အေမွာင္ခြင္း၍ အလင္းေဆာင္အံ့

မေန႕က ကိုဆန္း၀င္းေက်ာက္ပန္းေတာင္းရဲ့စာ ၊ မေရႊျပည္သူရဲ့စာ ေတြကိုဖတ္ရင္း ဒီအေတြးကိုရပါတယ္။

က်ေနာ္ငယ္ငယ္တုန္းက စာၾကည့္တိုက္ဆုိတဲ့စကားလံုးကို မယဥ္ပါးခဲ့ရပါဘူး။ ေလးတန္းတုန္းက အန္တီေလးေက်ာင္းမွာ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ သုတရတနာသိုက္ဆိုတဲ့စာေစာင္ေတြ ေက်ာင္းသားေတြဖတ္ရွဳသင့္တယ္လို႕ထင္မိတယ္။ စက္ရံုစာၾကည့္တိုက္ဆိုတာ က်ေနာ္ ရွစ္တန္းေရာက္မွေပၚေပါက္ခဲ့တာပါ။ နံရံကပ္စာေစာင္ေတြ ၀တၳဳတုိေတြ ေဆာင္းပါးေတြ ကဗ်ာေတြ ဆိုတာ စာၾကည့္တိုက္မွဴး ဦးေဇာ္ၾကီးတို႕ေၾကာင့္ဖတ္မိျဖစ္ခဲ့တာ။

အလယ္တန္းအထိ ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္ဆိုတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ကိုးတန္းေရာက္မွ အထက္မင္းလွ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ စာၾကည့္တိုက္ အသင္း၀င္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပထမဆံုးဖတ္ျဖစ္တဲ့စာအုပ္က နာခံေတာ္ဆိုတဲ့ စာအုပ္ပါ။

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ စာၾကည့္တိုက္ဆိုတာ ဘယ္နားေနမွန္းေတာင္မသိခဲ့ပါဘူး။ ငွားရစေကာင္းလည္းမထင္မိတာပါ, ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာ ဆရာ ဦးကလင္မန္႕ေၾကာင့္သာ အင္တာနက္ဆိုတာနဲ႕ မိတ္ဆက္ခဲ့ရတယ္။ အင္တာနက္ဆိုတာ ပင္လယ္ျပင္ၾကီးလို က်ယ္လွပါလားလုိ႕ ေရအိုင္ထဲက ဖားသူငယ္မွာ မ်က္လံုးအျပဴးသားေပါ့။

အမ်ိဳးသားစာၾကည့္တိုက္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႕ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေဆာက္လက္စတုန္းကပါ။ အခုေတာ့ အဲ့ဒီေနရာမဟုတ္ေတာ့ျပန္ဘူးေပါ့။ စာအုပ္စာရင္းကို အံဆြဲေလးထဲက ထုတ္ၾကည့္ျပီး တကယ့္ကို အားရပါးရရွိလွပါတယ္။ မ်ားျပားလွတဲ့စာအုပ္စာရင္းနဲ႕တင္ ဖ်ားသြားခဲ့တာ။ အိမ္နားနီးနီးမွာ ဆိုေကာင္းမယ္လို႕ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ေသးတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ၂၄နာရီ ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းထဲမွာ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အလုပ္ထဲ ၀င္ျပီဆိုတာနဲ႔ ျပင္ပနဲ႕ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားေရာေလ။ အလုပ္ကို အသြားအျပန္ၾကာခ်ိန္က တစ္ေန႕သံုးနာရီ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိပ္မိျပန္ေရာ။ ျမိဳ႕ထဲေနရင္ေတာ္ပါရဲ့ အလုပ္နားနီးတဲ့ ရြာမွာေနလို႕ကေတာ့ ေသခ်ာတယ္ မ်က္စိပိတ္ နားပိတ္။ လမ္းထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ေဘာလံုးပဲြၾကည့္မလား သူတို႕ျပထားတဲ့ ဗြီဒီယိုဆိုတာေတြၾကည့္မလား။ ဒါ့အျပင္ ဘာမွ မေမွ်ာ္လင့္နဲ႕ေတာ့။ မီးကလည္း မရွိေလ။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕နဲ႕ ခရီးမကြာေ၀းေပမယ့္ မီးမရေသးတဲ့ ရြာကေလးေပါ့။

ဆိုေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း က်ေနာ္ကမ,တည္တယ္။ ေနာက္ထပ္ လစာေတြထုတ္ေတာ့ ျပားစြန္း(ငါးက်ပ္တစ္ဆယ္ပိုတာေလးေတြပါ) HR ကအမ္းတာေလးေတြကိုထည့္တယ္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို အလွဴခံတယ္။ မန္ေနဂ်ာေတြကို ဓါးျပတိုက္တယ္ (သူတို႕ကလည္း လခထုတ္ျပီးရင္ ကိုယ့္ဆီကေတာင္ျပန္လွည့္ခ်င္ၾကတာ၊ အိမ္က ျပန္လမ္းမဲ့ပံုးထဲ ထည့္လိုက္ရလို႕ ဘာလုိ႕ေပါ့ဗ်ာ-ကိုသီဟသစ္ဆို ဒီအေၾကာင္းပိုသိမယ္ထင္တယ္ဗ်)။ စုေဆာင္းရသမွ်ေငြထဲက အပတ္စဥ္ထြက္တဲ့ ဂ်ာနယ္ေလးေတြ၊ အဂၤလိပ္စာ စာေစာင္ေတြ ၀ယ္ျပီး က်ေနာ္တို႕ ဌာန မီတင္စားပြဲနားမွာ ထားတယ္။ အခုေတာ့ အဲ့ဒီအလုပ္ကို ဆက္လက္လုပ္ေနၾကေသးလား က်ေနာ္မသိေတာ့ပါ။

အသိဥာဏ္ရင့္သန္ေစဖို႕၊ ဗဟုသုတတုိးပြားေစဖို႕ ရည္ရြယ္ခဲ့ပါတယ္။ အခြင့္အလမ္းေတြ ရွိတယ္ဆုိတာ သိေစခ်င္တယ္။ ၾကိဳးစားရင္ အရာထင္မယ္ဆိုတာ ျမင္ေစခ်င္တယ္။ သူမ်ားေတြ ဘာလုပ္ေနျပီလဲ မိမိနဲ႕ႏွိုင္းယွဥ္ေစခ်င္တယ္။ ျပင္ပကမၻာနဲ႕ အဆက္အသြယ္မျပတ္ေစခ်င္ဘူး။ ရလာတဲ့ အသိပညာေတြကို အလုပ္ထဲမွာ ျပန္လည္အသံုးခ်ရင္းနဲ႕ ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ကို တည္ေဆာက္ခ်င္တယ္။ ဒါကက်ေနာ့ အေတြးေတြပါ။

ကိုဆန္း၀င္းေက်ာက္ပန္းေတာင္းတို႕လို မိမိရပ္ရြာကိုျပန္လည္ အက်ိဳးျပဳတာမ်ိဳး ေတြမ်ားျပားေစခ်င္မိတယ္။ ကိုတာတို႕ မံုေရြးေၾကးမံုမွာ စာၾကည့္တုိက္ေတြ ဖြင့္ၾကေတာ့ အားက်မိတယ္။ စာေပနဲ႕ အသိဥာဏ္ရင့္သန္တဲ့ လူငယ္ေတြ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ၾကရင္ ေနာင္တစ္ေခတ္မွာ ေရႊျမန္မာေတြြ တကယ့္ေရႊေတြ ျဖစ္မွာမလဲြပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ တကယ့္ျပင္ပမွာေတာ့ ပါးရွားေနေသးတယ္။ ေမွးမွိန္ေနေသးတယ္။ ေပ်ာက္ကြယ္ေနပါေသးတယ္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားကို အလုပ္လာလုပ္မယ့္ လူငယ္လူရြယ္ေတြဟာ အဂၤလိပ္စာကိုေလ့လာသင့္တယ္ဆုိတဲ့ အသိေတြ မရွိေသးပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ဒီကိုလာတဲ့ ခရီးမွာ မေလးမွာ အလုပ္သြားလုပ္မယ့္ လူငယ္သံုးေယာက္နဲ႕ ဆံုျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႕ေတြ အဂၤလိပ္စာကို နားကိုမလည္ခဲ့ဘူး။ စာမဖတ္တတ္တင္တာလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ် စကားပါမေျပာတတ္သလို ေျပာတာကိုလည္းနားမလည္ခဲ့ပါဘူး။ သူတို႕က မေလးကိုမနက္ငါးနာရီမွ ကူးရမွာပါ။ ေလဆိပ္ထဲမွာပဲ ေစာင့္ေနရမွာ။ ဒါေပမယ့္ ဘုမသိဘမသိဆိုေတာ့ Immigration မွာ ၀င္တန္းစီးၾကတာေပါ့။ သူတို႕ ကိုေမးလည္း ဘာေမးမွန္းမသိ။ သူတုိ႕က လည္း ျပန္မေျပာတတ္နဲ႕ အဲ့ဒီအခ်ိန္ ဒုကၡေတြ႕ေတာ့တာပါပဲ။ အနည္းအက်ဥ္း white card ျဖည့္နည္းေလးေလာက္ Immigration officer ေမးရင္ ေျဖႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေနအထားေတာ့ ေလ့လာသင့္တယ္။ စီစဥ္ေပးတဲ့သူေတြကလည္း ပစၥလကၡတ္လႊတ္လိုက္ၾကတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ကိုယ့္အမ်ိဳးအေဆြတစ္ေယာက္လို အဆင္ေျပေအာင္ စီစဥ္ေပးဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။ စာေတြဖတ္ရင္းနဲ႕ ဒါမ်ိဳးေတြ ျပင္ဆင္လာသင့္တယ္ဆုိတာလည္း သိလာေစခ်င္မိတယ္။

အခုလိုမ်ိဳး တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ လုပ္လာၾကမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ ကိုဆန္း၀င္းတုိ႕ လက္ပန္က်င္းရြာကေလးကေန ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕နယ္၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕နယ္ကေန မႏၱေလးတိုင္း၊ မႏၱေလးတုိင္းမွသည္ ႏိုင္ငံအတိုင္းအတာအထိ ေနာက္ေတာ့ မေရႊျပည္ေရးတဲ့ National Library လို စာၾကည့္တိုက္ေတြ တျဖည္းျဖည္းထြန္းကားလာပါေစလို႕ ဒီေဆာင္းပါးေလးနဲ႕ တုိက္တြန္း ႏွိဳးေဆာ္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ...