေနေသးတဲ့ က်ေနာ္က ဟိုတစ္ေလာေလးက မွ စက္ရုပ္လူသားဘ၀ကို ကူးေျပာင္းသြားတယ္ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ တစ္ေယာက္ဆီကို ဖံုးေခၚလိုက္တယ္။ ေဆာရီးဟာ နင္မအားလည္း ဒီတစ္ခါေတာ့ ဖံုးေလးေျဖေပးပါလုိ႔ မခ်လိုုက္ပါနဲ႔လို႔ ဒီတစ္ခါျပီးရင္ ေနာက္ထပ္ ဖံုးမေခၚေတာ့ပါဘူးဆုိတဲ့ ကတိက၀တ္ေတြနဲ႔ က်ေနာ့အင္တာဗ်ဴး အစီအစဥ္ကို စလိုက္ပါေတာ့တယ္။

နင္တို႕ေတြ ဘာျဖစ္လုိ႕တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အဆက္အသြယ္ မရွိၾကတာလဲဟင္။ ငါတို႔ျမိဳ႕မွာလို ဆက္သြယ္ေရးမေကာင္းလို႔ ဆိုထားပါေတာ့ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို..

စက္ရုပ္ေတြရဲ့ လည္ပတ္ႏႈန္းက သူတုိ႕ေတြရွာတဲ့ ေငြေၾကးေလ။ အဲဒီေတာ့ ေငြေၾကးဆုိတဲ့ အရာေတြမပါ၀င္ရင္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ဆက္သြယ္ဖို႕ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေတာ့လုိ႕ပါ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္ရဲ့ အကူအညီလိုအပ္ရင္ေတာ့ မျဖစ္မေနဆက္သြယ္ၾကတာေပါ့။ ဒါကလည္း ဆယ္ခါ့ရန္ တစ္ခါေပါ့။ အားလံုးကမအားလပ္ၾကဘူးမဟုတ္လား။ လိုအပ္မွဆက္သြယ္တယ္ဆိုလုိ႕ နင္မအံ့ၾသေနနဲ႕ေနာ္ ငါတို႕က စက္ရုပ္ႏွလံုးသားေတြဆိုတာလည္း ေမ့မထားနဲ႔ဦး။ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္လုိ႕ ေငြမရွာႏိုင္ေတာ့ရင္ ႏွလံုးခုန္ရပ္သြားမယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က် ဘယ္သူကမွ လာကူႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။

ဒါဆိုနင္တုိ႕ေတြက တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္အသံုးခ်ေနၾကတာေပါ့ဆိုတဲ့ထပ္ဆင့္ေမးခြန္းကို..

ဟုတ္တယ္ေလ။ ဘယ္သူဘာသိထားသလဲဆိုတာ သိရင္ေတာ္ျပီေပါ့။ အဲဒီစက္ရုပ္ကို အဲဒီအခ်ိန္မွာ အသံုးခ်မယ္။ အသံုးခ်လို႕ျပီးသြားရင္ သူနဲ႕ထပ္ဆက္သြယ္စရာမရွိေတာ့ဘူးေလဟာ။ ေၾသာ္..ေမ့လုိ႕ အသံုးမခ်ေသးခင္ေတာ့ လူမွုေရးအေနနဲ႕ မက္ေဆ့ ေလးဘာေလးပို႕ရေသးတာေပါ့ဟာ။ ေနာက္ေတာ့လား ဟင့္အင္း မက္ေဆ့မပို႔ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ငါမအားလပ္ေတာ့ဘူး ဆိုပါေတာ့။

နင္တို႔ေတြ ျပန္လည္ေတြ႕ဆံုမွု ဒါမွမဟုတ္ ေႏြးေထြးတဲ့ ခံစားမွုကိုေကာ မလိုအပ္ေတာ့ဘူးလား ဆုိတဲ့ ေမခြန္းရဲ႕ အေျဖက…

ရွိပါတယ္ ငါနဲ႕အနီးဆံုး စက္ရုပ္တစ္ရုပ္ရွိေနျပီပဲ။ သူ႕အနားမွာ ငါရွိမယ္ ငါ့အနားမွာ သူရွိမယ္ ဒါဆိုျပီးျပီေပါ့။ က်န္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းဆိုတာ အလကားပါဟာတဲ့။

ေတာ္သင့္ျပီလုိ႕က်ေနာ္ထင္တာနဲ႕ ေက်းဇူးသူငယ္ခ်င္းေရဆိုေတာ့ ေအးပါ ငါလည္း အလုပ္ျပန္လုပ္လိုက္ဦးမယ္။ နင္လည္း စက္ရုပ္လူသားေျပာင္းလဲဖုိ႔လုပ္ေတာ့ ၾကိဳဆုိပါတယ္ဟာဆိုျပီး ဖံုးခ်သြားပါေတာ့တယ္။

သူနဲ႕စကားေျပာအျပီးမွာ က်ေနာ့အခန္းထဲက မီးအနီေရာင္ေတြ ထိန္ထိန္လင္းလာျပီး

“စက္ရုပ္ျမိဳ႕ေတာ္တြင္ သင္ေနထိုင္ခြင့္ တစ္ရက္သာ က်န္ေတာ့သည္…. စက္ရုပ္လူသားေျပာင္းလဲခြင့္ ေလွ်ာက္ထားရန္ သင့္အား စက္ရုပ္ျမိဳ႕ေတာ္လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးမွ အသိေပး ႏိႈးေဆာ္အပ္ပါသည္” ဆိုတဲ့ သတိေပးစကားသံေတြ သံုးေခါက္တိတိ ေျပာသြားပါေတာ့တယ္။

အင္း စက္ရုပ္လူသားျဖစ္ခြင့္ေလွ်ာက္ထားရမယ္။ မျဖစ္ႏိုင္..ခံစားတတ္တဲ့ႏွလံုးသားကို လဲလွယ္ရမယ္ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလုိ႕ မ်က္စိမွိတ္ေအာ္ေနတုန္းမွာ သင့္အတြက္ဖုန္းလာေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း မၾကားစဖူးအသံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္မိတယ္။ တစ္ေန႔ေနလုိ႔မွ တစ္ခါမျမည္တဲ့ ဖုန္းက တူတူတူဆိုျပီး ျမည္ေနခဲ့တာကိုး။

ဟူး………..မိုးလင္းျပီပဲ ႏိႈးစက္ျမည္သံေၾကာင့္ လန္႔ႏိုးမိတာေပါ့။ ကဲ ျပင္ဆင္ျပီးရင္ ရုံးသြားရဦးေတာ့မယ္……………