စာေမွ်ာ္ဖူးပါသလား?

စာတစ္ေစာင္ကို အသည္းအသန္ေမွ်ာ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ မိဘဆီကမဟုတ္သလို ရည္းစားဆီကလည္း မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ စာက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီကပါ။ အထူးသျဖင့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီက စာတစ္ေစာင္ပါ။ သူ႕ဆီက စာတစ္ေစာင္ကို က်ေနာ္ေမွ်ာ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

စာကိုေမွ်ာ္သာ ေမွ်ာ္တာပါ က်ေနာ္ကေကာ ေရးသလားလို႕ေမးၾကည့္။ မေရးပါဘူး။ လံုး၀မေရးခဲ့ပါဘူး။ သူ႕ဆီက စာလာမွ ငါျပန္ေရးလိုက္မယ္ဆိုျပီး မလိုအပ္တဲ့ မာနေတြနဲ႕ တင္းခံေနခဲ့တာ။ တကယ္တမ္းက အဲဒီသူငယ္ခ်င္းဆီက စာကိုက်ေနာ္အေသအလဲေမွ်ာ္ေနခဲ့တာ။ က်ေနာ္စာတစ္ေစာင္ေရးရင္ ေသခ်ာေပါက္ သူစာျပန္ေရးမယ္ဆိုတာ သိသိၾကီးနဲ႕ေမွ်ာ္ေနခဲ့တာ။ အဲဒီတစ္ႏွစ္လံုး သူကလည္းစာမေရး က်ေနာ္ကလည္း စာမေရးနဲ႕ အဆက္အသြယ္ေတြျပတ္သြားခဲ့တာ။

ေနာက္ႏွစ္ႏွစ္ၾကာမွ က်ေနာ္တို႕ျပန္ဆံုေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္။ သူကလည္း ျပံဳးလုိ႕ က်ေနာ္ကလည္း ၀မ္းသာလို႕။ မင္းဘာေၾကာင့္စာမေရးတာလဲဆိုေတာ့ ငါမင္းစာကိုေစာင့္ေနတာေလတဲ့။ ကဲ…။ ျပီးေတာ့ ငါမင္းဆီကို ထြက္လာေသးတယ္တဲ့ ဆယ္တန္းေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ကာလၾကီးမွာ က်ေနာ့သူငယ္ခ်င္းက က်ေနာ့ဆီထြက္လာခဲ့တာတဲ့။ ဒါေပမယ့္သူလမ္းတစ္၀က္ကေန အျမင္မွန္ရျပီး လွည့္ျပန္သြားခဲ့တာ။ အဲဒီႏွစ္က က်ေနာ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္လံုး ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ျပီးေတာ့လည္း ေနာက္ထပ္ေ၀းခဲ့ၾကျပန္တယ္။ သူက ျပည္မွာေက်ာင္းတက္ေနတုန္းက က်ေနာ္က ရန္ကုန္မွာေပါ့။ ေက်ာင္းမျပီးခင္ သူ႕အေဖဆံုးေတာ့ တစ္ေခါက္ဆံုျဖစ္ၾကတဲ့ေနာက္မွာ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ေခါက္လား သံုးေခါက္လား သာသာေတြ႕ၾကရေတာ့တာ။ ေတြ႕ဖို႕ၾကိဳးစားရင္း လြဲေနၾကတယ္ထင္ပါရဲ့။

အခုအျပင္ကို ကတိုက္ကရိုက္ထြက္လာျပီးတဲ့ေနာက္ က်ေနာ့တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ လံုး၀ကို အဆက္အသြယ္မရွိၾကေတာ့ပါဘူး။ သူဘယ္မွာေန, ေနသလဲ က်ေနာ္မသိသလို က်ေနာ္ဘယ္ေရာက္ေနလည္း သူလည္းသိႏုိင္မယ္မထင္ေတာ့။ ဒါေပမယ့္ အားငယ္တိုင္း စိတ္ဓါတ္က်တဲ့အခါတိုင္း က်ေနာ့ သူငယ္ခ်င္းဆီက စာတစ္ေစာင္ သို႕မဟုတ္ အားေပးစကားေလးေတြ ၾကားခ်င္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီစာက လာႏိုင္ပါဦးမလားဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ဘယ္ေရာက္ေနၾကမွန္းမွမသိႏုိင္တာ။

အဲဒီစိတ္နဲ႕ အားငယ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္က်ေနတဲ့ သူေတြတုိင္းကို အားေပးမိတယ္။ သူတုိ႕ရင္ထဲက (ေရဆုိးေျမာင္းလိုေပါ့ဗ်ာ) ခံစားသမွ်ေတြ ေပါ့ရင္လည္းေပါ့ပါေစ အခ်ိန္ေပး နားေထာင္ခဲ့တယ္။ ခံစားနားလည္စိတ္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေတြနဲ႕ပါ။

တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ စာေလးတစ္ေစာင္တစ္ေလေတာ့ က်ေနာ္ဖတ္ရတန္ေကာင္းပါရဲ့။ သူငယ္ခ်င္းေရ…ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းလည္းေရး ငါလည္းေရးမယ္ကြာ အဲဒီအခ်ိန္က ေရာက္လာမွာပါ မၾကာမတင္ေလ…………………