တတိယအၾကိမ္ ဗီယက္နမ္ နဲ႕ Ba be Lake

တတိယအၾကိမ္အျဖစ္ ဗီယက္နမ္ကိုထပ္ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဟႏြိဳင္းကိုပဲ ဦးတည္လာျပီး အဓိက သြားခ်င္တာကေတာ့ သိပ္ကိုလွတဲ့ ေရတံခြန္တခုဆီကုိပါ။ မိတ္ဆံုစားဝိုင္းတခုကေန ျဖစ္တည္လာတဲ့ ခရီးတခုုလည္းျဖစ္ပါတယ္။ Vega Tour ကိုပဲ ဆက္သြယ္ခဲ့ျပီး ႏွစ္ညအိပ္သံုးရက္ ခရီးစဥ္ အျပီးအစီး တေယာက္ကို USD 245 က်ပ္က်ပါတယ္။ လူသံုးေယာက္ပဲ မို႕လို႕ ေစ်းနည္းနည္းမ်ားတယ္။ ေလးငါးေယာက္ဆို စရိတ္မွ်ခံသြားတာဆိုုေတာ့ နည္းသြားပါလိမ့္မယ္။

ဟႏြိဳင္းကိုေရာက္တဲ့ညမွာ တည္းေနက် ဟိုုတယ္မွာပဲတည္းျဖစ္တယ္။ ေလဆိပ္မွာ သူမ်ားက က်ေနာ့အိတ္ကို မွားဆြဲသြားတဲ့အေၾကာင္း စာတပုဒ္ေရးထားခဲ့ျပီးပါျပီ။ ၾကက္သားေခါက္ဆြဲျပဳတ္၊ ေကာ္ျပန္႕၊ ဒိန္ခ်ဥ္ေကာ္ဖီတို႕နဲ႕ ျပန္မိတ္ဆက္တယ္။ ေရကန္ၾကီးတဝိုက္ ဓါတ္ပံုေလွ်ာက္ရိုက္ျပီးမွ ျပန္အိပ္ၾကတယ္။ အိတ္လာေပးတဲ့သူနဲ႕လည္း ေတြ႕လိုက္ရလို႕ အျပည့္အဝ ျပန္ေပ်ာ္ရေတာ့တယ္။

မနက္ေစာေစာ ဟိုတယ္ကို လာၾကိဳပါတယ္။ အေဝးၾကီးကို ေမာင္းရမွာမို႔ နားနားေနေန လိုက္ခဲ့ပါလုုိ႕ တိုုးဂိုက္က ဆိုုပါတယ္။ေတာက္ေလွ်ာက္မနားတမ္းေမာင္းလာျပီး ေန႕လည္ တနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွ ေန႕လည္စာ စားရပ္ေပးခဲ့တယ္။သံုုးေယာက္လံုုး လာခ်သမွ်ဟင္းေတြ အကုန္ကုန္ေအာင္ စားပစ္တဲ့ထိ ဗိုက္ေတြ ဆာေနခဲ့ျပီ။ တိုးဂိုက္က တအံ့တၾသၾကည့္ေနတဲ့အထိ။

ညေန ေနမက်ခင္မွာ ပထမဆံုးနားေနရာျဖစ္တဲ့ Ba be Lake ကို ေရာက္တယ္။ ပံုုျပင္ဆန္ဆန္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေရကန္ဆိုပါေတာ့။ သစ္ေတာေၾကာင့္ရယ္ ထံုုးေက်ာက္ေတာင္စြယ္ေတြရယ္ေၾကာင့္ ဒီေရကန္ရဲ့ အလွက နာမည္ေက်ာ္ေစခဲ့တာ။ တည္းမယ့္ Home Stay မွာ အိမ္ရွင္ေတြနဲ႕ မိတ္ဆက္၊ အထုုတ္ေတြခ် ျပီးတာနဲ႕ ေရကန္ထဲကို ခရီးဆန္႕ၾကတယ္။

ေရကန္ရဲ့ တျခမ္းမွာ ရွိတဲ့ ေရတံခြန္ကိုသြားဖို႕ပါ။ ကန္ေရျပင္ေအးေအးေလးနဲ႕ ထံုုးေက်ာက္ေတာင္ေတြရဲ့ ရွဳခင္းက အရမ္းကို သာယာပါတယ္။ ေရကန္ထဲမွာ ငါးဖမ္းသူတခ်ိဳ႕ ေလွေလွာ္သူတခ်ိဳ႕။ သူတို႕ေလွေလွာ္တာလည္း အဆန္းပါ။ တေယာက္ေလွေလးေတြဆို ဟင္းခပ္တဲ့ ေယာင္းမေလလို တက္အေသးေလးေတြနဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္လံုး သံုးျပီးေလွာ္တယ္။

ေရတံခြန္ကို သြားဖို႕ နည္းနည္း ေတာင္တက္ခရီးေလးပါပါတယ္။ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ေလွ်ာက္ျပီးတဲ့အခါ အရွိန္အဟုန္နဲ႕ စီးဆင္းေနတဲ့ ေရတံခြန္ကိုု ေရာက္ပါတယ္။ ကုုိယ္ေတြက ခက္ခဲပင္ပန္းလိုက္တာလို႕ ညည္းညဴမိတဲ့ အခ်ိန္အခါေတြကို ေဒသခံေတြရဲ့ အသက္ေမြးမွဳနဲ႕ ေတြ႕ရတဲ့အခါ ေတြးျပီး ျပန္ရွက္ေနမိတယ္။ ဘဝဆိုတာ ဘယ္သူဘယ္ဝါအတြက္မွ လြယ္လြယ္ကူကူ ရွိၾကတာ မဟုုတ္ပါလားဆိုုတဲ့ အေတြးကို ေတြးေနမိေတာ့တယ္။

အျပန္လမ္းမွာ လိပ္ျပာေတြ အစည္းအေဝးလုပ္ေနတာ ေတြ႕လို႕ ဂိုုက္ကို ေျပာျပီးသြားရိုုက္ျဖစ္ေသးတယ္။ အေမွာင္ရိပ္က်တဲ့ ေနရာမို႕ ရိုက္ရတာ သိပ္ခက္တယ္။ မရိုက္တတ္တာက ၉၀ရာခိုင္ႏွဳန္းဆိုပါေတာ့။

တည္းတဲ့အိမ္ကို ေရာက္ေတာ့ အေတာ္ေလးေမွာင္ေနျပီ။ အိမ္မၾကီးရဲ့ ေဘးပတ္ပတ္လည္ေတြမွာ အခန္းေလးေတြကန္႕ထားျပီး ခန္းဆီးေလးေတြလိုက္ကာေလးေတြနဲ႕ အိပ္ရာေတြကို သန္႕ရွင္းသပ္ရပ္ေအာင္လုုပ္ထားေပးပါတယ္။ အခန္းတံခါး မရွိပါဘူး။ အိမ္ကေန ေရကန္ရဲ့ တပိုင္းတစကိုလွမ္းျမင္ေနရတယ္။ ေရခ်ိဳးခန္း၊ အိမ္သာကို အျပင္ဖက္မွာအေဆာင္တေဆာင္ ထုုတ္ထားျပီး ေယာက်ာၤးေလး မိန္းခေလး တဖက္ကို ေလးခန္းေလာက္ရွိမယ္။ ေရပူပါရတာမို႕ ေအးေနတဲ့ ရာသီဥတုုမွာ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပတယ္။

ေရမိုုးခ်ိဳးျပီးတာနဲ႕ အိမ္ရွင္ေတြက ထမင္းဝိုင္းျပင္ေနျပီ။ အိမ္ရွင္ရဲ့ ေျမးကေလးက ခ်စ္စရာေလးမို႕ ကေလးကို ခ်ီေပြ႕ျမဴရင္း ထမင္းဝိုင္းျပင္တာကို ေငးေနမိတယ္။ သူတို႕ဓေလ့ထံုးစံအတိုုင္း အိမ္မွာခ်က္လုပ္ထားတဲ့ ဆန္ဝိုင္တိုက္ပါတယ္။ ေပ်ာ္တတ္တဲ့လူမ်ိဳးေတြမိုု႕ တခြက္ျပီးတခြက္လာေသာက္ခုုိင္းေနေတာ့တယ္။ ဝက္သားကို ေဒသကထြက္တဲ့ အရြက္တမ်ိဳးနဲ႕ ေၾကာ္ထားတာ စားလို႕ေကာင္းပါတယ္။ အရြက္အနံ႕ေလးနဲ႕ ေမႊးေနတာပါပဲ။

စားေသာက္ျပီးတာနဲ႕ ဝရန္တာမွာ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္ ကိုယ္ၾကိဳက္တာကိုလုုပ္ေနၾကတယ္။ ခရီးသြားမွတ္တမ္းေရးေနတာတေယာက္၊ ဓါတ္ပံုေတြျပန္ၾကည့္ေနတဲ့ က်ေနာ္က တေယာက္၊ တယ္လီဖုန္းနဲ႕ အလုပ္ရွဳပ္ေနတာ တေယာက္ဆိုေတာ့ တိုးဂိုက္ကို စ စရာတကြက္ရသြားေတာ့တယ္။ က်ေနာ္တို႕ ဘာအလုပ္လုုပ္ၾကလည္းဆိုေတာ့ မွတ္တမ္းေရးေနတဲ့တေယာက္က စာေရးတယ္၊ က်ေနာ္က ဓါတ္ပံုရိုုက္တယ္၊ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ဆိုုျပီး ေနာက္ခဲ့ၾကတယ္။

တျခားအဖြဲ႕ေတြ မီးပံုပြဲလုုပ္တာေငးၾကရင္း မၾကာခင္မွာ အိပ္ငိုက္လာၾကတယ္။ ညဥ့္နက္မွ ဧည့္သည္တခ်ိဳ႕ ေရာက္လာၾကပံုရျပီး ဆူညံေနတာေၾကာင့္ တျခားအခန္းက တိတ္တိတ္ေနၾကဖို႕ ေအာ္တဲ့အသံၾကားရင္း ေအးစက္ေနတဲ့ ညကို ေက်ာ္ျဖတ္ရပါတယ္။

မနက္မိုးလင္းေတာ့ က်ေနာ္တို႕အတြက္ ပန္ကိတ္လုပ္ေပးထားေပမယ့္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ပူပူေလးကို အားလံုးက စားခ်င္ၾကတယ္။ ဒါနဲ႕ တိုးဂိုက္က က်ေနာ္တို႕အတြက္ ေခါက္ဆြဲဲျပဳတ္မွာေပးပါတယ္။ ပန္ကိတ္ထက္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ကို အားသာေနတဲ့ က်ေနာ္တို႕ကိုလည္း သူအထူးအဆန္းျဖစ္ေနမွာ.

အိမ္ရွင္ေတြကို ႏွဳတ္ဆက္ျပီးတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႕ ခရီးဆက္ၾကေတာ့မယ္။ Home Stay ဆိုေပမယ့္ ဟိုုတယ္နဲ႕ မျခားတဲ့ ဝန္ေဆာင္မွဳေတြနဲ႕မို႕ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာရင္း Ba be Lake ကေန ထြက္ခြာလာၾကရပါတယ္...

ခ်န္ဒီ ၾကက္သို႕ နဲ႕ဆူခို႕

ေနာက္ေန႕မနက္ ခ်ိန္းထားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကားဆရာက ဟိုတယ္မွာ အသင့္လာေစာင့္ေနတယ္။ ဒီေန႕ အစီအစဥ္က ခ်န္ဒီၾကက္သို႕ နဲ႕ ဆူခို႕ပါ (Candi Cetho & Candi Sukuh) ။ သြားတဲ့လမ္းက သိပ္သာယာပါတယ္။ ေတာင္တန္းတခုကို ေကြ႕ပတ္ျပီးသြားရျပီး လက္ဖက္ခင္းေတြၾကားမွာဆိုေတာ့ တကယ့္ကို အသက္ရွဴမွားေစတဲ့ ရွဳခင္းပါပဲ...

ခ်န္ဒီ ၾကက္သို႕ကို ဘာလီက ဟိႏၵဴဘုရားပံုစံအတိုင္းတည္ေဆာက္ထားျပီး ဝင္ေပါက္ကေန တံခါးအဆင့္ဆင့္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ရတာေတာ့ တမူထူးျခားလို႕ေနပါတယ္။ ဘာလီကလိုေက်ာင္းေဆာင္နဲ႕ ျမက္မိုုးေလးေတြအျပင္ တျခား ေစတီအဆင့္ဆင့္ေတြကို ေတာင္တေလွ်ာက္ တည္ထားခဲ့တယ္။ ဒီအရပ္ေဒသမွာ ဟိႏၵဴဘုရားတည္ထားကိုုးကြယ္တဲ့ ေနာက္ဆံုးေသာ အေဆာက္အဦးေတြျဖစ္ပါတယ္။ ၁၅ရာစုုႏွစ္မွာ တည္ခဲ့တယ္လို႕ မွတ္ယူၾကပါတယ္။ ၁၆ရာစုုႏွစ္မွာ ဂ်ာဗားတကြ်န္းလံုး အစၥလာမ္ဘာသာကို ကူးေျပာင္းသြားခဲ့တာေၾကာင့္ပါပဲ။

ေနာက္ထပ္ေစတီကေတာ့ ခ်န္ဒီဆူခုုိ႕ပါ။ ဂ်ာဗားကြ်န္းတကြ်န္းလံုးက ေစတီေတြထဲမွာ ထူးျခားတဲ့ တည္ေဆာက္ပံုရွိပါတယ္။ အဓိက ေစတီရဲ့ တည္ေဆာက္ပံုက ပိရမစ္ပံုုဆန္တဲ့ မာယာေခတ္ေစတီပံုျဖစ္ေနပါတယ္။ ေလွခါးကေန အေပၚကိုတက္သြားလို႕ ရတဲ့ထူးျခားတဲ့ ဗိသုကာလက္ရာပါ။

ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ အျပိဳအပ်က္ေတြၾကားမွာ ျပန္႕က်ဲေနတဲ့ အရုုပ္ေတြကိုုေတြ႕ႏိုင္တယ္။ ပါရာဘန္နန္းမွာလည္း ဒီလိင္မွဳ အရုုပ္ေတြကိုုေတြ႕ႏိုင္ေပမယ့္ ဒီမွာေတာ့ ရုုပ္ထုအၾကီးၾကီးေတြထုျပီး ပိုမိုထင္သာ ျမင္သာရွိေစခဲ့တယ္။ လိင္မွဳပညာေပးဆိုတဲ့ ဦးတည္ခ်က္နဲ႕ ဒီေစတီကို တည္ထားခဲ့တာလို႕ မွတ္ယူရပါတယ္။

ဒီေစတီႏွစ္ဆူရဲ့ အျပန္မွာ မေရာက္ျဖစ္ေသးတဲ့ မန္ကုုနဂါရမ္နန္းေတာ္ကို ဝင္ဖို႕လုုပ္တယ္။ ကံမၾကံဳေတာ့ အဲ့ဒီေန႕ နန္းေတာ္ ဝင္ခြင့္ပိတ္ရက္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ငါးမရ ေရခ်ိဳးျပန္ဆိုျပီး နန္းေတာ္အနားက အုိမားဆင္တန္(Omah Sinten) ရိုုးရာစားေသာက္ဆိုုင္မွာ ဝင္စားၾကတယ္။ ေနကပူတာမုုိ႕ လိေမၼာ္ရည္တခြက္မွာေသာက္ျပီး ရင္ေအးေအာင္ ထိုင္ရတယ္။ ရိုုးရာၾကက္သားဟင္းနဲ႕ ထမင္း၊ ဟင္းရြက္စံုုဟင္းခ်ိဳက ေသာက္ေကာင္းတာမို႕ ႏွစ္ခြက္ဆင့္ေသာက္မိခဲ့တယ္။ 

ညစာစားျပီး ဟိုတယ္ကိုု ျပန္လိုုက္ပို႕ေပးတယ္။ ေနာက္ေန႕ မနက္ဆို ဆိုလိုျမိဳ႕ကေန ျပန္ရေတာ့မယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ထိ က်ေနာ္က ဆိုလိုကို ေနာက္ထပ္တေခါက္ လာျဖစ္ဦးမယ္လို႕ မသိခဲ့ေသး.........