အဲဒီညကို သူဘယ္ေတာ့မွမေမ့ေတာ့ဘူး။ အိပ္လုိ႕မရတဲ့ညေတြထဲမွာ အဲဒီညက အသည္းႏွလံုးထဲက စြဲထုတ္လုိ႕မရေတာ့တဲ့ည။ ဘယ္ေတာ့မွ ေသဆံုးသြားမယ့္ညမဟုတ္ဘူး။ ထာ၀ရရွင္သန္ေနမယ့္ည။ အဲဒီညမွာ ထူးဆန္းစြာ ဆြံ႕အခဲ့တယ္ေလ။
အလင္းေရာင္…… အျပင္ဘက္က ဘယ္အလင္းေရာင္ကို မွ သူ မလိုခ်င္ခဲ့။ တံခါးႏွစ္ခ်ပ္ကို တင္းတင္းေစ့ရံုနဲ႕မလံုေလာက္လို႕ ေခါင္းအံုးအပိုတစ္ခုကို မ်က္ႏွာေပၚတင္လုိက္ေသးတယ္။ အသက္ရွဴၾကပ္တယ္ဆိုေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ အဲဒီအလင္းေရာင္ကို မျမင္ခ်င္ဘူးေလ။
အသံေတြကိုေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွ ထိန္းခ်ဳပ္မစြမ္းသာသည္မို႕ စိတ္ေလ်ာ့ထားခဲ့ရတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ သူဘာကိုမွ မခံစားတတ္ခ်င္ေတာ့။
အိပ္စက္ခ်င္ေပမယ့္ အိပ္စက္လုိ႕လည္းမေပ်ာ္ခဲ့။ အေတြးေတြနဲ႕ ခ်ာခ်ာလည္ရင္း သက္ျပင္းေမာကိုလည္းခ်ရင္းေပါ့။ သူ ဟိုႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ခဲ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း မသကၤာဘူး။ သူတုိ႕ကိုေတြ႕လိုက္ေတာ့ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္လည္း မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ ျဖစ္ေနၾကသလားလုိ႕။ စိတ္ထင္တာေတြလည္း ျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ သူ႕စိတ္ထဲမွာ သိပ္ေသခ်ာေနခဲ့တာ။
သူအဲဒီအေၾကာင္းနဲ႕ ပတ္သတ္ျပီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဖြင့္ေမးဖို႕ စကားလံုးေတြ စီေနခဲ့တာ။ သူတစ္ပါးကို မနစ္နာေစတဲ့ ၾကားသူနာလိုေစတဲ့ စကားေတြနဲ႕ ေမးဖုိ႕အတြက္ပါ။ ေမးမယ္လို႕ၾကံလိုက္ရင္ ျပင္းထန္လွိုက္ခတ္ေနတဲ့ ရင္ခုန္သံကို ၾကားေနရျပန္ေရာ။ ဟင္း….ဆိုတဲ့ သက္ျပင္းခ်သံနဲ႕ သက္မေမာကို ဘယ္လုိထိန္းခ်ဳပ္ရမလဲ။
ေဟာ…သူျပန္လာျပီလားမသိ။ ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးရြက္ကို ဟလုိက္ေလသလား။ ျပီးေတာ့ အေနာက္ဖက္က လူေတြကို ရယ္ရယ္ေမာေမာေျပာေနသံၾကားတယ္။ သူ႕မွာေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာႏိုင္ေသးတယ္။ ခံစားခ်က္မ်ား မရွိေလသေရာ့လား။ ဒါမွမဟုတ္ ဒါမွမဟုတ္…သူထင္ထားတာ မွန္မ်ားမွန္ေနမလား။ အို…မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေနာ္။ ေျဖေတြးေလးနဲ႕ ေတြးရင္း ကိုယ့္စိတ္ထဲကို သူျမင္သြားမလား စိုးရိမ္မိျပန္တယ္။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖုိ႕ မနည္းၾကိဳးစားလိုက္ရတာ။ တကယ္တမ္းအခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ လြယ္လြယ္ေလးေတြ႕နုိင္ပင္မယ့္ စိတ္ရယ္ မ်က္ႏွာရယ္ အဆင္သင့္ျဖစ္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားေနမိတာ။
အလင္းေရာင္…… အျပင္ဘက္က ဘယ္အလင္းေရာင္ကို မွ သူ မလိုခ်င္ခဲ့။ တံခါးႏွစ္ခ်ပ္ကို တင္းတင္းေစ့ရံုနဲ႕မလံုေလာက္လို႕ ေခါင္းအံုးအပိုတစ္ခုကို မ်က္ႏွာေပၚတင္လုိက္ေသးတယ္။ အသက္ရွဴၾကပ္တယ္ဆိုေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ အဲဒီအလင္းေရာင္ကို မျမင္ခ်င္ဘူးေလ။
အသံေတြကိုေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွ ထိန္းခ်ဳပ္မစြမ္းသာသည္မို႕ စိတ္ေလ်ာ့ထားခဲ့ရတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ သူဘာကိုမွ မခံစားတတ္ခ်င္ေတာ့။
အိပ္စက္ခ်င္ေပမယ့္ အိပ္စက္လုိ႕လည္းမေပ်ာ္ခဲ့။ အေတြးေတြနဲ႕ ခ်ာခ်ာလည္ရင္း သက္ျပင္းေမာကိုလည္းခ်ရင္းေပါ့။ သူ ဟိုႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ခဲ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း မသကၤာဘူး။ သူတုိ႕ကိုေတြ႕လိုက္ေတာ့ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္လည္း မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ ျဖစ္ေနၾကသလားလုိ႕။ စိတ္ထင္တာေတြလည္း ျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ သူ႕စိတ္ထဲမွာ သိပ္ေသခ်ာေနခဲ့တာ။
သူအဲဒီအေၾကာင္းနဲ႕ ပတ္သတ္ျပီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဖြင့္ေမးဖို႕ စကားလံုးေတြ စီေနခဲ့တာ။ သူတစ္ပါးကို မနစ္နာေစတဲ့ ၾကားသူနာလိုေစတဲ့ စကားေတြနဲ႕ ေမးဖုိ႕အတြက္ပါ။ ေမးမယ္လို႕ၾကံလိုက္ရင္ ျပင္းထန္လွိုက္ခတ္ေနတဲ့ ရင္ခုန္သံကို ၾကားေနရျပန္ေရာ။ ဟင္း….ဆိုတဲ့ သက္ျပင္းခ်သံနဲ႕ သက္မေမာကို ဘယ္လုိထိန္းခ်ဳပ္ရမလဲ။
ေဟာ…သူျပန္လာျပီလားမသိ။ ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးရြက္ကို ဟလုိက္ေလသလား။ ျပီးေတာ့ အေနာက္ဖက္က လူေတြကို ရယ္ရယ္ေမာေမာေျပာေနသံၾကားတယ္။ သူ႕မွာေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာႏိုင္ေသးတယ္။ ခံစားခ်က္မ်ား မရွိေလသေရာ့လား။ ဒါမွမဟုတ္ ဒါမွမဟုတ္…သူထင္ထားတာ မွန္မ်ားမွန္ေနမလား။ အို…မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေနာ္။ ေျဖေတြးေလးနဲ႕ ေတြးရင္း ကိုယ့္စိတ္ထဲကို သူျမင္သြားမလား စိုးရိမ္မိျပန္တယ္။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖုိ႕ မနည္းၾကိဳးစားလိုက္ရတာ။ တကယ္တမ္းအခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ လြယ္လြယ္ေလးေတြ႕နုိင္ပင္မယ့္ စိတ္ရယ္ မ်က္ႏွာရယ္ အဆင္သင့္ျဖစ္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားေနမိတာ။
ဘာမွမျဖစ္သလို စကားစေျပာဖုိ႕ ျပင္မိတယ္။ ျပီးေတာ့ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားတဲ့ ရင္ဘတ္ကို လက္နဲ႕ဖိရင္း ေရွ႕တိုးေနမိတဲ့ ေျခလွမ္းကို အျမန္ျပန္ရုတ္လိုက္ရတယ္။
အကယ္၍ သူက တစ္စံုတစ္ခုေျပာလာခဲ့ရင္။ ျပီးေတာ့ အဲဒီတစ္စံုတစ္ခုက အမွန္တရားျဖစ္သြားခဲ့ရင္ (သူစိုးရိမ္တဲ့ အတိုင္းျဖစ္ေနမွာကို လက္ခံဖုိ႕ စိုးရြံ႕ေနမိတာ)။ ေျပာဖို႕ အဆင္သင့္ ျပင္ထားတဲ့ ပါးစပ္ကို ႏွုတ္ခမ္းနဲ႕သပ္ရင္း လည္ေခ်ာင္း၀ကို ပို႕ထားျပီးသား စကားလံုးေတြကို နင္းကန္ျမိဳခ်လိုက္ရင္း….
အဲဒီညက စျပီး သူဆြံ႕အသြားခဲ့တာ ယေန႕ထက္ထိ……..
.jpg)
11 comments:
တခါတေလ အမွန္တရားေတြက ခါးေနတဲ့အခါ (ဒါမွမဟုတ္) ခါးေနႏိုင္တဲ့အခါ... ေမးခြန္းေတြေမးမယ့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြ ဆြံ႕အသြားတာကသာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ...။ အဲဒီအိပ္မရတဲ့သူကို ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္နဲ႔ သနားသြားတယ္။ စိတ္ကို တကယ္ထိရွေစတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ပါ ကိုရြာသားေလးေရ...
ွရွင္းၿပခြင္႕ေလးေတာ႕ေပးပါ။တစ္ဘက္သတ္ စီရင္ခ်က္မခ်ပါနဲ႕။
ၿကည္ံရတာ အဆင္ေျပသြားၿပီ ကိုရြာသားေရ..
ကိုယ့္လက္နဲ ့ ကိုယ့္မ်က္လံုးေတြကို ပိတ္ထားရမွာ အေၾကာက္ဆံုးပဲဗ်ာ။
စကားလံုးေတြလွတယ္..
ေပတံမကိုင္ပဲ ကေလာင္ကိုင္လို႔ရေနျပိေနာ္.. :D
ဆြံ႔အခဲ့တဲ့ညဆိုလို အၿဖစ္တစ္ခုကိုသတိရသြားတယ္..။ ငယ္ငယ္က တစ္ည အၿပင္ကိုၾကည့္ေနတာ သူခိုးခိုးေနတာၿမင္ေတာ့ ေအာ္တာ ေအာ္လို႔မရဘူး.. ဘယ္လိုေၿပာမလဲ လန္႔တာလဲမဟုတ္ဘူး.. မထင္ထားတာၿဖစ္ေတာ့.. ၁၅မိနစ္ေလာက္ ဘာမွေၿပာလို႔မ၇ဘူး.. .။
ေအာ္သာေအာ္တာ အသံမထြက္ဘူးေလ..။
က်ေနာ္လည္း အဲ့လိုညေတြ ၾကံဳဖူးပါရဲ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ၾကီးရယ္ း) အင္း..အစ္ကုိေတာ္တာေပါ့ ကို္ယ္ အိပ္မေပ်ာ္ေပမယ့္ သူတို႔အတြက္အက်ိဳးရွိသြားမယတ္မွတ္လား တခါတရံေတာ့လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဟန္ေဆာင္လိုက္တာက သူမ်ားအတြက္ အက်ိဳးပိုရွိပါတယ္ေလ ။ အိပ္ေပ်ာ္ပါေစ ျပီးေတာ့ ဆြံ႕အျခင္းေတြ ပေပ်ာက္ပါေစ ။
သံသယက ပူေလာင္တယ္… မီးပူပူၾကီး ပိုက္ထားရသလုိပဲ… တို ့သာဆို အဲဒီမီးပူပူၾကီးကို ဆက္မပိုက္ထားခ်င္တာနဲ ့ ေမးလိုက္မိမွာ… ရွင္းလိုက္မိမွာ… နို ့မို ့နွ ုတ္က ဆြံ ့အျပီး နွလံုးသားက ေလာက္ျမိဳက္ေနမွာေလ… မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ျငိမ္းေအးသြားမလဲ… ဟုတ္တယ္ဆိုရင္ ေၾကကြဲရ ခဏေပါ့… သစၥာတရားမရွိရင္ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူးေလ…
ယေန႕အထိပဲလား
အမွန္တရားကုိ ရင္မဆုိင္ဝ့ံတဲ့အခါ ရင္မဆုိင္ခ်င္ေသးတဲ့အခါ ဆြံ႕အခဲ့ရတာေတြ အမ်ားၾကီးေနမွာ......
ဖြင့္ေမးျဖစ္လုိက္ေတာ့လည္း စိတ္ထဲေပါ့သြားတာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတာေလးကို ဆက္ျပီးဆုပ္ကုိင္ထားခ်င္ေသးတာေတာ့ လူ႕သဘာဝပဲေနမွာပဲ....
ဖတ္ၿပီး ဆြံ ့အသြားတဲ့ ညက အျဖစ္ေလးကုိ ကိုယ္ခ်င္းသိပ္စာမိတာပဲ
ေရးထားတာေလးဖတ္ၿပီး ကိုယ္တုိင္ေတာင္ နည္း၂ အသက္ရွဴ ၾကပ္သြားသလုိ ပဲ
(ဒါနဲ ့အခန္းေဖာ္က guy မလား) နည္း၂စဥ္းစားရင္း ေခါင္းေျခာက္သြားတယ္
Post a Comment