ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာမွာ ရံုးကပိတ္ရက္မ်ားခဲ့တယ္။ ခြင့္သံုးရက္ယူလိုက္ရင္ ပိတ္ရက္ဆယ္ရက္ရသြားတယ္။ အိမ္ကိုလည္း သံုးေခါက္ျပန္ျပီးဆိုေတာ့ အိမ္မျပန္ပဲ ရေတာင့္ရခဲ ပိတ္ရက္ရွည္ရွည္မွာ နားနားေနေန သြားဖို႕ စီစဥ္တယ္။ ဒီဇင္ဘာပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ အာရွမွာ ခရီးသြားရာသီ ေစ်းေတြက မိုးထိုုးေနေတာ့တယ္။ ဗီယက္နမ္ ေမြ႕နီ ဒါလက္ နာ့ထရမ္း သြားမယ္လုပ္လိုက္၊ ဟိုသြားမယ္ ဒီသြားမယ္လုပ္လိုက္နဲ႕ အဆံုုးသတ္မွာေတာ့ ပင္လယ္ေရာ ေတာင္ေရာရွိတဲ့ လြန္ေဘာ့ကို စီစဥ္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။
ဒီဇင္ဘာပိတ္ရက္မို႕ ေလယာဥ္ခေတာ့ေစ်းနည္းနည္းၾကီးတယ္။ Silk Air နဲ႕သြားျပီး အသြားအျပန္ စလံုး ၄၆၈က်ပ္ပါ။ မသြားခင္ ထံုးစံအတိုင္း ခရီးစဥ္အတြက္ ေလ့လာတယ္။ သြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြကို ဓါတ္ပံုေတြနဲ႕ သိမ္းထားတယ္။ ေလ့လာရင္းနဲ႕ မ်ားသည္ထက္မ်ားလာ ေလာဘဆိုတာ အေတာမသတ္ဘူးမဟုုတ္လား။ အဓိကသြားေနခ်င္တဲ့ ဟုုိတယ္ရဲ့ တည္းခကလည္း ဒီရာသီမွာ ႏွစ္ဆ။ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလေနာ့ ကိုုယ္ေတြက သြားဖို႕ စီစဥ္ျပီးျပီပဲ။ ခုုႏွစ္ရက္စာ ခရီးရွည္ကို ေအးဂ်င့္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စံုစမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး Authentic Lombok နဲ႕မွ အိုုေကသြားတယ္။ ေမးလ္ေပါင္း အေစာင္ငါးဆယ္ေလာက္ပို႕တာလို႕ လူခ်င္းဆံုၾကတဲ့အခါ သူတို႕က က်ေနာ့ကိုေနာက္ပါတယ္။ အထစ္အေငါ့မရွိ ေသခ်ာခ်င္သူဆိုေတာ့ သူတို႕ကိုုတြန္းအားေပးသလိုု ျဖစ္တယ္ထင္ပါရဲ့။
အသြားခရီးစဥ္က အဆင္ေျပပါတယ္။ တခုပဲ ေမ့တတ္တဲ့က်ေနာ့အက်င့္၊ ထရိုင္ေပါ့နဲ႕ ကင္မရာၾကားထဲက Adapter ေလး အိမ္က စာအုပ္စင္မွာ တင္ထားတာ ယူမလာမိဘူး။ ထရိုုင္ေပါ့ပဲပါလာတာမို႕ ခ်န္ဂီေလဆိပ္ထဲမွာ လိုက္ရွာမိေသးတယ္။ သူ႕ခ်ည္းပဲေတာ့ ဘယ္သူမွ မေရာင္းၾကဘူး။ စိတ္ေလွ်ာ့ စိတ္ေလွ်ာ့......
ေလယာဥ္ေပၚမွာ ေရခဲမုန္႕ေကြ်းေတာ့ ေပ်ာ္မိတယ္ ေလယာဥ္က ခရီးသည္သိပ္မပါလို႕ ေခ်ာင္ပါတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚကေန ရင္ဂ်ာနီေတာင္ကို ျမင္ခဲ့ရသလို ေနဝင္ခ်ိန္ရွဳခင္းကလည္း ရင္သပ္ရွဳေမာ မိန္းမူးစရာပါပဲ။
ေလဆိပ္ေရာက္တဲ့အခါ တိုးဂိုက္ကို ရွာမေတြ႕ဘူး။ အျပင္ထြက္လိုက္တာနဲ႕ လူအုပ္ၾကီးက ဆီးၾကိဳတယ္။ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ လိုက္ဖတ္ေတာ့လည္း မေတြ႕။ အေစာင့္စစ္သားက လူအုပ္နားမကပ္ပါနဲ႕ ဆိုျပီး ဆြဲေခၚတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူကပဲ တိုးေအးဂ်င့္ကို ဖုုန္းဆက္ေပးတယ္။ တိုးဂိုက္ကလည္း အဲ့ဒီနားမွာ ေစာင့္ေနတယ္လို႕ျပန္ေျဖတယ္။ အဲ့ဒီမွာ စေတြ႕ေတာ့ပါပဲ....
ငါးမိနစ္ေလာက္အၾကာမွာ ခပ္ပ်ာပ်ာေလွ်ာက္လာတဲ့ ပိန္ပိန္ပါးပါး တရုတ္မတေယာက္ က်ေနာ္တို႕ဆီကုိလာပါတယ္။ သူ႕နာမည္က မိုနီကာ သူေနာက္က ကပ္ပါလာတာကေတာ့ ကားဆရာ ေရငုပ္ဆရာ အဒီးပါ။ သူတို႕ကို ေလဆိပ္အေစာင့္က မေစာင့္ခုိင္းပဲ တြန္းလႊတ္တာေၾကာင့္ ခပ္ေဝးေဝးမွာ သြားေစာင့္ေနရတယ္လို႕ ဆုိပါတယ္။ ဟိုတယ္ကိုု မဝင္ခင္ ဘာလုပ္ခ်င္ေသးလဲ ေမးေတာ့ Adapter ေလးရွာဖိုု႕ Mataram က တခုတည္းေတာ့ ေရွာ့ပင္းေမာလ္ကို လိုက္ပို႕တယ္။ သူတို႕ဆီမွာလည္း သူ႕ခ်ည္း မေရာင္းဘူးဆိုေတာ့ ဒီဘဝအတြက္ေတာ့ ႏွမလက္ေလွ်ာ့....
ခရီးစဥ္ကုိ ထပ္ျပီးညွိႏွိဳင္းၾကတယ္။ ရာသီဥတုုေၾကာင့္ ေတာင္ေပၚမွာ အိပ္မယ့္ အစီအစဥ္ပ်က္သေလာက္ျဖစ္ေနျပီ။ စႏူးကလင္းလုပ္ဖို႕လည္း လွိဳင္းေလျငိမ္ မိုုးမရြာတဲ့ အေျခအေနမွာ မွ ျဖစ္ႏိုင္မယ္လို႕ေျပာပါတယ္။ ဒီေန႕ေတာ့ ရာသီဥတုု သာယာတာမို႕ ေနာက္ေန႕ကို စနူးကလင္း လုပ္ၾကမယ္။ အဲ့ဒီညကိုေတာ့ ဟိုတယ္မွာပဲ ညစားစားျဖစ္ေတာ့တယ္။ ဟိုတယ္က Living Asia Resort မွာ တညကို စလံုး ၈၄က်ပ္မနက္စာအပါ Discount ရပါတယ္။ အၾကိဳက္ဆံုးကေတာ့ အမိုးပြင့္ ေရခ်ိဳးခန္းပါ.
ေနာက္ေန႕ မနက္ေစာေစာကို ကမ္းေျခမွာ လမ္းထေလွ်ာက္ၾကတယ္။ ဘာလီက ေတာင္ကို လွမ္းျမင္ေနရတယ္။ ဟိုတယ္က ကမ္းေျခမွာ ေရကူးလို႕ အဆင္မေျပပါဘူး။ ဟိုတယ္ ေရကူးကန္ေဘးမွာ မနက္စာစားျပီး တိုးဂိုက္ကို ေစာင့္ၾကတယ္။ ဒီေန႕သြားမွာ Secret beach ပါ။ လူသြားမ်ားတဲ့ Gili islands ေတြကုိ မသြားပဲ သီးသန္႕ ဒီကမ္းေျခကို စီစဥ္ေပးပါတယ္။ ဆိပ္ကမ္းကို ေရာက္ဖို႕ ေတာ္ေတာ္ေလးေမာင္းရပါတယ္။ ကားလမ္းက ကမ္းရိုးတန္းတေလွ်ာက္ဆိုတာ့ ရွဳခင္းက သိပ္သာယာပါတယ္။ ကမ္းသာယာကေန ငပလီကို သြားခဲ့ဖူးတဲ့ လမ္းကို သတိရမိတယ္။
တနာရီခြဲေလာက္ ေမာင္းလာျပီးတဲ့အခါ ကမ္းေျခကို ေရာက္တယ္။ အဲ့ဒီမွာ စက္ေလွနဲ႕ အဆင္သင့္ေစာင့္ေနေပးတယ္။ စက္ေလွထိုးခြဲျပီး ဝင္ေရာက္သြားတဲ့ ေရၾကည္ၾကည္၊ေကာင္းကင္ျပာနဲ႕ ေတာင္တန္းေတြ အားလံုးကို ရင္ခုန္စြာနဲ႕ ၾကည့္ေနမိတယ္။ မၾကာခင္မွာ စႏူးကလင္း စေတာ့မယ္ေလ. မငုပ္ခင္မွာ ေရကူးတတ္တဲ့ က်ေနာ့ကို အသက္ကယ္အက်ၤ ီမဝတ္ပဲ ကူးဖို႕ တိုက္တြန္းတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ အသက္ကယ္အက်ၤ ီမဝတ္ပဲ ပထမဆံုး ကူးျဖစ္သြားတယ္။
တိုးဂိုုက္ မိုနီကာက ေစ့စပ္ေသခ်ာျပီး ဂရုစိုက္ပါတယ္။ ပင္လယ္ထဲက ပလတ္စတစ္အိတ္ေတြကိုလည္း သူနဲ႕အတူ ကူျပီးဆယ္ေပးျဖစ္တယ္. တျခားစက္ေလွေတြ သႏာၱေက်ာက္တန္းေပၚ ေက်ာက္ဆူးခ်တာကိုလည္း အမုန္းခံျပီးသြားေျပာတယ္။ သဘာဝကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူေတြဟာ သဘာဝကိုလည္း ထိန္းသိမ္းတတ္ၾကရမယ္။ ဒါမွလည္း ေဂဟစနစ္မပ်က္ယြင္းပဲ သဘာဝအတိုုင္းပဲ ဆက္လက္တည္ရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခရီးသြားတဲ့သူတိုင္းဟာ အခုလို ထိန္းသိမး္ၾကမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိမ့္မလဲေနာ္။
သံုးေနရာေလာက္ စႏူးကလင္း လုပ္ျပီးတဲ့အခါ ထမင္းစားနားပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္းက်ေနာ္က ေခါင္းမူးေနျပီး ထမင္းစားလို႕ မရျဖစ္ေနတယ္။ ထမင္းစားနားျပီးတဲ့အခါ သီးသန္႕ကမ္းေျခက သစ္ပင္ေအာက္မွာ တေရးအိပ္ၾကတယ္။ ႏိုးလာေတာ့ Sea horse နဲ႕ White star fish ေတြရွာၾကျပန္တယ္။
ညေန သိပ္ေနာက္မက်ခင္ လွဳိင္းေတြထန္မလာခင္ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ ကမ္းေျခမွာ ေဒသခံေတြ ေရကူးေနၾကတယ္။ အထိမ္းအမွတ္ပြဲတခုလုပ္ျပီး ေခ်ာတိုင္တက္ေနတာကို ဓါတ္ပံုရိုက္ယူခဲ့တယ္။
အျပန္လမ္းမွာ လမ္းေကြ႕တေနရာကေန ပင္လယ္ဟာ လွလြန္းလို႕ ခဏရပ္ျပီး ဓါတ္ပံုရိုုက္တယ္။
ဟိုတယ္ကို မျပန္ခင္ ခရစ္စ္နဲ႕ ေတြ႕ဖိုု႕ သူတို႕ Homestay ရွိတဲ့ေနရာကို သြားၾကတယ္။ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္တဲ့ ေခ်ာင္ၾကိဳေခ်ာင္ၾကားေလးထဲမွာ Hidden Jem ေလးလိုပဲ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိေနတယ္။ စကားေျပာေကာင္းတဲ့ ခရစ္စ္က က်ေနာ္တို႕ကို ဟိုတယ္လိုက္ပို႔ေပးတယ္။ ေလေတြတိုက္လွဳိင္းေတြၾကီးလာတဲ့ ညေနမို႕ ေနာက္ေန႕ခရီးစဥ္ မေသခ်ာဘူးလို႕ ဆိုပါတယ္။
ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မိုးအေတာ္ေလးခ်ဳပ္ေနျပီ။ ဓါတ္ပံုေတြ ကြန္ျပဴတာထဲ ေျပာင္းထည့္ရင္း အဲကြန္းက မေအးတာလား ရာသီဥတုက ပူတာလား မသိျဖစ္ေနမိတယ္။ တကယ္က အဲကြန္းပ်က္ျပီးအခန္းထဲကို ေလမေအးေတာ့တာပါ။ ဟိုတယ္က ျပင္တဲ့သူ လႊတ္ေပးမယ္ေျပာပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပင္ျပီးတာက ည၁၁နာရီေက်ာ္မွ။ လူက တေန႕လံုုး ပင္ပန္းလာလို႕ အိပ္ငိုက္ေနေပမယ့္ သူတို႕ျပင္ျပီးတဲ့အထိ ေစာင့္ေပးေနရတယ္။ ဟိုတယ္အခန္းကို သန္႕ရွင္းေရးလုုပ္ကတည္းက တခါတည္း စစ္ေပးသင့္တာ...
.jpg)
