18 June 2008

ၾကင္သူ

ၾကင္သူျမင္လွည့္
က်န္ခဲ့ရင္ခြင္
လြမ္းထင္လို.
ကမ္းမျမင္....

ၾကင္သူျမင္လွည့္
က်န္ခဲ့ေျမျပင္
ေျခာက္ခမ္းလို.
ႏြမ္းေၾကခ်င္.....

ၾကင္သူျမင္လွည့္
က်န္ခဲ့ေရျပင္
ငိုခဲ့လို.
ကန္ျပည့္တယ္ပင္...

ၾကင္သူျမင္လွည့္
က်န္ခဲ့ေလအလ်ဥ္
ပူေႏြးလို.
ျငိမ္သက္တယ္ထင္....

ၾကင္သူျမင္လွည့္
က်န္ခဲ့ေကာင္းကင္
အံု.မွိုင္းလို.
ျပိဳမယ့္ဟန္ျပင္.......

ၾကင္သူေပ်ာ္လို.
မေခၚခဲ့လည္း
ၾကင္သူခ်န္ခဲ့
လြမ္းေျမထက္မွာ
လြမ္းပင္ပ်ိဳးလို.
လြမ္းေနမွာအစဥ္........

3 comments:

Anonymous said...

ၾကင္သူမျမင္ရက္တဲ့ ဘ၀ သနားစရာပါလားေနာ္ အစ္ကိုေရ့ ရြာခ်လိုက္ဗဗ် နည္းနည္းေတာ့ သက္သာမယ္ ။

Mogok Thar said...

ခုေတာ့
အလြမ္းေတြကို စမ္းေရထဲမွာ ေမ်ာလိုက္ပါျပီ...။

Unknown said...

စိတ္ခံစားမွဳကုိ ဦးစားေပးတဲ့ ကဗ်ာေလးပဲ
ႏွစ္သက္မိပါတယ္
လက္ေတြ ့မွာေတာ့ အၾကာႀကီး လြမ္းမေနေလာက္ပါဘူးေနာ့