သည္ပန္း သည္စခန္း (၂)

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ႏွုတ္ခမ္းနီနဲ႕တင္ မရပ္ႏုိင္ျပန္။ မိမိႏြယ္ တစ္ေယာက္ အလွဆုိတာကို သိျမင္လာသလိုလို။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ပန္းခ်ီဆရာလုိ႕ထင္လိုထင္။ ျခယ္မယ္ဆိုတာခ်ည္း။ ထိုအခါ……

စာရြက္ေတြ သြားေပးတိုင္း ဦးကိုကိုက စာရြက္အျပင္ မိမိႏြယ္ရဲ့ လက္ေတြကို စိတ္ဝင္တစားၾကည့္တာကို သိလာရျပန္သည္။ အခန္းျပင္ထြက္လာျပီးမွ လက္သည္းနီဆိုးရစေကာင္းတယ္လုိ႕ စိတ္ထဲေရာက္လာ။ ဦးကိုကို႕ အမ်ိဳးသမီး မမသက္ လာတ့ဲအခါတိုင္း တရွိဳက္မက္မက္က်န္ေနခဲ့ေသာ ေရေမႊးနံ႕ကို ရွဴရွိဳက္ရင္း ဘယ္လိုမွ မဝယ္ျဖစ္ႏုိင္သည့္ မိမိႏြယ္ အျဖစ္ကို အားမလိုအားမရ ျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္သည္။ အင္းေလ တေန႕ေန႕ ေပါ့။ ငွက္ေတြက ပ်ံရင္းနဲ႕ ေသၾကတယ္ မဟုတ္လား။

ထုိႏွစ္ Company Annual Dinner ညကိုေတာ့ သူဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ေတာ့။ ျပင္းထန္ေမာပန္းေစေသာ ျပီးေတာ့လွိုက္ေမာ တြယ္တာရစ္ငင္ေသာ ဦးကိုကို၏ ရင္ခြင္။ စာအုပ္ေတြဖတ္ရင္း ဇာတ္ေကာင္ရူးေတြ မရူးစမ္းပါနဲ႕လို႕ ေျပာရင္း သူမ တတိယဆိပ္ကမ္း ဆိုတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ မျဖစ္ေစရဘူးဆိုျပီး ျငီးျငဴမိသည္။ ဦးကိုကုိ ကိုေတာ့ ျမနႏၵာတျဖစ္လဲ မမသက္၏ အရိပ္ထက္ ေအးျမေသာ မိမိရင္ခြင္နန္းကို ေပးထားခ်င္မိသည္။ မိမိႏြယ္ သည္ ရန္ကုန္တစ္ဖက္ကမ္းက မိမိႏြယ္ မဟုတ္ေတာ့။ ေမာင္ငယ္ကို ေက်ာင္းထားရန္ အိမ္ကို က်ားကန္ေပးရန္ ဆုိေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္တုိ႕ျဖင့္ ဆင္ေသကို ဆိတ္သားေရနဲ႕ ဖံုးတတ္ခ်င္ျပန္သည္။

အိမ္ျပန္ရခက္သည္ အလုပ္မ်ားသည္ဆုိကာ ေက်ာက္ေျမာင္းဖက္မွာ တိုက္ခန္း တစ္ခန္းငွားေနျဖစ္သည္။ ျပီးေတာ့ ကြန္ျပဴတာ သင္တန္းတက္ရင္း ေကာင္ေလးမ်ားနွင့္ တရံုးရံုးျဖစ္ေနတတ္ျပန္သည္။ ရုပ္ရွင္ရံုတိုင္းတြင္ ဇာတ္ကားေျပာင္းတိုင္း အေဖာ္အသစ္တစ္ေယာက္မဟုတ္တစ္ေယာက္နဲ႕ မၾကည့္မျဖစ္သြားၾကည့္ျဖစ္ျမဲ။ အြန္လိုင္းမွ တစ္ဆင့္ ျမင္ျမင္ရာ ခင္မင္ရာခ်ည္း ျဖစ္ေနျပန္သည္။ မိမိႏြယ္သည္ မိန္းမတစ္ေယာက္ ပီပီသသျဖစ္တည္ေနသည္ဟု ခံယူလ်က္က မိမိစိတ္ေစရာကို အတိုင္းမသိ ျဖစ္ေနသည္။ သူမကိုယ္ သူမ ခိုင္နဲ႕မ်ားတူေနျပီလား လုိ႕လည္း ေတြးမိျပန္သည္။ ေမာင္ ဆုိတာ ဘယ္သူျဖစ္ႏုိင္မလဲဆိုျပန္ေတာ့ ဘယ္သူမွ သူ႕ကို ဒီအတုိင္း ခပ္ေဝးေဝးက ၾကည့္မေနၾကျပန္။ ဒါပဲေလ ေယာက်ၤားေတြ အတြက္ သူတုိ႕လိုအပ္တာ ဒါပါပဲ လို႕ခပ္တိုးတိုးညည္းမိသည္။ သူမကို သိပ္အညွာလြယ္တာပဲလုိ႕ ေျပာတ့ဲ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ငွက္ေပ်ာသီး အခြံႏြာစားရတာကမွ ခက္ေသးတယ္လို႕ ေလွာင္ရယ္မိျပန္သည္။

အိမ္ျပန္ရန္ ခက္သည္မို႕ ႏြမ္းလ်အိမ္အျပန္ရက္မ်ားကို ဘယ္ေတာ့မွ မေရာက္ခ်င္။ အငယ္ေကာင္ ဂ်ီတီအိုင္ တက္ဖုိ႕ ေက်ာင္းရသည္ဆုိျပန္ေတာ့ ဖူဖူလံုလံု ေပးလိုက္ႏုိင္ျပန္သည္။ မႏွစ္က အစ္ကိုၾကီးဆံုးေတာ့ တစ္ေခါက္အိမ္ျပန္ေရာက္သည္သာ။ အစ္မ အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မယ္ ဆိုသည္ကိုေတာ့ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားသည္။ မိန္းမတေယာက္ရဲ့ ဘဝပန္းတိုင္ဟာ အိမ္ေထာင္တစ္ခု က်ဖုိ႕ သက္သက္ပဲတဲ့။ မဒမ္ဆီဘူဘြားထင္ရဲ့ ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခုကို ျပဳစေကာင္းတယ္ဆုိတဲ့ အေတြး သူ႕ေခါင္းထဲထည့္သြားတာ။ ဘာမဟုတ္တဲ့စာရြက္ေတြ ဘြဲ႕လက္မွတ္ဆိုတာေတြ အပါအဝင္ လူ႕ဘဝကို သိပ္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ၾကတာပါပဲ။ သူမအတြက္ေတာ့ ေလွာင္ခ်ိဳင့္မဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္လို။

ေန႕စဥ္လုပ္ကုိင္ေနရေသာ ပံုမွန္အလုပ္တို႕က သူမကို လြယ္လြယ္ ျငီးေငြ႕ေစျပန္သည္။ အလုပ္ထဲမွာ သူမကို ေစာင့္ၾကည့္အကဲျဖတ္ဖို႕ သူမရဲ့ ေျပာင္းလဲမွုမ်ားကို လစာမယူပဲ အခမဲ့ မွတ္တမ္းတင္ၾကသူေတြ မ်ားလာသည္။ အန္တီရီဆုိေသာ ဂုဏ္သေရရွိ အပ်ိဳၾကီး အဆိုးဆံုးျဖစ္မည္ထင္သည္။ သူေဌးနဲ႕ သူမပတ္သတ္မွုကို တစိတ္တေဒသမဟုတ္ေတာင္ အျပည့္အဝ သိထားပါလ်က္ မမသက္လာတုိင္း သူမကို ေကာ္ဖီသြားခ်ခုိင္းတတ္သည္။ သူမအတြက္ မမသက္ကို ရင္ဆိုင္ဖုိ႕ ဘာကိုမွ စိုးရြံ႕ေနစရာမရွိ။ တူးတူးလက္ထဲက ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ကို လုယူသြားတဲ့ ရွယ္လီလို မိန္းကေလးမွ မဟုတ္ပဲ။ တကယ္တမ္း အမ်ိဳးစပ္လုိ႕ေတာင္ ရစေကာင္းတယ္လုိ႕ ခပ္ေထ့ေထ့ ေတြးရင္း မထီတရီ ျပံဳးတတ္စျမဲ။

မိမိႏြယ္ရဲ့ လြတ္လပ္ေရးေတြကို ဦးကိုကိုက ျငိဳျငင္စျပဳလာေသာအခါ၊ ျပီးေတာ့ ဦးကိုကိုတို႕ မိတ္ေဆြေတြရဲ့ ညစာစားပြဲေတြမွာ သူ႕မိတ္ေဆြေယာက်ၤားအမ်ားစုရဲ့ ပေရာပရီ အၾကည့္ေတြကို မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးလုိ႕ ယူဆလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ဒီအလုပ္ကေန ေက်ာခိုင္းဖုိ႕ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ မိမိႏြယ္ ဘာအလုပ္လုပ္ရမလဲ။ အငယ္ေကာင္ေက်ာင္းမျပီးေသးဘူး။ အစ္မက ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႕ အိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္ေနျပီ။

မိမိႏြယ္ရဲ့ အခ်ိတ္အဆက္ေတြကို ရွာၾကည့္တယ္။ မဆိုးဖူး ငယ္ငယ္က ဝါသနာပါတဲ့အက်င့္တစ္ခုက အလုပ္တစ္ခုကို ရေစသတဲ့ေလ။ ကန္ေတာ္ၾကီးနားက ဟိုတယ္တစ္ခုမွာပါပဲ။ လွလွပပေလး ဝတ္ျပီး အလုပ္လုပ္ေနရံု။ ျပီးေတာ့ ေနကုန္ေနခမ္း မဟုတ္ျပန္။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတ့ဲ အလုပ္လဲေလ။

အလုပ္ေလွ်ာက္တုန္းက ရီစရာတစ္ခု ေျဖခဲ့ရေသးတယ္။ အိမ္ေထာင္ရွိသလားတဲ့။ ဟင့္အင္း မရွိဘူးဆိုေတာ့ ရည္းစားေရာတဲ့ ဒါနဲ႕ တခ်က္စူးစူးၾကည့္ျပီး အင္း ရွိတယ္ထင္တယ္လုိ႕ ဒါေပမယ့္ တေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးဆုိျပီး ေျဖခဲ့တာ။ အင္တာဗ်ဴးတဲ့သူက ခပ္ေနာက္ေနာက္ပဲထင္ရဲ့ ဒါဆို မင္းခ်စ္တဲ့သူ မရွိေသးဘူးေပါ့ဆိုတဲ့ မွတ္ခ်က္ေပးတယ္။ အုိ ဟုတ္ပါရဲ့..အခ်စ္ဆုိတာ ဘယ္လိုပါလိမ့္. ဦးကိုကို ကိုခ်စ္မိတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့ အေသအခ်ာ နားလည္ခဲ့တယ္။ အခ်စ္အေၾကာင္း သူမကို သင္ၾကားႏုိင္သူ မရွိဘူးလို႕ တထစ္ခ် ယူဆပစ္လိုက္တယ္။

တကယ္က ကိုကိုလို႕ သူမေခၚတတ္တဲ့ ကိုျပည့္စံုနဲ႕ မေတြ႕ခင္ အခ်ိန္ကာလတစ္ခု မေရာက္ေသးလုိ႕ဆုိတာ သူမွ မသိခဲ့တာေလ…………………

ဆက္ပါဦးမည္..