မိုးေတြရြာေစြ

အခုတေလာ မိုးေတြရြာပါသည္။ သည္းသည္းမည္းမည္းရြာတတ္ပါသည္။ မိုးေတြရြာရင္ ဘာလို.မွန္းမသိ လြမ္းစရာမရွိေသာ္လည္း ထိုမရိွသည့္အရာကိုလြမ္းေနတတ္ျပန္ေရာ။ လူတိုင္းလြမ္းတတ္ၾကသည္ဆိုပဲ။ သိပံၸဆရာမ်ားဘာေၾကာင့္ အဲဒါကိုအေျဖရွာမၾကည့္မိတာပါလိမ့္။ ရွုပ္ပါတယ္ေလ ကိုယ့္ဘာသာလြမ္းစရာရွိတာဆက္လြမ္းမယ္။
အခုလိုမိုးေတြမရြာခင္ တေျဖးေျဖးေမႊးလာတတ္တဲ့ ေျမသင္းရနံ.ေၾကာင့္ ကမာၻဦးအစက ေျမၾကီးကိုစားၾကတယ္ဆိုတာ အဲလိုအခ်ိန္မ်ိဳးဆိုလက္ခံမိမွာပဲ။ ကိုယ္လဲစားၾကည့္မလားလို. မေကာင္းတတ္လို.။ တကယ္ကိုေမႊးတာဗ်။ ျပီးရင္ေလးေအးေအးေလး အရွိန္ျမင့္လာသလို ေရစက္ေလးေတြ ပါလာတယ္ေလ။ က်ေနာ္အၾကိဳက္ဆံုးက အဲဒီေရစက္ကေလးေတြ မ်က္နွာကိုလာစဥ္တဲ့အရသာ။ ဘာနဲ.မွမလဲႏိုင္ဘူး။ မိုးေတြရြာတိုင္း ျပတင္းေပါက္ကိုေျပးရတယ္ အဲလုိ မ်ိဳးခံစားၾကည့္ခ်င္လို.ေလ။
မိုးေတြအရမ္းရြာရင္ေကာ ပက္လက္ကုလားထိုင္တစ္လံုးကိုဆြဲ အိမ္တံစက္ျမိတ္ေအာက္က ေရေတြစီးက်ေနတာကို ေငးရင္းေဆြးရျပန္ေရာ။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ရယ္ စာအုပ္ထူထူတစ္အုပ္ရယ္ ေစာင္ေႏြးေႏြးေလးကုိ ေျခေထာက္မွာျခံဳ ကက္ဆက္ကေန ကိုၾကီးခင္၀မ္းရဲ့ မိုးေတြရြာေစြျဖစ္ျဖစ္ လႊမ္းမိုးရဲ့မိုးစက္တင္ေလျဖစ္ျဖစ္ဖြင့္ (မိုးေဒ၀ါတို. တိမ္တမာန္တို. လဲၾကိဳက္ပါတယ္ဗ်) ေကြးလိုက္ရရင္ဇိမ္ပဲဗ်ာ။
တူ…….တူဆိုျပီးဖုန္းမည္သံနဲ. အတူ အေတြးယာဥ္ေၾကာကခဏရပ္မွ သတိရမိတယ္ ကိုယ္အလုပ္ေတြလုပ္ရအုန္းမွာပါေလ။ အျပင္မွာမိုးေတြရြာေနေပမယ့္ မိုးေတြရြာေနတာကိုေတာင္မသိႏိုင္ေလာက္တဲ့ (အသံလည္းမၾကားႏုိင္တဲ့) အခန္းထဲမွာကိုယ့္ရဲ့ေန.စဥ္ လက္ေတြ.ဘ၀မို. မိုးေတြရြာတုန္းကေလဆိုျပီးလြမ္းေနယံုကလြဲျပီး............

ဧကရာဇ္ေတြျဖင့္ တြယ္က်စ္္လို.စီရရီ

မနေ.ညက Bus အပေါ်ကအဆင်းမှာ ပန်းတွေကြွေနေတဲ့ မြေပြင်တစ်ခုကိုတွေ.လိုက်ရပါတယ်။ ညအမှောင်ရယ် အဖြူရောင်ပန်းတွေရယ် ဆိုတော့ ဒီမြေပြင်က ကျနော့ကို စွဲငင်နေပါတော့တယ်။ ကိုယ်ရနေကြ မွှေးပျံ.တဲ့ရနံ့ ရယ် ရိုးတံရှည်ရှည်လေးတွေကို မမြင်ရတော့မှ ကိုယ်ဘဝထဲက ဧကရာဇ်တွေမဟုတ်ပါလားလို.သတိထားမိတယ်။ သြော်ဧကရာဇ်တွေ ခုထိလွှမ်းမိုးနေတုန်းပဲကိုး။ မမေ့သင့်ပါဘူးလေ…..မမေ့သင့်ပါဘူး။
သားငယ်ထဆိုတဲ့အသံကို ကြားမှကိုယ်အိပ်ချင်မူးတူးနဲ.ထမိတဲ့မနက်တိုင်းမှာ အာရုဏ်မတက်သေးဘူးလေ။ အုန်းမောင်းခေါက်သံမကြားခင်မှာ သူငယ်ချင်းတွေလာကြတော့မှာ။ ဘယ်သူမှ မဦးခင် သွားမှလှပတဲ့ပန်းကော်ဇောတွေကို တွေ.ရမှာဖြစ်သလို ပန်းဦးပန်းဖျားတွေရမှ ပိုရောင်းရမှာမို. အိပ်ချင်နေပေမယ့် ကျနော်နိုးထရပြန်ပါတယ်။ကျနော့ရဲ့ငယ်ဘဝလေးမှာ ဒီဧကရာဇ်တွေက အတိအကျကိုပါဝင်ခဲ့တာပေါ့။
သူငယ်ချင်းတွေနဲ.အတူ ရပ်ကွက်ပတ်လည်မှာ ရှိတဲ့ ဧကရာဇ်ပင်တိုင်းရဲ့အောက်မှာ အပြိုင်အဆိုင်ပန်းကောက်ပွဲပါပဲ။ မြေကြီးပေါ်မှာ ကျနော်တို.အပြိုင်အဆိုင်ကောက်လေ့ရှိတာက ဟောဒီ ဧကရာဇ်တွေရယ် ၊ တန်ဆောင်တိုင်မှာ မြို.မျက်နှာဖုံးတွေကြဲချလေ့ရှိတဲ့ မတ်စေ့အသစ်လေးတွေရယ်ပါ။ ကြွေနေပေမယ့် ဖယောင်းသားလေးလို အလှမပျက်ပဲ မွှေးရနံ.တွေတလှိုင်လှိုင်ပေးတတ်တဲ့ သူတို.ကိုကျနော်ချစ်ပါသည်. သြော်ချစ်ရပါသည်..
အပြိုင်အဆိုင်ကောက်ပြီး တောင်းကြီးတောင်းငယ်နဲ.ပြန်လာကြပြီး ဘုရားကပ်ဖို.မှာထားတဲ့အိမ်တွေမှာ အလှဆုံးပန်းတွေကို ပို.ရင်းကုသိုလ်ယူကြရပြန်ပါတယ်။ ကျန်တဲ့ပန်းတွေကိုတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဖွတ်မီးကျစ်သီကြရပါတယ်။ ဒါမှလည်း မမဦးတို. မအမာတို. ဒေါ်လေးဒေါ်ဟန်ရှိတို.ပန်ဖို.ရောင်းကြရမယ်လေ။ အဖွားရဲ့စကားအရဆိုရင် အပ်တွေအပ်ချည်တွေမလိုပဲ ကိုယ်အားကိုယ်ကိုးပြီး လောကကိုအလှဆင်ပေးသတဲ့လေ။ သူမို.တွေးရက်တယ် တကယ်တော့ ကိုယ့်ရိုးတံလေးတွေကို ချိုးပြီး တစ်ပွင့်ကနေတစ်ပွင့် ချိတ်ဆက်သီရတဲ့ ပန်းလေးတွေကို ကိုယ်ကတော့ သနားပါသည်။ တွယ်တာပါသည်။ သို.ပေမယ့်လွမ်းရေးထက် ဝမ်းရေးခက်သည်မို. မသီရက်သီရက် နေ.စဉ်ရက်ဆက်သီခဲ့ပါသော ဧကရာဇ်လေးတွေကို ကျနော်မမေ့သင့်ပါဘူးနော်။ မေ့လည်းမမေ့ရက်ခဲ့ပါဘူးလေ။ ရင်ထဲကထာဝရ ဧကရာဇ်တွေရယ်ပါ……….

ေပ်ာက္ပ်က္္ဆံုးရွုံးသြားခဲ့ေသာ………

ဒီေလာကမွာ ဘယ္သူမွ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ေသာအရာမ်ား (ရုပ္၀တၳဳ မ်ားကိုသာမက) မေပ်ာက္ဆံုးဖူးဘူးဆိုတာရွိနိုင္မယ္မထင္။ အေသးအဖြဲမွသည္ တန္ဖိုးၾကီးမားသည့္ အရာမ်ားအထိ အေၾကာင္းအရာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ပ်က္မွုအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေပ်ာက္ဆံုးဖူးမည္မွာမလြဲ။ တခါတရံေပ်ာက္ဆံုးျပီဟု မွတ္ယူထားေသာ အရာမ်ား အမွတ္မထင္ျပန္လည္ရွာေတြ.တတ္ပါေသးသည္။ ထုိအခါအတိုင္းမသိေပ်ာ္ရႊင္ရပါသည္။ သို.ေသာ္ ေပ်ာက္ဆံုးနိုင္မည္ မထင္ေသာ အရာမ်ားေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ေသာအခါ………….
က်ေနာ္ ၃ႏွစ္သားေလာက္က ညတစ္ခုမွာ အိပ္ရာကေနလန္.ႏိုးလာခဲ့ပါတယ္။ အိပ္မက္မက္ခဲ့မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာအိပ္မက္လည္းဆိုတာ က်ေနာ္မမွတ္မိေတာ့ပါ။ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္မိတာကေတာ့က်ေနာ္ရွိုက္ၾကးီတငင္ငိုေၾကြး ေနမိခဲ့တာကိုပါ။ ဘာလို.ငိုမိတာလည္းဆိုေတာ့ မိဘေတြမရွိေတာ့ရင္ဆိုတဲ့ ဆံုးရွုံးမွုအေတြးနဲ.ပါ။ အဲဒီအေတြးကို ဒီေလာက္ငယ္ရြယ္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတြးမိေစခဲ့တာ ဘာအိပ္မက္မ်ားပါလိမ့္ေနာ္။
အိပ္မက္ရဲ့ ျပင္ပလက္ေတြ.ဘ၀မွာေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနွင့္ ေပ်ာက္ဆံုးမွုအေရအတြက္ေတြမ်ားျပားစြာနဲ.ပါ။ ၄ႏွစ္သားေလာက္မွာေတာ့ အဘိုး က်ေနာ့အေမရဲ့အေဖ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။ ရုပ္၀တၳဳ မ်ားကေတာ့ က်ေနာ့ရဲ့ စည္းကမ္းမရွိမွု နေမာ္နမဲ့နိုင္မွု မ်ားနွင့္ ေပ်ာက္ဆံုးပ်က္စီးရသည္ခ်ညး္သာ။
ကေလးဘ၀ကိုဆံုးရွုံးရခိ်န္မွာေတာ့ ထိုဆံုးရွုံးမွုမွာ ပိုမိုၾကီးမားပါလိမ့္မည္။ ရိုးသားေသာ ျဖဴစင္ေသာ လြတ္လပ္ေသာ သန္.စင္မြန္ျမတ္ေသာ အရာအားလံုးဆံုးရွံုးခဲ့ရပါသည္။ အတ ၱ
ၾကီးေသာ မာန္မာနၾကီးမားေသာ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲေသာ ညံ့ဖ်င္းေသာ လူအျဖစ္ မွန္ထဲမွာ ေန.စဥ္ျမင္ေတြ.ေနရေပမယ့္ အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္တုန္လွုပ္ျခင္းကင္းမဲ့ေနခဲ့ပါတယ္။
ေက်ာင္းသားဘ၀ သူငယ္ခ်င္းေတြမေရမတြက္မမွတ္မိႏိုင္ေအာင္ကို ခြဲခြာျခင္းနဲ. ေပ်ာက္ဆံုးသြားၾကျပန္တယ္။ ၀န္ထမ္းမိသားစုမို. အေျပာင္းအေရႊ.ေၾကာင့္ ခြဲခြာခဲ့ ရသလို တခ်ိဳ.ခြဲခြာရမွုေတြကေတာ့ ျပိဳင္ဆိုင္ျခင္း ၀န္တိုျခင္း စတဲ့ ေမာဟမ်ားကိုျမစ္ဖ်ားခံခဲ့ပါတယ္။
ေက်ာင္းျပီးလို.လုပ္ငန္းခြင္၀င္ခ်ိန္မွာေတာ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ညီအစ္ကို ေတြလို.မွတ္ယူခဲ့ေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ့ ခံယူခ်က္ေတြ အားလံုးဆံုးရွံုးရျပန္တယ္။ ရာထူးရလိုမွု ၊ အထက္လူၾကီးနဲ. အဆင္ေျပမွု စသည္ မ်ားျပားလွေသာ ရလိုမွုမ်ားေၾကာင့္တဦးနဲ.တဦး ရန္ေစာင္ ေထ့ေင့ါ တိုက္ခိုက္ၾကရင္း ခင္မင္ရင္းႏွီးမွုပ်က္စီးရျပန္ပါတယ္။
ရပ္ေ၀းေျမျခားေရာက္ျပန္ေတာ့ ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကြဲကြာ ေနၾကသလို ျပန္ေပါင္းစည္းဖို.လည္းခက္ခဲေနျပန္တယ္။ ကိုယ္သိထားတဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းေတြရဲ့ ေဖာ္ေရြမွု ရင္းနွီးမွုေတြဟာလည္းစိမ္းကားစြာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားၾကျပန္တယ္။
မနက္ျဖန္ဆိုဘာျဖစ္မယ္မွန္းမသိနိုင္တဲ့ ဒီေလာကၾကီးမွာ ကိုယ့္ အတြက္ ၾကိဳတင္မခန္.မွန္းနိုင္တဲ့ ဆံုးရံွုးမွုမ်ားက လက္ကမ္းေနမွာအမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း ကေလးအေတြးနဲ.ကိုယ္ေတြးေနမိတာက ငယ္ငယ္တုန္းကလုိ ေပ်ာက္ရင္ ရွာေဖြ ေနၾကအတိုင္း လက္တစ္ဖက္ထဲကို တံေတြးထည့္ျပီး ေနာက္လက္၀ါးေစာင္းနဲ.ခုတ္ျပီး တံေတြးစင္တဲ့ဖက္ကို လိုက္ ရွာျပီးေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ အဲဒီအရာေတြကို ျပန္ေတြ.ရင္ေကာင္းမယ္ဆိုျပီးေတာ့ေလ…….အဲဒီေပ်ာက္ဆံုးမွုေတြကိုေလ………

က်ေနာ္နဲ.စာဖတ္ျခင္း

စာဖတ္ျခင္းအေလ့အထကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တာက မိဘႏွစ္ပါးပါပဲ။ မူၾကိဳမတက္ခ်င္တဲ့ က်ေနာ့ ကို စာဖတ္ခ်င္လာေအာင္ စာဖတ္ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာေအာင္ပံုသြင္းေပးခဲ့တဲ့ သူတို.ရဲ့ ေက်းဇူးကေတာ့ ဆပ္မကုန္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ အေပါင္းအသင္းေတြလိုစိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္မွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္တကယ့္ကိုအေဖာ္ေကာင္းေတြပါပဲ။
စဖတ္ျဖစ္တာကေတာ့ ေရႊေသြး ေတဇ မိုးေသာက္ပန္းတို.ပါ။ ေန.စဥ္ေမွ်ာ္ရပါေသာ ေရႊေသြးနဲ. အပတ္စဥ္ေစာင့္ခဲ့ရပါေသာ ေတဇ မိုးေသာက္ပန္းတို.ေတြပါ။ မိဘႏွစ္ပါးက English လိုဖတ္ေစခ်င္ပင္မယ့္ တစ္ခါမွ ဖတ္ဖို.မၾကိဳးစားခဲ့ပါဘူး အဲဒါေၾကာင့္ English ည့ံတာျဖစ္မွာပါ။
တျဖည္းျဖည္းနဲ. ရွာေဖြဖတ္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ၾကီးေဒၚေတြငယ္ငယ္ကဖတ္ခဲ့တဲ့ ကေလးဂ်ာနယ္၊ ရွုမ၀မဂၢၢဇင္းထဲက ပံုျပင္မ်ား၊ တိုင္းရင္းေမ၊ စႏၵာမဂၢၢဇင္းထဲက ၾကပ္ကေလးပံုျပင္၊ ေပဖူးလႊာထဲ က စေနေမာင္ေမာင္ စသည္စသည္ ဖတ္ရွုမိခဲ့ပါတယ္။ ေလရူးသုန္သုန္တို. ေသြးတို. စစ္ႏွင့္ျငိမ္းခ်မ္းေရးတို. စတဲ့ အဖိုးတန္ရသစာေပေတြကို ဖတ္ရေကာင္းတယ္ရယ္လုိ. သတိမထားမိခဲ့ပါဘူး။ သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မရွိရွာၾကေတာ့ပါဘူး။ ရွာေဖြစားေသာက္တတ္တဲ့ အစ္ကို၀မ္းကြဲ ရယ္ စီးပြားအရွာေကာင္းတဲ့ ကို Bottle ကုလားရယ္ က သူတုိ.ကို အိမ္ေပၚကႏွင္ခ် လိုက္ ၾကပါတယ္။ အခြင့္အေရးဆုိတာတစ္ခါပဲရတယ္ဆိုတာဟုတ္မွာေနာ္။
ေနာက္ေတာ့က်ေနာ္ဖတ္မိတာက လူၾကီးေတြဖတ္ဖတ္ေနတဲ့ ေမာင္ႏွင္းေဆြ ေမာင္၀င္းၾကြယ္ သိုင္းစာအုပ္ မ်ားပါ။ ေတာ္ေတာ္ေလးစြဲလမ္းျပီး အခ်ိန္ေတာ္ၾကာထိ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီတစ္ခါလစဥ္ ေစာင့္ဖတ္ရတာကေတာ့ မေဟသီမဂၢၢဇင္းျဖစ္သြားပါျပီ။ ဘာလို.လဲဆိုေတာ့စြဲမက္ေစတဲ့ အခန္းဆက္၀တၴဳရွည္ေတြက က်ေနာ္နဲ.အေမ့ ကို ရန္ျဖစ္ျပီး လုဖတ္တဲ့အထိ ဆြဲေဆာင္ထားလို.ပါပဲ။
စာေပေပါင္းစံုကိုဖတ္မိတဲ့ အေၾကာင္းရင္းခံကေတာ့ ထူးစာေပ ေၾကာင့္ဆိုရင္မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ စာအုပ္ဆိုင္ရွင္ကလည္း စာေပခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူျဖစ္တာတေၾကာင္း စာအုပ္ေကာင္းေတြမ်ားစြာရွိတာတေၾကာင္း စာအုပ္ဆိုင္ ထိုင္ေပးဖို.ေျပာတဲ့အခါမွာ မျငင္းမိခဲ့ပါဘူး။ စာအုပ္လည္း ငွားကူရင္း စာအုပ္ေတြလည္းဖတ္ရင္းေပါ့။ စဖတ္တာကေတာ့ စာေကာင္းေပေကာင္း ကာတြန္းစာအုပ္ေတြပါပဲ၊။ ျမိဳင္ရာဇာတြတ္ပီမွ သည္ ဘယ္ ေက်ာ္၊ ေက်ာ္ေအာင္ေမာ္ မွသည္ စိုင္းေဗဒါ မ်ားျပားလွေသာ စာအုပ္ပံုထဲမွာ မကုန္မျခင္း အားသြန္ခြန္စိုက္ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းစာဆိုလုိ. ကေတာ့ စာအုပ္လက္ထဲ ေရာက္တာနဲ. ပါးစပ္ကစသမ္းေနပါျပီ။ မတူမွမတူတာေနာ္။ ကာတြန္းေတြ ျငီးေငြ.လာတဲ့အခ်ိန္ၾကေတာ့ ၾကည္ေအးရဲဲ့ ႏြမ္းလ်အိမ္အျပန္၊ ဂ်ုဴးရဲ့ အမွတ္တရ၊ လြန္းထားထားရဲ့ ရင္ခြင္နန္းေတာ္……….၊ ရွားရဲ့ ယေန.ထက္တိုင္္….၊ ျမပုလဲခင္ ရဲ့ ရန္ၾကီးေအာင္တို.ဇာတ္လမ္း၊ ေနေနာ္ရဲ့ အတြင္းေၾက……ရွင္မိုး….မဆံုးနိုင္တဲ့ စာအုပ္ပံုထဲမွာနွစ္ျမဳပ္ရျပန္ေရာ…………
ဘာသာျပန္စာအုပ္ေတြကိုလဲအလြတ္မေပးခဲ့ျပန္ဘူး ျမသန္းတင့္ရဲ့ လြမ္းေမာခဲ့ရေသာတကၠသိုလ္ေႏြညမ်ားဆိုတာဖတ္ျပီး တကယ္ပဲ အဲလိုမွတ္တမ္းေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္လာရသလို တကၠသိုလ္ဆိုတာကိုလဲေရာက္ေအာင္သြားဖို.ဆံုးျဖတ္မိတဲ့အထိပါပဲ။
စာအုပ္ေတြကိုစုေဆာင္းတဲ့အက်င့္ကို သင္တန္းတစ္ခုက အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္စီကရရွိခဲ့တာပါ။ အခုေတာ့စုေဆာင္းထားတဲ့စာအုပ္ေတြနဲ.ေ၀းရာမွာကိုယ္ေရာက္ေနရျပီေလ။ ကိုယ္ရဲ့အိပ္မက္ထဲမွာ တစ္ခုအပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္စာၾကည့္ခန္းေလးက ဘယ္အခ်ိန္မွာ ျဖစ္လာမွာလဲေနာ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေကာင္းမြန္တဲ့ အေလ့အထအျဖစ္ ကိုယ္လက္ခံထားတဲ့ စာဖတ္ျခင္းကေတာ့ ဆက္လက္၍……..

ျငိမ္းခ်မ္းပါေစခ်စ္တဲ့ေျမ

တေန.ပါလာ သတင္းစာ
ဒီေျမေပၚမွ သတင္းမ်ား
ဆရာေတာ္မွသည္ ျပည္သူမ်ား
ဆူပူလွုပ္ရွားသတင္းမ်ား
ပစ္ျပန္ျပီတဲ့ခတ္ျပန္ျပီ
က်ည္ဆန္စမ္းေနသည္………

သီရီလကၤာ၊ ပါကီေတြ
အေသခံျပီး ဗံုးခြဲမေလ
ကိုယ့္ အသက္ကိုပင္
ပဓာနမထား
အာဇာနည္တဲ့လား……….

တိဘက္တရုတ္
ျဖစ္ျပန္တယ္
အိုလံပစ္ Torch
အခက္ၾကံဳတယ္
ဘယ္သူေလမွန္တယ္ထား
ခံစားရသူ သူတို.မသနား။

မုန္တိုင္းတိုက္လို.
ပ်က္စီးေန
ေသေသေၾကေၾက
ဆင္းရဲပေလ
ထူဖို.ေလ ဒို.ၾကိဳးစား
ျပန္လဲေနေတာ့
အခက္သား…….

လွုပ္လိုက္ပါတဲ့မဟာပထ၀ီ
ေက်ာင္းမ်ားျပိဳလို.ပိျပန္ျပီ
ေနာင္အနာဂါတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား
အရွင္လတ္လတ္ေျမျမိဳသြား…..

ဆိုးရြားလွတဲ့ ေဘးရန္စြယ္
အသက္အိုးအိမ္ဆံုးရွံဳးမယ္
လူမ်ိဳးေရးနဲ.
အာဏာရွင္
တိုက္ၾကခိုက္ၾက
ထီမထင္…….

ၾကားရျမင္ရ
သတင္းေတြ
စိတ္နွလံုးေၾကလို.
ျငိဳးခ်ံဳးသေလ
အားလံုးေလဆုေတာင္းစို.
ဤေျမေပၚမွာ ျငိမ္းခ်မ္းဖို.

How clever this baby?

အခုတေလာ ေသာကေတြ အပူအပင္ေတြမ်ားရလြန္းလို. ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ရေအာင္ ဒီ Video File ေလးေတြ share ေပးလိုက္ပါတယ္...ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစဗ်ာ။

MadTV Budget Airline

အိမ္ကေလး………………သို.

အဲဒီအိမ္ကေလးကို က်ေနာ္လြမ္းပါသည္။ လြမ္းမိသည္ဆိုသည္မွာ ေ၀းကြာ၍ေသာ္လည္းေကာင္း မေရာက္တာၾကာျပီျဖစ္၍ေသာ္လညး္ေကာင္း အေၾကာင္းမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ပါေသာ္လည္း က်ေနာ့လြမ္းျခင္းက ျပန္မရႏိုင္ေတာ့သည္မို. ထာ၀ရလြမ္းဆြတ္ျခင္းသာ။
ထိုအိမ္ကေလးကိုက်ေနာ္ပိုင္ဆိုင္သည္မဟုတ္ပါ။ အိမ္ကေလးရဲ့ တည္ေနရာမွာ ရန္ကုန္ မႏၲေလး ရထားလမ္းေဘးတြင္တည္ရွိပါသည္။ ရန္ကုန္ျမိဳ.ႏွင့္ အလွမ္းမကြာေ၀းေသာ္လည္း ေတာဆန္ေသာ ျငိမ္းခ်မ္းေသာျမိဳ.ေလးတစ္ျမိဳ.ျဖစ္ပါသည္။ အိမ္ကေလးရွိရာျခံ၀ိုင္းထဲတြင္ အိမ္ေထာင္ခြဲ ျဖစ္လင့္ကစား ေဆြြမ်ိဳးမ်ားေနထိုင္ရာ အိမ္ ၃ အိမ္ႏွင့္ က်ေနာ့ အဘုိးအဘြားတုိ.ေနထိုင္ရာ အိမ္မၾကီး (က်ေနာ္တို.အေခၚ) ရွိပါသည္။ အိမ္ေရွ.တြင္ ျမိဳ. ၏ စည္ကားရာေစ်းကိုျမင္ေတြ.ရပါမည္။ အဘိုးနဲ.အဘြားအျပင္ အိမ္မၾကီးမွာ ဦးေလး ၄ ေယာက္၊ အေဒၚ၃ ေယာက္ တျခား ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ ၅ေယာက္ေနၾကပါတယ္။ အိမ္ကပ်ဥ္ေထာင္အိမ္သြပ္မိုးပင္မယ့္ က်ယ္က်ယ္ပ်ံ. ပ်ံ. ရွိလွလို.ရန္ကုန္တိုက္ခန္းေတြနဲ.စာရင္ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မိတာအမွန္။
က်ေနာ္တို.လာရင္ရတတ္တဲ့ေနရာက ေခါင္းရင္းခန္းရဲ့ ညာအစြန္ပါ။ အပါးရဲ့ (အေဖနဲ.အေမ အဘိုးကို ေခၚတဲ့အတိုင္း လိုက္ေခၚမိတာပါ) က်ယ္ျပန္.တဲ့ ဘုရားစင္ေအာက္မွာ လူ ၈ေယာက္ေလာက္ တန္းစီအိပ္လို.ရတယ္ေလ။ အပါးတို.ကေတာ့ ေနာက္ေဘးကုတင္ေပၚမွာေပါ့။ အဲဒီကုတင္က က်ေနာ့ရဲ့ေန.လည္ဘက္စာဖတ္တဲ့ ေနရာပါ။ ေန.ခင္းဆိုေအးလို.ေလ။ ေနာက္ေဘး မီးဖိုကဖြဲမီးဖိုပါ သဘာ၀အတိုင္း ဖြဲကိုမီးရွိဳ.ျပီး ခ်က္ရတာမို. က်ေနာ့အတြက္ေတာ့အထူးအဆန္း။
အိမ္ေရွ.ကအုန္းပင္ေတြကေတာ့ က်ေနာ္ေႏြအလည္ေရာက္တုိင္း အပါးရဲ့ ဇြန္းျခစ္အုန္းသီးႏုေတြအတြက္ေပါ့။ အုန္းပင္ကိုယ္စီရဲ့ ေအာက္မွာေတာ့ ခ်ိဳးေရ သံုးေရ ထည့္ထားတဲ့ စဥ့္အိုးၾကီးေတြပါ။ ေရသံုးၾကမ္းတဲ့ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ေရထမ္း ၾကည့္ေတာ့ မွ ေရတစ္ထမ္းရဲ့တန္ဖိုးကိုသိေတာ့တယ္။ ေလးလိုက္တာတအား ေရရွားတဲ့အရပ္မို. ေရကန္နဲ. အိမ္အကြာအေ၀းက Bus ကား မွတ္တိုင္ ၅ မွတ္တိုင္စာ အကြာေလာက္ပင္မယ့္ ဤခရီးနီးသလားေပါ့။ အုန္းပင္ေတြနဲ. လမ္းမက်ယ္ၾကားမွာရွိေနတာကေတာ့ အဘြားရဲ.မုန္.ၾကိတ္စက္ေလးပါ။ ေစ်းထဲမွာမုန္.ေရာင္းတဲ့အဘြားအတြက္သာမက အရပ္ထဲက လာၾကိတ္ၾကတဲ့ လူေတြအတြက္ပါ ၾကိတ္ေပးတာမို.ကုသိုလ္လည္းရ၀မ္းလည္း၀ေစတဲ့ ၾကိတ္ဆံုေလးပါ။ ပံုမွန္ဆိုရင္ ကူၾကိတ္ေပးဖို.၀န္ေလးၾကပင္မယ့္ အားလံုးဆံုတဲ့ေႏြရာသီမွာ ေတာ့ ၾကိတ္ခ်င္ၾကလြန္းလို. ရန္ျဖစ္ ၾက လုၾကနဲ. တျပံဳးျပံဳးနဲ.အဘြားက Token ေပးျပီးၾကိတ္ၾကရတဲ့ ၾကိတ္ဆံုေလးေပါ့။
အိမ္ေရွ.လမ္းမတန္္းကေတာ့ ညေနဆိုေရျဖန္း ညဆို က်ေနာ္တို.ေတြမနားတမ္းေဆာ့ၾကတဲ့ေနရာပါ။ အမ်ိဳးအင္အားကေကာင္းေကာင္း နဲ.ထုတ္ဆီးမ်ားတိုးလိုက္ရင္ လမ္းဟိုဘက္ထိပ္ ဒီဘက္ထိပ္ပိတ္သြားတာမို. ဘယ္ေတာ့မွမေအာင္ႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ။
အခုအရြယ္ေရာက္လာေတာ့ အားလံုးကိုယ္စီကိုယ္စီ ကိုယ့္လမ္းကိုေလွ်ာက္၊ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ေက်ာင္း လြမ္းရတဲ့ အိမ္ကေလးကို မေရာက္ျဖစ္တာၾကာလွပါျပီ။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သြားျဖစ္ေအာင္သြား မယ္လို.စိတ္ကူးထားေပမယ့္ အရင္လိုဘ၀မ်ိဳး ျပန္မရေတာ့ဘူးဆိုတာေတာ့နားလည္ထားပါတယ္။ ဘာလို.လဲဆိုေတာ့ အားလံုးကဘယ္ေတာ့မ်ားမွဆံုနိုင္ၾကမလဲမသိနိုင္ေတာ့ျပီ။
ဘယ္လိုပဲ စိတ္ကူးခဲ့စိတ္ကူးခဲ့ ဘာေၾကာင့္ပဲရူးသြပ္ခဲ့ရူးသြပ္ခဲ့ အခုအဲဒီအိမ္ကေလးကေတာ့ ေနာက္ဆံုးေပၚ အားလံုးရဲ့ အသည္းဆြဲကိုင္္လွုပ္ႏိုင္တဲ့ ကိုကိုမုန္တိုင္းေနာက္ကိုေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္သြားခဲ့ပါျပီ။
လြမ္းတယ္အိမ္ေလးရယ္….. လြမ္းတယ္………မင္းကေတာ့မၾကားႏိုင္ေတာ့ျပီ……….

Pls forward this poem to the world

ဒီကဗ်ာေလးကို Forward email ကေနရတာပါ။ ေရးတဲ့သူဘယ္သူမွန္းမသိ ပင္မယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းျပီး အရမ္းေတာ္္တယ္ဆိုတာ ခ်ီးက်ဳးပါရေစ။ သူ. email ရဲ့ Subject အတိုင္း Title မွာတင္ေပးထားပါတယ္။ ဖတ္မိသူအားလံုး ဒီကဗ်ာေရးသူရဲ့ Title လုိ Forward ႏိုင္သေလာက္ Forward ေပးၾကပါလို.တိုက္တြန္းပါတယ္။

Burma's Non-Political Flood

Water, water, all around me
But I am so..so… thirsty.
Here, there, human bodies' everywhere
But none alive accompany me and share.
And I look at myself
Broken hopes and empty handed.
And I look further around
Just like a post heavy-battled ground.
Wild cyclone has wiped all things down.

Where are those kids from innocent playground?
Where are students in the green and white uniform?
Where is my town always singing along country rock songs?
Where are my mates who search for freedom and independent?
Where are those local chicks with new-leaf-color lips?
Where are those parents with a too busy habit?
All my questions disappear,
All my answers whisper…and whisperer.
Collaborated disaster of the nature and the dictator!

And I constantly hear voices from my empty stomach
Asking me food, forcing me speak out and stand up.
I silently speak with my loudest, to the entire world
Then mankind's sympathies come and knock my door.

Let me now open my door
'Cause those sympathies will help to fix my wounded floor.
Let me invite them with an open heart
'Cause those sympathies will help my life reconstruct.

Hello Mr. militarists,
Your guns are currently useless,
My demands are urgently needed,
Here, I'm alive, not a corpse yet,
Neither much time left.
Together, let's work out as a nice diplomat!

(Dedicated To My Mother And People Of Burma Who Lost Lives And
Who Are Hardly Survived Under Both Natural And Political Weathers!)

Mothers' Day-2008

YTU မိသားစုမွအမိႏိုင္ငံရွိ Cyclone ေဘးဒဏ္သင့္သူမ်ားအတြက္လွုပ္ရွားမွု

Dear RITians and Burmese community,
RIT Alumni (Singapore) together with Myanmar Club (Singapore) andBurmese Buddhist Temple will hold praying session for the victims ofNargis Cyclone at Burmese Buddhist Temple, Toa Payoh.
It is on 11th May 2008 (Sunday) at 9:30 am.
We will collect donations and all the donation slips have serialnumber. We will declear each and every donation slip's serial numberand amount donated on our web site http://www.rit-alumni-singapore.org/.
All our donation will be distributed in Burma through United NationsOffice for the Coordination of Humanitarian Affairs (OCHA) and FuneralAssociation (Nar Yay Ah Thin).
We'll send water purification tablets and medicines as first batch ofdonation.
Nyan Win Shwe

Mechanical 72

For a drowned person, even a thin straw is his biggest hope.

RIT-Alumni Singapore, jointly with Myanmar Club and BBT, will organize a prayer service and donation drive for our people who have suffered from Cyclone Nargis. Venue - Burmese Buddhist Temple (BBT)Time - 11th May (Sunday) 9:30 am Please forward this massage to reach the whole myanmar community in Singapore. "Give a helping hand, Save our people's lives" Please see the following link for more information.

http://www.rit-alumni-singapore.org/

Fund Raising for Cyclone Relief in MyanmarRIT Alumni Singapore, Myanmar Club Singapore and Toa Payoh Burmese Buddhist Temple jointly organized a relief fund raising committee to send aid supplies to cyclone-hit regions of Myanmar.This committee will apply for a permit from Singapore government to organize an official charity event. The committee is organizing a special prayer service at Toa Payoh Burmese Buddhist Monastery on Sunday, 11th of May 2008, to pray for Myanmar people who have suffered from the cyclone. The prayer service will start at 9:30 am and there will be a donation booth for Cyclone Nargis Relief Fund. The first batch of aid supplies such as essential drugs and water purification tablets will be sent out to Myanmar as soon as possible with the help of reliable organizations to make sure that the aid materials will reach to the people who are in need.We will update more details soon. Photos of Myanmar after Cyclone Nargis http://news.bbc.co.uk/2/hi/in_pictures/7385268.stmhttp://news.bbc.co.uk/2/hi/in_pictures/7384111.stmVideos of Myanmar after Cyclone Nargis http://news.bbc.co.uk/2/hi/in_depth/7385289.stm

စာအုပ္တစ္အုပ္အေၾကာင္း

တကယ္တမ္းေတာ့စာအုပ္တစ္အုပ္ဆိုတာဘာမွမဟုတ္ခဲ့ပါဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ စာအုပ္တစ္အုပ္အေၾကာင္းကိုေတာ့ေဖာ္ျပရပါလိမ့္မယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီစာအုပ္က က်ေနာ့ကို ရသစာေပထဲ ႏွစ္၀င္ေစခဲ့လို.ပါပဲ။ ဘာစာအုပ္မို.လဲ………
စာအုပ္ကိုေရးသားတဲ့သူကေတာ့ မရွိရွာေတာ့ပါဘူး။ နာမည္ၾကီးစာေရးဆရာတစ္ေယာက္ပါပဲ။ အဲဒီစာအုပ္ေလးကို အေဖ့တပည့္ စာဖတ္၀ါသနာပါတဲ့ ဦးမ်ိဳး ေက်ာ္ကေပးလိုက္တာပါ။ စာအုပ္က ၂ အုပ္တြဲမို. ရသစာေပမဖတ္ဘူးတဲ့ က်ေနာ္ကစိမ္းကားစြာပဲ ပထမပိုင္းကိုပဲ ယူလာခဲ့တယ္။ စလွ်င္စခ်င္းကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ.ဖြင့္ထားပါတယ္။ က်ေနာ္ေက်ာ္ဖတ္လိုက္တာေပါ့ နားမွမလည္တာကိုး ျပီးေတာ့ ဇာတ္ေကာင္ေလး ေတြေဖာ္လာတယ္။ ဇာတ္လိုက္မင္းသားနာမည္က တစ္လံုးထဲ ရယ္။ ဇာတ္လမ္းတည္ထားတာကေတာ့ သန္လ်င္ျမိဳ.မွာပါ။ မိုးေတြရြာတဲ့အခ်ိန္ ေဘးအိမ္ကေကာင္မေလးေပ်ာက္သြားလို.တဲ့ ေကာင္ေလးအေဖကိုပါအကူအညီေတာင္းတာနဲ.ပါသြားပါတယ္။ ကေလးဆိုေတာ့ မလိုက္ရေပမယ့္ စူးစမ္းသိခ်င္ေနခဲ့မွာပါ။ သူ.အေဖျပန္လာေတာ့ ျပန္ၾကားရတယ္ ရွာေတြ.တယ္တဲ့။ ေဗာဓိကုန္းနားမွာထင္တယ္။
ေနာက္ေန. မွာ ကဗ်ာရြတ္ေနတဲ့ မ်က္မွန္တပ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ. ျမယာေတာမွာေတြ.ၾကတယ္ေလ။ ေကာင္မေလးနာမည္ကလည္းတစ္လံုးထဲပါပဲ။ အဲဒီကမွ သူတို.ႏွစ္ေယာက္ေက်ာင္းသြားဖက္ေတြျဖစ္လာၾကတယ္။ ေကာင္မေလးကတစ္တန္းငယ္တယ္ထင္တယ္။ ေကာင္မေလးဖက္မွာ ညီအစ္မေလးေယာက္ရွိျပီး အားလုံးရဲ့နာမည္ကလည္းတလံုးစီပါပဲ။ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ညီအစ္မေတြနာမည္ပါတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ. ကာလသားေတြကစၾကသတဲ့ေလ။ ေကာင္ေလးမွာအစ္ကိုတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္ ေက်ာင္းပိတ္လို. အိမ္ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာသူတို.ႏွစ္မိသားစု ျမိဳ.ျပင္ဘက္ကျခံတျခံကိုုသြားလည္ၾကပါတယ္။ အရမ္းေဆာ့တဲ့ကေလးေတြအဲဒီက ေရကန္မွာေရနစ္တာေပါ့။ သိပ္မၾကာပါဘူး ေက်ာင္းသားသပိတ္ျဖစ္တယ္။ စာေရးစရာရဲ့ တခန္းနဲ.တခန္း တရြက္က ေန တရြက္ေခၚသြားလိုက္တာ က်ေနာ္မ်က္စိေတာင္ပိတ္မိရဲ့ လားမသိပါဘူး။ ပထမပိုင္းျပီးသြားေတာ့ က်ေနာ္ေနာင္တရမိပါတယ္။ ဒုတိယပိုင္းမယူလာမိဘူးေလ။ ေနာက္ေန.ေရာက္ဖို.ဆုေတာင္းရင္း အိပ္ရာသာ၀င္သြားတယ္ စိတ္မေျဖာင့္ခဲ့ဘူး။ သိခ်င္တဲ့စိတ္ကျပင္းပ် ေနျပီေလ။ ေနာက္ေန.ညေန အေဖ့ကိုဂ်ီက်ျပီး သြားယူခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယပိုင္းမွာေတာ့ စစ္ျဖစ္တဲ့အေျခအေန နဲ. ဖက္ဆစ္စနစ္ရဲ့ အျဖစ္ဆိုးကို မမွီလိုက္တဲ့ က်ေနာ္တို.ေတြသိေအာင္ေရးျပထားပါတယ္။ စစ္နဲ.အတူ မိသားစုႏွစ္စုလဲ ကြဲကြာခဲ့ၾကရတာေပါ့။ ေနာင္ျပန္ေတြ. ေတာ့ ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္တဲ့အခ်ိန္ေလ။
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့အေနအထိုင္ဟာ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဘယ္လိုရိုက္ခတ္ေစသလဲ ဆိုတာကို ပါစာေရးဆရာက ေရးျပလိုဟန္ရွိပါတယ္။ ၁၅၀၀ အခ်စ္နဲ. ၅၂၈ အခ်စ္ၾကားလြန္ဆြဲ ၾကတဲ့ ေခတ္သားေကာင္လူငယ္တို.အဖို.ဒီဇာတ္လမ္းက ႏွစ္သက္ေစမွာ အမွန္ပါပဲ။ တိုးတက္ရာတိုးတက္ေၾကာင္းရွာေဖြဖို.ကိုလည္း တေစ့တေစာင္း ေဖာ္ျပထားျပန္ပါေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဇာတ္လိုက္ႏွစ္ေယာက္မရၾကတဲ့ လြမ္းစရာဇာတ္လမ္းေလး အျဖစ္အဆံုးသတ္ထားပါတယ္။ ဒီစာေရးဆရာၾကီးကအလြမ္းဓာတ္ခံရွိဟန္တူပါရဲ့။
စာအုပ္ေတြကို ဖတ္ရံုသာမက သိမ္းဆည္းဖို. ၾကိဳးစားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပထမဆံုး အမွတ္တရအျဖစ္ ဒီရသစာေပထဲကိုဆြဲေခၚခဲ့တဲ့ ဒီစာအုပ္ေလးကို အမွတ္တရအျဖစ္၀ယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ထုတ္ေ၀မွု မွန္း မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ ဒီတခါေတာ့ တစ္အုပ္ထဲအျဖစ္ထုတ္ေ၀ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေလးကေတာ့………………………………………..

ေရးခ်င္စိတ္ရွိလို.သာေရးလိုက္ရပင္မယ့္ စာအုပ္ကရြာမွာပဲ က်န္ခဲ့တာမို. မွားယြင္းေဖာ္ျပမွုမ်ားရွိရင္ ေမာင္ရြာသား၏ မွားယြင္းမွု ညံ့ဖ်င္းမွုသာျဖစ္ပါသည္။

ရင္နင့္ေအာင္ေမႊတဲ့ မုန္တိုင္း

ထံုးစံအတိုင္း ေသာၾကာေန.ညဆိုဖံုးပိတ္အိပ္တတ္တဲ့က်ေနာ္ ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္ေသာၾကာကလည္း ပိတ္အိပ္ခဲ့ပါတယ္။ စေနေန.အိပ္ရာႏိုးလို. ဖုန္းစဖြင့္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ့ SMS ကိုေစာေစာစီးစီးရရွိခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ မုန္တိုင္းျဖစ္ေနတယ္တဲ့။ အမွုမဲ့ အမွတ္မဲ့ပဲေနလိုက္မိတယ္။ မဲေပးတဲ့အျဖစ္အပ်က္နဲ.ပတ္သတ္ေနမလားဆိုျပီးေတာ့ေလ။ အဲလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးဆိုတာ တစ္သက္နဲ.တစ္ကိုယ္ဒီတစ္ခါ ပထမဆံုး ၾကားရျခင္းပါ။ အျပင္ထြက္စရာရွိတာနဲ. အိမ္မွာတူတူေနတဲ့အစ္ကိုတစ္ေယာက္က ပိုက္ဆံလြဲဖို.အကူအညီေတာင္းတာနဲ. ပိုက္ဆံလြဲဖို.ဆိုင္ေရာက္ေတာ့မွ ph ေခၚ လို.မရတဲ့ အျပင္ Fax လဲပို.လို.မရဘူးတဲ့။ရလွ်င္ရခ်င္းပို.ေပးပါမယ္တဲ့။ အဲဒီအခ်ိ္န္ထိမုန္တိုင္းက ရင္ထဲမေရာက္ေသးဘူး။ အိမ္ကိုျပန္ျပီး ဖံုးဆက္ဖို.ၾကိဳးစားမိတယ္။ မရဘူးဗ်။ အရင္လိုဆက္သြယ္ေရး ခြ်တ္ယြင္းခ်က္ပဲလို.ထင္မိတယ္။ ျဖစ္ေနၾကဆိုေတာ့ေလ။
စေနေန. ညမရလို.တနဂၤေႏြေန. ဖံုးဆက္ေတာ့လည္း မရျပန္ဘူး။ ဟိုကပို.လာ ဒီကပို.လာတဲ့ SMS ေတြအရ အေျခအေန ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္တဲ့။ ဘယ္သူမွဖံံုးဆက္လို.မရဘူးေလ။ မုန္တိုင္းကအလံုးအရင္းနဲ. ရင္ထဲ၀င္လာပါတယ္။ ကေလးငယ္ေလး ႏွစ္ေယာက္နဲ. ဗဟန္းကအစ္ကိုမိသားစု၊ အဆင့္ျမင့္ဆံုးအထပ္မွာေနၾကတဲ့ ဦးရုပ္ဆိုးတို. မိသားစု၊ ၾကည့္ျမင္တိုင္က ဖေအအိုၾကီး နဲ. အစ္မမိသားစု၊ ရွစ္မိုင္က ေယာက်ာ္းမရွိတဲ့ အစ္မနဲ. သူ.ရဲ့ငယ္ရြယ္ေသးတဲ့ သားငယ္၊ နယ္မွာပင္မယ့္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနတဲ့ အေမနဲ.အေဖ၊ စသည္ စသည္ သူငယ္ခ်င္းမွသည္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေဟာင္းမ်ား အဆင္ေျပၾကပမလား စိတ္ပူပန္မွု ၾကီးစြာ ျဖင့္ ဖံုး ကတ္ကုန္တဲ့ အထိ ၾကိဳး စားခဲ့ပါတယ္။ ပိုက္ဆံ သာကုန္ ေမာင္ရြာသား ဖံုးမေျပာခဲ့ရပါဘူး။ Internet ထဲက သတင္းေတြကလည္း ရင္ထဲ ကို မီးနဲ.ျမိဳက္သလုိပါပဲ။ ခလုတ္ထိမွအမိတတယ္ပဲ ေျပာေျပာ ဘုရားရွင္ကို ပဲဆုေတာင္းရပါတယ္။ ေဘးရန္ကင္းၾကပါေစ အသက္ေဘးနဲ. ကင္းေ၀းၾကပါေစေပါ့ဗ်ာ တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ ဂါထာေတြရြတ္လိုက္္ ဖံုးကိုကိုင္လိုက္ ေခၚလို.မရလိုက္နဲ. ကူကယ္ရာမဲ့ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီကသူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးပဲ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ေသာကေတြတေလွၾကီးနဲ. ဖံုးကိုပဲသဲၾကီးမဲၾကီးႏိုပ္ေနၾကပါတယ္။ CDMAရတယ္ဆို ျပီး CDMA ေတြဆက္ရ၊ GSMရတယ္ဆိုလို. GSM ဆက္ရနဲ. ေတာင္ပဲေျပးရမလို ေျမာက္ပဲေျပးရမလို နဲ. ယုန္ကဘယ္ဆီေနမွန္းကိုမသိႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဆက္လို.ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဆီကလည္းအားရစရာ ႏွစ္အိမ္လံုး ေခါင္္မိုးမရွိေတာ့ ဘူးဆိုေတာ့ စိတ္ပူပန္မွုက အထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ ညတိုင္းမအိပ္မေနအသက္ရွည္ဆိုျပီး ဖံုးဆက္လိုက္ရတာ Cannot be available ဆိုျပီး၀င္၀င္ေျပာေနတဲ့ မိန္းမၾကီး သာအေခါက္တိုင္းတကယ္ေျပာရရင္ ေမာလြန္းလို. ေသသြားမလားပဲ။ မုန္တိုင္းကစဲသြားေပမယ့္ ရင္ထဲကေသာက ကမျငိမ္းႏိုင္ ေသးပါဘုူး။ အိမ္ရာမဲ့ ဘယ္ေလာက္ရွိလာမလဲ နဂိုကမွ ဆင္းရဲေနၾကရတဲ့ ၾကားထဲ ေရႏွစ္သူ၀ါးကူလို.ထိုး ဆိုသလိုပါပဲ။ တိုးတက္ဖို.အားယူရင္း ဆုတ္ယုတ္ေနတဲ့ အင္အားကို ဘယ္လိုျပန္လည္ဆယ္တင္ရမလဲဟင္။ အမ်ိဳးအေဆြ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္း အသင္းမိတ္ေဆြမ်ားမွသည္ တျပည္လံုးရဲ့ ပ်က္စီးဆံုးရွုံးမွုကို ဘယ္လိုကယ္တင္ရမလဲ။ ဆင္းရဲေနပါတယ္ဆိုမွ ေစ်းကို အဆမတန္ျမင့္တင္ျပီး အျမတ္ၾကီးထုတ္ေနၾကတာကိုေကာ တရားမွ်တတယ္ယူဆရမလား။ တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္ပါတယ္ တခ်ိန္လံုးနားၾကားျပင္းကတ္ေလာက္ေအာင္ေျပာေနတဲ့ လူေတြကေကာအခုဘယ္ေရာက္ေနၾကျပီလဲ။ တျဖည္းျဖည္း တရိပ္ရိပ္တက္ေနတဲ့ အေသအေပ်ာက္ counter စာရင္းကိုလည္း တားလို.ရရင္ ရပ္ပစ္လိုက္ခ်င္ပါျပီ။ ခဲဖ်က္နဲ.ဖ်က္လို.ရရင္လဲေကာင္းမွာ။
ဒီမုန္တုိင္းက ရပ္ေ၀းေရာက္ေနတဲ့ လူေတြအားလံုးရဲ. ရင္နင့္ေအာင္ တိုက္ခဲ့တာမို. အားလံုးနဲ. ထပ္တူထပ္္မွ်ခံစားေနရပါေၾကာင္း……………..

မိမာတာ

အို ကြားရတဲ့စကားကို မယုံနိုင်ပါဘူး ကျမလက်မခံနိုင်ဘူး။ ရူးတယ်လို.ပဲပြောချင်ပြော လုံးဝလက်မခံဘူး။ ဒါဟာ ကျမရဲ့ နှစ်ရှည်လများ တမ်းမက်ခဲ့ရတဲ့ အိပ်မက်။ အိပ်မက်မှ လက်တွေ.ဖြစ်မယ်မကြံသေး ဖျက်လိုဖျက်ဆီး လုပ်ကြမယ်တဲ့လား။ မဖြစ်နိုင် လုံးဝကို မဖြစ် နိုင်ပါဘူး။ အခန်းအပြင်ကို ထွက်ငေး ကြည့်မိတယ် အဲဒီအတိုင်းတကယ် မဖြစ်ပါစေနဲ.ပေါ့ လက်ကိုဆိတ်ကြည့် မိတယ် နာကျင်မှုရဲ့နောက်မှာ ကျမဆောက်တည်ရာမဲ့ခဲ့ရတယ်။ အမှန်တရားကို ရင်ဆိုင်ဖို. အားမွေးရင်း ကြုံလာတဲ့ ကံကိုပဲယိုးမယ်ဖွဲ. ရမလားပဲ။
ဆရာဝန်ရဲ့စကားက နားထဲမှာ အထပ်ထပ်ကြားနေမိတယ်။ “ နှလုံးရောဂါ အခံရှိတဲ့ အပြင် စမ်းသပ်ချက်တွေအရ ကိုယ်ဝန်ဆိပ်ရှိမယ့် အနေအထားမို. ဒီကလေး (ကျမရဲ့ သားဦးလေးကို) မယူဖို. ။ ကိုယ ်ဝန်လနုနု မှာမို. ဒီကိုယ်ဝန်ကို ဖျက်ဆီးဖို. အကြံပေးပါတယ်တဲ့။” မွေးဖွားဖို.နီးလာတာနဲ.အမျှ ခံစားရမယ့်ဝေဒနာ တဖြည်းဖြည်း ပြလာမယ့် ရောဂါ အခြေအနေကို သမားတော်ကောင်းပီသစွာ အပိုအလိုမရှိပဲ စိတ်ရှည်လက်ရှည်ပဲ ရှင်းပြနေတယ်။ ကျမ ဘယ်နားနဲ.နားထောင်ရမလဲဟင်။ ကလေးရယ်ကံဆိုးလိုက်တာ လောကကြီးကို မရောက်ခင်ထဲက လက်မခံဖို.ပြောနေကြပြီ။
မိခင်ဘဝကို ရောက်ခါနီး ဘဝ၊ ကလေးချစ်တတ်တဲ့ ကျမအတွက် ကိုယ်ပိုင်ကလေးတစ်ယောက်ရခါနီးဘဝဆို တော့ ပျော်နေတဲ့ အပျော်တွေကြားထဲမှာ နွေခေါင်ခေါင် မိုးကြိုးပစ်လိုက်သလိုပါပဲ။ ကျမရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကို မိခင်တိုင်း ကြို တင်ရိပ်မိသိရှိနေမှာ ပါ။ ခေါင်းမာတဲ့ ကျမ အားလုံးနဲ. ဆန်.ကျင်ပြီး အသက်ကို ရင်းပြီး ဒီကလေးကို ယူဖို.ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတယ်။ ရဲဝံ့စွာပဲ ဒီကိုယ်ဝန် နဲ. ပတ်သတ်သမျှ ဖြစ်ပျက်သမျှကို တာဝန်ယူပါ့မယ်ဆိုတဲ့ လက်မှတ်ကိုထိုး ပြီးဆေးရုံ ပေါ်ကဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။
တဖြည်းဖြည်းနဲ.လရင့်လာတာနဲ.အမျှ ခံစားရတဲ့ဝေဒနာ ဆရာဝန်ရဲ့ ကြိုတင်သတိပေးချက်တွေဟာ ပိုမို မှန်ကန်လာကြောင်းသက်သေပြ နေကြပြီလေ။ဒါပေမယ့် နောက်ဆုတ်ဖို.တော့ ကျမမှာ Back Gear မရှိဘူး။ ဟင့်အင်းကျမ ရအောင်ကိုမွေး မယ်။ အမျိုးသားနဲ. ကျမရဲ့ မိဘမောင်ဘွားတွေကလည်း ကျမကို စိတ်ပူစွာပဲစောင့်ကြည့်နေကြတယ်။ကျမအမေလည်းနောက်ကွယ်မှာမျက်ရည်ကျနေပါလိမ့်မယ်။ မိခင်လောင်းတွေခံစားနေကြ ပုံမှန်ဝေဒနာတွေထက် ကျမခံစားခဲ့ရပါတယ်။
Due Date ပြည့်ခါနီးသောကြာနေ. တညနေမှာတော့ ကျမမီးဖွားမယ့် ဝေဒနာကိုစတင်ခံစား ရပါတော့တယ်။ တအိမ်လုံးပျာယာခတ်နေကြပြီး ကြိုတင်စီစဉ်ထားတဲ့အတိုင်းဆေးရုံကိုပို.လိုက်ကြပါတယ်။ ဆေးရုံအုပ်ကြီးနဲ.တကွ မေထရွန်တွေဝိုင်းနေတဲ့ ကျမ စနေနေ.ညနေ ရောက်တဲ့ထိမမွေးနိုင်သေးပါဘူး။ ရင်နှင့်အမျှခံစားရတာနဲ.အမျှ အားအင်တွေလည်း ဆုတ်ယုတ်လာခဲ့ပါပြီ။ နောက်ဆုံးကျမသေသွားသလိုပဲခံစားရပါတယ်။ မဲမှောင်နေတဲ့နေရာမှာ ကျမတစ်ယောက်ထဲ အကူအညီတောင်းဖို.ကြိုးစားပေမယ့် အသံထွက်မလာခဲ့ပါဘူး။ အဖြူနဲ.အမည်း ဘယ်အရာမှမသဲမကွဲဖြစ်နေတုန်းမှာ ကျမအသံတွေကိုပဲ ကြားနေရပါတယ်။ “ဆရာမလေးတဲ့ ငယ်ငယ်လေးပဲရှိသေးတယ် ကလေးမမွေးနိုင်လို. သေရတော့မယ်တဲ့၊ သနားပါတယ်တော် မိဘတွေတော့ ရင်ကျိုးတော့မှပဲ။” ဆိုတဲ့အသံ “ကဲ ကဲ လူနာရှင်တွေ လူနာမျက်နှာကို အသေအချာ ကြည့်ထားပါ” ဆိုတဲ့ အသံတွေကိုပဲ ကြားနေ ရပါတယ်။ ကျမအဖေရဲ့ ပိုက်ဆံကုန်ချင်သလောက် ကုန်ပလေ့စေ ကျနော့်သမီးအသက်ကို ကယ်ပါ ဆိုပြီး ဆရာဝန်ကြီးဆီမှာ သွားငိုတာ တွေ၊ ကျမအမျိုးသား ကဆေးရုံနံရံကို စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ လက်သီးနဲ.ထိုးတယ်ဆိုတာတွေ၊ ကျမရဲ့လက်ကသွေးတွေဆုတ်သွား ပြီဖြစ်တာမို. ခြေထောက်ကသွေးကြောတွေဖြတ်ပြီး သွေး ၃၂ ပုလင်းသွင်းနေရတယ်ဆိုတာတွေကို ကျမလုံးဝမသိရှိနိုင်ခဲ့ပါဘူး။ ဆေးရုံရောက်လို. ၃ ရက်မြောက်နေ.မှာတော့ သွေးပေါင်ချိန်မပြည့် နိုင်တော့တဲ့ကျမကို ကျမအမျိုးသားရဲ့ခွင့်ပြု လက်မှတ်နဲ. ဆရာဝန်ကြီးတွေခွဲစိတ်ဖို.ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ ၈၀% သေဖို.ဘက်အားများနေခဲ့တာမို. မပြေးသော်ကန်ရာရှိ နောက်ဆုံး ကောက်ရိုးတမျှင်ကို ပဲဆွဲလိုက်ကြပါတော့တယ်။ မကြာမတင်မှာပဲ ဆရာဝန်ရဲ့ ညှပ်အဖျားမှာ ကျမရဲ့ အိပ်မက်လည်းဖြစ် အနာဂါတ်လည်းဖြစ်တဲ့ ရင်သွေးလေး ပါလာပါတော့တယ်။ မေ့မျောနေတဲ့ ကျမမှာ သတိရလိုက်တဲ့တချက်မှာ ညှပ်ရာဒဏ်ချက်တွေပါလာမလားလို.စိုးရိမ်ခဲ့မိပါသေးတယ်။ ၁၈ချက်သော သေရာပါချုပ်ရာတွေရ ရှိခဲ့ယုံသာမက မွေးဖွားပြီး ခြောက်လထိဆေး ရုံမှာပဲ နေခဲ့ရပြီး နောက်ခြောက်လအထိအောက်ပိုင်းသေ (သမားတော်ပြောထားခဲ့တဲ့အတိုင်းကို ဖြစ်သွားခဲ့တာပါ) သွားခဲ့ရတဲ့ ကျမကို အဲဒီဆုံးဖြတ်ချက်အတွက် နောင်တရခဲ့သလားလို.မေးခဲ့ရင် ကျမရဲ့ အဖြေကတော့……………….

အသက်ကိုစွန်.ပြီးရဲဝံ့ခိုင်မာတဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ. မွေးဖွားပေးခဲ့တဲ့အမေ…….
အမေ့အတွက်ပြန်လည် အချိန်မပေးနိုင်ခဲ့သော…….
အမေ့ကိုနားလည်မပေးနိုင်ခဲ့သော…….
သားဆိုးလေးတစ်ယောက်……..
ထို.ထက်ပိုပြီး အဝေးရောက်သားဆိုးတစ်ယောက်မှ…(ကိုငှက်ကြီးအမေသီ်ချင်းခွေထဲကပါ)
မေလ ၁၁ ရက်နေ.မှာ ကျရောက်လာမယ့် Mother's Day အမှတ်တရဂါရဝပြု ကန်တော့လိုက်ပါတယ်။

Photo is copied from www.cartoonstock.com

ေဘာင္ထဲကပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္

၆ နာရီ ဖုန္းထဲက recurrent alarm သံကို စၾကားရ
လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ထားမွ
ဘုရားကို ဦးသံုးၾကိမ္ခ်
၆နာရီ ၄၀ ကားဂိတ္ေရာက္ဖို. လိုေသးတယ္
၇နာရီ္ထိုးျပီ Escalator ေပၚမွာေျပးရမည္
၇နာရီ၄၅ Bus car ရယ္မွီပမလား
၈နာရီ၃၀ ရံုးေရွ.ေလးမွကိုယ္ေရာက္မယ္
၁၂နာရီမေရာက္ခင္ထိနာရီေလးကိုတၾကည့္ၾကည့္
၁နာရီထမင္းစား စကားေတြလည္းအလြန္မ်ား
၆နာရီေရာက္ေတာ့ကြယ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရတာေမာလွတယ္
၆နာရီ၁၀မိနစ္ အိမ္ျပန္ဖို.အတြက္အသင့္ျဖစ္
၇နာရီ၄၀ ညစာစားဖို.ျပင္ရတယ္
၈နာရီေက်ာ္သြား ေ၀ေလေလနဲ.ေတာ္ေတာ္မအား
၁၁နာရီေရာက္ရင္ မ်က္ေတာင္ေလးေတြအေတာ္ေညာင္းထင္
တရက္ေလ ကုန္လို.သြား ရံုးတက္ရက္မ်ား
စေနနဲ.တနင္းဂၤေႏြ လမ္းမထက္မွာကုန္ဆံုးေန
၁လ ေလကုန္လို.သြား
မျပီးေသးတဲ့ ထိုပန္းခ်ီကား
ေဘာင္ထဲမွာပင္ သူလွုပ္ရွား။