ေဟြးကေန ေနာက္တျမိဳ႕ ေဟြအမ္းကို သြားတယ္။ ဒါနံကို ျပန္ျဖတ္ရတာမုိ႕ သြားတဲ့လမ္းမွာ ခ်မ္းလူမ်ိဳးေတြရဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳ ျပတိုက္ကို ဝင္ပါတယ္။ ခ်မ္းလူမ်ိဳးေတြကို က်ေနာ့စိတ္ထဲေတာ့ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးေတြလို႕ပဲ မွတ္တယ္။ ေရအိုး၊ အဝတ္အစား၊ အသံုးအေဆာင္ေတြက အစ တူတယ္။ ေနာက္ထပ္တူတာ ရွိေသးတာကို မြိဳင္ဆမ္းဆိုတဲ့ အရပ္မွာ ပိုသိလာရတယ္။
ျပတိုက္အေဆာက္အဦးကို ျပင္သစ္ပံုစံ ေဆာက္လုပ္ထားျပီး ၁၉၀၂ခုႏွစ္ကေန ေနာက္ထပ္ႏွစ္ၾကိမ္တိုင္တိုင္ တိုးခ်ဲ႕ ျပဳျပင္ထားတာမို႕ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းနဲ႕ လွပတဲ့အေဆာက္အဦးပါ။ စုေဆာင္းထားတဲ့ ခ်မ္းလူမ်ိဳးေတြရဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳ အစုစုဟာ ခမ္းနားၾကီးက်ယ္ျပီး အဆင့္ျမင့္မားတဲ့ လူမ်ိဳးစုတခုျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသက္ေသျပလို႕ေနတယ္။
ဘာသာယဥ္ေက်းမွဳေတြနဲ႕အတူ အႏုသုခုမပညာပါ တိုးတက္ထြန္းကားတဲ့ လူမ်ိဳးစုၾကီး တစုလို႕ ဆိုတာ မျငင္းႏိုင္တဲ့ သက္ေသေတြပါပဲ။
ျပတိုက္ကေနထြက္လာတဲ့အခါ မာဘယ္လ္ေက်ာက္ေတြကို ထုလုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းကို ပို႕ပါတယ္။ ေက်ာက္သားျဖဴျဖဴ အရုပ္ေတြရယ္၊ တျခားတျခားေသာ ေရာင္စံု အရုပ္ေတြနဲ႕ ေက်ာက္ထုတဲ့ လုပ္ငန္းကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာပါပဲ။
ေဟြအမ္းကို ေရာက္တဲ့အခါ
မုိးက တဖြဲဖြဲရြာေနျပီ။ ဟိုတယ္က သံုးနာရီမွ ဝင္ရမွာျဖစ္ျပီး ေန႕လည္စာကို ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႕
ကိုယ္စားဖို႕ပါ။ ေစ့စပ္ေသခ်ာတဲ့ ဂိုက္က က်ေနာ့ေက်ာပိုးအိတ္ကို ကာဖို႕ မိုးကာပလတ္စတစ္ထုတ္ေပးပါတယ္။
ျပီးေတာ့ သူနဲ႕ အတူ ထမင္းလိုက္စားမလားလို႕ ဖိတ္ေတာ့ အားရဝမ္းသာ လိုက္တာေပါ့။ သူထင္ထားတာ
ကိန္းၾကီးခမ္းၾကီး ထမင္းဆိုင္မွာမွ စားတတ္မယ္လုိ႕ ထင္တာကိုး။ ေဒသခံေတြနဲ႕အတူတူ နာမည္ၾကီး
ၾကက္ဆီထမင္းဆိုင္မွာ လိုက္စားေတာ့ သူလည္း အေတာ္ေလး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖစ္သြားတယ္။
စားေသာက္ျပီးတဲ့အခါ ပိုးခ်ည္မွ်င္ ထုတ္လုပ္ငန္းနဲ႕ ရိုးရာယဥ္ေက်းမွဳ ေဖ်ာ္ေျဖတဲ့ေနရာကို လိုက္ပို႕တယ္။ ပိုးေကာင္ေလးေတြကေန စလို႕ ပိုးခ်ည္မွွ်င္ဆြဲထုတ္တာအျပင္ ရက္လုပ္တာအဆံုး အဆင့္ဆင့္ကို စနစ္တက်ရွင္းျပေပးတယ္။ ေမ့အတြက္ ပိုးပုဝါအစိမ္းေလးတထည္ဆြဲခဲ့လိုက္တယ္။ ဆိပ္ကမ္းျမိဳ႕ျဖစ္တာမုိ႕ တံငါသည္နဲ႕ ကညာပ်ိဳအကလိုမ်ိဳးကို ဟာသဆန္ဆန္တင္ဆက္တာ ေတြ႕ရတယ္။ အိမ္လို အေဆာက္အဦးထဲမွာပဲ တူရိယာေတြနဲ႕ ခင္းက်င္းျပသထားတာပါ။
ဟိုတယ္ကို လိုက္ပို႕ျပီးတဲ့အခါ ကားသမားေရာ ဂိုက္ေရာ ဒါနံကို ျပန္အိပ္ၾကတယ္။ ညပိုင္းအစီအစဥ္ကေတာ့ က်ေနာ့ဖာသာ က်ဳပ္က်က္လိဖို႕ပါ။ ဟိုတယ္အခန္းက အရမ္းကို က်ယ္လြန္းတယ္။ တကယ့္ကို က်ယ္လြန္းတယ္။
ဟိုတယ္က ေျမပံုစာရြက္ကို ကိုင္ျပီး ေလွ်ာက္သြားတယ္။ မီးေတြထြန္းထားတာ သီတင္းကြ်တ္လိုလို၊ တန္ေဆာင္တုိင္လိုလို။ မီးပံုေတြ ကိုယ္တိုင္လုပ္ျပီး ေရာင္းတဲ့ျမိဳ႕မုိ႕ ညပိုင္း အိမ္တိုင္းဆိုင္တိုင္းဟာ မီးပံုးကိုယ္စီနဲ႕ ညခင္းဟာ လွပလို႕ေနတယ္။
ဒါတင္ပဲလားဆိုေတာ့ ျမစ္ထဲကိုပါ မီးေမွ်ာပြဲလုပ္ၾကေသးတာ။ မီးေမွ်ာဖို႕ စကၠဴခြက္ေလးေတြနဲ႕ ေရာင္းေနတဲ့ ကေလးေလးဆီမီးခြက္ေတြ အားေပးရင္း သူ႕ကိုပါ ဓါတ္ပံုရိုက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ညေနစာ မစားခ်င္တာမုိ႕ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ မုန္႕တခု၊ ေကာ္ဖီတခြက္နဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းလိုက္တာ။ ေအးလာျပီဆုိေတာ့မွ ဟိုတယ္ျပန္ဖို႕ကို သတိရတယ္။ လမ္းေတြ မွတ္မိသလိုလိုနဲ႕ မမွတ္မိျပန္ဘူး။ လက္ထဲကေျမပံုကို ကိုင္ျပီး ေလွ်ာက္ေနရင္း စိတ္ထဲမွာ ေဝးသည္ထက္ ေဝးလာတယ္လုိ႕ ထင္တယ္။
စိတ္တိုတိုနဲ႕ ဟိုတယ္ကို ကိုယ့္ဖာသာ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ေလွ်ာက္မယ္ဆိုျပီး သူတုိ႕ေနရာကေန ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္....
.jpg)
No comments:
Post a Comment