နတ္ၾသဇာ ထညက္ခဲရယ္နဲ႕ …..

ဒီအမယ္ၾကီးႏွယ္……..

ေမာင္ရင္ေလးတုိ႕ရယ္ က်ဳပ္ရန္ကုန္သြားမွာမို႕ပါေတာ္ သည္းညည္းခံၾကပါေတာ္

ေတာင္းၾကီးေတာင္းငယ္ အသြယ္သြယ္ဆင့္လို႕ အမယ္ၾကီးႏွယ္ အသက္ကိုမွ အားမနာ…..ေနာက္က အသံေတြကုိ ဂရုစိုက္မေနႏိုင္ေပါင္။ က်ဳပ္သားေတြ ေျမးေတြ ရွိတဲ့ဆီကို က်ဳပ္သြားေနတာကလား။ အငယ္ေကာင္ ဟိုေဆာက္လုပ္ေရးမွာ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ေနတဲ့သူ ေမြးတာက ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ မွ ႏွစ္ေယာက္ေတာင္။ ဒါေတာင္ အၾကီးေကာင္ ကုန္သည္လုပ္ေနတဲ့သူက ေမြးတဲ့ သံုးေယာက္ မပါေသးဘူး။ ေမြးတုန္းကပဲ ျမင္ဖူးလိုက္တယ္ ရန္ကုန္နဲ႕ က်ဳပ္တုိ႕ေတာက အလွမ္းကြာသကိုးေတာ့။ လွည္းတတန္ ေလွတတန္ ကားတတန္ ရထားတတန္ေက်ာ့ခါမွ ရန္ကုန္ဆိုတာ ျမင္ဖူးရသာ။ ေခါက္ေခါက္ခါခါ ကိုးက်င္းကိုးေက်ာင္း ေခ်ာင္းေပါက္ေအာင္ သြားရအာင္လည္း မျဖစ္ေသးဘူးဆုိေတာ့ ကြာျမဲကြာေနေတာ့သာရယ္။

ဒီေလာက္ေဝးလံတဲ့ အရပ္မွာ ေနရွာတဲ့ ကုိယ့္ေသြးကိုယ့္သား ကိုယ္ေျမးေတြကို ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က ရြာစာေလး ရာသီစာေလး ေကြ်းခ်င္တာ။ သူတုိ႕ကလည္း ကဒီးကဒီးမလာႏိုင္ က်ဳပ္တုိ႕ကလည္း စြတ္ကယ္စြတ္ကယ္ မသြားႏိုင္ဆိုေတာ့ တေခါက္ဆို ဆိုသေလာက္ ေပါက္ေပါက္ျမည္ေအာင္ သယ္သြားခ်င္ေတာ့သာ။ ဒါေပသိ ကိုယ္ကသယ္ႏုိင္ေတာင္ လမ္းက သယ္ခ်င္ၾကတာ မွုတ္ဖူး။ ကားသမားေတြဆုိတာ ခံေတာင္းေလး စေကာပက္ပက္ကို တြင္းတစ္ခုေလာက္ေအာက္ေမ့သာ။ အမယ္ၾကီး ေလးရာေတာ့ေပးဗ်ာ၊ ငါးရာေတာ့ ေပးဗ်ာနဲ႕ လုပ္သာ။

ေတာင္သူေတြပါေမာင္ရယ္ ေစ်းေရာင္းသြားသာ မဟုတ္ဘူးလုိ႕ သားေတြဆီ သြားသာရယ္ပါ။ ေျမးေတြလည္း လြမ္းလို႕ပါေတာ္ လို႕ ျငီးျငီးျငဴျငဴေလးေျပာမွ ႏွာေလာက္ေလွ်ာ့တာ။ က်ဳပ္အေၾကာင္းသိတဲ့သူမ်ားပါလို႕ကေတာ့ ဒီအမယ္ၾကီးက ေတာသူေဌးတဲ့။ ရန္ကုန္မယ္ သားႏွစ္ေယာက္ေတာင္ရွိတယ္။ သားေတြေပးတဲ့ ပစၥည္းေတြ အိမ္မွာမနည္းမေနာ။ ေပါ့ေသးေသးမမွတ္နဲ႕ဆို ေဘာ္လီထဲ လက္ႏွိုက္ျပီး ေတာင္းသေလာက္ေပးလိုက္သယ္။ မဟုတ္ရင္ က်ဳပ္သားေတြ ဂုဏ္ငယ္မွာ ပေလ ေနာ့။

ခံေတာင္းေတြ ဘာေတြမ်ားပါလုိ႕လဲ ေမးလို႕ကေတာ့ အားရပါးရ ဖြင့္အျပပဲေတာ္။ ထန္းသီးကလည္း ေၾကြခ်င္ပါတယ္ဆို ဒီက်ီးကိုက ကံေခတယ္ေလလို႕ မျမင္ပါနဲ႕။ ေဟာ…ေဟာဒါက က်ဳပ္အခင္းက က်တဲ့ ႏွမ္းကို အိမ္မွာ ငညိဳနဲ႕ၾကိတ္ထားတဲ့ ဆံုဆီ၊ ေမႊးခ်က္ကယ္ မွန္း တတို႕ေလာက္ ျမည္းၾကည့္စမ္းပ။ ျမိဳ႕က ဆီေတြလို ဘာဆီညာဆီေရာထားတာမိ်ဳး မဟုတ္ဘူး စစ္သမွ စစ္ စစ္လုိ႕ေတာင္ျမည္သေတာ့။

ဒါေလးက ေျမပဲစိမ္းေတြေတာ္။ ေၾကာ္ခ်င္လည္းေၾကာ္ ေလွာ္ခ်င္လည္းေလွာ္ သေဘာရွိကေရာဟိ။ ေဟာ့ဟိုနားက အကိုင္းထဲက ခရမ္းခ်ဥ္သီး။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ငပိခ်က္ မ်ား ခ်က္လိုက္လို႕ကေတာ့ ေတာ္ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးနားက ခရမ္းသီးေတြပ။ အလံုးၾကီးေတြမ်ား လွခ်က္ေလ။ မတင္ေလးတို႕ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တာ။ ရန္ကုန္က ေမာင္ၾကီးေတြ မီးဖုတ္သုတ္စားဖို႕တဲ့ေလ။ နံနံပင္ေလးေတာင္ ပါလုိက္ေသး။

ခံေတာင္းေလးမွာ ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ေလးနဲ႕ သပ္သပ္စီခ်ိတ္ထားတာ ရြာေတာင္ပိုင္းက မိသန္းတို႕ နတ္ၾသဇာေတာ့။ က်ဳပ္သားေတြ ငယ္တုန္းက ဒီနတ္ၾသဇာမွ မစားရရင္ တက္မတတ္ ခ်က္မတတ္။ အခုေတာ့ ေျမးေတြ အလွည့္ေပါ့။ ေနာက္တစ္ထုတ္က ရြာထိပ္က ငစိန္တို႕ ထန္းေတာက ထညက္ခဲ။ ခ်ိဳအီေမႊးေနတဲ့ အျပင္ ခပ္ရွရွေလးေနသေတာ့။ သိပ္အမ်ားၾကီး မပါလုိ႕ ဒါေတာ့ ျမည္းမေနပါနဲ႕။ က်ဳပ္ေျမးတင္ ငါးေယာက္မို႕ အေယာက္စိေအာင္ ေပးဖို႕အႏိုင္ႏိုင္ရယ္။ အမယ္ၾကီးစကား မယြင္းမွားတဲ့ ယံုသာယုံလိုက္ ယံုသာယံုလုိက္ပါဆို။

လက္တစ္ဖက္က ျခင္းထဲလည္း အတင္းျဖဲမၾကည့္ပါနဲ႕ေလ။ က်ဳပ္ေခြ်းမ အေခ်ာအလွေတြအတြက္ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးေမႊး။ သစ္ပုေလြသားေတြ မဟုတ္ဖူး။ အံမယ္ အညာသူစစ္စစ္ ရွင္မေတာင္ မစစ္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ပါးေပၚမတင္ဘူး။ ရွင္မေတာင္မ်ား စစ္လုိ႕ကေတာ့ မက္မက္စက္စက္ကို လိမ္းသာပါ။ အေပြးကိုၾကည့္ ႏွစ္ထပ္ေပြး အသားကို ကိုက္ၾကည့္ အေပြးကုန္ေတာင္ အသားခ်ည့္ေသြးလိမ္း ေႏြခါဆို ေအးသေပါ့။ ေတာ္တုိ႕ မိတ္ကပ္တုိ႕ တုိ႕ဖတ္ၾကီးေတြ ဖို႕မေနႏိုင္ေပါင္။ မ်က္ႏွာပူသေတာ္။ ဘယ့္ႏွာ ေခြ်းမ်ားျပန္ရင္ မ်က္ႏွာၾကီးေတြမ်ား ျပာလို႕။ ထက္ထက္မိုးဦးလို မလွခ်င္ေနပါစီ ေရႊဘုိသနပ္ခါးလိမ္းျပီး ဝါဝါညက္ညက္ျဖဴရင္ေတာ္ဘီ။

က်ဳပ္သားၾကီးက လိမၼာခ်က္။ ေမြးရက်ိဳး နပ္သေပါ့။ သူ႕စီးပြားေရးေကာင္းရွာေတာ့ အငယ္ေကာင္ေက်ာင္းထားေပးတာေလ။ အေမ နားနားေနေန ေနေတာ့တဲ့ေလ။ ေျပာသာေျပာရ က်ဳပ္တုိ႕က ေတာသမ မဟုတ္လား။ ငယ္ကတည္းက ေကာက္စိုက္ပ်ိဳးႏွုတ္ထင္းေခြေရခပ္ ဇယ္ဆက္သလို လုပ္ခဲ့တာဆုိေတာ့ ထိုင္ေနရတဲ့အခိုက္မ်ားဆို ဟိုနားက ယားသလိုလုိ ဒီနားက ယားသလိုလို။ ေနႏုိင္ေပါင္ေအ။ ငါ့လယ္ င့ါယာအတြက္ ထြန္တခ်က္ ပ်ိဳးတၾကဲေတာ့ ပါရေသးတာပဲပ။

ေဟာေတာ္ ရန္ကုန္ ေရာက္ျပန္ေပါ့…

သားၾကီးေရ သားငယ္ေရ မင္းတုိ႕အေမ လာၾကိဳၾကေလ။

အမေလး ဒါက ဘယ္သူ ဘယ္သူ အသားေတြမ်ားျဖဴခ်က္ကယ္။ အခုတေလာ ေျပာေျပာေနတဲ့ ကိုရီးယားမင္းသား မင္းသမီးဆိုတာေလးေတြလား။ မွန္း…ငါ့သားၾကီးေတြ ဝလုိ႕ျဖိဳးလုိ႕။

သမီးတို႕ဖုိ႕ အေမသယ္လာတဲ့ ရွင္မေတာင္ သနပ္ခါးေတြ လိမ္းစမ္းပါေအ။ ဦးဆံုးေခါငး္ဆံုးလိမ္းပစ္လိုက္ေအ။ ေတာင္းထဲမွာေဟ့ ေတာင္းထဲမွာ။

အေမကလည္း ဒီအသီးအရြက္ေတြ ရန္ကုန္မွာလည္း ရပါတယ္ဆိုဗ်ာ။ ေနာက္သယ္မလာပါနဲ႕ အခုပဲၾကည့္ ေတာင္းပိဘာပိနဲ႕ သယ္လာေတာ့ ညိဳးလုိ႕ႏြမ္းလို႕။ ဒီမွာလည္း ေစ်းမွာ ဝယ္ရင္ ဒီ့ထက္လတ္ပါတယ္။

မင္းမုိ႕ေျပာရက္တယ္ကြယ္။ တုိ႕ရြာက အသီးကြယ့္ တုိ႕ရြာက အသီးေတြ။ ပုိးသတ္ေဆးေတြ ဘာေတြကင္းတဲ့ မင္းတို႕ေတြ ေမြးတဲ့ ရြာက အသီး။ က်န္တဲ့အသီးေတြနဲ႕ ယွဥ္လုိ႕ ရပါမတဲ့လား။ သူရို႕ေတြ ဘယ္လိုစိုက္တယ္ ဘယ္လိုပ်ိဳးတယ္ ကိုယ္မွ မသိပဲ။ ေဘးအႏၱရာယ္မ်ားပါဘိ။ မင္းတို႕ေခတ္ၾကီးမွာ ဟိုေဆးျဖန္းလုိ႕ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီသီးရတာတဲ့ ဟိုေဆးသံုးလို႕ အသီးေတြ အဆမတန္ၾကီးရတာနဲ႕။ သဘာဝကိုေျပာင္းျပန္လွန္ေနလို႕ ေဟာ ေရာဂါတမ်ိဳး ေဟာ ေရာဂါတမ်ိဳး အသစ္အဆန္းေတြျဖစ္ေနၾကတာ မဟုတ္လား။ တုိ႕ေတာမယ္ မင္းရို႕ေလာက္ ကရိကထမမ်ားေပါင္။ အသက္ၾကီးတဲ့သူေတာင္ ကိုယ့္ေျခကိုယ့္လက္နဲ႕ စိုက္တုန္းပ်ိဳးတုန္း ဓါးထမ္းျပီး ထင္းေခြတုန္းပ။

ဆီပံုးထဲက ဆီေတြ လွယ္ယူလိုက္ပါဦးသမီးေရ။ ခံေတာင္းထဲမွာ ကေလးေတြ စားဖုိ႕ နတ္ၾသဇာနဲ႕ ထညက္ခဲ။ နတ္ၾသဇာကို မနက္ဘုရားတင္ဖုိ႕ ဖယ္ျပီး က်န္တာေတြ ေလမသလပ္ခင္ ေကြ်းလိုက္စမး္ပါေအ။ ငါ့ေျမးေတြ အားရပါးရစားၾကပါစီ။

ဖယ္..ဖယ္ ငါကိုယ္တိုင္လုပ္ပါေတာ့မယ္။

ေရာ့ေရာ့ လာ ေျမးၾကီးလာ နာမည္က ဘယ္သူ..

အာကာမင္းပါ

အမေလးေတာ္ နာမည္ေတြကလည္း မင္းသားနာမည္ေတြပါလားဟဲ့

လက္ျဖန္႕ လက္ျဖန္႕ ဒါက ရြာမွာ နာမည္ေက်ာ္ နတ္ၾသဇာတဲ့ေတာ္။

ဟင္ အဖြားဟာကလည္း ဂ်ယ္လီလည္း မဟုတ္ဖူး

ဘာ ဘာ နင္ေျပာတာဘာတဲ့။

ဒီမုန္႕မၾကိဳက္ရင္ ထညက္ခဲေကြ်းမယ္ အဖြားက။ ဒီထညက္ခဲကေလ…

သားက ေခ်ာကလက္ပဲစားခ်င္တာ…

အဲ့ဒီညေန တညေနလံုး က်ဳပ္ေလ နတ္ၾသဇာ ထညက္ခဲနဲ႕ လဲသြားတဲ့ အရာေတြကို စိတ္ေတြနာျပီး ထမင္းကို မစားႏုိင္ေတာ့တာပါ.

လက္ထဲက နတ္ၾသဇာေတြလည္း က်ဳပ္စိတ္ေတြနဲ႕ အတူ က်ိဳးေၾကလို႕ေပါ့……………………………………..

နတ္ၾသဇာဆိုတာ ဘာလဲလို႕ ေမးသူေတြ ေပၚလာတာမို႕ နတ္ၾသဇာဆုိတာ ပဲေခ်ာင္း၊ပဲထန္းလ်က္ေခ်ာင္း (အလံုးေလးေတြ လည္း လုပ္တတ္ပါတယ္) ပါခင္ဗ်ာ
ထန္းလ်က္ခဲကိုလည္း အညာေလသံေပၚလြင္ေအာင္ ထညက္ခဲလို႕ စာလံုးေပါင္းထားပါတယ္