ေလျပင္းတခုႏွင့္ ခ်စ္ကြ်မ္း၀င္မိေလေသာအခါ

သာသာေလး တိုက္ခတ္ရာကေန တရွိန္ထိုး တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလျပင္းတခုပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူဘယ္လိုပဲတိုက္တိုက္ ခ်စ္ကြ်မ္း၀င္မိေလတဲ့ က်ေနာ္က အျပစ္မျမင္ပဲ ခ်စ္ခင္လို႕သာေနတယ္။ သူကေတာ့ ေလျပင္းတခုတိုက္ရင္းကေန ကမာၻအသစ္တခုကို တည္ေထာင္ပစ္မယ္ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံနဲ႕။ သူရဲ့နာမည္ကိုက ေလျပင္းတခုရဲ့ နာမည္၊ ဆာဟာရ ကႏၱာရကေန ျဖစ္တည္လာျပီး ေျမာက္အာဖရိကနဲ႕ ေတာင္ဘက္ဥေရာပကို အလဲထိုးမယ့္ ဟာရီကိန္းမုန္တုိင္းတခုလို တိုက္ခတ္ပစ္မယ့္ ေလျပင္းတခုလို႕ ဆိုပါတယ္။ ဖ်က္ဆီးပစ္မယ္ဆိုတဲ့ အႏုတ္လကၡဏာ အသြင္ကိုမေဆာင္ပဲ ေခတ္သစ္တေခတ္ကို ထူေထာင္ပစ္မယ္ဆိုတဲ့ သူ႕ရဲ့ အမည္နာမဟာ ပိုပိုျပီး ခ်စ္ကြ်မ္း၀င္ေစခဲ့တယ္ဆိုလည္း မမွား။

သူက က်ေနာ့ကို ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕မွဳေတြလည္း ေပးတယ္။ က်ေနာ့အားလပ္ခ်ိန္ေတြကိုလည္း အရသာရွိရွိ အတူတကြ ကုန္ဆံုးေစတယ္။ တခါတရံမွာ က်ေနာ့ကို ရွိဳက္ၾကီးတငင္ငိုေၾကြးေစတဲ့ အထိ က်ေနာ့ကို ခံစားေပးစြမ္းႏိုင္တဲ့ ေလျပင္းတခုပါပဲ။ သူကေတာ့ Studio Ghibli ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အခုတေလာမွာ က်ေနာ့စိတ္ကို အေတာ္ေလး စိုးမိုးထားပါတယ္။

ဒီစတူဒီယိုကို မရင္းႏွီးခဲ့ရင္ေတာင္ မီယာဇာကီဆုိတဲ့ ကာတြန္းရုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာကိုေတာ့ သိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ မသိေသးဘူးဆိုရင္လည္း သူ႕ရုပ္ရွင္ေတြကို ရွာၾကည့္ၾကဖို႕ တိုက္တြန္းပါရေစ။ စတူဒီယုိကို စတင္ထူေထာင္ျဖစ္တာလည္း မီယာဇာကီရဲ့ “ကာေဇႏိုတနိႏို ေနာရွိကာ” ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားေလးရဲ့ ေအာင္ျမင္မွဳကေန အုတ္ျမစ္တခုျဖစ္ေစခဲ့တယ္။

ပထမဆံုးဇာတ္ကားအျဖစ္ “မိုးေကာင္းကင္ထဲကရဲတိုက္”ကို ေအာင္ျမင္စြာ ထုတ္လုပ္ျဖန္႕ခ်ီႏိုင္ခဲ့ျပီး ေလျပည္ေလညွင္းမ်ားကို စတင္သယ္ေဆာင္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီဇာတ္ကားမွာ အျမင္ဆန္းေစတဲ့ မိုင္းတြင္းလုပ္ငန္း ေနာက္ခံမ်ားသံုးထားတဲ့အျပင္ လူ႕သဘာ၀စရိုက္မ်ားကို စိတ္၀င္စားဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ျခယ္မွဳန္းထားတာပဲျဖစ္တယ္။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးဆိုတဲ့ အျမင္ရွဳေဒါင့္ကေနလည္း ၾကည့္လို႕ရေနတဲ့ ဇာတ္ကားလည္းျဖစ္ေနျပန္တယ္။

ဒုတိယနဲ႕ တတိယဇာတ္ကားကိုေတာ့ ျပိဳင္တူ ထုတ္လုပ္ခဲ့ျပီး ပရိတ္သတ္ရဲ့ စိတ္ဘ၀င္ကို ေက်နပ္ေစခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ၾကည့္မိသြားတဲ့ ဇာတ္ကားက “ပိုးစုန္းၾကဴးေလးမ်ားရဲ့ အုတ္ဂူ” ဆိုတဲ့ စစ္ေနာက္ခံသမိုင္းကားေလးပါ။ စစ္ဆိုတဲ့ အနိဌာရံုေတြနဲ႕အတူ စစ္ကာလအတြင္းမွာ အသက္ရွင္ေနထိုင္ဖို႕ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲတယ္ဆိုတာကုိ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ျပသသြားတာပဲျဖစ္တယ္။ မ်က္ရည္မခိုင္တဲ့သူေတြအတြက္ စိတ္ကို အေတာ္ေလး ထိခိုက္ေစတဲ့ကားပါပဲ။ ေဖာ္ျပတဲ့ပံုက စြဲေဆာင္ႏိုင္လြန္းလို႕ ကာတြန္းကားပါလားလို႕ ေမ့ေလ်ာ့သြားေစတဲ့ အထိ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

“အိမ္နီးနားခ်င္း ေၾကာင္ကေလးတိုတိုယို” ကေတာ့ စတူဒီယိုရဲ့ အမွတ္တံဆိပ္ အျဖစ္ပါေရာက္ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ နာမည္ၾကီးလွတဲ့ ဒီဇာတ္ကားကို က်ေနာ္ ၾကည့္ခြင့္မၾကံဳျဖစ္ေသး။

စတုတၳကားျဖစ္တဲ့ “ကီကီရဲ့ပို႕ေဆာင္ေရး” ကားကေတာ့ ေပၚလီယာနာလိုမ်ိဳး စိတ္ထဲမွာ မွတ္ေစတယ္။ ေမွာ္ဆရာမေလး ကီကီရဲ့ စြန္႕စားခန္းေတြလို႕ ဆိုရမယ္။ လူငယ္ေတြရဲ့ အိမ္ကိုစြန္႕ခြာျပီး ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ ဘ၀ကို ရင္ဆုိင္ၾကရတဲ့ အခါ ျဖစ္တတ္ၾကံဳတတ္တဲ့အရာေတြကို ေနာက္ကြယ္မွာ ခပ္ပါးပါးေလးခ်ထားျပီး က်ရွံဳးမွဳမ်ားနဲ႕ ေတြ႕ရတဲ့အခါ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားကို ျမွင့္တင္ေစဖို႕ ဦးတည္ထားတယ္။

ပဥၥမေျမာက္ဖန္တီးထားတဲ့ “မေန႕ကလိုပဲ” ဆိုတဲ့ ကားနဲ႕ ဆဌမေျမာက္ “ထက္ျမက္ေသာ ၀က္ကေလး” ကိုေတာ့ က်ေနာ္ မၾကည့္ျဖစ္ေသးပါဘူး။ ၾကည့္ဖို႕ရန္စာရင္းမွာ တုိ႕ထားျပီး။

သတၱမေျမာက္ဇာတ္ကားက စတူဒီယုိရဲ့ ဆက္ခံသူအျဖစ္ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့တဲ့ ယိုရွိဖူမိဂြန္ဒို ရဲ့ တကားတည္းေသာ ဖန္ဆင္းမွဳသက္သက္။ “ႏွလံုးသားရဲ့တိုးညွင္းေသာအသံ” ဆိုတဲ့ ဒီဇာတ္ကားက ၾကည့္တဲ့သူေတြအားလံုးရဲ့ ကိုယ္စိတ္ႏွလံုး အရာအားလံုးကို သိမ္းက်ံဳးယူသြားႏိုင္ခဲ့တယ္။ လွ်ိဳ႕၀ွက္အဆန္းတၾကယ္ႏိုင္လွတဲ့ ဒီဇာတ္ကားဟာ မထင္မွတ္ပါပဲ ယိုရွိဖူမိဂြန္ဒိုရဲ့ Master piece အျဖစ္ ၾကြင္းက်န္ရစ္ခဲ့ျပန္တယ္။ အခုလိုအစြမ္းအစရွိတဲ့သူတေယာက္ကို ဆံုးရွံဳးရတာ စတူဒီယိုအတြက္ေရာ က်ေနာ္တို႕ေတြအတြက္ပါ အေတာ္ေလးကို ႏွေျမာစရာေကာင္းလွပါတယ္။ သူႏွလံုးေရာဂါနဲ႕ ေသဆံုးသြားခဲ့တာပါ။ အလုပ္ေတြၾကိဳးစားလြန္းလို႕ ဖိအားေတြမ်ားျပီးေသဆံုးတယ္ရယ္လို႕ေတာင္ ေျပာစမွတ္ျပဳၾကတယ္။

အဌမေျမာက္အျဖစ္ ဂ်ပန္ေရွးေခတ္တခုကို ေခၚေဆာင္သြားတဲ့ “မင္းသမီးေလး မိုႏိုႏိုကို” ဇာတ္ကားကို တင္ဆက္တယ္။ လူေတြရဲ့ မဆင္မျခင္ စြန္႕ပစ္မွဳေတြေၾကာင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ညစ္ႏြမ္းမွဳကေန လူေတြကို အဆိပ္အေတာက္ေတြ ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအျမင္ ခံစားခ်က္မ်ိဳးက်ေနာ့ကို ေပးသြားတယ္။

စတူဒီယိုက ထုတ္လုပ္ထားတာ (ဒီ၂၀၁၃မွာ ျဖန္႕မယ့္ ကားအသစ္ႏွစ္ကားအပါအ၀င္) စုစုေပါင္းကားႏွစ္ဆယ္ရွိပါတယ္။ ၁၈ကားရွိတဲ့အထဲမွာ က်ေနာ္ၾကည့္ျပီးတဲ့ဇာတ္ကား ၁၁ကားရွိေနျပီး ေနာက္ထပ္ ၇ကား အေၾကြးက်န္ေနေသးတယ္။ အေရွ႕က ကားေတြအျပင္ မၾကည့္ရေသးတဲ့ ကားေတြက “ရာမဒါမိသားစု” နဲ႕ “ေၾကာင္တေကာင္ရဲ့ေပးဆပ္ျခင္း” တုိ႕ပါပဲ။

“ပင္လယ္လွိဳင္းလံုးမ်ားနဲ႕တူေသာခ်စ္ျခင္း” နဲ႕ “ ပြန္းပိုကို” ဆိုတဲ့ကားႏွစ္ကားကိုေတာ့ ၾကည့္ဖို႕ အဆင္သင့္ျပင္ထားဆဲ ကာလမွာပဲရွိေနပါေသးတယ္။

"နတ္ဖြက္ျခင္း” ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားကိုေတာ့ အခုထိ တရွိဳက္မက္မက္ရွိေနတုန္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ခ်ီဟိရိုဆိုတဲ့ ကေလးမေလးနဲ႕ အေမွာင္ေလာကသား သရဲသဘက္ေတြ (ဒါေပမယ့္သူတို႕ေတြက ေၾကာက္ဖို႕မေကာင္းပဲ ခ်စ္စရာေလးေတြ) အေၾကာင္း။ ေလာဘဆိုတဲ့ လူစရိုက္ကို ပီျပင္ေအာင္ ရိုက္ျပထားတယ္လို႕ ျမင္မိတယ္။

စကၤာပူကို စေရာက္ကာစက “ပိုညဳိ”ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားေလး ရံုတင္တာနဲ႕ ဆံုျဖစ္ပါတယ္။ သို႕ေပမယ့္ အဲ့ဒီရုန္းကန္ကာစ ရက္ေတြမွာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႕ အခြင့္အလမ္းက အလွမ္းကြာတာမုိ႕ ေ၀းကြာခဲ့ျပီး တေန႕ကမွ ျပန္ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ကားေလးပါ။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတဲ့ စကားလံုးကို လွလွပပ ျပသြားတဲ့ ကားေကာင္းေလးတခုပါပဲ။

“လွိ်ဳ႕၀ွက္ေသာအာရစ္တီ” မွာေတာ့ စြန္႕စားခန္းေတြအျပည့္နဲ႕ ငလက္မလို လူအေသးေလးေတြ အေၾကာင္းပါ။ အာရစ္တီဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႕ ရြႊန္းဆုိတဲ့ ႏွလံုးေရာဂါသည္ေကာင္ေလးတို႕ရဲ့ ဘ၀ရပ္တည္မွဳ တိုက္ပြဲေတြလို႕ဆိုႏိုင္တယ္။ သူတုိ႕ ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ၾကမလဲဆိုတာကို ၾကည့္ရင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ စိမ့္၀င္သြားေစတဲ့ စြဲေဆာင္မွဳေတြနဲ႕။

“ေမွာ္ဆရာရဲ့အိမ္” မွာေတာ့ စုန္းေမွာ္အတတ္ေတြနဲ႕ က်ိန္စာသင့္ခံေနရတဲ့ လူတစုအေၾကာင္းကို ဖြဲ႕ထားတာပဲျဖစ္တယ္။ ဆိုဖီဆုိတဲ့ မိန္းမလွေလး အျပင္ စာေျခာက္ရုပ္တရုပ္၊ အစြမ္းရွိတဲ့ ကယ္လစီဖာဆိုတဲ့ မီးေတာက္၊ ကိုယ္တိုင္က ငွက္ဘ၀ေျပာင္းေနတဲ့ ေမွာ္ဆရာ တေယာက္ရယ္နဲ႕ စိတ္၀င္စားေအာင္ အစီအစဥ္တက် ခ်ျပခဲ့ျပန္တယ္။

လူၾကီးနဲ႕လူငယ္ၾကားထဲက ရင္ၾကားေစ့မရတဲ့ အသိအျမင္ကြာဟခ်က္ျပႆနာေတြကို ခ်ျပထားတာကေတာ့ “ေပၚပီပန္းေတြနဲ႕ေတာင္ကုန္း” ဆိုတဲ့ကားေလးမွာပါ။ လူၾကီးေတြက ေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေတြေၾကာင့္ သူတို႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကသာ အမွန္ဆံုးလို႕ ယူဆၾကသလို၊ တက္ၾကြတဲ့ အသြင္သစ္အျမင္သစ္ေတြနဲ႕ လူငယ္ေတြရဲ့ ရဲရဲေတာက္ အားမာန္ေတြဟာ အျမဲလိုလို ထိပ္တိုက္ေတြ႕ၾကစျမဲ။ ဒီဇာတ္ကားကိုေတာ့ စတူဒီယိုဆက္ခံသူျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ ဂိုယိုမီယာဇာကီ (မီယာဇာကီရဲ့ သား) ကရိုက္ကူးထားတာျဖစ္ပါတယ္။

အခုဆိုရင္ ေလျပင္းက က်ေနာ့ကုိ အေတာ္ေလး ေမႊေႏွာက္ၾကီးစိုးေနခဲ့ျပီဆိုတာ သိေလာက္ပါျပီ။ အျမင္အားျဖင့္သာမကပဲ သီခ်င္းမ်ား၊ တီးလံုးမ်ားကပါ ထဲထဲ၀င္၀င္ လႊမ္းမိုးေနတာကို သိလိုက္ခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ အေတာ္ေလး ေနာက္က်ေနခဲ့ပါျပီ။ က်ေနာ္ အခုအိမ္မွာ ထပ္တလဲလဲနားေထာင္ျဖစ္ေနတာ စတူဒီယို ၂၅ႏွစ္ျပည့္ တီးလံုးမ်ားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေအာက္ကလင့္မွာ သြားျပီးေမာ့ႏိုင္ပါေသးတယ္။

ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ျပည့္အမွတ္တရ

ဒီစတူဒီယုိက ဖန္တီးမွဳေတြဟာ လူငယ္ေတြအေပၚ အေတာ္ေလးၾကီးစိုးေစခဲ့ျပီး တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း လမ္းေၾကာင္းမ်ားကို ပဲ့ျပင္ေပးရာ ေရာက္ေစခဲ့တယ္။ ကာတြန္းကားေတြဆိုေပမယ့္ ကေလးၾကိဳက္ ေဆးေရာင္စံုကားသက္သက္မဟုတ္ပဲ အေတြးအျမင္ေတြကိုပါ ျဖန္႕က်က္ေစခဲ့တာမို႕ ဒီေလျပင္းဟာ ပညတ္သြားရာ ဓါတ္သက္ပါသြားခဲ့ျပီ မဟုတ္ပါလား။

အကြ်မ္း၀င္လြန္းမက အကြ်မ္း၀င္လြန္းေနခဲ့တဲ့ က်ေနာ့အတြက္ကေတာ့ တိုက်ိဳကိုမ်ား ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ က်ေနာ့ေလျပင္းရဲ့ ျပတိုက္ကို သြားၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္မယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ထားသလို၊ ဒီႏွစ္ထဲမွာ ထြက္ရွိမယ့္ “ေလႏွင္ရာ” နဲ႕ “မင္းသမီးေလး ခကုရ အေၾကာင္း” တို႕ကို လည္ပင္းေညာင္ေရအိုးျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္ရွိပါေၾကာင္း……

ရုပ္ရွင္ကားနာမည္မ်ားကို ဤစာထဲတြင္ က်ေနာ့စိတ္ၾကိဳက္ ေျပာင္းလဲေခၚဆိုထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

Reference: http://en.wikipedia.org/wiki/Studio_Ghibli