ဆူခိုထိုင္မွာ တညတာ

မဲေဆာက္ကေန ဘန္ေကာက္ကိုေျပာင္းလာတဲ့ က်ေနာ့ဘၾကီးက ဘန္ေကာက္ကို လာလည္ဖို႕ေခၚတဲ့အခါ ခရီး သိပ္မသြားတတ္တဲ့ က်ေနာ္က လြယ္လြယ္ပဲ ေခါင္းျငိမ့္မိျပန္တယ္။ ေလးငါးရက္ေလာက္ဆို ေလာက္ပါတယ္ဆိုျပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္တယ္။ လူလည္ဘၾကီးကို က်ေနာ္သြားခ်င္တဲ့ ေနရာေတြစာရင္းေပးရတာေပါ့။ က်ေနာ္သြားခ်င္တာ ခ်င္းမိုုင္၊ခ်င္းရိုုင္နဲ႕ ေရႊၾတိဂံနယ္စပ္ပါလို႕....

ဘၾကီးက ခ်င္းမိုင္မွာ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းရွိတယ္္တဲ့။ ခ်င္းမိုင္ကို ရထားနဲ႕သြားခ်င္ပါတယ္ဆိုေတာ့ ရထားလက္မွတ္အေရာင္းပိတ္ထားတာမုိ႕ နီးေတာ့မွဝယ္မယ္ဆိုတယ္။ တကယ္တမ္း တလေလာက္အလိုမွာ ရထားလက္မွတ္မရွိေတာ့။ ဆိုုေတာ့ ကားနဲ႕သြားၾကမယ္ ကားလက္မွတ္ဝယ္ဖို႕ ၾကည့္ၾကေတာ့ ဆူခိုထိုင္ဆိုုတဲ့ နာမည္က ဘြားခနဲေပၚလာတယ္။ သပိတ္ေမွာက္ေနတဲ့ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ကိုု ထရန္စစ္လိုပဲလုုပ္မယ္ ေလယာဥ္ေပၚကဆင္း ဆူခိုထိုင္သြားတဲ့ကားထပ္စီးမယ္။ မနက္ေစာေစာ ဆူခိုထိုင္ကိုု ေရာက္ျပီေပါ့။

ဆူခိုထိုင္မွာ တညအိပ္မယ္ အစီအစဥ္ေျပာင္းျပီ၊  ခရီးက ရက္သိပ္မေလာက္ခ်င္ေတာ့။ ဒါနဲ႕ ေလေၾကာင္းလိုင္းကိုဆက္သြယ္တယ္ ရက္ေရႊ႕လို႕ရမလားေပါ့။ Thai Airways ပါ။ အျပန္ကိုေရႊ႕ခ်င္တာမုုိ႕ ဘန္ေကာက္ကို ဆက္သြယ္ပါဆိုျပီး စကၤာပူရံုုးကေျပာပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ကို အီးေမးလ္အသြားအျပန္ေလးရက္ၾကာမွ ဘန္ေကာက္က ရက္ေျပာင္းေပးလို႕ မရဘူး စကၤာပူရံုးကိုျပန္ဆက္သြယ္ပါလုပ္ျပန္တယ္။ စကၤာပူရံုးက က်ေနာ္ေျပာင္းခ်င္တဲ့ရက္ လက္မွတ္မရွိေတာ့ပါဘူးေရာင္းလို႕ ကုုန္ျပီဆုုိတယ္။ အြန္လိုင္းမွာ စစ္ၾကည့္ေတာ့ ေလယာဥ္လက္မွတ္က ရေနေသးတယ္။ 

ပရိုမိုုးရွင္းနဲ႕ဝယ္တာမို႕ဆို ေျပာင္းလို႕က်သင့္တဲ့ေငြေပးပါ့မယ္ ေရႊ႕ေပးပါဆိုတာ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနမွ အဲ့ဒီရက္ ေရႊ႕လို႕မရဘူးအေၾကာင္းျပန္တယ္။ ဒါနဲ႕ ေနာက္တရက္ဆုတ္ေပးျပန္ေတာ့လည္း မရဘူး၊ေနာက္တရက္ ထပ္ဆုတ္ေတာ့လည္း မရဘူး၊ စိတ္က သိပ္မရွည္ေတာ့တာနဲ႕ ဘယ္ရက္ရသလဲ အၾကံေပးပါေမးေတာ့လည္း သူတို႕က အဲ့လိုေျပာလုိ႕ မရဘူး က်ေနာ္တို႕ပဲ ေရႊ႕ခ်င္တဲ့ရက္ကို ေျပာရမယ္လည္းဆိုေရာ စိတ္ကုုိ ကုုန္ပါေလေရာ။

စကၤာပူရံုးကို ဖံုုးဆက္တဲ့အခါ ခရီးသြားမွာ ဘာလိုု႕ ရက္ကို ေသခ်ာေအာင္ မလုပ္သလဲ ဆိုျပီး ေလသံမာမာနဲ႕  ဆူပါတယ္။ စိတ္ကအေတာ္ေလး တိုသြားတာနဲ႕ ေအာ္ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္ ေလာကမွာ မထင္မွတ္တာေတြ အျမဲျဖစ္တယ္ အားလံုးကို အေသမွတ္မေနနဲ႕ ငါလည္း စီစဥ္တာပဲ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္လာတာေတာ့ ငါလည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး။ မေျပာင္းေပးနဲ႕ေတာ့လို႕ ေျပာျပီး နင္တို႕ေလေၾကာင္းလိုင္းနဲ႕ ေသခန္းျပတ္ျပီလို႕ ေျပာျပီးတခါတည္း ျဖတ္ခ်လိုုက္တယ္။ Bye Bye Thai Airways...

ဘန္ေကာက္ကို ခုုႏွစ္နာရီခြဲမွာေရာက္ပါတယ္။ ဘၾကီးက ေလဆိပ္မွာလာၾကိဳတယ္။ ေလဆိပ္ကေန အျမန္ရထားနဲ႕ ျမိဳ႕ထဲကိုသြားၾကတယ္။ ရထားေပၚကေန သပိတ္ေမွာက္ လူအုုပ္ကိုျမင္ေနရတယ္။ သီခ်င္းေတြဖြင့္ျပီး ကတဲ့သူက၊ ထမင္းစားတဲ့သူစားလိုု႕ စည္ကားေနတာ။ ျမိဳ႕ထဲဘူတာကေန ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီနဲ႕ ဆူခိုထိုင္ ကားဂိတ္ကုုိသြားၾကတယ္။ ဘၾကီးဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီက အရင္ေရာက္ျပီး ဘၾကီးတေယာက္ သူ႕ပိုက္ဆံအိတ္ေပ်ာက္ေနတယ္တဲ့။ ပိုက္ဆံအိတ္ကို က်ေနာ့လက္ထဲက အိတ္ထဲမွာ ေလဆိပ္မွာတုုန္းက ထည့္ထားခဲ့တာတဲ့ေလ။ အေတာ္စိတ္ခ်ရတဲ့ ဘၾကီးေလ...

ဆူခိုထိုင္ကို မနက္ေလးနာရီ အေစာၾကီးေရာက္ပါတယ္။ ကားေပၚကေန ဆင္းလိုက္တာနဲ႕ လူက တုုန္ခနဲေနေအာင္ ေအးစိမ့္သြားတယ္။ ညမနက္အေစာ အပူခ်ိန္ ၁၄/၅ဒီဂရီေလာက္ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ေန႕ခင္းေတာ့ ၁၈ဟာ ေနသာထိုင္သာ အေတာ္ရွိတယ္။ တုပ္တုပ္နဲ႕ ဟိုတယ္ကိုခ်ီတက္ၾကတယ္။ တိုက္တဲ့ေလနဲ႕ အရိုုးေတြစိမ့္ေအာင္ ေအးတာကို မနည္း သည္းခံရတယ္။

ဟိုတယ္က မနက္အေစာၾကီး Check in ေပးဝင္ပါတယ္။ ဟိုတယ္ အခန္းထဲေရာက္မွ ေႏြးသြားေတာ့တာ။ တုပ္တုုပ္သမားကို ေနထြက္ခ်ိန္ၾကည့္ဖုုိ႕ လာေခၚပါ ခ်ိန္းလိုက္ျပီး အခန္းထဲမွာ တေရးနွပ္ၾကတယ္။ 

ဆူခုုိထိုင္ဆိုတာ အရုုဏ္ဦးရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳလို႕ အနက္ျပန္ရမယ္။ ၁၂ရာစုကေန ၁၅ရာစုု အထိ ဆူခိုထိုင္မင္းသက္တည္တယ္။ ယိုးဒယားႏိုုင္ငံေတာ္ရဲ့ အစဟာ ဆူခုုိထိုင္ကေန စတယ္လို႕ တခ်ိဳ႕လည္း ယံုၾကည္ထားၾကေလရဲ့။ သူ႕အေရွ႕မွာ တျခားႏိုင္ငံေတြရွိခဲ့ဖူးေပမယ့္ သူ႕ေလာက္မၾကီးက်ယ္ခဲ့ဘူးတဲ့။ ဆူခိုထိုင္ဟာ ယိုးဒယားနဲ႕  ခမာေရာစပ္ေနတယ္။ ခမာဗိသုကာကိုလည္း ျမင္ေနရတယ္။ အရင္ကေတာ့ အေတာ္ကိုု ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားမယ့္ပံုရွိေပမယ့္ အခုုလက္ရွိေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္လုျမိဳ႕ရိုုးနဲ႕အတူ ျပိဳပ်က္ေနတဲ့ ဘုရားေစတီအစုစုုဟာ ျမိဳ႕ငယ္ေလးရဲ့ တေနရာမွာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနရျပီေလ.

ေနထြက္ရွဳခင္းရိုက္ဖို႕ ေတာင္ေပၚက ဘုုရားတဆူကို လိုက္ပို႔ပါတယ္။ ကိုုယ့္ထက္ဦးတဲ့ စံုုတြဲတတြဲက ေရာက္ႏွင့္ျပီ။ သူတို႕ ထိုင္ေနတာေလး ခ်စ္ဖုုိ႕ေကာင္းလို႕ ရိုက္ခြင့္ေတာင္းျပီး  ေနာက္ကေန ရိုုက္ယူထားလိုက္တယ္။ ဘၾကီးကေတာ့ သူမ်ားစံုတြဲပံုုေတြ႕ေတာ့ အားက်ေနမွာေပါ့ေလ။

အၾကိဳက္ဆံုုးကေတာ့ ဝပ္ဆီခြ်မ္လို႕ေခၚတဲ့ ဘုရားကို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ဓါတ္ပံုရိုုက္ရတာကိုုပါပဲ။ 

တုပ္တုပ္သမားနဲ႕ ျမိဳ႕တပတ္ ပတ္ျပီးတဲ့အခါ၊ အဓိက ဆူခိုုထိုင္ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမွဳနယ္ကိုု ပတ္ခဲ့တာပါ၊ ဟိုတယ္ျပန္နားၾကတယ္။ သေဘာေကာင္းတဲ့ က်ေနာ္တိုု႕ တုုပ္တုုပ္သမား။ ညေန ေနဝင္ရွဳခင္းရိုက္ဖို႕ ျပန္ထြက္မယ္ဆိုေတာ့ အနားမွာ ဆိုုင္ကယ္ငွားမလားဆိုျပီး ရွာၾကည့္တယ္။ ဆိုင္ကယ္ကို ေန႕တဝက္စာငွားျပီး ေအးတဲ့ေလထုုထဲမွာ အရွိန္ျမင့္စီးရတာ ေပ်ာ္စရာတမ်ိဳးေကာင္းတယ္။ ေဝးေဝးလံလံသြားၾကည့္ခ်င္ေပမယ့္ ေနရာေသခ်ာ မသိဘူးေလ။ တုပ္တုပ္နဲ႕တုန္းက ဝင္ေၾကးေကာက္ေပမယ့္ ဆိုင္ကယ္နဲ႕လာတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႕ကို ေဒသခံလို႕ထင္သြားပံုရတယ္ ဝင္ေၾကးလာမေကာက္ေတာ့ဘူး။ 

ဆူခိုထိုင္ကို စတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ဘုုရင္ရဲ့ အမွတ္တရ ရုုပ္ထုုနဲ႕ လာကန္ေတာ့ထားတဲ့ ဖက္စိမ္းကြမ္းေတာင္ေတြ....

ညေနခင္း ေနဝင္ခ်ိန္ တအားၾကီး မလွခဲ့ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕လူေတြ ရုုိက္ထားတာေတာ့ အရမ္းလွတဲ့ ညေနခင္းေတြ။ က်ေနာ္မရိုက္တတ္တာလည္း ပါမွာေပါ့ေလ....

ေနာက္ေန႕မနက္ ဆူခိုိထိုုင္ဟိုုတယ္ေလးရဲ့ မနက္စာဟာ ေနျခည္ေႏြးေႏြးေအာက္မွာ တကယ့္ကိုု ေက်နပ္အားရစရာ။ ေန႕လည္ ခ်င္းမိုင္ကိုတက္ဖို႕ ကားလက္မွတ္ျဖတ္ျပီးျပီ။ ကားက ေန႕လည္မွ ထြက္မွာဆိုေတာ့ အိတ္ေတြထားျပီး အနားကိုေလွ်ာက္လည္ၾကတယ္။ 

ေစ်းထဲကိုု ျဖတ္တဲ့အခါ စားစရာေတြ တခုျပီးတခု ဝယ္မိေတာ့တာေပါ့။

ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထဲက ေရကန္ထဲမွာ ငါးအစာေကြ်းတဲ့အခါ ေက်ာင္းေတာ္ရာကိုေတာင္ ျပန္သတိရမိတယ္။

က်ေနာ္တို႕ ခ်င္းမိုင္ကို ဆက္ၾကမယ္ေလေနာ့.....