ေနာင္တမဲ့ စာသူငယ္မွ

ယေန႕ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္လုိ႕ ေရးတဲ့စာမုိ႕ ဖတ္လုိ႕ေကာင္းမယ္ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပသိ ဒီေနရာမွာ တင္ခ်င္စိတ္ရွိလို႕ တင္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ညီမငယ္တစ္ေယာက္ေရးတဲ့စာကို ရန္ကုန္တုန္းက ဖတ္ခဲ့ရဖူးတယ္။ ေတာင္းမယူထားလိုက္မိတာ နာတာပါပဲ၊ အမွတ္မိဆံုးစကားလံုးေလးက ေစတနာဆိုတာ လူတိုင္းနဲ႕ မတန္ဖူး လို႕မေျပာလိုက္ပါနဲ႕တဲ့။ ေစတနာဆိုတာ လူတိုင္းနဲ႕ထိုက္တန္သတဲ့ေလ။ ဟုတ္မွာပါ။ အဲ့ဒီလိုပဲ က်ေနာ္လည္း ခံယူမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေစတနာေတြ ေရစီးကမ္းျပိဳခဲ့မိတာပါ………………

လူတိုင္းကို ကိုယ္လို စိတ္သြင္းမိတယ္။ ငါ့တုန္းက ဒီလို အခက္အခဲေတြျဖစ္တာ ၾကံဳရတာ။ သူမ်ားတစ္ကာကို မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းအေပၚ ႏွုတ္၏ေစာင္မျခင္း လက္၏ ေစာင္မျခင္းျဖင့္ ကူညီဖို႕ သြန္သင္ျခင္းခံရတဲ့ စိတ္အခံလည္း ပါပါတယ္။ အျမင္မေတာ္ ဆင္ေတာ္နဲ႕ခေလာက္ကို ျပင္ဖို႕ၾကိဳးစားတာက အၾကိမ္ၾကိမ္။ ကိုယ္ထမင္းကိုယ္စားျပီး ၾကီးေတာ္ ႏြား အလကားေက်ာင္းေပးခဲ့တာက အခါခါ။ က်ေနာ္ဘာေတြလုပ္ေပးခဲ့တယ္ဆိုျပီး ေက်ာက္စာတင္ဖို႕ ၀ါသနာလည္း မပါ ပါဘူး။ က်ေနာ့ကို ဘာေတြျပန္လုပ္ေပးပါလုိ႕လည္း မေတာင္းဆိုပါဘူး။ အစကတည္းက ဘာကိုမွ ျပန္ရဖို႕ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့လုိ႕ပါပဲ။ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္ဆိုလည္း ေမတၱာတရားကိုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ပါေၾကာင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဝန္ခံပါရေစ။ အသြားအျပန္ရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ ၾကံဳလိုက္တိုင္း ျပန္လမ္းမဲ့ ဂူျဖစ္ျဖစ္ေနတာ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္ပဲ။

ေက်းဇူးဆပ္ဖို႕ မလိုသလို ေက်းဇူးတင္ဖို႕လည္း မလိုအပ္ပါဘူး။ တစ္ခုပဲ ရွိပါတယ္ ေက်းဇူးေတာ့ မကန္းပါနဲ႕လို႕ ဆိုပါရေစ။ အျမဲတမ္း ကိုယ္ေကာင္းတယ္ဆိုျပီး ေခါင္းေပၚခ်ီးတက္ပါခ်င္ၾကတာခ်ည္းမို႕ပါ။ ၾကံဳလိုက္တဲ့အၾကိမ္တိုင္း အျမဲစိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့မိတယ္။ ေစတနာဆိုတာ လူတိုင္းနဲ႕မထိုက္တန္ဖူးလို႕လည္း ေတြးမိသြားတတ္တယ္။ လူေတြနဲ႕ ေဝးရာမွာေနမယ္ဆုိျပီး ဆံုးျဖတ္မိတာလည္း မ်ားလွျပီ။ လူေတြက ဒီလို စိတ္ရွိတယ္ ဒီလိုမ်ိဳးေတြခ်ည္းပဲဆိုျပီး ဆံုးမမွုကို ခံရလုိက္ ေနာက္ေတာ့လည္း ေခြးျမီးေကာက္က်ည္ေတာက္စြပ္သလို အေရွ႕က မေထာ္မနန္းေတြကို မေနႏိုင္တဲ့ စိတ္နဲ႕ ဟိုပါဒီပါ ပါေလရာျဖစ္ေနျပန္တာမုိ႕ က်ည္ေတာက္လည္း ကြ်တ္ေကာ ဒံုရင္းအတိုင္းေကာက္စျမဲေလ။

အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေစတနာစိတ္မ်ား ေလွ်ာ့လာသလို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခံစားမိတယ္။ ျမင္ေနတာကို ျမင္ေနလ်က္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခ်င္လာတယ္။ စိတ္ေစတနာပ်က္ျပီဆိုရင္ ခက္ကျပီ။ ေတာ္ေတာ့တန္တန္ဆို ဥေပကၡာျပဳခ်င္လာတယ္။ တကယ္တမ္း အဲ့ဒီစိတ္က ေကာင္းတဲ့စိတ္မဟုတ္ေပဘူး။ ဘယ္သူတရားပ်က္ပ်က္ ကိုယ္မပ်က္နဲ႕တဲ့ ။ဆံုးမေတာ့ အလြယ္သားေနာ္ နာလြယ္ျပီးလိုက္နာရန္ခက္ခဲဘိျခင္း။ သူမ်ားကို မေျပာခင္ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အရင္ေမးၾကည့္ေစခ်င္တယ္ ကိုယ္တိုင္ဆုိရင္ ဘယ္လိုေနမလဲဆိုတာကိုပါ။

မသိမျမင္လို႕ မဟုတ္ပါဘူး။ မသိက်ိဳးကြ်န္ျပဳထားတာပါ။ လူပဲ ခံစားတတ္ပါတယ္ နားလည္လြယ္ပါတယ္။ အေပြးျမင္ အပင္သိသတဲ့။ နင္းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကန္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်က္ဆုိတာနဲ႕ နားခြက္က မီးေတာက္ပါတယ္။ ကူညီလုိက္လို႕ အျမင့္တက္သြားတယ္ဆို တကယ့္ကို ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ ဘူးေကာင္းလို႕ စင္ခံရတာ စင္က်ိဳးလည္း ဘူးသီးအလံုးလွရင္ တကယ့္ကို မုဒိတာပြားပါတယ္။ ဘူးသီးေလးလို႕ စင္က်ိဳးတာ ဘာအေရးလဲေနာ့။ တမင္ခ်ိဳးရင္ေတာ့ စင္ဖက္ကိုလည္း လွည့္ၾကည့္သင့္ပါတယ္ေလ။ အကူအညီမလိုတဲ့ေနာက္ ေဇာ္ကန္႕လန္႕လို လုပ္လုပ္ျပေနတာေတာ့ မ်က္စိေနာက္မိတယ္။ အေရွ႕ကေန ငါကြဆိုျပီး လက္မေထာင္ႏုိင္တဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ ေလွကားထစ္ေတြကို ျပန္ၾကည့္ဖို႕ မေမ့ေလ်ာ့ေစခ်င္ဘူး။ ဆင္သြားရင္ လမ္းျဖစ္တယ္ဆုိေပမယ့္ လမ္းခင္းသူေတြရဲ့ ေစတနာကို မေမ့ေလ်ာ့သင့္ပါဘူး။ ေစတနာ အသိအမွတ္မျပဳရင္ေနပါ ဒီလမ္းကို ဘယ္လိုနင္းျဖတ္သြားတယ္ဆိုတာ အမွတ္ရရင္ေတာ္ပါျပီ။ အခုေတာ့ ဘုရားျပီးလုိ႕ ျငမ္းမဖ်က္ခင္က တံေတြးေထြးျပီး ႏွပ္ခ်ီးသုတ္ခ်င္ေနၾကျပီ။

ဒီစာသူငယ္ကလည္း ခဲမွန္ဖူးတာ အၾကိမ္ၾကိမ္ေပမယ့္ ေနာင္တမဲ့လြန္းတယ္။ တစ္ခါမွန္လိုက္ ျပန္ထူျပီးတိုင္း မူရင္းကို ျပန္ျပန္လုပ္ေနမိတတ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ေစတနာပ်က္ခ်င္မိတယ္။ စိတ္ကြက္ျပီး လွည့္မၾကည့္တာမ်ိဳးလည္း လုပ္မိတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တစ္ခါမွ သူေတာ္ေကာင္း စိတ္ထားေကာင္းတယ္လုိ႕ေတာ့ မေၾကြးေၾကာ္ဖူးသလုိ သူေတာ္ေကာင္း ေျခာက္ပစ္ကင္းသဲလဲစင္ေတြကိုလည္း ဟုတ္မွန္ေၾကာင္းလိုက္စစ္ေဆးေနဖုိ႕ ၀ါသနာမပါတာမုိ႕ ေအးေအးပဲေနမိတယ္။

ကိုယ္ေကာင္းရင္ ေခါင္းမေရြ႕ဖူး ဆိုျပီး ေနေနေပမယ့္ ေခါင္းကို မေရႊ႕ေရႊ႔႕ေအာင္လိုက္လုပ္ေနလို႕ကေတာ့ ဘီလူးေခါင္းေဆာင္းျပီး သြားျဖဲျပဖုိ႕ ၀န္မေလးဖူးဆိုတာေတာ့ မေမ့ပါနဲ႕လို႕……………………