ငါးဆယ့္တစ္

တဂ္ထားတဲ့သူကေတာ့ ေမ့ေလာက္ပါျပီ။ အေၾကြးရွိရင္ ေက်ာကုန္းပိုးထားသလို ျဖစ္ေနတတ္တာမို႕ အေၾကြးကို ျမန္ျမန္ဆပ္လိုက္ပါတယ္။ ေက်ပါေနာ္ မေအးစိန္…

မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ဖြင့္ကတည္းက မ်က္လံုးထဲမွ ျမင္ျမင္သမွ်က အျမင္မ်ား အားလံုး အက်ံဳးဝင္ေနပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ စိတ္ထဲက ျမင္ေနတဲ့ အျမင္ေလးတခုကို ခ်ျပလိုက္ပါတယ္။ အျမင္ေတြအားလံုးကို ေရးရရင္ ဖတ္သူေတြ ထြက္ေျပးသြားမွာစိုးတဲ့အတြက္ စာမပီ ဘာမပီ ေရးလိုက္တဲ့အျမင္ေလးတခု သက္သက္ပါ……….

ဖရဲသီးေတြ ရမယ္ ဖရဲသီးစိပ္ ခ်ိဳခ်ိဳေအးေအး ေမႊးေမႊး ေရဆာေျပ ေရငတ္ေျပတယ္ ဖရဲသီးေတြ…

အထူးထုတ္ေတြ ကံ့ေကာ္ေရႊျပည္ ဘယ္ဟာ ယူမလဲ ဆယ္တန္း ကိုးတန္း ျမန္ျမန္၀ယ္ထားေနာ္

ႏိုင္ငံျခားေငြလဲမလား အစိမ္းလား အျဖဴလား အျပာလား…

ဒီမွာ ခင္ဗ်ာ ငါးဆယ့္တစ္ကားဂိတ္ဘယ္နားမွာပါလိမ့္

ဟင္ ငါးဆယ့္တစ္ကားဂိတ္က ဒီနားတ၀ိုက္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ကိုသြားမယ့္ ငါးဆယ့္တစ္လဲ ပုလဲကိုလား ဝါယာလက္လား ေက်ာင္းထဲ၀င္မွာလား ေက်ာင္းထဲမ၀င္တာလား

မဟာဗႏၶဳလ ပန္းျခံတ၀ိုက္မွာေတာ့ ငါးဆယ့္တစ္ေတြခ်ည္းပါ။

ထြက္ေတာ့မယ့္ ဟန္ရွိတဲ့ကားတစ္စင္းေပၚတက္လိုက္မိတယ္။

ခရီးသြားရာ ကိုယ္ခ်င္းစာပါဗ်ာ။ အားလံုးအိမ္ျပန္ခ်င္ေနၾကတာ။ တလက္မ စီေလာက္တိုးၾကပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းကလို သေဘာထား။ အက်ၤ ီအနီၾကားနဲ႕ အစ္ကိုၾကီး အေရွ႕ကို ၀င္ပါ အေရွ႕မွာ အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္ရွိတယ္။ ဟိုအန္တီၾကီး တန္းကို အေသကိုင္ထားတယ္ သိပ္ၾကိဳက္တယ္ဟုတ္လား သိပ္ၾကိဳက္ေနရင္ အဆင္းမွာ ထည့္ေပးလိုက္မယ္။ အခု ေတာ့ အေရွ႕နည္းနည္းၾကြ။ ေခ်ာင္ေခ်ာင္စီးခ်င္ရင္ေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ကား၀ယ္စီးပါ…ဘလာ ဘလာ ဘလာ ဘလတ္…

ေနာက္ကခရာတုပ္တာေတာင္ ကားကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္လုပ္ေနေသးတယ္။ ေရႊစပယ္ယာကလည္း မေမာင္းေသးနဲ႕ဦးဆရာ အေရွ႕ကားနဲ႕ ငါးမိနစ္ပဲကြာေသးတာ ထမင္းငတ္ေနဦးမယ္။ ခင္ဗ်ားတို႕ကလည္းဗ်ာ ပိုက္ဆံ အျပဲေပးတာပဲ အထူးအဆန္းနဲ႕ ျပန္လဲခ်င္ေနေသးတယ္။ ဒီအတုိင္းပဲ သံုးေနတာ ႏွစ္ခ်ီေနျပီ။ ေရာ့အင့္ ႏွစ္ရာတန္ေတြပဲရွိတယ္ က်န္တဲ့ တစ္ရာ ေနာက္မွယူ။ ဆြဲေတာ့ ဆရာ ေရွ႕ကေန ဗိုက္ပူေတြ အကုန္,မ မသြားခင္ တင္သြားရေအာင္။

ေရွ႕တမွတ္တိုင္မွာလည္း လူအုပ္ၾကီးက ေစာင့္ေနေသးတယ္။ ပြတာပဲဆရာေရ တိုးၾကပါ တိုးၾကပါ ငါးဖယ္တိုးေလး လုပ္ပါ။ ကိုယ္ေလးတျခမ္းေစာင္းလိုက္ရင္ ေနာက္တေယာက္ ၀င္သာေသးတယ္။ စံျပက အေဝးၾကီးလိုေသးတယ္ ေနာက္မွ ထြက္လာခဲ့ အခု အျပင္ကလူေတြ အထဲ၀င္ပါေစဦးဗ်ာ။ အေပါက္ပိတ္ရင္ တေယာက္ အစိတ္ အေပါက္ဖယ္ရင္ တေယာက္တဆယ္ပဲ ေပးပါ။

စံျပပါတယ္ ဆရာေရ႕။ အေမၾကီးေတြဗ်ာ အပ်ိဳတုန္းကလို ဆင္းပါ ခပ္သြက္သြက္။ ေနာက္ကားက လာေတာ့မယ္။ ကဲပါဗ်ာ ျမန္ျမန္လာ…

ဂ်ပန္ေဆးရံုနားမွာ ဘဲဥေတြဆရာ ႏွစ္ရာတန္တစ္ရြက္ေလာက္ ခ်ခဲ့မယ္။ လာေလေရာ့…

လာသမွ် ကားဖမ္းတားေနတာပါပဲလား။

ပဲခူးကလပ္ပါလား ဟယ္ပင္ပါလား ခင္ဗ်ားတို႕ကလည္း ကိုယ္ဆင္းမယ့္ မွတ္တိုင္ ၾကိဳျပင္ထားတာ မဟုတ္ဖူး။ ခံုကေနမထခ်င္ၾကဘူး။ ပါေသးတယ္ ဆရာေရ ပါေသးတယ္ ရြာက အမ်ိဳးေတြ…

ေျမနီကုန္းဆင္းမယ့္ သူ ျပင္ထားပါ။ အခုထြက္လာပါ..

ဆရာေရ ေရွ႕ကားက ခုမွထြက္သြားတာ စက္သတ္လိုက္ပါေတာ့။ ခရီးသည္ ေစာင့္ရေအာင္ ေနာက္ဆယ္မိနစ္ေလာက္။

တျဗဲျဗဲနဲ႕ ကေလးေတြက ငို ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္ကို မရွိဘူး ဒီေလာက္ မြန္းသိပ္ၾကပ္ေတာက္ေနတာကို ကားက မထြက္တဲ့ႏိုင္ဘူးေတာ္။ ငိုမေနနဲ႕ နင့္အေဖ ကားမဟုတ္ဘူး………….

ဟူး………………………………



ပင္ပန္းေနတဲ့ အရွိန္နဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္
အိပ္ရာကႏိုးေတာ့ ဟာ ေအးလိုက္တာ ဆိုျပီး သတိထားမိေတာ့ ခံုတန္းေပၚမွာ က်က်နန အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တာကိုး။ ေဘးဘီကို ၾကည့္ေတာ့ Eunos MRT တဲ့။

ဒါက ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲဆုိျပီး စပယ္ယာကို လိုက္ရွာတယ္။ စပယ္ယာ ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္။ အံမယ္ ဒရိုင္ဘာ တစ္ေယာက္တည္း ေမာင္းေနတာပါလား။ ဒရိုင္ဘာက လည္း အ၀တ္အစားအျပည့္အစံုနဲ႕။ ပုဆိုးကို ေပါင္လည္ ထိ၀တ္ျပီး ဂီယာကုိ အတင္းထုိးေနတဲ့ပံုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။

အံမယ္ ကားထိုင္ခုံေတြက ေဘးႏွစ္ဖက္ကို ကပ္ထားတာ မဟုတ္ပဲ အစီအရီဘယ္ညာညီလုိ႕ပါလား။ လက္ကိုင္ကြင္းေတြ ခ်ိတ္ထားတဲ့ တန္းကလည္း ၀ါးလံုးတန္း အစားထိုးကုသမွု မခံယူရေသးပဲ ေအာ္ ျဖစ္ေနေသးတာ။

အိုမွတ္တိုင္မွာ လူေတြ ကလည္း တန္းစီလို႕ပါလား။ ဒရိုင္ဘာက ေနာက္ကိုတုိးၾကဖို႕ please ဆိုတဲ့ စကား သံုးေနတာပါေကာလား။ ကားအ၀င္မွာ တီ တီဆုိျပီး ျဖစ္သြားတာ ဘာလုပ္ၾကတာပါလိမ့္။ ပိုက္ဆံထည့္တဲ့ ေသတၱာေလးနဲ႕ပါလား။ အလို အလို ထူးဆန္းလွခ်ည့္။

ကားမွတ္တိုင္ေတြအားလံုး ေခါင္မိုးေလးေတြနဲ႕ ခံုေလးေတြနဲ႕။ လမ္းေတြကလည္း ေခ်ာလုိ႕ ပါလား။ ဂံုးေက်ာ္ တံတားေတြကလည္း ဟိုနားတစ ဒီနားတစ ငယ္ငယ္တုန္းက ေဆာ့ထားသလို လြယ္လင့္တကူ ခ်ထားသလို။ PIE ဆုိတာ ဘာပါလိမ့္။ ကားေတြ အလွ်ိဳလွ်ိဳ ထြက္လာလိုက္ၾကတာ။ ဟြန္းတီးသံေတြ သိပ္မဆူပါပဲ။

မျဖစ္ေသးပါဘူး တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္နဲ႕ Where is the conductor? ဆိုျပီးေမးေတာ့မွ ေဘးနားကလူေတြက ပုဆိုးၾကီးနဲ႕လူကို အထူးအဆန္းနဲ႕ၾကည့္ေနၾကတယ္။ You should ask the Captain. ဆုိတဲ့စကားကို မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ လူတေယာက္က ေျပာေတာ့ အင္း ေရွ႕ကိုသြားမွ ျဖစ္မယ္ဆုိျပီး အတင္းတိုးသြားမိတယ္။ 35 ဒိုင္နာေတြေလာက္မွ မၾကပ္ပဲ ေအးေဆး ခ်ိဳင္းပေလးေပါ့။ တခ်က္တေလ မေတာ္တဆ အသားခ်င္း ထိလိုက္မိတဲ့သူေတြဆီက ကြ်တ္စ္ ဆိုတဲ့အသံၾကားေတာ့ အံၾသမိတယ္။ သူတို႕ေတြကို 54ကားေတြ သာေကတကားေတြ သန္လ်င္ေက်ာက္တန္းကားေတြ ေပၚတင္ေပးလိုက္ရင္ ဘယ့္ႏွယ့္ေနမယ္မသိဘူးဆိုျပီး ဟိလိုက္မိေသးတယ္။

တုိးရင္းတုိးရင္း ကားဒရုိင္ဘာနားေရာက္ေတာ့ ဟယ္လို ဆုိျပီး ဘာညာသာရကာ မဆလာ ေနၾကာကြာေစ့ ေတြေမးေတာ့ ဒီကားက Hougang ကို သြားေနတာတဲ့။ ေရွ႕နားေလးမွာ ငါဆင္းမယ္ေလဆုိေတာ့ ႏုိး ႏုိး ႏိုးတဲ့။ ဟာ မီးပြိဳင့္မိျပီ တံခါးဖြင့္ေပးပါဆုိေတာ့ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ ျပန္ၾကည့္တယ္။ မီးပြိဳင့္မွာ အတက္အဆင္းလုပ္ခြင့္မရွိဘူးတဲ့ေလ။ လူအခြင့္အေရးေတြ ဆံုးရွံဳးလိုက္တာမ်ား။

မွတ္တိုင္ေရွ႕တည့္တည့္ကို ေရာက္မွ ကားေတြကို ရပ္ေတာ္မူတယ္။ တကယ္က ျမန္ျမန္ထက္ထက္ဆင္း ျမန္ျမန္ထက္ထက္တင္ေပါ့ အခုေတာ့ ၀ွီးခ်ဲနဲ႕လူကိုေတာင္ ဒရိုင္ဘာက ကားကိုစက္သပ္ျပီး ကားေပၚကူတင္ေနေသးေတာ့။ တကယ့္လူေတြပဲ…

လမ္းေပၚမွာ ကင္မရာၾကီးနဲ႕လူေတြ႕ေတာ့ အင္းလ်ားကန္ေဘာင္က ရုပ္ရွင္ရိုက္ကြင္းဆုိျပီး ေငးၾကည့္ေသးတယ္။ သူက ကားေတြကို ရိုက္ေနတာ ဧကႏၱေတာ့ ေနာက္ကားမွာ မင္းသားမင္းသမီးပါမယ္ထင္တယ္။

မထူးပါဘူးဆိုျပီး လိုက္သြားမိတာ တိုက္ေတြ တာေတြ ေငးရင္းေမာရင္း။ ပိုက္ဆံေကာက္တာလည္း အခုထိလည္းမေတြ႕ေသးဘူး ေတြးေနတုန္း လူတေယာက္ အေရွ႕မွာ လာရပ္တယ္။ Can I check your Card? ဆုိေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕ ၾကည့္ရင္း အေတာ္ေလး စိတ္ညစ္ျပီး ေခြ်းေတြ ျပန္လာတယ္။

ဟို ဟို ဟို ဒီ ဒီ ဒီ ဆိုျပီး အစရွာလို႕ ေျဖရွင္းလို႕ မႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကယ္ၾကပါဦးဗ်ာတို႕……..

ကားဂိတ္ေရာက္မွ ရွင္းဆိုျပီး ေဘးနားကလူေတြ ခ်ဳပ္ျပီး ေခၚသြားတယ္။

ေရာက္ပါေတာ့ ျမန္ျမန္.....

ေဟ့လူ ေဟ့လူ ဆိုျပီး ပခံုးကိုပုတ္မွ သတိရတယ္။ အလုပ္ဆင္းရမယ့္ အမွတ္သံုးလမ္းမၾကီးေပၚက အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုေရွ႕ကို ကားကေရာက္ေနျပီ။ ဂိတ္လည္းဆံုးေနျပီ။ ဟိုရက္ေတြက ညဆင္းေတြဆင္း ဒီမနက္ ဖယ္ရီမမွီလို႕ လိုင္းကားစီးလာရတ့ဲအျဖစ္။

ငါးဆယ့္တစ္ကားေပၚက အျဖစ္ေတြကေတာ့……………………