စြန္႕လႊတ္လိုက္ေသာ ကစားနည္းတစ္ခု

က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက သိပ္ကို အေဆာ့သန္ပါတယ္။ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ ေျခမမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေျခသည္းကပ္ေလ့ မရွိ္ပါဘူး။ ေျမနီၾကမ္းမွာ ခဲနဲ႕ တိုက္လုိက္ ေခ်ာ္လဲလိုက္နဲ႕ ဘယ္ကပ္လိမ့္မလဲ။ ေဘာလံုးကန္ျပန္ေတာ့လည္း သဲကြင္းထဲမွာအကန္ေကာင္းလို႕ ဗိုက္မွာ ဒဏ္ရာအျပည့္။ လက္ေတြ တံေတာင္ေတြေတာ့ ေျပာမေနပါနဲ႕ေတာ့။ တံေတြးဆြတ္ျပီးပစ္ရတဲ့ ျမက္ျမွားေလးေတြကေန ေဘာင္ခနဲ ေဘာင္ခနဲ ေရနဲ႕ဲထိရင္ ထေပါက္တတ္္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႕အေခၚ လက္ပစ္ဗံုးသီးေလေတြ အဆံုး ကစားနည္းေပါင္းစံုကို ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ေဆာ့ခဲ့တာေပါ့။ ကစားနည္းတစ္ခုကိုေတာ့ စြန္႕လႊတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့….

ပင္ေပါင္ေဘာလံုးေလးကို သားေရပင္နဲ႕ ခ်ည္ျပီးေဆာ့ကစားျခင္းပါ။ လက္မွာ သားေရပင္တစ္ဖက္ကို ခ်ည္ျပီး ပင္ေပါင္ကိုလက္ဖ၀ါးထဲထည့္ ျပီး ပစ္ေျမွာက္တဲ့နည္းပါ။ ပင္ေပါင္ေလးကို အေ၀းေရာက္ေအာင္လုပ္လိုက္ ျပီးေတာ့ ကုိယ့္လက္ထဲျပန္ဆြဲလိုက္နဲ႕ အစမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ေပ်ာ္ခဲ့သား။ သားေရပင္အားေကာင္းရင္ ေ၀းေ၀းေရာက္ႏိုင္သလို ကိုယ္လုိရာကိုလည္း တံု႕ခနဲ ျပန္ဆြဲႏိုင္တယ္ေလ။ လက္ဖ၀ါးထဲကို ပိုင္ပိုင္ေရာက္လာတဲ့ ပင္ေပါင္လံုးေလးကို ေသခ်ာဆုပ္ျပီး အေ၀းေရာက္ေအာင္ ျပန္ပစ္လိုက္ ျပန္ဆြဲလိုက္နဲ႕ေပါ့။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို စေနာက္ခ်င္လည္း မသိမသာေလး ဖတ္ဆုိ ပစ္လိုက္ အျမန္ျပန္ဆြဲျပီး လက္ထဲ ၀ွက္ထားလုိက္ရံုပါပဲ။ ဘယ္သူလုပ္မွန္းမသိပဲ က်ီးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္ ၾကည့္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ျမင္ရင္ ရယ္ခ်င္ပက္က်ိ ျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္တယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခါသား က်ေနာ္ ပင္ေပါင္ေဘာလံုးေလးဖက္ကေန ၾကည့္မိတယ္။ အဲ့ဒီေန႕က က်ေနာ္ အလန္႕တၾကားကို လႊတ္ခ်ပစ္လုိက္တာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဆို ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ သားေရပင္မွန္လုိ႕လား ဆိုျပီး ၀ိုင္းေမးၾကတာေပါ့။ ဟင့္ အင္း ငါ ဆက္မေဆာ့ခ်င္ေတာ့ဘူး လို႕ တံုးတံုးတိတိ ကို ေျပာမိခဲ့တယ္။ သူတုိ႕လည္း ထူးထူးဆန္းဆန္းကို ျဖစ္လုိ႕။

အဲ့ဒီရက္ေနာက္ပိုင္းကစလို႕ ဒီကစားနည္းကို ေနာက္ထပ္မကစားေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့လႊင့္ပစ္ခဲ့တဲ့ ေနရာကေနလည္း ျပန္ေကာက္မလာခဲ့ေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒီကစားနည္းကို တစ္ခါတည္း စြန္႕လႊတ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္…..