တို.ဘုရား

အဲဒီစကားကို အဖြားရွိတုန္းက ခဏခဏၾကားေနရတယ္။ သူငယ္ျပန္ ခ်ိန္ေရာက္ပင္မယ့္ သူတည္ခဲ့တဲ့ ဘုရားကို အျမဲမျပတ္ျပင္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ေနတာကိုက သူ.ရဲ့ကုသိုလ္စိတ္ေပါ့။
အဲဒီျမစ္ကမ္းေဘးကရြာေလးမယ္ ဒို႕မ်ားေမြးခဲ့တာေပါ့။ ဘြားမယ္တူတဲ့ တို.အေမ့နာမယ္က။ တစ္ဦးတည္းေသာသမီး။ ကမ္းေဘးက လယ္ကြင္းေတာက္ေလွ်ာက္ဟာ ဖြားတို.ပိုင္တဲ့လယ္ေတြပဲေလ။ ခုေတာ့လား လယ္လုပ္သူလယ္ပိုင္ေစျဖစ္လိုက္ဆိုေတာ့ သူရင္းငွားေတြလက္ထဲေရာက္ရျပီေပါ့။ ဒီလယ္ေတြပိုင္ဖို. မ်ိဳးစဥ္ေဘာင္ဆက္ၾကိဳးစားခဲ့တာေပါ့။ ဘာေတြလုပ္ခဲ့ဘူးလို.လဲ စာရင္းနဲ႕အင္းနဲ႕ေတာ္ေရ မမယ္ရင္တို.က။ ေစာင္လည္းရက္တက္တာပဲ၊ ရက္ကန္းဆိုတာ ျမိဳ.ေပၚေရာက္တဲ့ထိ ရက္တုန္းေတာ္။ အေမြသိမ္းထားတဲ့ေစာင္ေလးထုတ္လိုက္ပါအံုး ေႏြးဆိုမွေႏြး။ ျမန္မာမုန္.အမ်ိဳး မိ်ဳး လုပ္သမွသိပ္လုပ္တတ္။ အိမ္မွာ ရွိတဲ့မုန္႕ဘန္းေတြကိုက မုန္.ဆိုင္ဖြင့္လို႕ရရဲ့။ ရြာကုိက မုန္႕ေရာင္းတဲ့ရြာမဟုတ္လား သံုးထပ္သေဘၤာေတြမ်ားလာရင္ အို.....ုကိုယ့္ခတ္တတ္ကိုခတ္ျပီးေလွငယ္ေလးကိုေလွာ္ျပီး မေၾကာက္မရြံ႕ အတင္းကပ္။ အတင္းေရာင္း။ ေျမပဲေပၚခ်ိန္ ႏွုတ္ဖို.မနက္ေစာေစာထ ေဒြးေလးတို.လွည္းေပၚ အခန္.သားေပါ့ေတာ္။ အၾကမ္းအိုးေလး ပုဆိုးစုတ္ေလး ေခါင္းေပၚတင္ျပီး ရြက္သြားလိုက္တာမ်ားအက်။ ေနၾကာပန္းမ်ား ခူးရံုဘယ္ကမလဲ ေနၾကာေစ့ကို တုတ္နဲ႕ ကို ရိုက္ျပီးတျပည္ဘယ္ေလာက္ေပးမလဲ ပိုေပးတဲ့ဆီ ဖင္ျမဲရံုပဲေပါ့။ အမေလး ေနၾကာေတြကိုင္လို.ယားလားလို႕မေမးနဲ႕ေတာ္ေရ. ရိုက္ျပီးလို.ကေတာ့ ေသာင္ျပင္အေျပးပဲ။ ျမစ္ထဲခုန္ဆင္း ထမီကို ဘူေဘာင္းလုပ္လိွုင္းစီးျပီးမွ အိမ္ျပန္ရံုပဲ။
ကိုညြန္.နဲ႕ေတြ.ၾကတာလား။ သူကအထက္ကေတာ္ေရ.အထက္က။ သူကလည္းတစ္ဦးတည္းေသာသား။ ေတြ႕မယ့္ေတြ႕ေတာ့လဲ အဲလုိ။ နွစ္ဘက္လံုးက သေဘာမတူဘူးေလ။ ခိုးရာလိုက္ေျပးတာေတာင္ ဟိုး…….ဘက္ရြာကိုေလွနဲ. ကိုညြန္.ျမန္ျမန္ေလွာ္ပါေတာ့ဆိုေတာ့ ေအးပါမမယ္ရင္ရ မင္းမလဲ ပူတတ္ရန္ေကာနဲ.။မတည့္ပါဘူးေအ ညည္းတို.ဘိုးေအ။ ကေလးသာ ၁၂ ေယာက္ရေရာ ၾကည့္လို႕ကိုမရဘူး။ ၁၂ေယာက္သာေမြးလိုက္ရတာပါ။ အဖတ္တင္တာက ၅ေရာက္ထဲရယ္။ ရွားရွားပါးပါး သားကတစ္ေယာက္ထဲရယ္။ ထူးခြ်န္ခ်က္ေတာ့ ဆရာ၀န္ေလာင္းပ။ သူနဲ႕ရေတာ့ စီးပြားေတာ့ အျဖစ္သားလား သူက ဆီစက္တစ္စက္ ကိုယ္ကဆီစက္တစ္စက္ ႏွစ္စက္ျပိဳင္လိုက္တာပ။ ကမာၻ ခ်စ္ ဆီစက္ဆို မသိတဲ့လူမရွိဘူး။ ဆံပင္ေကာင္းတိုင္းလည္းေကာင္းတာမဟုတ္ဘူးေတာ္ေရ။ တစ္ရက္သား လည္ေနတဲ့တာလပတ္ၾကားဆံပင္ပါသြားလို ေပါင္တစ္ျခမ္းနဲ႕ ဦးေရျပားပါသြားေသးသဟဲ့။ ကံေကာင္းလို.အသက္မပါတယ္။ စီးပြားေရးေကာင္းလို. အလွဴအတန္းမလုပ္တန္ေကာင္းရဲ့လို. မေတြးလိုက္ပါနဲ႕ေအ။ က်ဳပ္တုိ.က အလွဴေရစက္လက္နဲ႕မကြာပါ။ ျမိဳ.ေပၚကစာသင္တိုက္မွာလဲ ရွင္ရဟန္းေတြကို ေမာင္ပဇင္းတက္ေပးတာ ၅ပါးရွိပါရဲ့။ အိမ္မလည္း ဆြမ္းခံကိုယ္ေတာ္က ၁၀ပါး။ အျမတ္ဆံုးက က်ဳပ္တုိ႕ ရြာကဘုရားကိုျပင္လိုက္ရတာပါ။ ေရႊသကၤန္းလံုးေတာ္ျပည့္ ကပ္ ထီးေတာ္အလွဴလဲပါေပါ့။ ရြာလံုးကြ်တ္ ၀န္ၾကီးေလးပါးနဲ႕ ေကြ်းတာေတာ့ က်ဳပ္ရြာသားေတြမယ္အားရပါးရ စားပံုမ်ားျမင္ရင္ ထပ္လွဴခ်င္စိတ္ေပါက္ရဲ့။ အဲဒီဘုရား က်ဳပ္တစ္သက္လံုး ရာသက္ပန္လွဴမယ္ ျပဳျပင္မယ္လို.ကို တစ္ထိုင္တည္း ဆံုးျဖတ္ျဖစ္သြားတာ။ က်ုဳပ္သိပ္ခ်စ္တဲ့ရြာက ေရြ.ျဖစ္တာလား။ ဓါးျပေပါ့ေတာ္။ ပစၥည္းယူရံုဘယ္ကမလဲ လူကလည္းအရိုက္ခံရေသး။ နည္းနည္းပါးပါးမဟုတ္ဘူး ဆန္ျပဳတ္ကို ၂ ရက္ ၃ရက္အသာေလးေသာက္ရတာေပါ့။ ၾကီးလာေတာ့ အိမ္မွာရွိရွိသမွ်တံခါးေတြကို ေမွာင္ရင္ပိတ္ရမွဆိုတဲ့ အထိကိုလႊမ္းမိုးခဲ့တာသာၾကည့္ေတာ့။ွ ျပီးေတာ့ က်ဳပ္တို.လင္မယားပိုင္ဆီစက္ကေလးေတြ ျပည္သူပိုင္တဲ့ေတာ္။ နီးစပ္ရာျမိဳ.ကိုတက္ရတာေပါ့။ ကေလးေတြလက္ဆြဲျပီး အေျပးအလႊားတက္ခဲ့ရတာေပါ့။
တက္သာလာခဲ့ရတယ္။ တစ္ရက္မွေမ့မရပါဘူးေတာ္။ ရြာျပန္ခ်င္တာပါပဲ မတတ္သာလို.သာ။ ရြာဦးကဘုရားၾကီးဆိုတာ ျပန္မျပင္ရတာၾကာလာပါပေကာ။ ဒီေခတ္ၾကီးမွာ ျပန္ျပင္ႏိုင္ဖို.ကလည္းခက္သားလား။ အဲဒီေတာ့ ရြာကဘုရားၾကီးျပင္ခ်င္တယ္ဆိုတာကိုသာ ရြတ္ေနရတာပါပဲ။ သို.ေပမယ့္လည္း……


အစိေႏၱယ်အစခ်ီဘုရားရွိခိုးကို ဌာန္ကရိုဏ္းက်က်ရြတ္တတ္ေသာ၊ တျပည္လံုးက ဘုရားေတြကုန္ေအာင္ရွိခိုးတတ္ေသာ၊ ေကာ္ဖီသိပ္ၾကိဳက္ေသာ၊ စည္းကမ္းၾကီးေသာ၊ သၾကၤန္ဆိုပိေတာက္ပန္းေတြတေခါင္းလံုးေ၀ေအာင္ပန္တတ္ေသာ၊ သရက္သီးေတြကို ေပါက္တတ္ေသာ၊ ထညက္ၾကိဳက္ေသာ ေသာ့ေတြမ်က္မွန္ေတြ ခဏခဏေပ်ာက္တတ္ေသာ က်ေနာ့ရဲအဖြားကိုအမွတ္တရ

picture is copy from http://www.scottpix.com/gallery/travel/myanmar/4608.html