သို႕/ Thet ဆိုေသာ အစ္ကို

က်ေနာ့စာေၾကာင့္ ထိခိုက္နာက်င္ရတယ္လုိ႕ သိရတာ က်ေနာ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ အဓိက စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာ အိမ္ျပန္ခဲ့လို႕ အေမလို႕ ေခၚရင္ ထူးမယ့္သူမရွိတဲ့အျဖစ္ကိုပါ။ ဒီအျဖစ္ေတြက လူတိုင္းၾကံဳရမွာပါ အခုမၾကံဳလည္း ေနာက္ၾကံဳရမွာပါ။ သတိရတဲ့အခါ တမ္းတတဲ့အခါ ေမြးေက်းဇူးေတြအတြက္ အလွဴဒါနေလးလုပ္ရင္း ကုသိုလ္ေကာင္းမွုေတြကို အမွ်ေ၀ေပးဖို႕ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ (ဗုဒၶဘာသာ ရွဳေထာင့္က ေရးထားတာမို႕ မကိုက္ညီခဲ့ရင္ ခြင့္လြတ္ေစခ်င္ပါတယ္)

အားလံုးက အိမ္ျပန္ခ်င္ၾကတာပါပဲ။ အေ၀းေရာက္အျမင့္ပ်ံငွက္မ်ားလုိ႕ က်ေနာ္ တခါသံုးမိတယ္။ ေဆာ္လမြန္ငါးတို႕ အိမ္အျပန္လို႕လည္း ရည္ညႊန္းဖူးတယ္။ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာေရြ႕ၾကရင္း ေရာက္ရွိေအာင္ျမင္တဲ့ေနရာမွာ အိုးအိမ္ေတြ၀ယ္ၾကတယ္။ အဲဒီေနရာမွာပဲ ဆက္လက္ေနထိုင္ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ဖို႕ နိမ့္က်ေနေပမယ့္ ကိုယ့္ဇာတိေျမကို ျပန္ဖို႕ေတာ့ ဆႏၵ လူတိုင္းမွာရွိၾကတယ္။ အခြင့္သာခဲ့ရင္ ျပန္ခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။

ၾကိဳမယ့္သူ မရွိလည္း ျပန္ဖို႕ ေနာက္မတြန္႕ပါနဲ႕အစ္ကို။ ဒီေျမ ဒီေရနဲ႕ ထိေတြ႕ရင္ အစ္ကို႕စိတ္ပင္ပန္းမွုေတြ လြမ္းဆြတ္တမ္းတမွုေတြ သက္သာလာမွာပါ။ အဲ့ဒီေျမမွာ တကယ့္ကိုႏွစ္ႏွစ္ကာကာျပံဳးျပမယ့္သူေတြရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ႏွစ္ျခိဳက္ခံုမင္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြရွိတယ္။ အတုအေယာင္ေတြ မဟုတ္ေသးတဲ့ သဘာ၀အလွေတြ ရွိတယ္။ ျမန္မာလို႕ ဆိုႏုိင္တဲ့ ယဥ္ေက်းမွု အေမြအႏွစ္ေတြရွိတယ္။

အိမ္အျပန္ဆုိတဲ့ပို႕စ္ကို ေရးမိတာ က်ေနာ္ အျပီးျပန္ခ်င္လို႕ပါ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္ မျပန္ႏုိင္ေသးဘူးဗ်ာ။ မဲဇာေတာင္ေျခ ရတုကို ဖတ္ရတုန္းက ဒီေလာက္ေတာင္ပဲ ခံစားတတ္လိုက္တာလို႕ တကယ္ကိုယ္တုိင္ၾကံဳေတာ့မွ နင့္နင့္သည္းသည္းကို ျဖစ္လို႕။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တေန႕ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ အိမ္ျပန္ႏုိင္ၾကမွာပါ…

အဲ့ဒီအခ်ိန္က်ရင္ က်ေနာ္တုိ႕အိမ္က သာယာစည္ပင္ေနမွာ။ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေနမွာ။

ၾကိဳဆုိတဲ့လက္ေတြလည္း ကမ္းလင့္ေနမွာပါ

က်ေနာ္တုိ႕ တူတူျပန္ၾကမယ္ေလ အစ္ကို……………

(အီးေမးလ္လည္း မရွိ၊ လင့္လည္း မရွိတာမုိ႕ ဘေလာ့ကေနပဲ စာျပန္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ)