ဒုတိယေျမာက္ ေတာင္ၾကီးဆီသို႕

ဒီတစ္ေခါက္က အေပ်ာ္မဟုတ္သလို အလုပ္ကေနသြားခဲ့ရတဲ့ ခရီးတစ္ခု။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၆ ခုရဲ့ နွစ္အကုန္ ၂၀၀၇ႏွစ္အသစ္ကို ေတာင္ၾကီးမွာၾကိဳခဲ့တာေပါ့။

အလုပ္ကေန မႏၱေလးနဲ႕ ေတာင္ၾကီး စတုိေတြကို ပစၥည္းစစ္ေဆးဖို႕တာ၀န္ေပးလိုက္တယ္။ ဌာနအလုိက္ သံုးေယာက္ေရြးလႊတ္လိုက္တာပါ။ ရံုးက ယာလည္းညက္ေစ ထြန္လည္းေမာေစဆုိျပီး ေသာၾကာေန႕မွရန္ကုန္ကခြာ တနလၤာေန႕ရံုးျပန္အတက္ဆိုျပီး လႊတ္လိုက္တာပါ။

ျပည္တြင္းေလယာဥ္ခရီးစဥ္ အျဖစ္ Air Mandalay နဲ႕စတင္ၾကံဳရတာပါ။ ေညာင္ဦးမွာ ေလယာဥ္ဆင္းေတာ့ ကိုယ္လည္းလိုက္ဆင္းခ်င္လိုက္တာ။ ပုဂံေျမကိုလည္း က်ေနာ္ခ်စ္တာကိုး။ မႏၱေလး တံတားဦးကို သိပ္မၾကာဖူးေရာက္ပါတယ္။ တံတားဦးကေန မႏၱေလး ကိုေတာ္ေတာ္သြားရေသးတာပါကလား။ မႏၱေလး ေလဆိပ္ၾကီးကိုေလ့လာခ်ိန္မရပါဘူး။ မႏၱေလး မွာ ဒီေန႕ညလုပ္စရာရွိတာလုပ္ တစ္ညအိပ္ မနက္ဟဲဟိုးကိုျပန္တက္ရမယ္ေလ။

မႏၱေလး စတိုကိုတန္းသြားပါတယ္။ စတိုဌာနကလူေတြလည္း ရံုးပိတ္ရက္္ေပမယ့္ က်ေနာ္တို႕ကို ေစာင့္ေနရရွာတယ္။ စစ္စရာရွိတာေတြစစ္ရင္း မေရာက္ဖူးတဲ့ မႏၱေလးရံုးကို တစ္ေခါက္ေတာ့ လွည့္ၾကည့္မိခဲ့ေသးတယ္။ အားလံုးလက္စသိမ္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေမွာင္ေနခဲ့ျပီ။ ကူညီညာ၀ိုင္းၾကတဲ့လူေတြကို ညစာေကြ်းအျပီး ဟိုတယ္ကို ေရာက္ေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ေနခဲ့ေပမယ့္ မရပ္ႏိုင္ၾကေသးပါဘူး။ မႏၱေလးက ဆိုင္တစ္ဆုိင္ကို ေအာ့ဒစ္၀င္ရင္း ညစာစားခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မႏၱေလးအိမ္ကို သတိရတာမို႕ ဆိုက္ကားဆရာတစ္ေယာက္ကို ေမးေတာ့ သူလုိက္ပို႕ေပးမယ္တဲ့။ အတူလာတဲ့ လူေတြကို ေျပးေျပးေျပာေျပာ လုပ္ျပီး မႏၱလာေဆာင္းကို အန္တုျပီး ဆိုက္ကားတစ္စီးနဲ႕ ၃၆လမ္းအိမ္ကို သြားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေမာင္ႏွမေတြ မေတြ႕တာၾကာျပီမို႕ အိပ္ေနတဲ့လူေတြအားလံုးတန္းစီးႏိုးခဲ့ရတာ။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ဆံုဖို႕ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့လဲမွ မသိႏိုင္တာ။ ဟိုတယ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ၁၂နာရီထိုးေနခဲ့ျပီ။ ေက်ာခ်လိုက္ရံုပဲရွိေသး ေမာနင္းေကာကေခၚေနျပီ။ ဘုရားၾကီးကိုလည္း ဖူးခဲ့ခ်င္တယ္ေလ။ ဘုရားၾကီးကို ဦးခ်ရင္း မ်က္ႏွာေတာ္သစ္ေနတာနဲ႕လႊဲသြားပါလားလုိ႕ သတိထားမိလုိက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုရိုက္ျဖစ္တယ္။ လမ္းျဖတ္သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို အကူအညီေတာင္းကာမွ ေတာ္ေတာ္ရီစရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။ သူက ေဗဒင္ဆရာပါတဲ့ ပထမဆံုး ၃ေယာက္ကို အလကားေဟာေပးပါတယ္တဲ့။ လက္ဆြဲျပီးေခၚသြားတာမို႕ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ မ်က္ရိပ္ျပရင္းလိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ပထမဆံုးကေတာ့ က်ေနာ္ေပါ့။ ေဟာရွာပါတယ္။ အေဟာခံေနတဲ့ လူရဲ့ စိတ္မရွည္မွု မယံုၾကည္မွုေတြကို ျမင္ဟန္တူပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်န္တဲ့ လူၾကီးႏွစ္ေယာက္။ သူတို႕နွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ဘာျဖစ္မယ္ ညာျဖစ္မယ္ နဲ႕ ယၾတာေခ်ဖုိ႕ ၅ေထာင္ဆီေလာက္ ေတာင္းထားလိုက္တယ္ေလ။ အဲလိုမ်ိဳး။ သိပ္မမ်ားဖူးဆိုျပီး ေပးပစ္ခဲ့တဲ့ သူတို႕ကို အငယ္ျဖစ္တဲ့ကိုယ့္မွာ ဆူရအခက္ တားရအခက္။ ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္ သတိထားၾကေပါ့ဗ်ာ။

တံတားဦးေလဆိပ္ကို အခုမွျပန္ေလ့လာမိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကီးက်ယ္ပါေပတယ္။ အဲဒီတုန္းက ရန္ကုန္ေလဆိပ္သစ္ၾကီး မဖြင့္ေသးဘူးေလ။ ေကာ္ဖီဆိုင္ရဲ့နာမည္ကိုက ကမၻာေက်ာ္ နာမည္ဆိုပါလား။ မနက္စာကို ေလဆိပ္က ေရာင္းတဲ့ ေခါက္ဆြဲဗူးနဲ႕ေပါ့။ ဆြမ္းခံရင္းငွက္သင့္တာက ကိုစန္းထြဋ္။ ဒီႏွစ္ပြဲမွာသူ႕ကို တင္ဆက္သူအျဖစ္ငွားခ်င္တာမို႕ ေလဆိပ္မွာပဲ စကားေျပာရင္းဖံုးနံပါတ္ေတာင္းခဲ့တယ္။ Dreamboard က ကိုေမာင္ေမာင္ေအးပါပါေလရဲ့။ အဆင္သင့္တာေတာ့ အဲလို လိုက္ရွာစရာမလိုခဲ့ဖူး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ Air Bagan နဲ႕ဗ်။ ဟဲဟိုးကို ဆင္းဖုိ႕ေတာ္ေတာ္ခက္ပါတယ္။ ျမဴေတြဆိုင္း ႏွင္းေတြ၀ိုင္းေနတာမို႕ မဟုတ္ရင္ မႏၱေလးျပန္ေရာက္တတ္ပါတယ္။ ကံေကာင္းေတာ့ ဆင္းလို႕ရသြားပါတယ္။ ဟဲဟိုးေလဆိပ္ဆိုလို႕ အၾကီးၾကီးမထင္လုိက္ပါနဲ႕။ နယ္ျမိဳ႕က ဘူတာရံုသာသာပါ။ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ေဆာင္းတြင္းမို႕ထင္ပါရဲ့။ အင္းေလးကို ဆင္းမယ္ ျပီးရင္ေတာင္ၾကီးတက္မယ္ဆိုျပီး ကားငွားလိုက္ပါတယ္။ ေညာင္ေရႊမွေရာက္မယ္မၾကံေသး တယ္လီဖုန္းကလိုက္လာပါျပီ။ ေနာက္လထဲမွာ က်ေနာ္တို႕ကုမၸဏီက တစ္ႏုိင္ငံလံုးက ၀န္ထမ္းေတြအတြက္ ႏွစ္ပတ္လည္ ညစာစားပြဲရွိပါတယ္။ အဲဒီပြဲအတြက္ က်ေနာ္စီစဥ္ေပးရမွာက ၀န္ထမ္းေတြနဲ႕ အကေဖ်ာ္ေျဖမွုပါ။ အခု လူစာရင္းလွမ္းေတာင္းတာတဲ့။ ကဲ အဲေလာက္ထိ။ ဘယ္သူမွမကရင္ က်ေနာ္ ခ်ိဳမိုင္မိုင္တက္က ေပးမယ္ေျပာလိုက္မွ ဖံုးခ်သြားေတာ့တယ္။ အင္းထဲကိုလည္း ေနာက္တစ္ေခါက္ေရာက္ခဲ့ျပန္ေပါ့။ မစိမ္းေလတဲ့ အင္းေလးက အရင္လိုသာယာစြာဆီးၾကိဳျပန္တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ကို မျမင္ရေအာင္ ျမဴေတြဆိုင္းေနခဲ့တာ။ အင္းထဲမွာပဲ ေန႕လည္စာစားျဖစ္တယ္။ ျပီးမွဖူးေနက်ဘုရားႏွစ္ဆူကိုဖူးျပီး ျပန္လွည့္ခဲ့ရတယ္။

ေတာင္ၾကီးကို ေရာက္ေတာ့ ၂နာရီေလာက္ရွိပါျပီ။ ေတာင္ၾကီးရံုးက ေတာင္ၾကီးဟိုတယ္မွာစီစဥ္ထားတာမုိ႕ ဟိုတယ္ျပန္ေရမိုးခ်ိဳးျပီး အျမန္ျပန္ထြက္ခဲ့ရတယ္။ အေႏြးထည္ႏွစ္ထပ္ေတာ့၀တ္ခဲ့တာပဲ။ ရံုးမွာလုပ္စရာေတြ အားလံုးျပီးေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ေနျပီ။ ညစာကို နီးတဲ့ဆိုင္မွာစားလိုက္တယ္။ ရံုးကမွာလိုက္တဲ့ ပစၥည္းပစၥယေတြလည္း၀ယ္ျဖစ္တယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္က သူ႕အေမအတြက္ ဆြယ္တာဆိုလို႕ ေခါင္းေျခာက္ေအာင္ရွာခဲ့ရေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ ေတာင္ၾကီးက ဆိုင္တစ္ဆုိင္ကို ေအာဒစ္၀င္ရျပန္ေရာ။ အဲဒီဆိုင္က ေတာင္ေပၚမွာ ဆိုင္သစ္ဖြင့္ထားတာနဲ႕ ေတာင္ေပၚဆိုင္ကို သြားခဲ့ၾကရျပန္တယ္။ ဆိုင္မွာ အဆိုနဲ႕ေဖ်ာ္ေျဖၾကပါတယ္။ အဂၤလိ္ပ္သီခ်င္းေတြကို ပိုင္ပုိင္ႏိုင္ႏိုင္သီဆိုႏိုင္တာမို႕ မခ်ီးက်ဴးပဲမေနႏိုင္။ ႏွစ္သစ္ကူးကို အဲဒီဆိုင္မွာပဲၾကိဳခဲ့ရတာ။ အရိုးကြဲေအာင္ခ်မ္းတယ္ဆိုတာ အဲဒီမွာထင္တာပဲ။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ကိုတိုးလာတဲ့ေလက သိပ္ေအးလြန္းတယ္။ အေအးေၾကာက္တဲ့ကိုယ့္အတြက္ ေခါင္းေဆာင္းေတြ အေႏြးထည္ေတြပါေပမယ့္ မလံုဖူးထင္ေနမိတယ္။ ဟိုတယ္ေရာက္မွပဲ ေႏြးႏုိင္ေတာ့တယ္။ ဟိုတယ္မွာ ေမစပယ္ညိဳတို႕ကို ေတြ႕ေသးတယ္။ ေအးသာယာမွာပြဲလာလုပ္တာပါ။ က်ေနာ္တို႕ေတာ့ မႏႊဲႏုိင္ေတာ့ျပီေပါ့။

ဟိုတယ္ကို မနက္၆နာရီထိုး ကားေခၚခုိင္းထားတယ္။ ဟဲဟိုးကိုျပန္ဆင္းရမယ္ေလ။ ေလယာဥ္က ကိုးနာရီထင္ပါရဲ့။ မပြင့္တပြင့္မနက္ခင္းမွာ ေစ်းကို၀င္ စေတာ္ဘယ္ရီ ျခင္းပက္ပက္ကို ဖက္နဲ႕ထုပ္လုိ႕ ၀ယ္ခဲ့ေသးတယ္။ ေလဆိပ္ကိုေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတုိင္းေစာင့္ေပါ့။ ေလယာဥ္လိုင္းသိပ္အမ်ားၾကီးမရွိလို႕သာ။ ရင္ဘတ္မွာကပ္ထားတဲ့ စတစ္ကာကိုၾကည့္ျပီး ကိုယ့္ဧည့္သည္ကိုေခၚ ျပီးေတာ့ ေအာ္လံေလးနဲ႕ ေအာ္ အင္းဧည့္သြားဧည့္လာမ်ားတဲ့ ဒီေလဆိပ္ကို တိုးတက္ေအာင္လုပ္သင့္တယ္ထင္မိတယ္။ ဧည့္လမ္းညႊန္ေတြကိုလည္းေတြ႕မိတယ္။ ေလယာဥ္ေတြေနာက္က်မွာမို႕ သူတို႕လည္း ေရာက္ယက္ခပ္ေနပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးဆိုက္တာက Air Bagan ပါ။ ႏွစ္သစ္ပါလို႕ၾကိဳရင္း စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္နဲ႕ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းဆီလက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။ ဒီေလယာဥ္က နည္းနည္းၾကီးတာမုိ႕ အလာထက္စာရင္လူနည္းနည္းသက္သာတယ္ထင္ရတယ္။ ပုဂံကို ျပန္၀င္ျပီး မၾကာခင္မွာ ရန္ကုန္ကိုေရာက္ပါတယ္။

ဒီတစ္ေခါက္က အပန္းေျဖခရီးမဟုတ္ပဲ တာ၀န္ေတြနဲ႕ဆိုေတာ့ မြန္းၾကပ္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သက္ေတာင့္သက္သာသြားခဲ့့ရတဲ့ ခရီးတစ္ခုေတာ့ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပင္ပန္းတယ္ဆိုေပမယ့္လည္း ေနာက္တစ္ေခါက္သြားမလားေမးရင္ေတာ့ အိုေက………….