ေလထဲမွာ ရနံ႔ေတြ ရေနသလိုလိုပါလား။ ဒီအခ်ိန္ဒီကာလဆိုု သူတို႕ေတြကို သတိရတတ္တယ္။ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ေနမိတတ္တာကိုး။ အစိမ္းေရာင္ အရြက္ဖားဖားေတြၾကားက ျပဴထြက္စ အဖူးေလးေတြ ရွိမရွိၾကည့္ေနတတ္တယ္။ မနက္တိုင္းမွာ ေရႊ၀ါေရာင္ အပြင့္ေတြနဲ႕ အစိမ္းေရာင္ေတြ ေပ်ာက္လုနီးပါး ျဖစ္မျဖစ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကေလ။ အခုေတာ့………….
က်ေနာ္တို႕ အိမ္မွာ ပိေတာက္ပင္ႏွစ္ပင္ရွိခဲ့တယ္။ အင္း..ရွိခဲ့ဖူးတယ္ဆိုပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီပိေတာက္ပင္ ႏွစ္ပင္က က်ေနာ္တုိ႕ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္စိုက္ခဲ့ဖူးတာပါ။ သၾကၤန္ရက္လည္ရင္း ေဇာတိကေက်ာင္းဖက္အေရာက္ ဆရာေတာ္က ပိေတာက္ကိုင္းေတြ ေ၀ေနတာနဲ႕ အိမ္မွာစိုက္ဖို႕ ေတာင္းလာခဲ့ၾကတာ။ ေဇာတိကေက်ာင္းတိုက္က ပိေတာက္မ်ိဳးက သိပ္လွတယ္ေလ။ ေရႊ၀ါေရာင္ အဆုပ္လိုက္ အခဲလိုက္ပြင့္တဲ့ ပိေတာက္ေတြ။ အိမ္ေရွ႕အိမ္မွာ တစ္ကိုင္း အိမ္ေနာက္အိမ္မွာ တစ္ကိုင္းေပါ့။ အေနာက္အိမ္က တစ္ျခားလူေတြကို ငွားထားခဲ့တာ။ ျခံစည္းရိုးနားကပ္ျပီး အေနာက္အိမ္က ကိုမိုးနဲ႕ပူေပါင္း စိုက္ခဲ့ၾကတာေပါ့။
တျဖည္းျဖည္း အပင္ၾကီးလာေတာ့ ပိေတာက္ပင္ေတြရဲ့ ေအာက္မွာ အရိပ္ခုိ ေဆာ့ကစားျမဲ။ မိသားစုစကား၀ိုင္းေတြကလည္း ပိေတာက္ပင္ ေျခရင္းမွာေပါ့။ အပြင့္ေတြ ပထမဆံုး စပြင့္ေတာ့ သိပ္အမ်ားၾကီး မပြင့္ခဲ့ဘူး။ ဘုရားတင္ရင္း အိမ္က အဖြားနဲ႕ အေဒၚေတြ တခုတ္တရ ပန္ၾကတာေပါ့။ အိမ္နားနီးခ်င္းေတြလည္း နည္းနည္း ပါးပါး ေ၀ခဲ့ပါေသးတယ္။ ပိေတာက္ပန္းသိပ္ၾကိဳက္တဲ့ က်ေနာ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ အပြင့္ေၾကြေတြပါေကာက္ျပီး သီပန္တာဗ်။ ေျပာလုိ႕ေျပာတာမဟုတ္ဘူး အိမ္ေရွ႕ ေျမျပင္မွာ ပိေတာက္ေတြ ေၾကြေနရင္ သိပ္လွတာ။ ကဗ်ာဆန္တယ္လို႕ထင္မိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ နင္သိပ္စိတ္ကူးယဥ္တာပဲဆိုျပီး မေကာက္ဖုိ႕တားေနတဲ့ၾကားက ဇြတ္ေကာက္ေတာ့တာပါပဲ။
က်ေနာ့ အဖြားကေတာ့ ပိေတာက္ပြင့္တဲ့ မနက္ခင္းဆို ေရမိုးခ်ိဳး သနပ္ခါးေျခဆံုးေခါင္းဆံုး အက်အနလိမ္း ျပီေတာ့ တစ္ေခါင္းလံုးေ၀ေနေအာင္ ပိေတာက္ေတြပန္ “ပန္းပန္ရင္ နန္းဆန္တယ္ေတာ့ မယ္ေက်ာ့ကုသိုလ္ ေက်ာ့ကုသိုလ္ရွင့္” ဆိုျပီး တျပံဳးျပံဳးေနေတာ့တာ။
ပထမဆံုးခြဲခဲ့ရတဲ့အပင္က အိမ္ေရွ႕က အပင္။ အိမ္ကစီးပြားေရးက်ားကန္ဖုိ႕ အိမ္ေရွ႕ေျမကြက္လပ္ကို ပြဲရံုတစ္ခုအျဖစ္ ဖန္တီးခဲ့ရတယ္။ အိမ္ေရွ႕ေျမကြက္လပ္က က်ေနာ္တို႕ ပိေတာက္ပင္ေလးကိုေတာ့ ေျမလွန္ပစ္ခဲ့ရေတာ့တာေပါ့။ အိမ္ေရွ႕ေျမကြက္လပ္မွာ ေျခခ်တုိင္း ပိေတာက္ပင္ေလးရွိေနေသးတယ္ ထင္ေနတုန္းတဲ့ေလ။
အဖြားဆံုးျပီးေနာက္တစ္ႏွစ္မွာေတာ့ အေမြေတြ ခြဲေ၀ေပးဖုိ႕ အေနာက္ဖက္အိမ္ကုိ ေရာင္းခဲ့ရျပန္တယ္။ အိမ္ပိုင္ရွင္အသစ္က ေျမမခ်န္ပဲ အိမ္အသစ္ေဆာက္ပစ္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ျခံစည္းရိုးနားကပ္ျပီး ျမင္ေနရေသးတဲ့ ေနာက္ဆံုးပိေတာက္ပင္ေလးလဲ မရွိရွာေတာ့ဘူးေပါ့။
တစ္ခုေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္။ ပိေတာက္ပြင့္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ ပိေတာက္ပန္းေတြခူး အကိုင္းေတြခ်ိဳးဖဲ့။ အပင္ေလးခမ်ာ အကိုင္းမဲ့ အရြက္မဲ့ က်န္ရစ္ခဲ့ျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ႏွစ္ေရာက္ျပန္ေတာ့ အကိုင္းခက္အရြက္ေ၀လ်က္ ရဲ၀ံ့စြာ ပြင့္ေနျပန္ေရာ။ ခ်ိဳးဖဲ့သြားလည္း အမုန္းမဖက္ ျပံဳးလ်က္ျပန္ပြင့္ေ၀ႏုိင္တယ္ေနာ္။ ပိေတာက္ပင္ေတြလို ျပံဳးလ်က္ျပန္ပြင့္ႏုိင္ဖို႕ က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ၾကိဳးစားရပါလိမ့္မယ္။ ခက္ခဲဘိခ်င္းေနာ္။
သၾကၤန္ရက္နီးျပီဆုိေတာ့ ဖက္ဆြတ္ရံုက်မယ့္မိုးကို ေစာင့္ျပီး ပိေတာက္ေတြပြင့္ၾကေတာ့မယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ရင္ထဲမွာ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေလတဲ့ ပိေတာက္ပင္ေအာက္မွာထိုင္စဥ္တုန္းက ေရဒီယိုကလာတတ္တဲ့ “ တစ္ျမိဳ႕စီျခားေပမယ့္ ငယ္ကခ်စ္သူ သူ႕ကိုသာေလ က်န္းမာေတာ္မူပါစ ေလလွိုင္းၾကားက ခြန္းဆင့္ပါရဲ့ ေဆြ ခ်စ္သူေမာင္ေရ…..” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးကို ၾကားေယာင္ရင္း လြမ္းစိတ္ေတြေ၀ ေနမိေတာ့တယ္..
02 April 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.jpg)
11 comments:
“ တစ္ျမိဳ႕စီျခားေပမယ့္ ငယ္ကခ်စ္သူ သူ႕ကိုသာေလ က်န္းမာေတာ္မူပါစ ေလလွိုင္းၾကားက ခြန္းဆင့္ပါရဲ့ ေဆြ ခ်စ္သူေမာင္ေရ…..”
အဲ့လို ေခၚေနေတာ့ “ဗ်ားးး ဗ် ႏွမေရ့ ေမာင္ၾကီး ရွိပါသေကာဗ် ” အဲ့လို အညာသံနဲ႔ ထူးလိုက္ေပါ့ း)
ပိေတာက္ပန္းပြင့္ရင္ ရြာက ဂ်မ္းပံုကုိသတိရတယ္ သစ္ပင္တက္ေတာ္လို႔ :P
ကိုရြာသား.. အလြမ္းဓာတ္ခံကေတာ့ တကယ္ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။
ပိေတာက္နံ႔ေတြပါ ရလိုက္သလိုပါပဲ ကိုရြာသားေလးေရ... ခါးသီးစရာေတြ ၾကံဳၿပီးတိုင္း ပိေတာက္ပင္ေတြလို အျပံဳးမပ်က္ ျပန္ပြင့္ႏိုင္ဖို႔ကေတာ့ လူေတြအေနနဲ႔ ပိေတာက္ထက္ ပိုခက္မယ္ ထင္ပါရဲ႕...
ပိေတာက္က အဲ့လိုပဲ။ လွလို ့ေမႊးလို ့ႀကာႀကာမစံရဘူး။ အကုန္၀ိုင္းခ်ိဳင္ႀကတာ ပြင့္ၿပီးတာနဲ ့အကိုင္းေငါေငါ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ၿဖစ္ကုန္ေရာ။
ကိုယ္တို ့စိုက္ထားခဲ့တဲ့ ေမာ္လၿမိဳင္ကၽြဲေကာ္ေတြ ကိုသတိရပါတယ္။ သီးလိုက္တာလည္းအရမ္း ခ်ိဳလိုက္တာလည္း တအားပဲ။ ေနာက္လူေတြ ေရာက္လာေတာ့ အရင္းကေန ခ်ိဳင္ၿပီး ခုတ္ပစ္လိုက္ႀကတယ္။
စိတ္မေကာင္းလို ့အဲ့အရပ္ေတာင္မသြားၿဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
ငါ့တူက အရမ္းလြမ္းေနတာပဲ။ ေရာဂါရင့္ေနၿပီေနာ္။
က်ေနာ္ေတာ့ ပိေတာက္မျမင္ရတာ အေတာ့္ကိုၾကာခဲ့ၿပီ။ ေခါင္းေပၚမွာထက္စာရင္ ေျမမွာက်ဲျပန္႔ေနတဲ့ ပိေတာက္ ေတြကို ပိုႀကိဳက္တယ္ဗ်...၊
ဒါနဲ႔စကားမစပ္...ဓါတ္ပံုေတြၾကည့္သြားတယ္၊ ႏွင္းဆီပံု ကိုသေဘာက်တယ္၊ subject ကိုအလယ္မွာ မယူဘဲ ပံုရဲ႕ဘယ္ဖက္နဲနဲက်က်မွာ ယူထားတာေကာင္းတယ္၊ ႏွင္းဆီရဲ႕ပြင့္အားကို ပိုေပၚေစတယ္...၊ ေၾကးစည္ေတြ ပံုလည္းႀကိဳက္တယ္၊ ေရပန္းပံုေလးက ဒိထက္နဲနဲပိုၿပီး sharp ျဖစ္ရင္ပိုမ်ား ေကာင္းမလားလို႔....။
"ခ်ိဳးဖဲ့သြားလည္း အမုန္းမဖက္ ျပံဳးလ်က္ျပန္ပြင့္ေ၀ႏုိင္တယ္ေနာ္။ ပိေတာက္ပင္ေတြလို ျပံဳးလ်က္ျပန္ပြင့္ႏုိင္ဖို႕ က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ၾကိဳးစားရပါလိမ့္မယ္။ ခက္ခဲဘိခ်င္းေနာ္။"
Nice words,this make me to think.If we can practise like this, our life will be peaceful and full of love.
တစ္ဦးတည္းေသာသားဆုိ..
လြမ္းမေနနဲ႕ အသစ္ၿပန္စုိက္..မွီေသးတယ္။
မမခင္ဦးေမ ေျပာသလိုပါပဲ။ း)
သတိရတဲ့သီခ်င္းက..ဘာမွ လဲ မဆိုင္ပါလား။
~~~ ပိေတာက္ပြင့္ရက္၀ယ္..ေမာင္လာေနၾကကြယ္..ဥၾသပ်ိဳ ေတးဆိုဖြဲ႕ကာ..ေရာက္လာျမဲ..ရာသီကာလရယ္..မိုး ေႏြ ေဆာင္းေျပာင္း တယ္..^^^~~
သီခ်င္း အမွန္ ဆိုေပးသြားတယ္။ း)
ပိေတာက္ပန္းေတြေၾကြေနတာ သိပ္လွတာ.... အရင္တုန္းက ေဘးအိမ္မွာ ပိေတာက္ပင္ရွိတယ္။ ဒီအခ်ိန္ဆုိပြင့္ေနျပီ။ မနက္လင္းလုိ႕ ပိေတာက္နံ႕ရရင္ မ်က္ႏွာေတာင္မသစ္ႏိုင္ဘူး ထြက္ၾကည္႕ရတာအေမာ... :D
ဒီႏွစ္ေတာ့မပြင့္ႏုိင္ေတာ့ဘူး ခုတ္ပစ္လုိက္ၾကတယ္။ ႏွေျမာလုိက္တာ...
ပိေတာက္ေတြလိုျပံဳးလ်က္ျပန္ပြင့္ႏုိင္ဖို႕ေတာ့....... အင္း.. ေတာ္ေတာ္ၾကိဳးစားရမွာ
ပိေတာက္ပန္းေလးေတြကုိ ခ်စ္တယ္
သူ ့ရနံ ့ေလးေတြက လူကုိ သိပ္ယစ္မူးေစတာပဲ
ပိေတာက္ပန္းမ်ားပြင့္ရင္ မရ ရေအာင္ ယူတာပဲ
ပန္း ပန္ရင္ နန္းဆန္တယ္ဆုိတဲ့ သီခ်င္းေလးကုိ သေဘာက်မိတယ္ (တို ့ကေတာ့ ေခတ္ရဲ ့သမီးပ်ိဳ)
တုိ ့အိမ္မွာလည္း အိမ္ေရွ ့မွာ ပိေတာက္ပင္ရွိတယ္
အဲ့ပိေတာက္ပင္ကုိေတာ့ စိတ္နာတယ္
တသက္လုံးက တပြင့္ကေလးမွေတာင္မပြင့္ပဲ
တုိ ့ဒီထြက္လာမွ ပြင့္သတဲ့ (ကဲ ဘယ္ေလာက္စိတ္နာဖုိ ့ ေကာင္းလဲ) အိမ္ကလူေတြ ၀ိုင္းေျပာတာခံရတယ္
ခုရုံးေရွ ့မွာလည္း ပိေတာက္ပင္ႀကီးရွိတယ္ ပြင့္တုိင္းခူးတာပဲ
ေနာက္ဆုံးအပုိဒ္ေရွ ့ ေရွ ့ကစာပုိဒ္ေလးကုိ သေဘာက်တယ္
သင္ခန္းစာယူၾကည့္တယ္ ပိေတာက္ပင္လုိ က်င့္ႀကံဖုိ ့ေတာ့ နည္းနည္းခက္တယ္
Post a Comment