ဂိုက္က ေရတံခြန္နဲ႕ ကာေကျမိဳ႕ေဟာင္း တေန႕တာခရီးတခုခု ေရြးပါလုိ႕ ေျပာလာတဲ့အခါ ကာေကျမိဳ႕ေဟာင္းကို ေရြးျဖစ္တယ္။ တကယ္တမ္းသြားခ်င္တာေတာ့ ႏွစ္ေနရာလံုးပါ။ က်ေနာ္ေပးႏုိင္တဲ့ ေငြေၾကးပမာဏရယ္၊ ဂိုက္ေပးႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ရယ္ေပၚမွာ မူတည္ျပီး တခုကိုပဲ ေရြးခြင့္ရတယ္။ ကာေကကေန ပါရပ္ဘီဟာဆီုတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ဘုုရားကိုုသြားခ်င္လွပါတယ္။ အေျခအေနမေပးတာက ယိုးဒယားနဲ႕ စစ္ပြဲအေသးစား ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မို႕ သြားဖို႕ အခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။
မနက္ေစာေစာ ဟိုတယ္ကေန ထြက္လာခဲ့တယ္။ ထံုးစံအတိုင္း သူတို႕ဆီက လမ္းေတြဟာ ေျဖာင့္ျဖဴးလို႕။ လမ္းေဘးက ျမိဳ႕ငယ္၊ ရြာငယ္ေလးေတြကို ျဖတ္တဲ့အခါ ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းဆြတ္ျခင္းက ပ်ံ႕ႏွံ႕စိမ့္ထြက္လာတယ္။ မြန္ျပည္နယ္ က်ိဳက္ထီးရိုးကိုသြားတဲ့ လမ္းနဲ႕ အေတာ္ေလးဆင္ပါတယ္။ ေစ်းေလးတခုကိုပါ ဝင္ျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႕ ဆီက ေစ်းနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးတူတာမုိ႕ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္သြားသလားေတာင္ ေအာက္ေမ့ရပါတယ္။
၁နာရီေက်ာ္ေလာက္ေမာင္းေတာက္ေလွ်ာက္ ေမာင္းလာျပီးတဲ့ေနာက္ ကားသမားနဲ႕ ဂိုက္ မနက္စာစားဖုိ႕ လမ္းေဘးဆိုင္တခုမွာ ရပ္တယ္။ ဂိုက္က မင္း ကားေပၚမွာ ေနခ်င္ေနခဲ့ႏုိင္တယ္ဆိုတယ္။ က်ေနာ္က ေဒသခံေတြနဲ႕ ေရာေႏွာရတာမ်ိဳးကိုၾကိဳက္တယ္လို႕ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ လိုက္ခဲ့ပါလုိ႕ေခၚတယ္။ လမ္းေဘးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေလးမုိ႕ သန္႕ရွင္းေရး အဆင္မေျပဘူးလုိ႕ ေျပာတဲ့အခါ က်ေနာ္က ျပံဳးလိုက္မိတယ္။ သိပ္မကြာပါဘူးကြာဆုိတဲ့ အျပံဳးေပါ့။ သူတို႕က မနက္စာစားၾကမွာမုိ႕ က်ေနာ္ေရာ တခုခုစားခ်င္ေသးသလားဆိုေတာ့ ေကြ႕သယိုနဲ႕ေကာ္ဖီလို႕ ေျပာမိတယ္။ စားမွာေသခ်ာတယ္ေနာ္လို႕ စိတ္မခ်တဲ့ေလသံနဲ႕ထပ္ေမးတယ္။ အားရပါးရ စားျပတဲ့အခါမွ သူ႕ခမ်ာ သူ႕မနက္စာကို ေကာင္းေကာင္းစားေတာ့တယ္။ ဒီေလးနဘမ္းဆိုင္ေလာက္ကေတာ့…
တုိးဂိတ္တခုကိုျဖတ္တဲ့အခါ အေပါ့အပါးသြားခ်င္သြားလို႕ ေျပာတယ္။ သန္႕ရွင္းသပ္ရပ္ေနတဲ့ အိမ္သာေတြဟာ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေအာင္ျမင္ေနတယ္ဆုိတဲ့ ျပယုဂ္တခုပဲ။
ကာေကဟာ ေအဒီ၉ရာစုႏွစ္က ျမိဳ႕ေတာ္တခုပါ။ ေစတီေပါင္းမ်ားစြာ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ စနစ္တက်ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းျခင္းမရွိေတာ့တဲ့ ေနရာတခုျဖစ္ေနခဲ့ျပီ။ ဂိုက္ရဲ့ရွင္းျပမွဳအရဆို ဘာသာေရးစစ္ပြဲေတြနဲ႕ ျမဳိ႕ေတာ္ကို ဆီယမ္ရိမေရႊ႕ခင္မွာ ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့ပံုရတယ္လို႕ ဆိုတယ္။ တကယ္လည္း အထည္အဝံ့ရွိခဲ့တ့ဲ ေနရာတခုဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္လို႕ေနခဲ့ျပီ။ ေစတီပ်က္မ်ား ၊ ေျမၾကီးထဲမွာနစ္ျမဳပ္ေနျပီး မျမင္ေတြ႕ႏိုင္ေသာ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ေတြ အမ်ားအျပားရွိေနဆဲ။ တခ်ိဳ႕ေသာအဖုိးတန္အေမြအႏွစ္ေတြကေတာ့ တဦးတေယာက္တည္းပိုင္ျပတိုက္ေတြ၊ ကမာၻအႏွံ႕မွာ ေရာင္းခ်ျခင္းခံရတဲ့ တရားမဝင္ ကုန္ပစၥည္းေတြျဖစ္လို႕ေနခဲ့ျပီ။
ဒါ့အျပင္ အခ်ိဳ႕ေသာေနရာေတြမွာ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ့ အၾကြင္းအက်န္ ေျမျမဳပ္မိုင္းမ်ား က်န္ရွိေနေသးတယ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ကာေကဟာ လာေရာက္လည္ပတ္သူ နည္းပါးေနတတ္ပါတယ္။ ေအးေအးေဆးေဆး လည္ပတ္လုိသူေတြအတြက္ေတာ့ ကာေကဟာ လူစည္ကားတဲ့ အန္ေကာဝပ္ကေန ထြက္ေျပးလို႕ရတဲ့ ႏွစ္နာရီၾကာ အကြာအေဝး လက္တကမ္းမွာပါ။
ကာေကမွာ အထင္ကရ က်န္ေနေသးတာကေတာ့ ပါရာဆပ္သြန္နန္းဦးဘုရားပါ။ က်ံဳးေတြမုခ္ဦးေတြကို ျဖတ္ျပီးတဲ့အခါ ျမင္ရတ့ဲအရာက ပိရမစ္ပံုစံ ခုႏွစ္ဆင့္အေဆာက္အဦးျဖစ္ျပီး ေအာက္ေျခအုတ္ဖိနပ္ကတင္ က်ေနာ့တရပ္မက ျမင့္ေနခဲ့တယ္။ ၾကီးမားတဲ့အခုလို အေဆာက္အဦးၾကီးကို ေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေရွးဗိသုကာပညာရပ္ဟာ အံ့ၾသစရာမေကာင္းဘူးလား။ ယခင္က အေပၚထိတက္လုိ႕ ရေပမယ့္ စနစ္တက်ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္မွဳ မရွိတာေၾကာင့္ ပ်က္စီးသည္ထက္ပ်က္စီးလာတာမုိ႕ ယခုအခါအေပၚကိုတက္လို႕ မရေတာ့ပါ။ တက္ျပီးၾကည့္လိုက္ရင္ ကာေကျမိဳ႕တခုလံုးကို အေပၚစီးကေန ျမင္ရမွာ..အခုေတာ့....
တျခား ဘုရားငယ္ေလးေတြကိုပါ ေလွ်ာက္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ အျပိဳအပ်က္ေတြကမ်ားသလို ေျမျမဳပ္မိုင္းသတိေပးဆိုင္းဘုတ္ေတြလည္း ဟိုတစ ဒီတစ။
ပုဂံကလို ေစ်းေရာင္းသူေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ဂိုက္ဆီကေန က်ေနာ္ သင္ထားတဲ့ စကားတခြန္းက " ေသေအာ ကြန္" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မလိုပါဘူးလိုု႕။ ျပီးေတာ့ ေဒသခံလို အေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တဲ့အခါ သူတို႕ေတြ မသိလိုက္မသိဖါသာ လိုက္မေရာင္းၾကေတာ့ဘူး။ သူတို႕ ဆီက ဘုရားပရဝုဏ္သန္႕ရွင္းေရး လုပ္တဲ့သူေတြရဲ့ လစာဟာ တလကို ယူအက္စ္ ၉၀ဆိုတယ္. ေလာက္ငွပါ့မလား မသိဘူးေနာ္။
ဆီယမ္ရိျမိဳ႕ေတာ္ အန္ေကာသြန္တည္ေဆာက္စဥ္ အသံုးျပဳတဲ့ သဲေက်ာက္တံုးေတြကိုု ဘန္မီလာကေန ေရေျမာင္းတခု ေဆာက္လုပ္ျပီး ပို႕ေဆာင္ခဲ့တယ္လိုု႕ အေထာက္အထားအမ်ားရ သိရွိရပါတယ္။ ဘန္မီလာဟာ ႏြံအိုုင္ထဲက ၾကာတပြင့္ပါ။ ပ်က္စီးမွဳေတြအမ်ားအျပားၾကားကေန သူ႕အလွတရားကို ပြင့္ျပရင္း ခရီးသည္ေတြရဲ့ စိတ္အာရံုကို ညွိဳ႕ယူထားႏိုင္ေနဆဲ.......
.jpg)
