အေမွာင္ထဲကလူအတြက္ အလင္းေရာင္ဆိုတာ တစ္ကယ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္။ အလင္းဆီကို ေရာက္ဖို႕ ဘယ္ေလာက္ႏွစ္ေတြၾကာၾကာ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းပင္ပန္း မလွမ္းဖူးဆိုတဲ့လူ ရွိႏိုင္မယ္မထင္။
ျမန္မာျပည္မွာ ေက်ာင္းျပီးလို႕ ဘြဲ႕ရကာစ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့ အိပ္မက္က ဘာမ်ားျဖစ္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ။ လူငယ္ပီပီ တက္ၾကြမွုအျပည့္နဲ႕ ေအာင္ျမင္မွုဆိုတာေတာ့ လိုခ်င္တာေပါ့။ စီးပြားေရးပဲလုပ္မလား အလုပ္တစ္ခုခု ၀င္လုပ္မလား။ စတဲ့ တြန္းအားေတြနဲ႕ပါ။
က်ေနာ္ေက်ာင္းျပီးေတာ့ က်ေနာ့မွာလဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ေပါ့။ က်ေနာ့ကို က်ေနာ္လက္နက္အျပည့္တပ္ဆင္ထားတဲ့ တိုက္ပြဲ၀င္တစ္ေယာက္လို ႏွစ္ေထာင္းအားရရွိေနခဲ့တာ။ အိမ္ကိုခဏျပန္ ရန္ကုန္ကို ျပန္တက္ အလုပ္လုပ္ တစ္ခုေတာ့ ငါေသခ်ာေပါက္ရမွာဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႕။
အလုပ္ဆိုလို႕ က်ေနာ္လုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ကလည္း တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ ေခၚတာနဲ႕ၾကံဳခဲ့တယ္။ လုပ္ငန္းၾကီးတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းဆိုေတာ့ အိပ္မက္ေတြျဖစ္ရျပန္တာပါ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အင္တာဗ်ဳးေတာင္မပါခဲ့။ ဒီတစ္ေခါက္ေရြးခ်ယ္မွုက အေတြ႕အၾကံဳရွိျပီးသား သူမ်ားသာတဲ့။
ေနာက္တစ္ခုက်ေတာ့ အင္တာဗ်ဳးလည္း ပါခဲ့ပါတယ္။ ေမးခြန္းေတြကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျဖဆိုႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူတို႕ရဲ့ ျငင္းပယ္ခ်က္က အသက္ငယ္လြန္းျပန္သတဲ့။ အသက္သံုးဆယ္ေလာက္ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ လိုိုခ်င္တာပါဆိုေတာ့ ဘယ္လို ေျဖသိမ့္ရမလဲမသိေတာ့။
ေက်ာင္းျပီးခါစ လူငယ္တစ္ေယာက္က အေတြ႕အၾကံဳ ဘယ္ရွိႏိုင္ပါ့မလဲ။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ အေတြ႕အၾကံဳမရွိလို႕ အလုပ္မခန္႕ အလုပ္မခန္႕လို႕အေတြ႕အၾကံဳမရွိနဲ႕ပဲ လံုးခ်ာလည္ေနေတာ့မွာ။ အသက္…ေက်ာင္းျပီးကာစ လူငယ္တစ္ေယာက္က အသက္သံုးဆယ္ဘယ္ျဖစ္ႏုိင္မွာလဲေနာ္။ ငယ္ေပမယ့္ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့လား။
အင္တာဗ်ဴးေပါင္းမ်ားစြာကို ေျဖဆိုေနခဲ့တာ။ သိပ္ကိုဆိုး၀ါးတဲ့ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုလည္း ၾကံဳခဲ့ပါေသးတယ္။ မသိပါဘူးလို႕ၾကိဳတင္၀န္ခံထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ပညာရွင္ဆန္ဆန္ေမးခြန္းေတြနဲ႕ ေမးရင္း စာသင္ေပးမယ့္ဆရာတစ္ေယာက္လို ဟိုလိုလုပ္ပါလား ဒီလိုလုပ္ပါလားလို႕ အေျပာခံရတဲ့ အင္တာဗ်ဴးေပါ့။ အင္တာဗ်ဴး ျပီးရင္ သူ႕ဆီမွာ ဘ၀ကိုဘယ္လို စရမလဲဆိုတာ ေက်ာင္းသြားတက္ရမယ့္ပံုစံပါ။ ပုဂံဆိုက္ဘာတက္ထင္ပါတယ္။
အလုပ္ရွာရင္း စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္က်ခဲ့ပါတယ္။ အလဲလဲအျပိဳျပိဳ ျဖစ္ရတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႕ ထပ္ျပီး ရွာေနရတဲ့ ဒုကၡကို အရမ္းစိတ္ပ်က္မိတယ္။ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ အားငယ္ရတယ္။
အျပင္ကိုထြက္လာေတာ့လည္း ျပည္တြင္းမွာအလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳနဲ႕ တကယ္ကို ယံုၾကည္ခ်က္ၾကီးခဲ့ျပန္ေရာ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ထင္တာေတြက လႊဲေခ်ာ္ျမဲ။ ကားမေမာင္းတတ္ပါဘူးေရးထားပါလ်က္ အင္တာဗ်ဴးေခၚ ျပီးေတာ့မွ ကားမေမာင္းတတ္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ ပယ္တယ္ဆိုေတာ့ စိတ္တိုမိျပန္ေရာ။ ေတာင္းမိတဲ့ သတ္မွတ္လစာကို မင္းရသင့္တယ္ထင္လို႕လား ဆိုတဲ့ေမးခြန္းအေမးခံရဖူးတယ္။ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေအာင္ ေဒါသထြက္ခဲ့ပင္မယ့္ သူမ်ားေတြရရင္ ငါဘာေၾကာင့္မရႏိုင္ရမွာလဲဆုိတဲ့ အေျဖကို ေအးေအးေဆးဆးေျဖႏုိင္ခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ သိပ္စိတ္ပ်က္ဖုိ႕ေကာင္းတယ္။ တန္ဖိုးမထားတဲ့ လူေတြ႕စာေမးပြဲေတြကို အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး ေျဖေနခဲ့မိသလိုပဲ။
အခုလည္း ကမာၻတစ္ခုလံုးစီးပြားေရး က်ဆင္းမွုနဲ႕ ၾကံဳေနရျပန္ျပီ။ အားလံုး ခံေနရတာဆုိေတာ့ ေတာင္မင္းေျမာက္မင္းမကယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။ လူေလ်ာ့တယ္ လစာေလ်ာ့တယ္ဆိုတဲ့ အသံေတြကို ၾကားေနရျပန္ျပီ။ အမ်ားအားျဖင့္ေလ်ာ့တာက ႏုိင္ငံျခားသားအလုပ္သမားေတြကိုပါ။ အဲဒီေတာ့ ဟိုက စီစီ ဒီက စီစီ ၾကားလိုက္ျပန္ရင္ ျပန္ၾကရျပန္ျပီ။
ေနာက္ပိုင္းအလုပ္လာရွာၾကတဲ့ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အလုပ္ရွားတယ္ဆိုတဲ့ ညီးညဴသံပဲၾကားေနရတယ္။ စေနေန႕သတင္းစာမွာေတာင္ ကိုယ္နဲ႕ သင့္ေလ်ာ္တာ ေလးငါးေျခာက္ခုေတာင္မနည္းတဲ့။ အခုရာသီက ကြင္းေျပာင္းလို႕မေကာင္းပဲ ေဘာနပ္ေစာင့္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ဆုိတဲ့ ေစ်းေကာင္းေတာ္ေတာ္ရမွ ကြင္းေျပာင္းၾကတာေလ။ နဂိုကမွ ရွားပါးခ်ိန္ စီးပြားေရးက လာက်ေနတယ္ဆိုမွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရပ။
ေနာက္ထပ္ေနာက္ထပ္ လူငယ္ေျခတက္ေတြကလည္း အိမ္ကြင္းကို စြန္႕ျပီး အေ၀းကြင္းကန္ဖို႕တကဲကဲ။ ေတာ္ၾကာေမးၾကျပန္ျပီ။ အဲဒီလာရင္ ဘာလုိလည္း ဘာလုပ္လာရမလဲ ဘာေတြျပင္ဆင္ရမလဲ စသည္ စသည္။
အလင္းေရာင္ဆုိတာ အေမွာင္ထဲက လူအတြက္ တကယ့္ ရတနာပါ။ အင္း အဲဒီအလင္းတုိင္ မျငိမ္းပါေစနဲ႕လို႕ ဆုေတာင္းေနမိတာ အေမွာင္ထဲက ကိုယ္လုိလူေတြအတြက္ပါ…………
.jpg)
