သို႕ေသာ္

စူးစူးနစ္နစ္ပါပဲ
သို႕ေသာ္
စိုက္လိုက္မတ္တပ္ပါပဲ
သို႕ေသာ္
မေမ့မေလ်ာ့ပါပဲ
သို႕ေသာ္
တည္ျမဲေနဆဲပါပဲ
သို႕ေသာ္
ေပ်ာက္ကြယ္လ်က္ပါပဲ
သို႕ေသာ္
လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ပါသည္
သို႕ေသာ္
အသိအျမင္ရွိပါသည္
သို႕ေသာ္
သံုးသပ္ခဲ့ပါသည္
သို႕ေသာ္
မွားမွန္းသိပါသည္
သို႕ေသာ္
.......

....

သို႕ေသာ္
..

.
သို႕ေသာ္.............

ဘာအလိုရွိပါသလဲခင္ဗ်ာ

ေစ်းေရာင္းေနၾကမို႕ထင္ရဲ့
နိစၥဒူဝ (ေန႕တဒူဝ) ဘာအလိုရွိပါသလဲခင္ဗ်ာလို႕တြင္တြင္ရြတ္လို႕
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိတာနဲ႕
ဘာအလိုရွိပါသလဲခင္ဗ်ာကုိျဖစ္ေနျပီ
ကိုယ္လိုခ်င္တာဟိုဟာေလ ဒီဟာေလ
ေတာင္ေတာင္ေျမာက္ေျမာက္ထိုးခ်င္တိုင္းထုိးတဲ့လက္ညိဳးေတြရဲ့ေနာက္
ငါဘယ္ေလာက္လိုက္ႏိုင္မလဲ
ဟိုလိုလုပ္ပါလား ဒီလိုလုပ္ပါလားဆိုတဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြေအာက္မွာ
ငါဘယ္ေလာက္တရြတ္တိုက္ပါမလဲ
တခါဆက္ဆံဆယ္ခါလန္ဆိုျပီး ျပန္သြားသူလဲရွိရဲ့
ကူညီမွုအစုစုအတြက္ အျပံဳးတပြင့္ကိုရက္ရက္ေရာေပးကမ္းျပီး
အေတာ္ေလးလံုေလာက္ျပီလုိ႕ ထင္သူလဲရွိရဲ့
သေတြစေတြလေတြ ပံုေအာျပီးေကာင္းခ်ီးေပးသူလည္းရွိရဲ့
ေန႕တိုင္းရြတ္ေနတဲ့ ဘာအလိုရွိပါသလဲခင္ဗ်ာကို
အသံက နည္းနည္းမာျပန္သတဲ့
ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ရြတ္ျပန္ေတာ့ တက္တက္ၾကြၾကြမဟုတ္ျပန္ဘူး
နည္းနည္းေဖာ့ဆုိျပန္ေတာ့ စိတ္မပါလက္မပါျဖစ္ျပန္ေရာ
ပံုမွန္ေျပာၾကည့္မယ္ေလဆုိေတာ့ သူမ်ားနဲ႕ပံုစံမတူေစနဲ႕တဲ့
ပါးပါးေလးေလဆုိေတာ့ က်ားက်ားလ်ားလ်ားရြတ္စမ္းပါတဲ့
ဌာန္နဲ႕မာန္နဲ႕ဆုိျပန္ေတာ့ အသံကိုက ေဆာင့္ၾကီးေအာင့္ၾကီး
ရင္ထဲမွာ နစ္နစ္နာနာနဲ႕နင့္နင့္သီးသီးျဖစ္လာတဲ့ေနာက္
ငယ္စိတ္နဲ႕ခြန္းတုံ႕ျပန္ဖုိ႕ ပါးစပ္ကိုျပင္
ေဇာနဲ႕မုိ႕တၾကြၾကြႏွုတ္ခမ္းေတြၾကားမွာ
အားရပါးရ တခြန္းဆိုတခြန္း ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္
ကဲ...ပက္ပက္စက္စက္ေျပာပစ္လိုက္တယ္

ဘာအလိုရွိပါသလဲခင္ဗ်ာ လို႕…………

18-Sept-2010 Second Shipment :P

Thanks for whoever helping in this shipment.

ခရီးစဥ္တစ္ခု၏ အစ

ဟုတ္တယ္ အဲ့ဒါ ခရီးစဥ္တစ္ခုရဲ့ အစပဲ။ ဘာလို႕ ေကာင္းေသာခရီးျဖစ္ပါေစလို႕ မေျပာႏိုင္ရမွာလဲ။ ငိုေၾကြးေနရံုနဲ႕ ဒီခရီးစဥ္ကို ပယ္ဖ်က္ဖို႕ ဘယ္သူကမွ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ပဲ။ ဒါတကယ္တမ္းေတာ့ ခရီးစဥ္တစ္ခုရဲ့ အစပါပဲ……..

တို႕ရဲ့ အလုပ္က ခရီးသြားလုပ္ငန္းတစ္ခုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ေခၚတဲ့ ေၾကာ္ျငာမွာ စာလံုးေပါင္း မွားေနခဲ့တယ္ ခရီးေတာ့ခရီးစဥ္ပဲ တကယ္က လူတေယာက္ရဲ့ ေနာက္ဆံုးခရီးပါ…

လူတေယာက္ရဲ့ ေနာက္ဆံုး shopping တစ္ခုကို က်န္တဲ့သူေတြက ဘာလို႕ မျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္ႏုိင္ရမွာလဲ…

မင္းဘယ္လိုျဖစ္ျပီး ဒီလုပ္ငန္းထဲကို ဝင္ေရာက္ခဲ့တာလဲ…အဲ့ဒီေမးခြန္းရဲ့ အေျဖကို သိပ္စိတ္ဝင္စားမိတယ္။ ငါ့ေရွ႕မွာ လူတေယာက္ရဲ့ ေနာက္ဆံုးခရီးကို သူေဌး ျပဳလုပ္ေပးခဲ့တာကို ျမင္လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစျပီး ငါ့ရဲ့ေနာက္ဆံုးခရီးကိုလည္း သူပို႕ေပးတာမ်ိဳး ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ဒီအလုပ္ထဲကို ေရာက္ေနခဲ့တာ…….

မေကာင္းတဲ့အနံ႕ေတြ ရေနခဲ့တယ္။ နင္တို႕ဘာေတြ စားထားလဲ။ ဟို အမည္းေရာင္ဝတ္ထားတဲ့ လူဆီကေန အနံ႕ေတြရေနခဲ့တယ္။

သူ႕ကို ႏွုတ္မဆက္နဲ႕….ငါနဲ႕မဆိုင္ေပမယ့္ မင္း တျခား အလုပ္တစ္ခုေျပာင္းဖို႕ အၾကံေပးပါရေစ….

မကိုင္နဲ႕ လူေသေတြကို ထိထားတဲ့လက္နဲ႕ ငါ့အသားကိုမထိနဲ႕………..အခုအလုပ္ကေန ခ်က္ခ်င္း ထြက္မလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ ငါ့မိဘ အိမ္ကို ျပန္ရမလား…….

အခုငါ့မွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနျပီ။ သားသမီးကို ငါလုပ္တဲ့အလုပ္က ဒီအလုပ္ပါကြာလို႕ နင္ေျပာရဲမလား။ ဒီအလုပ္လုပ္တဲ့သူရဲ့ သားသမီး အျဖစ္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဘယ္လိုမ်က္ႏွာျပမလဲ..

ဒါေတြအားလံုးက သူ႕အတြက္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ရိုက္ခတ္မွုေတြပါပဲ။ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုမွာ ရိုက္ခတ္မွုေတြက မ်ိဳးစံုေနာ္။ သူ႕ကို နားလည္ေပးဖို႕ေကာ ဘယ္သူေတြက ၾကိဳးစားခဲ့သလဲ။ က်ေနာ္တို႕ လူတေယာက္ရဲ့ ရပ္တည္မွုနဲ႕ ပတ္သက္္ျပီး အဲ့လိုနားလည္ေပးရေကာင္းတယ္လို႕ စဥ္းမွ စဥ္းစားၾကပါရဲ့လား။ သူရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ခက္ခဲမွု အတိမ္အနက္ကိုေကာ ဘယ္သူေတြက တိုင္းတာျပီး စာနာေပးသင့္တယ္လုိ႕ ယူဆခဲ့ဖူးသလဲ။ အေပၚယံရွပ္ျပီး သံုးသပ္ေနၾက ေဝဖန္မွုေတြ အတြက္ က်ေနာ္ တကယ့္ကိုပဲ အရွက္ရမိေစခဲ့တယ္။ အဝတ္အစားကိုၾကည့္ျပီး ေဝဖန္တာ၊ ပံုစံအေနအထားကို ၾကည့္ျပီး စိတ္ခ်ယံုၾကည္လိုက္တာ ဘဝအေတြ႕အၾကံဳေတြက ေပးတဲ့ သင္ခန္းစာေတြ အရဆို အဲ့ဒီေဝဖန္မွုေတြရဲ့ အႏွစ္သာရက က်ီးအာသီးလိုပဲ။ တခဏအတြင္းျမင္ရတဲ့ အျပင္ပန္းကိုၾကည့္ျပီး ဆံုးျဖတ္ရင္ တကယ့္ အစစ္အမွန္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတတ္တယ္ေလ။

သူလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္အတြက္ တကယ့္ကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာၾကီးျဖစ္ေနခဲ့တာ ၾကည့္ျပီး ၾကည္ႏူးမိပါတယ္။ လူတေယာက္ရဲ့ ေနာက္ဆံုးခရီးမွာ သူနဲ႕အတူ သူ႕ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြ စိတ္ခ်မ္းသာတာကို ျမင္ရေတာ့ ဒီခရီးစဥ္တစ္ခုကို ေျဖာင့္ျဖဴးေစမွာပါပဲ။

ဒီဇာတ္ကားမွာ အေရွ႕တိုင္းရဲ့ ယဥ္ေက်းမွုဓေလ့စရိုက္ေတြကို ခ်ျပထားခဲ့တယ္။ လူေတြရဲ့အေရွ႕မွာ အသက္မရွိတဲ့လူတေယာက္ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ သန္႕ရွင္းျခင္း အဝတ္လဲျခင္းဆိုတာေတြကိုေတာင္ အရွက္ဆုိတဲ့အရာေတြ ဖံုးကြယ္ျပီး ျပသသြားခဲ့တာ။ အသက္ရွိလ်က္ အရွက္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို နားလည္ရေကာင္းမွန္းမသိတဲ့ လူေတြအတြက္ တကယ့္ကို အတုယူေလ့လာဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ မိမိလူမ်ိဳး ယဥ္ေက်းမွု ဓေလ့ထံုးစံဆိုတာေတြ…စသည္ျဖင့္ပါ။

ျပီးေတာ့ မိဘနဲ႕သားသမီးဆိုတဲ့ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြ။ သူ႕ဖခင္က တကယ္ပဲ တျခားမိန္းမတေယာက္အတြက္ သူတုိ႕ကိုစြန္႕ပစ္သြားခဲ့တာလား။ ေယာက်္ားတေယာက္ကို စိတ္ဝင္စားလို႕ မိမိသားသမီးကို စြန္႕ပစ္ခဲ့တဲ့ မိန္းမတေယာက္ရဲ့နာက်င္မွု။ ငါေလ ငါေလသူ႕ကို အရမ္းေတြ႕ခ်င္ပါတယ္ဆိုျပီး အရုပ္ၾကိဳးပ်က္ျဖစ္သြားတဲ့ ပံုစံေတြ။ သူ႕အေဖ ကိုျမင္ရင္ေတာင္ အေဖပါလို႕ မမွတ္မိႏိုင္ေတာ့တဲ့ သားတေယာက္ရဲ့ စိတ္ဒဏ္ရာ။ ျပီးေတာ့ အဆင့္ဆင့္ ကူးသယ္လာခဲ့တဲ့ stone letter။

အတင္းဆုပ္ထားတဲ့ လက္ကိုျဖည္တဲ့အခန္းက ဇာတ္ရွိန္အျမင့္ဆံုးပဲျဖစ္မွာပါ။ ေသခါနီးအထိ မလႊတ္တမ္းဆုတ္ကိုင္ေနခဲ့တာ ဘာမ်ားပါလိမ့္။ လက္ကိုျဖည္ႏိုင္တဲ့ အခါမွာ လွိုက္ခနဲ ျဖစ္သြားတဲ့ စိတ္က roller coaster စီးတာထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာသာေနခဲ့တယ္။ သူငယ္ငယ္တုန္းက သူ႕အေဖကို ေပးခဲ့တဲ့ ေက်ာက္တံုးေလးတစ္ခု။ အဲ့ဒီေတာ့မွ သူရဲ့တင္းမာေနတဲ့ စိတ္ေတြ အရည္ေပ်ာ္က်လာပံုပါပဲ။

လူ႕ဘဝကို ေရာက္လာတုန္းက ကိုယ္ရဲ့ ငိုေၾကြးျခင္းနဲ႕ အစျပဳခဲ့ရတယ္။ လူ႕ဘဝက ျပန္ထြက္သြားေတာ့ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြရဲ့ ငိုေၾကြးျခင္းနဲ႕ အဆံုးသတ္ျပန္တယ္။ လူ႕ဘဝဆိုတာ ငိုေၾကြးျခင္းနဲ႕ စျပီး ငုိေၾကြးျခင္းနဲ႕ ဆံုးတာပါပဲလား..

ျပီးေတာ့ ေနရာတိုင္းမွာ ရွိေနတဲ့ လူေတြရဲ့ တန္ဖိုးေတြ။ သူေတာင္းစားမို႕ သုဘရာဇာမုိ႕ လူေတြက အဖက္မလုပ္ခ်င္ ျဖစ္တတ္ၾကျပီး တေန႕ သူတို႕ကို လိုအပ္လာဦးမွာဆိုတာကို ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ၾကပံုပဲ။ ငါ ဆရာဝန္ၾကီး ငါ အင္ဂ်င္နီယာၾကီးဆိုျပီး ရာထူးဂုဏ္သိမ္ေတြနဲ႕ ေမာက္မာဝံ့ၾကြားျပီး က်န္တဲ့လူေတြကို လူမထင္ဘူးဆိုတဲ့ အျမင္ေတြအတြက္ သံေဝဂေတြ ရေစမယ္ထင္မိတယ္။

ဇာတ္ကားၾကည့္ျပီးျပီးခ်င္း စိတ္ထဲ အျဖစ္ခ်င္းဆံုးတစ္ခုခုကိုေျပာပါလုိ႕ ေမးလာခဲ့ရင္ က်ေနာ့ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးက Have a nice trip လို႕ လွိုက္လိွုက္လွဲလွဲေျပာလာမယ့္ ခရီးစဥ္တစ္ခု ကို အစျပဳခ်င္လိုက္တာလုိ႕ ေျဖမိမယ္ထင္ပါတယ္……………

ရြက္ေၾကြေတာကမာၻ

ေလွ်ာတံခါးတစ္ခ်ပ္၏ ေနာက္ကြယ္

တကယ္တမ္းက တံခါးခ်ပ္ေတြ အမ်ားၾကီး ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ရွိေနၾကတာပါ။ က်ေနာ္တုိးဝင္ၾကည့္မိသြားတာက ေလွ်ာတံခါးတစ္ခ်ပ္ရဲ့ ေနာက္ကြယ္ ကိုပါပဲ……………..

ဒုတိယကမာၻစစ္ျပီးကာစ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကို အေျချပဳထားတဲ့ ဇာတ္ကားတစ္ကားပါ။ အိမ္ေထာင္ရွင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ရယ္ သူမရဲ့ ေယာက်္ား စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ရယ္ သူမရဲ့ အလွမွာ မူးယစ္ေနတဲ့ ေယာက်ၤားႏွစ္ေယာက္ရယ္ အေၾကာင္းေလးတစ္ခုပါ။

ဇာတ္လမ္းအစမွာ အရက္ဆိုင္က ေငြေတြကိုလုယက္ယူငင္လာတဲ့ စာေရးဆရာရဲ့ ေမာၾကီးပန္းၾကီး ေျပးလႊားတဲ့ ေျခသံေတြနဲ႕ ညတစ္ညကို လွုပ္ႏိုးထားခဲ့တယ္။ ဆိုင္ရွင္ အဘိုးၾကီးအဘြားၾကီးကို သံုးႏွစ္တာ လွည့္စားထားခဲ့တဲ့ မိမိေယာက်္ား ရဲ့ ျပစ္မွုအတြက္ တိုးလွ်ိဳးေတာင္းပန္ရတဲ့ အိမ္ရွင္မတစ္ဦးရဲ့ အခက္အခဲကို ဒီေလွ်ာတံခါးေတြကေနတစ္ဆင့္ ျမင္လိုက္ရင္းက ေန ေလွ်ာတံခါးေနာက္ကြယ္ကိုပါ ေခ်ာင္းၾကည့္မိသြားခဲ့တာပါ။

မိမိေယာက်္ားရဲ့ အေၾကြးေတြကိုဆပ္ဖုိ႕ အရက္ဆုိင္ငယ္ေလးမွာ အလုပ္သမေလးအျဖစ္ အမွတ္မထင္ လုပ္လိုက္တဲ့ သူမလုပ္ရပ္အတြက္ ဆိုင္ရွင္လင္မယားကို အံ့အားတသင့္ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ့ အလွအပ ခ်က္ခ်က္ခ်ာခ်ာ ရွိမွုေတြေၾကာင့္ ဆိုင္မွာ စားသံုးသူမ်ားလာတဲ့အတြက္ ဆိုင္ရွင္လင္မယားက သူမကို လက္မလြတ္ႏုိင္ခဲ့သလို သူမကလည္း ဆုေၾကးေတြရလာတဲ့ အတြက္ အိမ္ရဲ့ ယိုင္နဲ႕ေနတဲ့ စီးပြားေရးကို က်ားကန္လာႏိုင္တယ္။ ဆုေၾကးေတြကို ဆိုင္ရွင္အဘြားၾကီးကိုေပးရမလားလို႕ ေမးလိုက္တဲ့အခန္းကေတာ့ သူမရဲ့ ရိုးသားမွုကို မွတ္တမ္းတင္လိုက္တာပဲျဖစ္မွာပါ။ ဆုေၾကးေတြကို သူမပဲယူပါဆိုတာနဲ႕ ေပ်ာ္သြားတဲ့အေပ်ာ္ကို ၾကည့္ေနတဲ့သူကို ကူးစက္ေစတာမို႕ သူမကို စြဲလမ္းမိတဲ့ စားသံုးသူ ေတြကို အျပစ္မတင္မိေတာ့ဘူး။

ဒီဆိုင္ေလးကိုၾကည့္ေနရင္း ရန္ကုန္က ျမဆုိတဲ့ အရက္ဆုိင္ေလးကို ျမင္ေယာင္လာမိေစတယ္။ အရက္ ေရာင္းရတဲ့ မိန္းမငယ္ေလးေတြရဲ့ ဘဝကို ျမင္ခဲ့ေစတဲ့ အဲ့ဒီဆိုင္ေလးကို သတိရသြားတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ေရာင္းအားအေကာင္းဆံုး နံပါတ္တစ္ ဆုိင္တစ္ခုက ခန္႕ခန္႕ညားညား ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ မဟုတ္ပဲ ဆိုင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးနဲ႕ လမ္းက်ဥ္းေလးတစ္ခုထဲမွာ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ မူးယစ္ေပ်ာ္ပါးေနတဲ့ ေယာက်္ားေတြရဲ့ၾကားမွာ ပြတ္သီးပြတ္သပ္ အလုပ္လုပ္ရတဲ့ မိန္းမငယ္ေလးေတြအတြက္ အေတာ့ကို ခက္ခဲေစမွာ အမွန္ပါပဲ။

လုယူခဲ့တဲ့ ေငြေၾကြးက မင္းတုိ႕သားအမိကိုေပးဖုိ႕ ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခုနဲ႕ သူမကို ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေစပါ့မလား။ ဒါေပမယ့္ ေငြေတြကို ဘားက ေကာင္မေလးေတြကို ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ေပးျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာအထိေကာ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ရဲ့လား။ က်ေနာ္သာဆိုဘယ္လိုမွ ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္တာကေတာ့ သူမရထားတဲ့ဆုေၾကြးေတြ အကုန္လံုး ယူသြားျပီး ငါ အျပင္မွာ အလုပ္သြားလုပ္ေတာ့မယ္ဆုိျပီးထြက္သြားတာကိုပါပဲ။ ဒါ အိမ္ေထာင္ရွင္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ့ ရပ္တည္မွုတဲ့လား။

ကိုယ့္မိန္းမ မဟုတ္တဲ့ တျခားမိန္းမေတြနဲ႕ အခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္တည္ေနတဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္က သူ႕မိန္းမကို သူ႕စိတ္နဲ႕ႏွိုင္းယွဥ္ျပီး သံသယစိတ္ေတြ ဝင္ခဲ့တဲ့အထိေတာ့ အေတာ္ေလး လြန္ေနခဲ့ျပီထင္တယ္။ ေမ်ာက္မထားတယ္ဆုိတဲ့ စြပ္စဲြခ်က္အျပီးမွာ သူမကိုစြဲလန္းေနတဲ့ မက္ကင္းနစ္ေလးကို အိမ္ေခၚျပီး သူမရဲ့ ဂုဏ္သိကၡာကို ေစာ္ကားတဲ့အထိေတာ့ မျဖစ္ေစသင့္ဘူးထင္တယ္။

သူမနဲ႕ပတ္သက္ျပီးေနာက္ထပ္ ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို ျပသထားခဲ့တယ္။ တေယာက္က ငယ္ရြယ္တဲ့ မက္ကင္းနစ္လူငယ္၊ေနာက္တစ္ေယာက္က ေတာ့ အရင္က ခ်စ္သူေဟာင္း။ အဲ့ဒီႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ့ အတၱကိုလည္း ယွဥ္ျပီးခ်ျပထားခဲ့တယ္။

ခင္ဗ်ားက က်ေနာ့အခ်စ္ဦးပါ၊ က်ေနာ့မွာ အေမြအႏွစ္ေတြ ရစရာရွိတယ္ ၊ က်ေနာ္ခင္ဗ်ားကို ေပ်ာ္ေအာင္ထားႏုိင္တယ္ ခင္ဗ်ားက်ေနာ့ေနာက္လိုက္ခ့ဲပါဆုိတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့ ရူးႏွမ္းတဲ့အခ်စ္။ ျမသန္းတင့္ရ့ဲ မမကို သတိရမိေစတယ္။ သူ႕ကို မမလို မမိုက္မဲပါေစနဲ႕လို႕ ဆုေတာင္းမိတယ္။

ဘဏ္သူေဌးတစ္ေယာက္ရဲ့ သမီးတစ္ေယာက္နဲ႕ ယူခါနီးအထိ သူမကို မေမ့ႏုိင္ ပါဘူးဆုိတဲ့ ခ်စ္သူေဟာင္း။ တကယ္က သူ႕အတြက္ ပုဝါေလး ခုိးယူမိတဲ့အတြက္ ရဲစခန္းမွာ မိန္းမတန္မဲ့ ေျဖရွင္းေနတဲ့ အခ်ိန္ သူဟာ ဥပေဒေက်ာင္းသားမို႕ ျပစ္မွုေတြနဲ႕ မျငိစြန္းခ်င္ဘူး ဆုိတဲ့ တကုိယ္ေကာင္းစိတ္နဲ႕ ဥေပကၡာျပဳ လ်စ္လ်ဴရွဳရက္ခဲ့တဲ့သူ။ ျပီးေတာ့မွ သူ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မရပါဘူးလို႕ဆုိတဲ့ အခ်စ္က တကယ္ေတာ့ ရီစရာသိပ္ေကာင္းလြန္းပါတယ္။

သူမ ကံဆုိးလြန္းတယ္တဲ့။ ဟုတ္မွာပါပဲ။ သူမ ရဲ့ ေယာက်္ားျဖစ္သူက တျခားမိန္းမတေယာက္နဲ႕ love suicide လုပ္သြားတယ္လို႕ သိရတဲ့အခ်ိန္ တကယ့္ကို ပင္ပန္းေစခဲ့မွာ။ ခ်စ္သူေဟာင္းက ေရွ႕ေနမို႕ အားကိုးတၾကီး ဖံုးဆက္မိခါမွ ငါရဲ့ ဝန္ေဆာင္ခက သိပ္ေစ်းၾကီးတယ္ မင္းတတ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ စကားက ေကာက္ရိုးတစ္မွ်င္ကိုေပ်ာက္ဆံုးေစခဲ့မွာ အေသအခ်ာ။

စိတ္အလွုပ္အရွားဆံုး ျဖစ္ေစတဲ့ ဇာတ္ဝင္ခန္းႏွစ္ခန္းက သူမေယာက်္ားကို ေထာင္မွာသြားေတြ႕တဲ့အခန္း။ အသက္ရွင္က်န္ရစ္တဲ့အတြက္ ဂုဏ္ယူရမွာလား၊ မင္းနဲ႕အတူ လိုက္ျပီး စာနာနားလည္ေပးရမလား မသိႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုျပီး သူမရင္ဘတ္ကို ဖြင့္ျပခဲ့တယ္။ မိန္းမတေယာက္ ေနာက္ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႕ ေဖာက္ျပန္ေနရင္ ေမ်ာက္မထားတယ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႕ေျပာသလို ကိုယ့္ေယာက်္ားကို တျခားမိန္းမက ခုိးယူခံသြားရရင္ေကာ ဘယ္လိုစကားလံုးေျပာရမလဲ။ အစက ငါ့ကိုခ်စ္တယ္ဆိုျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဂုဏ္ယူေနခဲ့မိတာ အခုေတာ့ လက္ထပ္ခဲ့တာ တစ္ခုကလြဲရင္ ဘာမွ ငါ့မွာ မက်န္ရစ္ေတာ့ပါလားဆိုတဲ့ ေမးေျပာေလး ေတြနဲ႕ပါ။

ေနာက္တစ္ခန္းကေတာ့ သူ႕ေယာက်္ားေသာက္ခဲ့တဲ့ ေဆးပုလင္းကို ကိုင္လိုက္တဲ့အခန္း။ ေသျခင္းတရားဆိုတာကို သူမကိုယ္တိုင္ရွာေဖြေတာ့မလို႕။ လက္ထဲက ေဆးေတြ ပါးစပ္ထဲ မထည့္လိုက္ဖုိ႕ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ လက္ကိုဆြဲထားခ်င္မိတယ္။

ဂ်ပန္ကားေတြကို ၾကည့္ျဖစ္ရင္ သူတုိ႕ရဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႕ သရုပ္ေဆာင္မွုကို အဓိကထားၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာဇာတ္ကားေတြလို မင္းသမီးက အတင္းလွပေအာင္ ျပဳျပင္ထားတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ရိုးရိုးေလးနဲ႕ လွေအာင္ ရိုက္ထားတာကိုလည္း ႏွစ္ျခိဳက္မိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ မွန္ေတြ မီးေတြထိုးထားတာ မဟုတ္ပဲ အလင္းအေမွာင္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းႏိုင္နင္းစြာ စီစဥ္ထားတာကိုလည္း သေဘာက်မိတယ္။ ျပီးေတာ့ ဇာတ္ကားတစ္ခုလံုးမွာ သံုးသြားတဲ့အေရာင္ေတြ။ အေရာင္ေတြကေန ဇာတ္ဝင္ခန္းေတြကို ပံ့ပိုးေပးေနသလို စိတ္ကို ဆြဲေဆာင္ေနၾကသလားလို႕။

ဇာတ္ကားသာ ျပီးသြားေရာ မင္းသမီးရဲ့ အနတ ဆိုတဲ့ သူမေယာက်္ားကို ေခၚတဲ့အသံေလးက စိတ္ထဲမွာ တသသ စြဲျပီးက်န္ေနခဲ့တယ္။ မေကာင္းဆိုးဝါးၾကီးလို႕ပဲထင္ထင္ ငါတုိ႕အားလံုး အတူတကြ ေနရရင္ ေတာ္ပါျပီဆုိတာေလးနဲ႕ ဇာတ္လမ္းကိုသိမ္းထားခဲ့တယ္။

တံခါးေတြ အမ်ားၾကီးရွိမွာပါပဲ။ တံခါးေတြရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ အခုလို အျဖစ္အပ်က္ေတြလည္း ရွိေနခဲ့မွာပါပဲ။ တံခါးေတြရဲ့ ေနာက္ကြယ္ အကုန္လံုးကို လွပ္မၾကည့္ခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ တံခါးခ်ပ္ေတြရဲ့ေနာက္ကြယ္တုိင္းမွာ သာယာေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့တဲ့ မိသားစုဘဝေတြ ရွိေနေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေတာ့ ရွိေနခဲ့တယ္……………..

ျပင္းျပင္းျပျပ သတိရေနခဲ့ပါသည္

သဲေျမအတြင္းက
ေရျဖန္းျပီးသကာလ
အခ်ိန္အခါအသင့္မွာ
အေညွာင့္တလူလူထလာတဲ့
ပဲပင္ေပါက္ေတြလို

ပုလင္းထဲက
အတင္းရုန္းကန္ၾကြတဲ့
ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ေတြ
ပုလင္းဖံုးအဖြင့္မွာ
တဆူဆူ တျဖန္းျဖန္းနဲ႕
တခါတခါ ပန္းထြက္တတ္တဲ့
ေလပူစီေပါင္းေတြလို

မိုးဦးက်
ပြင့္ေနျမဲ ေနရာမွာ
တားမရ ဆီးမရ
ငြားငြားစြင့္ပြင့္တတ္တဲ့
မွိုပြင့္ေတြလို

ေျမသားကို
တစတစ ထုိးေဖာက္လုိ႕
မေၾကာက္မရြံ႕
အားရပါးရ ေပၚထြက္လာျမဲ
မွ်စ္စုိ႕ေပါက္ၾကီးေတြလို

လက္ေကာက္ဝတ္က
ရပ္တန္႕မရေအာင္
တဆစ္ဆစ္နဲ႕တိုးေနတဲ့
ေသြးခုန္ႏွုန္းလို

ကိုယ္ မင္းကို အဲ့ဒီလို…..

အတိႆယဝုတၱိေတြ သိပ္မ်ားတယ္ထင္ရင္ ဖတ္ျပီးတာနဲ႕ ေမ့ပစ္ဖို႔ပါပဲ…..

အိမ္ကိုလြမ္းလို႕ ရထားမစီးခ်င္ဘူးဆို…

ငါ ရထားမစီးခ်င္ေတာ့ဘူး……………..

ဟာ…….ဘာေၾကာင္ရျပန္တာလဲ။ ေဂါက္ေတာက္ေတာက္အေတြးေတြနဲ႕ အရူးထျပန္ပါျပီ။

ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ပလက္ေဖာင္းေပၚကေန ရထားသံလမ္းေပၚကို လူေတြ ခုန္ခုန္ခ်တဲ့ ဗီဒီယိုဖုိင္ေၾကာင့္လား။

ဒါမွမဟုတ္ ရထားတံခါးေတြ မပြင့္လို႕ ဘူတာမွာ ရထားေတြမရပ္ဘဲ ေမာင္းေမာင္းထြက္သြားတာကို စိတ္နာလုိ႕လား။

မဟုတ္မွလြဲေရာ ရထားသံလမ္းေတြ ျပဳျပင္ေနလုိ႕ ရထားလမ္းေတြ ပိတ္ထားတဲ့ရက္က ကားၾကပ္ၾကပ္စီးလိုက္ရတာေၾကာင့္ပဲျဖစ္မယ္။

အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ခံ ရွာမေနပါနဲ႕။ မင္းတုိ႕ေတြေျပာတာ တစ္ခုမွ မဟုတ္ဘူး။

ငါ ရထားမစီးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းက အိမ္ကိုလြမ္းလို႕ပါ….

ဘာာာာာ လို႕တျပိဳင္တည္း သံျပိဳင္ရြတ္လိုက္သံက နားထဲမွာ အိမ္ကို ျပန္ေနၾက ကားရထားသံ ေဘာ္လိုလို ဗြမ္လိုလုိ လို႕ေတာင္ၾကားလိုက္မိတယ္………….

ေန႕စဥ္မိုးလင္းတာနဲ႕ သံလမ္းခြဲမွာ လာရပ္မယ့္ ကားရထားကို ေစာင့္ေနၾကေလ။ ၾကက္ျခင္းေတြ ေစ်းျခင္းေတြနဲ႕ တျမိဳ႕လံုး အံုနဲ႕က်င္းနဲ႕ အျပိဳင္အဆုိင္လုျပီးတက္ၾကရတဲ့ အဲ့ဒီ ကားရထားေလး။ ေခါင္းတြဲအပါအဝင္ သံုးတဲြပဲ ရွိေပမယ့္ ျမိဳ႕ရဲ့သြားေရးလာေရးအတြက္ သူက မရွိမျဖစ္ေရေသာက္ျမစ္။

ပံုမွန္ျဖတ္သြား ျဖတ္လာ အျမန္ရထားေတြရွိတယ္။ သူတုိ႕က ျမိဳ႕ငယ္ေလးမွာ ရပ္ေလ့ရပ္ထမရွိဘူး။ ေက်ာက္တင္တဲ့ ရထားေတြရွိတယ္။ ေႏွးလြန္းလို႕ ႏြားလွည္းေတြေတာင္ အသာေလးေက်ာ္တက္ေနၾက။ ေရွ႕မွာပိတ္ေနတဲ့ ႏြားလွည္းမ်ားေတြ႕ရင္ ေက်ာက္တင္လွည္းလားလို႕ ခႏိုးခနဲ႕ ကဲ့ရဲ့ရသေလာက္။အနီးအနား ျမိဳ႕ၾကီးတျမိဳ႕ကို သြားတဲ့ ရထားတစ္စင္းလည္း ေန႕စဥ္ေျပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထိုင္ခံုလက္မွတ္ေတြက ဂိတ္အစမွာကတည္းက ကုန္ႏွင့္ျပီ။ ထိုင္ခံုမဲ့နဲ႕ လုိက္မယ္ဆိုေတာင္ ရထားလာတဲ့အခ်ိန္က အဆင္မေျပျပန္ဘူး။ ေစ်းသမား ေက်ာင္းသမား ရံုးသမားေတြ အတြက္ ကားရထားေရာက္လာေနၾက မနက္ေစာေစာက အဆင္အေျပဆံုးေလ။

မနက္ေစာေစာ ႏွင္းေတြၾကားမွာ ရထားတိုးေဝွ႕စီးရတဲ့အရသာေပါ့။ ၾကက္ျခင္းေတြက နံလိုက္တာဆိုျပီး ေနာက္တစ္တြဲကိုသြားလည္း ေနာက္ၾကက္ျခင္းနဲ႕ ညားမွာပါပဲ။ ၾကက္ျခင္းသမားေတြ ေရွာင္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေခါင္းတြဲကို သြားမွ ရမယ္။ ေခါင္းတြဲက စက္ခန္းဆိုေတာ့ ပူလိုက္တာ တကယ့္ငရဲလား ေအာက္ေမ့ရတယ္။ ၾကက္ေတြပူျပီး ကိစၥေခ်ာကုန္မစိုးလုိ႕ ဒီေခါင္းတြဲေတာ့ ေရွာင္ၾကတယ္ဆိုပဲ။ ေစ်းသည္ေတြ တြဲကလည္း ဆူညံလို႕ ဘဝဂ္လွ်ံေနျမဲ။ မင္းသားနဲ႕ မင္းသမီးကစလို႕ ဒီအပတ္ထြက္မယ့္ နံပါတ္ေတြ အေၾကာင္း ဘယ္ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့ အပတ္အတြက္ အတိတ္ေတြနမိတ္ေတြေပးလိုက္တာ မွန္သေပ့ဆုိတဲ့အေၾကာင္းေတြ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ။ သူတုိ႕အခ်င္းခ်င္း ရန္မ်ားျဖစ္ၾကည့္ အယုတၱ အနတၱေတြဆိုတာ သင္တန္းဖြင့္ရင္ေတာင္ ရေလာက္ကဲ့။

အဲ့ဒီေတာ့ ဒီေန႕အပူခံမလား အနံ႕ဆိုးဆိုးေတြၾကားမွာေနမလား နားအဆူခံမလားဆိုတာ တြဲေပၚမတက္ခင္ ရက္ရာဇာ ျပႆဒါးေရြးရသလိုပါပဲ။ အလွည့္က်ေလး ေနလိုက္ေတာ့ သူ႕ဟာနဲ႕သူ ေနသာထိုင္သာရွိသြားေရာ။ တစ္တြဲတည္း ဆက္တိုက္မ်ား စီးေနမိရင္ လူကိုက အေညာင္းမိသလိုလိုကို ျဖစ္ေနတတ္ျပန္တယ္။

ထုိင္စရာေနရာေကာ ေန႕တိုင္းရသလားေမးရင္ ဟင့္အင္းလို႕ပဲျငင္းရမွာပါပဲ။ တိုးမွ မတိုးႏိုင္ပဲ။ တြဲေလးသံုးတြဲကို ျမိဳ႕လံုးကြ်တ္ဆိုေတာ့ သၾကားခဲတစ္ခဲ ပုရြက္အံု ဝိုင္းအံုသလိုပါပဲ။ ရွဲခနဲ ရွင္းသြားတဲ့အခ်ိန္က ရထားထြက္တဲ့အခ်ိန္ေပ့ါ။ ဒါေတာင္ ေဘးနားက မ်က္ရည္စမ္းစမ္းနဲ႕ မခြဲႏိုင္မခြာရက္ေတြ မပါေသးဘူး။ သူတို႕ကေတာ့ ထြက္ခါမွ ထြက္ေရာ ျမင္ေနရတဲ့ အခုိက္ေလး သံသရာေၾကြးေတြ ဆပ္ေနတာေပါ့ေလ။

ရထားထြက္သြားျပီးမွ ျမိဳ႕ေလးလည္း ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္တယ္။ အိမ္ကိုျပန္တဲ့သူျပန္၊ ေစ်းဝယ္တဲ့သူဝယ္ မုန္႕ဆိုင္ေတြမွာ မနက္စာ စားတဲ့သူ စားနဲ႕ အသက္ျပန္ဝင္လာတတ္တာ။ ဒါေတာင္ ရထားေနာက္က်လို႕ အတင္းဝရုန္းသုန္းကားေျပးတဲ့သူေတြ တခါတေလ ေတြ႕ရျပန္ေသး။

တကယ္တမ္း ရထားၾကာခ်ိန္က တစ္နာရီေပ်ာ့ေပ်ာ့ရယ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေရွာင္ေပးလုိက္ရတယ္ဆုိတဲ့ တျခားရထားေတြက ေလွ်ာ္ၾကိဳးမွာသီထားတဲ့ ခေရပန္းေတြလို စီလို႕ တန္းလို႕။ ဒါေၾကာင့္ေနမွာ တစ္ေန႕ကို အသြားအျပန္ ႏွစ္ေၾကာင္းပဲ ဆဲြႏိုင္ရွာတယ္။

ေန႕ခင္းတေၾကာင္း အျပန္ကေတာ့ သိုသိုသိပ္သိပ္ပဲ။ အပ်ိဳေလးေတြ ဇာတ္ပြဲၾကည့္ျပီး အိမ္ျပန္သလို ျမိဳ႕ကလူေတြ မသိလုိက္မသိဖာသာ။ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ စီးခ်င္သူမ်ား၊ ကိစၥၾကီးငယ္ မရွိသူေတြကေတာ့ စိတ္ေအးလက္ေအး ဒီအခ်ိန္ကိုေရြးၾကတယ္။ ပူျပင္းတဲ့ေန႕ခင္းၾကီးနဲ႕အတူ တကြ်ီကြ်ီျမည္ေနတဲ့ ဒီရထားတေၾကာင္းက ပ်င္းရိစရာေကာင္းတယ္ဆုိတာ တစ္ျမိဳ႕လံုးအသိ။

စိတ္လွုပ္ရွားစရာအေကာင္းဆံုးက ညဖက္ ရထားသိမ္းတဲ့ လမ္းေၾကာင္း။ ရထားတင္သိမ္းတာမွ မဟုတ္ပဲ အားလံုးရဲ့ ဘဝေတြကိုပါ ဆြဲသိမ္းလာခဲ့တာ။ မသိမ္းလို႕လည္း မရေတာ့ဘူး တျမိဳ႕လံုးရဲ့ ေျခာက္ေသြ႕မွုကို ျပန္ဆြဲယူလာတဲ့ ဘဝေတြနဲ႕ ၾကဲပက္ရမွာ။ ဘူတာရံုကအထြက္ ယိုင္တိုင္တိုင္ မီးတိုင္ေတြၾကားထဲမွာ ျမိဳ႕ေလးရဲ့ အျပိဳင္အဆုိင္ မီးခြက္ေတြလည္း ထြန္းေနၾကျပီ။ ဘယ္သူဘယ္ဝါ ျပန္လာခ်ိန္ဆိုေတာ့ ညစာထမင္းဝိုင္းေတြလည္း လက္ေဆးဇလံုနဲ႕ ခင္းလုိ႕က်င္းလို႕။

ရထားဆုိက္ျပီဆုိတာနဲ႕ ဘူတာရံုနားက မုန္႕ဆိုင္ေတြ မ်က္ႏွာငယ္ရျပီ။ စီခနဲေနေအာင္ ေရွ႕ဆံုးက ေျပးသြားသူေတြအားလံုးက တျမိဳ႕လံုးရဲ့ ဆြဲလည္းေတြေလ။ ဆိုကၠားဆရာေတြကေတာ့ မ်က္ႏွာေတြ တဝင္းဝင္းနဲ႕ သူသူငွာငွာ ေခၚပါယူပါ ျဖစ္ကုန္ျပီေပါ့။ တေယာက္စႏွစ္ေယာက္စနဲ႕ စီးပြားျဖစ္မယ္မထင္ဆုိျပီး ခြာရွပ္ျပီး မတ္မတ္ၾကီးေစာင့္ေနတဲ့ ျမင္းေပၚက ျမင္းလွည္းဆရာလည္း အေနာက္ဖက္ကမ္းကိုလို႕ က်ယ္က်ယ္ေအာ္ တေၾကာ္ေၾကာ္ ျဖစ္စျပဳျပီ။

သိပ္မၾကာခင္ လူေတြျပိဳဆင္းအလာ။ ျမိဳ႕ေလးလည္း အခုမွ မ်က္လွည့္ျပလိုက္သလို ပြဲခင္းတစ္ခုအလား စည္စည္ကားကား။ ဒီျမိဳ႕ကို ရြာနဲ႕တူသေလးလို႕ ေျပာလို႕ေဒါသတလူလူထေနတဲ့ အပ်ိဳမငယ္လည္း ေဟာၾကည့္ ေဟာၾကည့္ ျမိဳ႕ၾကီးပါေတာ္လို႕ ေျပာရင္းဆိုရင္း အေမာက လည္ပင္းေရာက္ေနျပီီ။ က်ဳပ္မွာလိုက္တာ ပါသလားဆိုျပီး မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႕ ေမးတဲ့ အိမ္ရွင္မ မ်က္ႏွာလည္းဝင္းလက္လို႕။ ျမိဳ႕ကဝယ္လာတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ဒီအဆင္ေလး လွတယ္ေနာ္ ဟိုဟာေလးက ေနာက္ဆံုးေပၚလို႕ မၾကြားခ်င္ ၾကြားခ်င္ ေစ်းေတာ္လို႕ပါရွင္ ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြလည္း လမ္းေပၚမွာ ျဖဴးလုိ႕။ ဒီတေခါက္ အရင္းျပဳတ္ခဲ့ျပီလို႕ ငိုသူကလည္းပါေသး။ ခ်ဲထီထိုးလိုက္တာမလား လို႕ ဗိုက္ေခါက္လိမ္ဆြဲျပီးေမးခ်င္စိတ္ေတြနဲ႕ ေဘးနားက အိမ္သူကို မပူနဲ႕ မပူနဲ႕ဆိုျပီး ေျဖာင့္ျဖေပးခ်င္သူလည္း ရွိရဲ့။

ကိုးနာရီမစို႕မပို႕မွာ ရံုပိုင္ၾကီးလည္း နားခ်င္ျပီထင္တယ္။ ဘူတာရံုဖက္က ဖ်တ္ခနဲမီးေတြ ပိတ္သြားတယ္။ ဆီမီးခြက္ေတြလည္း မၾကာခင္ ျငိမ္းေတာ့မွာပါ။ ေနာက္ေန႕မနက္မိုးလင္းရင္ ကားရထား ျပန္ဆင္းလာေတာ့မယ္………

အဲ့ဒါေျပာတာ ျမိဳ႕နဲ႕ရထားနဲ႕ တသားတည္းက်ေနတဲ့ေနာက္

အိမ္ကိုလြမ္းလို႕ ရထားမစီးခ်င္ဘူး ဆိုတဲ့ ငါ့ကို မင္းတုိ႕ အျပစ္ဆိုခ်င္လည္း ဆိုၾကပါေတာ့ကြာ……….

အိုင္ဖုန္းသံုးစြဲသူမ်ားအတြက္ iMyanmar

တိုးတက္လာတဲ့ နည္းပညာေနာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႕လည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ တရြတ္တုိက္ပါေနၾကတယ္။ ထြင္သူက ထြင္တယ္. ျပင္သူက ျပင္တယ္။ အိုင္ဖုန္း သံုးစြဲသူ မ်ားလာတဲ့အထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာေတြလည္း တေန႕ထက္တေန႕ မ်ားသည္ထက္ မ်ားလာပါလိမ့္မယ္။

ပထမဆံုး 3GS OS 3.1.2 တုန္းက Jailbreak လုပ္ျပီး ဂိမ္းေတြ ျမန္မာစာေတြ ထည့္သြင္းအသံုးျပဳၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖုန္းဘက္ထရီ ကုန္သြားခဲ့ရင္္ ဖုန္း shutdown က်သြားရင္ ကြန္ျပဴတာနဲ႕ ျပန္လည္ ခ်ိတ္ဆက္ဖို႕ လိုအပ္ေနျပန္တယ္။ ခရီးသြားလာေနတုန္းဆို ကြန္ျပဴတာနဲ႕ ေဝးကြာႏုိင္တာမုိ႕ ဘက္ထရီ အကုန္ျမန္တဲ့ ဒီဖုန္းနဲ႕က သိပ္အဆင္မေျပလွဘူး။ သံုးစြဲသူေတြကို ေနာက္ဆံတင္းေစခဲ့တယ္လို႕ ဆုိႏုိင္တယ္။

သိပ္မၾကာပါဘူး ဖုန္း ေဆာ့ဖ္ဝဲအသစ္ေတြ ထပ္္ထြက္လာတယ္။ အမွတ္မထင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အမွတ္တမဲ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဆာ့ဖ္ဝဲေတြ update လုပ္လိုက္မိရင္ Jailbreak လုပ္ထားတာ ကုန္သြားပါေရာ။

တစ္ေတာင္ထက္ တစ္ေတာင္ျမင့္ျမင့္လာတဲ့ ဒီေခတ္ၾကီးမွာ ေဆာ့ဖ္ဝဲအသစ္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္တဲ့ Jail break တစ္ခုထြက္လာျပန္တယ္။ ဒီတေခါက္ေတာ့ ဖုန္းပိတ္သြားခဲ့ရင္ ကြန္ျပဴတာနဲ႕ ျပန္လည္ခ်ိတ္ဆက္စရာ မလိုအပ္ေတာ့တာေတြ႕လာရတယ္။

ဒါေပမယ့္ အိုင္ဖုန္း Jailbreak လုပ္ဖို႕ မလုပ္ဖို႕ဆိုတာလည္း ဖုန္းပိုင္ရွင္ေတြက စဥ္းစားေနၾကဆဲ။ warranty ကို ခ်ိဳးေဖာက္တယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္တစ္ခုတည္းနဲ႕ မလုပ္ဖူးလို႕ ျငင္းဆုိသူေတြလည္း ရွိတယ္။ မိမိကိုယ္တိုင္ မလုပ္တတ္လုိ႕ ဒါမွမဟုတ္ အခေၾကးေငြေပးျပီး လုပ္ရမွာျဖစ္လုိ႕ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေနာက္မွာ အိုင္ဖုန္းကိုင္ေဆာင္ျပီး Jailbreak မလုပ္သူေတြ အမ်ားအျပားရွိေနပါေသးတယ္။

ေနာက္တစ္ေခါက္ ေဆာ့ဖ္ဝဲ ဗားရွင္း အသစ္ထြက္လာျပန္တယ္။ OS 4 ေနာက္ပိုင္းမွာ Jail break လုပ္ရင္ ျမန္မာလုိ ျမင္ရေပမယ့္ ျမန္မာလို ရိုက္လို႕ မရျပန္ဘူး။

အဲ့ဒီၾကားထဲကမွ iPhone4 က ေစ်းကြက္လိုအပ္ခ်က္အရ ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။

ျပီးေတာ့ iMyanmar… တေန႕ကေတာ့ ေတြ႕လိုက္တယ္။ ကိုယ္နဲ႕ အကြ်မ္းမဝင္သလုိပဲ မသိလိုက္မသိဖာသာ ေနမိတယ္။ ဒီေန႕ေတာ့ ကိုယ္နဲ႕ ထိေတြ႕လာရျပီ။ တီထြင္သူေတြကိုလည္း (itune မွာေတာ့ Alfred Thet လို႕ေတြ႕ရပါတယ္) ေက်းဇူးအထူး တင္ရွိပါေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။

အိုင္ဖုန္းေတြကို Jailbreak မလုပ္ပဲ ျမန္မာစာ ဖတ္ရွဳဖို႕ iMyanmar ကို intalll လုပ္လုိက္ရံုပါပဲ။ iMyanmar ကို itune မွာ အလကား ရယူႏိုင္ပါတယ္။

ဖုန္းကို Jailbreak မလုပ္ပဲ ျမန္မာလို ဖတ္ရွဳလိုသူေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ့ application တစ္ခုပါပဲ။ က်ေနာ္စမ္းသပ္သံုးစဲြၾကည့္သေလာက္ေတာ့ ျမန္မာလို ရိုက္ဖို႕ keyboard မေတြ႕မိေသးဘူး။ ျပီးေတာ့ iMyanmar ကို ထည့္သြင္း ဖုိ႕ OS ဗားရွင္းက 4ႏွင့္အထက္ျဖစ္ရပါမယ္။

ျမန္မာစာခ်စ္သူ အားလံုး iMyanmar ေက်းဇူးနဲ႕ ျမန္မာလို ျမင္ရျပီေပါ့ဗ်ာ………..

ပံုမ်ားကို သက္ဆိုင္ရာ webstie မွ ကူးယူထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

metro boulot dodo နဲ႕ ခြဲခြာျခင္း တနဂၤေႏြ

ျပင္သစ္စကားတစ္ခုပါ။ ေက်ာင္းတက္တုန္းက မိမိရဲ့ေန႕စဥ္ လူေနမွုဘဝကိုေရးခိုင္းတုိင္း ဒီစကားလံုး ကို သတိရမိတယ္။ သာမန္လုပ္ေနက် လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ေတြကို ေဖာ္ျပတဲ့စကားလံုး တစ္ခုပါပဲ။ ေန႕စဥ္ရထားစီးတယ္ ခရီးသြားတယ္ အလုပ္လုပ္တယ္ ပံုမွန္ပဲ။

ဒီတနဂၤေႏြ ကိုေတာ့ သမရိုးက် မျဖတ္ေက်ာ္ေစခဲ့ပဲ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ေတြကေန ခြဲထြက္ပစ္လုိက္ပါတယ္။ သြားခဲ့ဖူးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ညႊန္းဆိုမွုေၾကာင့္ Thai Festival ကိုေရာက္ျဖစ္သြားတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာရွိတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ အခြန္သြားေဆာင္ဖူးတဲ့ လူတိုင္းသိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ထိုင္းသံရံုးျမက္ခင္းျပင္မွာပဲ က်င္းပတာျဖစ္ပါတယ္။

ပထမဆံုး ဝင္ဝင္ခ်င္းက အမွတ္တရပစၥည္းေတြ silver 925 ေတြေရာင္းတဲ့ဆိုင္တန္းပါ။ ညာဖက္ေတာင္ပံမွာေတာ့ အဝတ္အစား နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ဆိုင္ခန္းေတြခင္းက်င္းထားျပီ။ ဘယ္ဖက္ေတာင္ပံကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕အၾကိဳက္ အစားအေသာက္ေတြ ေရာင္းခ်ေပးေနတာပါ။ ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္ရက္ကပဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေမးပါတယ္ ဒီႏိုင္ငံမွာ အေရွ႕တိုင္းႏိုင္ငံအသီးသီးရဲ့ အစားအေသာက္ေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ ေရာင္းခ်ေနပါလ်က္ ယိုးဒယားအစားအစာက ဘာလို႕တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ လူတိုင္းလက္ခံေနတာလဲ လို႕ ေမးလာပါတယ္။ သူ႕ေမးခြန္းကို ေျဖဆိုဖို႕ က်ေနာ္တို႕ ဘယ္ဖက္ေတာင္ပံကို ပထမဆံုး ဦးတည္လိုက္ၾကပါတယ္

ဆိုင္ခန္းေတြ အမ်ားအျပားၾကားထဲမွာ ကိုယ္ဘာစားရမလဲ စဥ္းစားတဲ့အလုပ္ဟာ အေတာ္ေလး လက္ဝင္ပါတယ္။ သူမ်ားေတြ တန္းစီေနရင္ ဟိုဟာေလးလည္း စားခ်င္ ဒီဟာေလးလည္း စားခ်င္နဲ႕ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ လူစုခြဲျပီး ကိုယ္ၾကိဳက္တာ ကိုယ္ဆြဲလာခဲ့တယ္။ ျပီးမွ စုပံုစားဖုိ႕ပါ။

ယိုးဒယားသေဘၤာသီးေထာင္းနဲ႕ ပဲၾကာဇံသုတ္က မပါမျဖစ္ပါ.

က်ေနာ္နဲ႕ ယိုးဒယားသေဘၤာသီးေထာင္းမွာ သမိုင္းေၾကာင္းေတြ ရွိပါသည္။ ယုိးဒယား သေဘၤာသီးေထာင္းကို ပထမဆံုးစားဖူးေတာ့ ေက်ာင္းစာေမးပြဲတစ္ခုအတြက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ စာစုက်က္ေနခ်ိန္ျဖစ္၏။ စာေတြက်က္လုိက္ အစားေတြစားလိုက္ လုပ္ေနၾကအတုိင္း စုရပ္ကို မလာခင္ City Mart မွာ ေစ်းဝယ္ေတာ့ ယုိးဒယားသေဘၤာသီးေထာင္းေတြ ဝယ္လာသည္။ ဗိုက္ဆာလုိ႕ စားမယ္ဆုိေတာ့ စပ္လုိက္သည္မွာ မ်က္ရည္ေတာက္ေတာက္က်သည္အထိ။ အစပ္ၾကိဳက္သည့္ သူငယ္ခ်င္းက ျငဳတ္သီးစိမ္းေတြ ထပ္ေထာင္းထည့္ထားလုိက္ေသးသည္။ အဖတ္ေတြ မစားနဲ႕ အရည္ပဲေသာက္ဆုိေတာ့ အင္းေလ ထန္းလ်က္ခဲဲနဲ႕ သၾကားပါတာ အရည္ကေတာ့ခ်ိဳေလာက္တယ္ဆုိျပီး အားရပါးရေသာက္လိုက္ကာမွ သၾကား ႏွစ္ဇြန္းေလာက္ ပါးစပ္ထဲပစ္ထည့္ရသည္အထိ ခံလိုက္ရဖူးသည္။ က်ေနာ္ အဲ့ဒီေလာက္ အသည္ တံုးသည္မွာ သမိုင္းေၾကာင္းႏွင့္ပင္ျဖစ္ပါသည္..



ဝက္သားသံုးထပ္သားေတြကို ၾကြပ္ၾကြပ္ရြရြေၾကာ္ထားတာလည္း ပါတယ္

ဒူရင္းသီး သရက္သီး အခ်ိဳပြဲ


ပီေလာပီနံအခ်ိဳပြဲ


သရက္သီးေထာင္း


အေရာင္ေတြစံုေနတဲ့ မုန္႕လက္ေဆာင္း


မွိုေၾကာ္ေတြလည္း ပါရဲ့

ဆင္းဂါးဘီယာေတြလည္း ေဟာတလံုး ေဟာတလံုး

အသီးေတြကို အလွဆင္ေနတဲ့ ေနရာကိုလည္း ေရာက္ခဲ့တယ္။ မုန္လာဥနီတစ္လံုးအရွံဳးထားျပီး ေလ့က်င့္ဖို႕ စိတ္ကူးထားပါတယ္။ ျဖစ္မျဖစ္ေတာ့ မေသခ်ာပါ။ စိတ္မရွည္တာနဲ႕ ကိုယ့္လက္ကို အရင္လွီးဖို႕ေတာ့ ၈၅ ရာခုိင္ႏွုန္းေသခ်ာပါတယ္။




ျပီးေတာ့ ဗိုက္ေတြလည္း အေတာ္ျပည့္ျပီ။ ဆိုင္ခန္းေတြ စံုတကာေစ့ေအာင္ ၊ဗိုက္လည္းေခ်ာင္ေအာင္ ပတ္ၾက။ ဟိုဟာေလးလည္း လိုခ်င္ ဒီဟာေလးလည္း လိုခ်င္နဲ႕ စိတ္ေတြကို အေတာ္ေလး ခ်ဳပ္ႏွိမ္ရပါသည္။ ပင့္ကူေလးတေကာင္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ကိုေျခာက္ဖို႕ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ျပန္သည္။


တနဂၤေႏြေန႕သည္ ဤသို႕ဤႏွယ္ လွပစြာ ျပီးဆံုးသြားသည္.

တနလၤာေန႕ ေရာက္ျပန္ျပီ

metro boulot dodo ကိုေရွာင္လဲႊရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့………….

အသည္းကြဲျခင္း

မင္းနဲ႕ငါ
ဖိနပ္ႏွစ္ဖက္ေပါ့
မိုးေျမဆံုးထိ
ဘယ္တစ္ဖက္ညာတစ္ဖက္
မခြဲတူမကြာ
ရြက္ကုန္ဖြင့္လႊင့္မယ္
ဘာညာစံုတကာစီေအာင္
စာစီေနတုန္း
အျပင္မွာ
ခြ်တ္ထားတဲ့
ဖိနပ္တစ္ရံ
ဘယ္သူသုတ္သြားမွန္းမသိခဲ့

အခ်စ္ေရ

အဲ့ေန႕ကစလို႕ေပါ့

ငါ့အသည္းေတြကြဲသြားခဲ့တာ……..

နတ္ၾသဇာ ထညက္ခဲရယ္နဲ႕ …..

ဒီအမယ္ၾကီးႏွယ္……..

ေမာင္ရင္ေလးတုိ႕ရယ္ က်ဳပ္ရန္ကုန္သြားမွာမို႕ပါေတာ္ သည္းညည္းခံၾကပါေတာ္

ေတာင္းၾကီးေတာင္းငယ္ အသြယ္သြယ္ဆင့္လို႕ အမယ္ၾကီးႏွယ္ အသက္ကိုမွ အားမနာ…..ေနာက္က အသံေတြကုိ ဂရုစိုက္မေနႏိုင္ေပါင္။ က်ဳပ္သားေတြ ေျမးေတြ ရွိတဲ့ဆီကို က်ဳပ္သြားေနတာကလား။ အငယ္ေကာင္ ဟိုေဆာက္လုပ္ေရးမွာ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ေနတဲ့သူ ေမြးတာက ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ မွ ႏွစ္ေယာက္ေတာင္။ ဒါေတာင္ အၾကီးေကာင္ ကုန္သည္လုပ္ေနတဲ့သူက ေမြးတဲ့ သံုးေယာက္ မပါေသးဘူး။ ေမြးတုန္းကပဲ ျမင္ဖူးလိုက္တယ္ ရန္ကုန္နဲ႕ က်ဳပ္တုိ႕ေတာက အလွမ္းကြာသကိုးေတာ့။ လွည္းတတန္ ေလွတတန္ ကားတတန္ ရထားတတန္ေက်ာ့ခါမွ ရန္ကုန္ဆိုတာ ျမင္ဖူးရသာ။ ေခါက္ေခါက္ခါခါ ကိုးက်င္းကိုးေက်ာင္း ေခ်ာင္းေပါက္ေအာင္ သြားရအာင္လည္း မျဖစ္ေသးဘူးဆုိေတာ့ ကြာျမဲကြာေနေတာ့သာရယ္။

ဒီေလာက္ေဝးလံတဲ့ အရပ္မွာ ေနရွာတဲ့ ကုိယ့္ေသြးကိုယ့္သား ကိုယ္ေျမးေတြကို ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က ရြာစာေလး ရာသီစာေလး ေကြ်းခ်င္တာ။ သူတုိ႕ကလည္း ကဒီးကဒီးမလာႏိုင္ က်ဳပ္တုိ႕ကလည္း စြတ္ကယ္စြတ္ကယ္ မသြားႏိုင္ဆိုေတာ့ တေခါက္ဆို ဆိုသေလာက္ ေပါက္ေပါက္ျမည္ေအာင္ သယ္သြားခ်င္ေတာ့သာ။ ဒါေပသိ ကိုယ္ကသယ္ႏုိင္ေတာင္ လမ္းက သယ္ခ်င္ၾကတာ မွုတ္ဖူး။ ကားသမားေတြဆုိတာ ခံေတာင္းေလး စေကာပက္ပက္ကို တြင္းတစ္ခုေလာက္ေအာက္ေမ့သာ။ အမယ္ၾကီး ေလးရာေတာ့ေပးဗ်ာ၊ ငါးရာေတာ့ ေပးဗ်ာနဲ႕ လုပ္သာ။

ေတာင္သူေတြပါေမာင္ရယ္ ေစ်းေရာင္းသြားသာ မဟုတ္ဘူးလုိ႕ သားေတြဆီ သြားသာရယ္ပါ။ ေျမးေတြလည္း လြမ္းလို႕ပါေတာ္ လို႕ ျငီးျငီးျငဴျငဴေလးေျပာမွ ႏွာေလာက္ေလွ်ာ့တာ။ က်ဳပ္အေၾကာင္းသိတဲ့သူမ်ားပါလို႕ကေတာ့ ဒီအမယ္ၾကီးက ေတာသူေဌးတဲ့။ ရန္ကုန္မယ္ သားႏွစ္ေယာက္ေတာင္ရွိတယ္။ သားေတြေပးတဲ့ ပစၥည္းေတြ အိမ္မွာမနည္းမေနာ။ ေပါ့ေသးေသးမမွတ္နဲ႕ဆို ေဘာ္လီထဲ လက္ႏွိုက္ျပီး ေတာင္းသေလာက္ေပးလိုက္သယ္။ မဟုတ္ရင္ က်ဳပ္သားေတြ ဂုဏ္ငယ္မွာ ပေလ ေနာ့။

ခံေတာင္းေတြ ဘာေတြမ်ားပါလုိ႕လဲ ေမးလို႕ကေတာ့ အားရပါးရ ဖြင့္အျပပဲေတာ္။ ထန္းသီးကလည္း ေၾကြခ်င္ပါတယ္ဆို ဒီက်ီးကိုက ကံေခတယ္ေလလို႕ မျမင္ပါနဲ႕။ ေဟာ…ေဟာဒါက က်ဳပ္အခင္းက က်တဲ့ ႏွမ္းကို အိမ္မွာ ငညိဳနဲ႕ၾကိတ္ထားတဲ့ ဆံုဆီ၊ ေမႊးခ်က္ကယ္ မွန္း တတို႕ေလာက္ ျမည္းၾကည့္စမ္းပ။ ျမိဳ႕က ဆီေတြလို ဘာဆီညာဆီေရာထားတာမိ်ဳး မဟုတ္ဘူး စစ္သမွ စစ္ စစ္လုိ႕ေတာင္ျမည္သေတာ့။

ဒါေလးက ေျမပဲစိမ္းေတြေတာ္။ ေၾကာ္ခ်င္လည္းေၾကာ္ ေလွာ္ခ်င္လည္းေလွာ္ သေဘာရွိကေရာဟိ။ ေဟာ့ဟိုနားက အကိုင္းထဲက ခရမ္းခ်ဥ္သီး။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ငပိခ်က္ မ်ား ခ်က္လိုက္လို႕ကေတာ့ ေတာ္ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးနားက ခရမ္းသီးေတြပ။ အလံုးၾကီးေတြမ်ား လွခ်က္ေလ။ မတင္ေလးတို႕ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တာ။ ရန္ကုန္က ေမာင္ၾကီးေတြ မီးဖုတ္သုတ္စားဖို႕တဲ့ေလ။ နံနံပင္ေလးေတာင္ ပါလုိက္ေသး။

ခံေတာင္းေလးမွာ ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ေလးနဲ႕ သပ္သပ္စီခ်ိတ္ထားတာ ရြာေတာင္ပိုင္းက မိသန္းတို႕ နတ္ၾသဇာေတာ့။ က်ဳပ္သားေတြ ငယ္တုန္းက ဒီနတ္ၾသဇာမွ မစားရရင္ တက္မတတ္ ခ်က္မတတ္။ အခုေတာ့ ေျမးေတြ အလွည့္ေပါ့။ ေနာက္တစ္ထုတ္က ရြာထိပ္က ငစိန္တို႕ ထန္းေတာက ထညက္ခဲ။ ခ်ိဳအီေမႊးေနတဲ့ အျပင္ ခပ္ရွရွေလးေနသေတာ့။ သိပ္အမ်ားၾကီး မပါလုိ႕ ဒါေတာ့ ျမည္းမေနပါနဲ႕။ က်ဳပ္ေျမးတင္ ငါးေယာက္မို႕ အေယာက္စိေအာင္ ေပးဖို႕အႏိုင္ႏိုင္ရယ္။ အမယ္ၾကီးစကား မယြင္းမွားတဲ့ ယံုသာယုံလိုက္ ယံုသာယံုလုိက္ပါဆို။

လက္တစ္ဖက္က ျခင္းထဲလည္း အတင္းျဖဲမၾကည့္ပါနဲ႕ေလ။ က်ဳပ္ေခြ်းမ အေခ်ာအလွေတြအတြက္ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးေမႊး။ သစ္ပုေလြသားေတြ မဟုတ္ဖူး။ အံမယ္ အညာသူစစ္စစ္ ရွင္မေတာင္ မစစ္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ပါးေပၚမတင္ဘူး။ ရွင္မေတာင္မ်ား စစ္လုိ႕ကေတာ့ မက္မက္စက္စက္ကို လိမ္းသာပါ။ အေပြးကိုၾကည့္ ႏွစ္ထပ္ေပြး အသားကို ကိုက္ၾကည့္ အေပြးကုန္ေတာင္ အသားခ်ည့္ေသြးလိမ္း ေႏြခါဆို ေအးသေပါ့။ ေတာ္တုိ႕ မိတ္ကပ္တုိ႕ တုိ႕ဖတ္ၾကီးေတြ ဖို႕မေနႏိုင္ေပါင္။ မ်က္ႏွာပူသေတာ္။ ဘယ့္ႏွာ ေခြ်းမ်ားျပန္ရင္ မ်က္ႏွာၾကီးေတြမ်ား ျပာလို႕။ ထက္ထက္မိုးဦးလို မလွခ်င္ေနပါစီ ေရႊဘုိသနပ္ခါးလိမ္းျပီး ဝါဝါညက္ညက္ျဖဴရင္ေတာ္ဘီ။

က်ဳပ္သားၾကီးက လိမၼာခ်က္။ ေမြးရက်ိဳး နပ္သေပါ့။ သူ႕စီးပြားေရးေကာင္းရွာေတာ့ အငယ္ေကာင္ေက်ာင္းထားေပးတာေလ။ အေမ နားနားေနေန ေနေတာ့တဲ့ေလ။ ေျပာသာေျပာရ က်ဳပ္တုိ႕က ေတာသမ မဟုတ္လား။ ငယ္ကတည္းက ေကာက္စိုက္ပ်ိဳးႏွုတ္ထင္းေခြေရခပ္ ဇယ္ဆက္သလို လုပ္ခဲ့တာဆုိေတာ့ ထိုင္ေနရတဲ့အခိုက္မ်ားဆို ဟိုနားက ယားသလိုလုိ ဒီနားက ယားသလိုလို။ ေနႏုိင္ေပါင္ေအ။ ငါ့လယ္ င့ါယာအတြက္ ထြန္တခ်က္ ပ်ိဳးတၾကဲေတာ့ ပါရေသးတာပဲပ။

ေဟာေတာ္ ရန္ကုန္ ေရာက္ျပန္ေပါ့…

သားၾကီးေရ သားငယ္ေရ မင္းတုိ႕အေမ လာၾကိဳၾကေလ။

အမေလး ဒါက ဘယ္သူ ဘယ္သူ အသားေတြမ်ားျဖဴခ်က္ကယ္။ အခုတေလာ ေျပာေျပာေနတဲ့ ကိုရီးယားမင္းသား မင္းသမီးဆိုတာေလးေတြလား။ မွန္း…ငါ့သားၾကီးေတြ ဝလုိ႕ျဖိဳးလုိ႕။

သမီးတို႕ဖုိ႕ အေမသယ္လာတဲ့ ရွင္မေတာင္ သနပ္ခါးေတြ လိမ္းစမ္းပါေအ။ ဦးဆံုးေခါငး္ဆံုးလိမ္းပစ္လိုက္ေအ။ ေတာင္းထဲမွာေဟ့ ေတာင္းထဲမွာ။

အေမကလည္း ဒီအသီးအရြက္ေတြ ရန္ကုန္မွာလည္း ရပါတယ္ဆိုဗ်ာ။ ေနာက္သယ္မလာပါနဲ႕ အခုပဲၾကည့္ ေတာင္းပိဘာပိနဲ႕ သယ္လာေတာ့ ညိဳးလုိ႕ႏြမ္းလို႕။ ဒီမွာလည္း ေစ်းမွာ ဝယ္ရင္ ဒီ့ထက္လတ္ပါတယ္။

မင္းမုိ႕ေျပာရက္တယ္ကြယ္။ တုိ႕ရြာက အသီးကြယ့္ တုိ႕ရြာက အသီးေတြ။ ပုိးသတ္ေဆးေတြ ဘာေတြကင္းတဲ့ မင္းတို႕ေတြ ေမြးတဲ့ ရြာက အသီး။ က်န္တဲ့အသီးေတြနဲ႕ ယွဥ္လုိ႕ ရပါမတဲ့လား။ သူရို႕ေတြ ဘယ္လိုစိုက္တယ္ ဘယ္လိုပ်ိဳးတယ္ ကိုယ္မွ မသိပဲ။ ေဘးအႏၱရာယ္မ်ားပါဘိ။ မင္းတို႕ေခတ္ၾကီးမွာ ဟိုေဆးျဖန္းလုိ႕ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီသီးရတာတဲ့ ဟိုေဆးသံုးလို႕ အသီးေတြ အဆမတန္ၾကီးရတာနဲ႕။ သဘာဝကိုေျပာင္းျပန္လွန္ေနလို႕ ေဟာ ေရာဂါတမ်ိဳး ေဟာ ေရာဂါတမ်ိဳး အသစ္အဆန္းေတြျဖစ္ေနၾကတာ မဟုတ္လား။ တုိ႕ေတာမယ္ မင္းရို႕ေလာက္ ကရိကထမမ်ားေပါင္။ အသက္ၾကီးတဲ့သူေတာင္ ကိုယ့္ေျခကိုယ့္လက္နဲ႕ စိုက္တုန္းပ်ိဳးတုန္း ဓါးထမ္းျပီး ထင္းေခြတုန္းပ။

ဆီပံုးထဲက ဆီေတြ လွယ္ယူလိုက္ပါဦးသမီးေရ။ ခံေတာင္းထဲမွာ ကေလးေတြ စားဖုိ႕ နတ္ၾသဇာနဲ႕ ထညက္ခဲ။ နတ္ၾသဇာကို မနက္ဘုရားတင္ဖုိ႕ ဖယ္ျပီး က်န္တာေတြ ေလမသလပ္ခင္ ေကြ်းလိုက္စမး္ပါေအ။ ငါ့ေျမးေတြ အားရပါးရစားၾကပါစီ။

ဖယ္..ဖယ္ ငါကိုယ္တိုင္လုပ္ပါေတာ့မယ္။

ေရာ့ေရာ့ လာ ေျမးၾကီးလာ နာမည္က ဘယ္သူ..

အာကာမင္းပါ

အမေလးေတာ္ နာမည္ေတြကလည္း မင္းသားနာမည္ေတြပါလားဟဲ့

လက္ျဖန္႕ လက္ျဖန္႕ ဒါက ရြာမွာ နာမည္ေက်ာ္ နတ္ၾသဇာတဲ့ေတာ္။

ဟင္ အဖြားဟာကလည္း ဂ်ယ္လီလည္း မဟုတ္ဖူး

ဘာ ဘာ နင္ေျပာတာဘာတဲ့။

ဒီမုန္႕မၾကိဳက္ရင္ ထညက္ခဲေကြ်းမယ္ အဖြားက။ ဒီထညက္ခဲကေလ…

သားက ေခ်ာကလက္ပဲစားခ်င္တာ…

အဲ့ဒီညေန တညေနလံုး က်ဳပ္ေလ နတ္ၾသဇာ ထညက္ခဲနဲ႕ လဲသြားတဲ့ အရာေတြကို စိတ္ေတြနာျပီး ထမင္းကို မစားႏုိင္ေတာ့တာပါ.

လက္ထဲက နတ္ၾသဇာေတြလည္း က်ဳပ္စိတ္ေတြနဲ႕ အတူ က်ိဳးေၾကလို႕ေပါ့……………………………………..

နတ္ၾသဇာဆိုတာ ဘာလဲလို႕ ေမးသူေတြ ေပၚလာတာမို႕ နတ္ၾသဇာဆုိတာ ပဲေခ်ာင္း၊ပဲထန္းလ်က္ေခ်ာင္း (အလံုးေလးေတြ လည္း လုပ္တတ္ပါတယ္) ပါခင္ဗ်ာ
ထန္းလ်က္ခဲကိုလည္း အညာေလသံေပၚလြင္ေအာင္ ထညက္ခဲလို႕ စာလံုးေပါင္းထားပါတယ္