ေနာင္လာမယ့္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္

ဆက္လက္တည္ရွိေကာင္းတည္ရွိေနမယ္ ဆိုရင္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ရဲ့အလြန္ဆုိတာကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ေပးဖုိ႕ ေတာင္းဆိုလာျပန္တယ္။ ဘယ္အရာမွမျမဲတဲ့ ဒီေလာကမွာ အနာဂါတ္ကုိ တြက္ဆရတာေလာက္ ခက္ခဲတာရွိမယ္မထင္ဘူး။ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတလြဲျဖစ္တတ္လြန္းလို႕ ၾကိဳတင္ရင္ခုန္မွဳဆိုတာကို တတ္ႏုိင္သေလာက္ မ်က္စိမွိတ္ထားတာ ၾကာျပီေလ။ အနာဂါတ္အိပ္မက္အျဖစ္ငယ္တုန္းက မက္ခဲ့ဖူးတဲ့ အိပ္မက္ေလးကိုပဲ ေဖာ္ျပခြင့္ျပဳပါ။ ျပီးခဲ့တဲ့ တလေလာက္က အဲ့ဒီအိပ္မက္အေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးျဖစ္ေသးတာမုိ႕ ပူေႏြးေနအံုးမယ္ထင္ပါတယ္။

ေသခ်ာတာကေတာ့ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့အမိေျမမွာ တစ္လနီးပါးေလာက္ေနခဲ့ဖူးတဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕မွာေပါ့ဗ်ာ…

ကန္ေတာ္ၾကီးတစ္ေလွ်ာက္ ေအးျမလတ္ဆတ္တဲ့ ေလထုကို ရွဴရိုက္ရင္း အဲ့ဒီမနက္ခင္းလမ္းေလွ်ာက္ခ်ိန္တိုင္းကို ေအးေအးေဆးေဆးမဂၤလာရွိစြာ ေက်ာ္ျဖတ္မယ္။ ခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္ရင္း အိမ္မွာ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေလာက္ျပီ ျဖစ္တဲ့ တုိ႕ဟူးေၾကာ္နဲ႕ ေကာ္ဖီအတြက္ အခုကတည္းက ဆာေလာင္ခ်င္ေနျပီ။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္က အသိမိတ္ေဆြေတြကို က်ေနာ္ တည္ရွိေနေသးေၾကာင္း သက္ေသျပခ်င္လည္း ျပတတ္ပါလိမ့္မယ္။

မနက္စာစားျပီးရင္ေတာ့ သတင္းစာေလးျဖစ္ျဖစ္ စာအုပ္ေလးျဖစ္ျဖစ္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႕ ပက္လက္ကုလားထုိင္မွာ ထုိင္ရင္းစာဖတ္ေနမိမယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ေခါင္းခါ ေခါင္းညိမ့္ ဒါမွမဟုတ္ အခါအားေလ်ာ္စြာ စာဖတ္ရင္း ရယ္ေမာစရာေတြကို တဟားဟား ေအာ္ရယ္ရင္း နံနက္ခင္းေတြကို အသက္သြင္းေကာင္း သြြင္းမိမယ္။

ေနေရာင္ျခည္ေႏြးေႏြးေလးက်လာျပီဆိုရင္ေတာ့ အျမတ္တႏိုးစိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ ပန္းခင္းေတြထဲမွာ က်ေနာ္ ေရေလာင္းခ်င္ေလာင္းမယ္၊ ေပါင္းသင္ခ်င္ေပါင္းသင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီပန္းခင္းေလးအျပင္ သီးပင္စားပင္ေလးေတြကိုလည္း ပ်ိဳးမယ္ စိတ္ကူးတယ္။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ အသီးအႏွံေတြ စားရတာကုိႏွစ္သက္တာရယ္ တႏိုင္စိုက္ပ်ိဳးေရး အျဖစ္ ၀င္ေငြေလးတစ္ခု ရွိေစခ်င္တာရယ္ပါ။

ေန႕လည္စာကို ပံုမွန္ေလးပဲ ေက်ာ္ျဖတ္မယ္။ ျပီးရင္ေတာ့ တေရးတေမာ အိပ္စက္အနားယူခ်င္လည္း ယူမိပါလိမ့္မယ္။ စာေတြဖတ္ဖို႕ အခ်ိန္ပိုရမယ္လို႕လည္း ယူဆမိတယ္။ ဘေလာ့..ဆက္ေရးျဖစ္ဦးမယ္လား။ အဲဒီအိမ္ေလးကို အျပည့္အစံုက်ေနာ္ ျပင္ဆင္ႏိုင္ရင္ေပါ့ေလ။

တခါတရံမွာေတာ့ က်ေနာ္ ႏွစ္သက္တဲ့ ဓါတ္ပံုရိုက္ျခင္းအလုပ္ကိုလည္း အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႕ လုပ္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ေရတံခြန္ေတြ သဘာ၀အလွေတြနဲ႕ ေျမျပန္႕ဖက္ ဆင္းျဖစ္တာမ်ိဳးလည္း ရွိေကာင္းရွိမယ္။ ခရီးသြားရင္းနဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္ျဖစ္ဖို႕ကို ေျခလက္ေတြ သယ္ႏုိင္တုန္းမွာ ေသခ်ာေပါက္လုပ္ျဖစ္မွာပါ။ ေငြေရးေၾကးေရး အဆင္ေျပခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျပည္တြင္းမွာခ်ည္းမဟုတ္ပဲ ျပည္ပအႏုပညာေတြကိုပါ ေလ့လာခြင့္ရခ်င္မိတယ္။

ညေနဖက္ေနေအးေအးမွာေတာ့ က်ေနာ္ႏွစ္သက္တဲ့ အားကစားတစ္ခုခုလုပ္ျဖစ္ပါလိမ့္။ အေဖာ္တစ္ေယာက္ရွိရင္ေတာ့ Table Tennis ရိုက္ျဖစ္မလားပဲ။ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္မလုပ္ျဖစ္ေသးတဲ့ Golf ရိုက္ျခင္းကိုလည္း လုပ္ျဖစ္ေကာင္းလုပ္ျဖစ္ႏုိင္ေသးတယ္။ ျပီးရင္ေတာ့ က်ေနာ္ၾကိဳက္တဲ့သီခ်င္းေလးေတြ နားေထာင္ခ်င္ေထာင္မယ္ ဆုိခ်င္လည္းဆိုမယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ေသးတာက က်ေနာ္ဂစ္တာတီးတတ္ခဲ့ရင္ေပါ့။ သီခ်င္းေလးေတြတီးရင္း ဆိုမိမယ္ထင္တယ္။

ညဖက္ဆုိရင္ေတာ့ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ဆရာေတာ္ဘုရားေတြရဲ့ တရားေတာ္ေတြကိုနာရင္း ၀ိပႆနာကို အားထုတ္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားျဖစ္ပါမယ္။ ခ်မ္းသာမွုအစစ္ အမွန္ကိုေတြ႕ေအာင္ရွာဖို႕က ကိုယ္တုိင္ အားထုတ္ရမယ္မဟုတ္ပါလားဗ်ာ။

ဒါေတြက ေနာင္လာမယ့္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွာ က်ေနာ္ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႕မက္ထားတဲ့ ေန႕ရက္အိပ္မက္ေတြပါပဲ။ ျဖတ္ေက်ာ္မယ့္ေန႕ရက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္နဲ႕အတူျဖတ္ေက်ာ္ဖို႕ က်ေနာ့မိသားစုဆိုတာလိုအပ္ပါတယ္။ တြဲလက္တစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း အိပ္မက္ေတြ ရွင္သန္ခြင့္ရမရကိုေတာ့ က်ေနာ္သိခြင့္မရွိပါဘူး။ ကဲ…ကိုဖိုးသၾကၤန္ေရ ကိုရြားသားအၾကီးၾကီး အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ အလြန္ကို ကြ်ံၾကည့္မိသြားျပီဗ်ာ။

ကိုယ္ကိုတိုင္ရဲ့ အနာဂါတ္ကိုေက်ာ္ၾကည့္ျပီးခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ခင္တဲ့သူေတြေရာ ဘာလုပ္ၾကမလဲက်ေနာ္သိခ်င္မိလာတယ္။ TAG ေတြကိုဆက္ TAG ဖို႕က်ေနာ္ မရဲပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္သိခ်င္တာမုိ႕ လက္ဆင့္ကမ္းလိုက္ပါတယ္။ သိခြင့္ေပးမယ္ဆိုရင္ ေရးေပးၾကပါခင္ဗ်ာ။

၁။ နာမည္ေက်ာ္ ဘေလာ္ဂါအမၾကီး
၂။ ျမသီလာအလြမ္းေတြၾကားက ဆရာမ
၃။ က်ေနာ့ကို အိမ္လြမး္ေအာင္အျမဲလုပ္တတ္တဲ့အမၾကီး
၄။ အခ်က္အလက္ေလးေတြနဲ႕ေသသပ္စြာေရးတတ္တဲ့ အမၾကီး
၅။ စာေတြဖတ္တိုင္း ရႊင္လန္းေစတတ္တဲ့ စာေရးေကာင္းတဲ့ အမၾကီး
၆။ တစ္ေက်ာ့ျပန္ ညီငယ္နဲ႕ ညီမငယ္
၇။ ဂြက်က် ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
၈။ လမ္းၾကမ္းၾကမ္းမွာ တစ္ေယာက္တည္း မေလွ်ာက္ရဲတဲ့ညီငယ္
၉။ ေဆးလိပ္မေသာက္ရ ဆိုင္းဘုတ္ပိုင္ရွင္
၁၀။သူ႕စာေတြဖတ္ျပီးရင္ က်ေနာ္စာေရးခ်င္ေအာင္ ငယ္ဘ၀ေတြတိုက္ဆိုင္ေနတတ္တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္
၁၁။နာမည္ေက်ာ္ ေရဒီယိုအသံရွင္ေပ့ါဗ်ာ