မဇ္ဇိမသို့ ခရီးသွားအတွေ့အကြုံ တ

ဒီနေ့ခရီးက ခရီးစဉ်တလျောက်လုံးမှာ အကြာဆုံးကားစီးရတာပဲဖြစ်တယ်။ ဗာရာဏသီကနေ သာဝတ္ထိကို ကိုးနာရီကြာ ညောင်းနေအောင်စီးပေရော့။ ဒါကြောင့်တချို့က လူသက်သာအောင် ဗာရာဏသီကို ပြည်တွင်းလေကြောင်းနဲ့လည်း လာခြင်းဖြင့် အရှေ့ရက်က ကားစီးချိန်ကို လျော့ချတယ်။ 

အသွားလမ်းတလျှောက်မှာ အိန္ဒိယရဲ့ မြို့ပြပိုင်းကို ကြည့်မိတယ်။ အိမ်အတော်များများဟာ ဆောက်လုပ်ပြီးစီးတဲ့ ပုံစံမဟုတ်ပဲ တိုးလို့တန်းလန်း ကျန်နေတာ တွေ့ရတယ်။ မမိုးက အိမ်တခုလုံး အချောသပ်ပြီးစီးသွားရင် အခွန်အခပေးရတာမို့ အခွန်ရှောင်တဲ့သဘောနဲ့ အဲ့လိုမပြီးမစီး သေချာဆောက်ထားခဲ့တာလို့ ရှင်းပြတယ်။ ပြီးတော့ ဂါယာရှိနေတဲ့ ဘီဟာပြည်နယ်ဟာ အိန္ဒိယမှာ အဆင်းရဲဆုံးလို့လည်းသိရတယ်။ တခုကောင်းတာကတော့ ဘီဟာပြည်နယ်မှာ အရက်သေစာ ရောင်းချသုံးစွဲခွင့် လုံးဝမပြုပါဘူး။ ဗာရာဏသီရှိတဲ့ ဥတျာပရာ့ဒစ်ရှ်မှာတော့ အရက်သေစာ ဝယ်လို့ရပါသတဲ့။

နေ့လည်စာကိုတော့ ရာမဇာတ်တော်ထဲက ရာမမင်းသားရဲ့မြို့တော်ဟောင်းတဖြစ်လဲ လက်ခနောင်မြို့မှာ ဝင်စားတယ်။ ဒီမြို့ရဲ့နာမည်ကျော်အစားအသောက်က ဒန်ပေါက်နဲ့ ဆိတ်သားခပတ် ပါ။ မမိုးက ဒါတွေကို ကြိုပြင်ဆင်ထားခဲ့တာမို့ စမ်းသပ်ခွင့်ရခဲ့တယ်။ စားနေကြ ဒန်ပေါက်မျိုးမဟုတ်ပါဘူး။ ဗိုက်တွေလည်း အတော်ဆာနေတာမို့ မြိန်မြိန်ယှက်ယှက်စားခဲ့ကြတယ်။ ဗိုက်ပြည့်မှ အနားက ပွဲစျေးတန်းကို ပတ်ကြတယ်။ အဆိုပြိုင်ပွဲဆိုတာလည်း ငေးရင်း ပွဲစျေးကိုလည်းလျှောက်ရင်း နတ်ကရာ ကျီးမော့ကြပြန်တယ်။ လက်ခနောင်က  ဒီပြည်နယ်ရဲ့ မြို့တော်လည်းဖြစ် ဆယ့်လေးခုမြောက် လူဦးရေအထူထပ်ဆုံးလည်းဖြစ်တဲ့ မြို့ပါ။ အဝေးပြေးကားလမ်းမပေါ်ကနေ စက်ဘီးနဲ့ ခရီးသွားသူတွေကိုလည်း ကားပေါ်မတက်ခင် မှတ်တမ်းတင်ဖြစ်တယ်။

သာဝတ္ထိကိုရောက်တော့ မိုးအတော်ချုပ်နေပြီ။ ဟိုတယ်က Lotus Nikko ဖြစ်ပြီး ဂျပန်ပိုင်ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီဘုရားဖူးခရီးစဉ်တွေအတွက် အစောဆုံး စတင်ဖွင့်လှစ်တဲ့ ဟိုတယ်တွေဖြစ်ပြီး ဝန်ဆောင်မှု စနစ်ကျတာ အခန်းသေသပ်သန့်ရှင်းတာတွေအတွက် နာမည်ကျော်ပါတယ်။ ဟိုတယ်မှာ ညစာစားပြီးတာနဲ့  အားလုံး ပင်ပန်းပြီး အခန်းပြန်အိပ်ကြတယ်။ ရေချိုးကန်ထဲမှာ ရေနွေးစိမ်ရင်း တနေ့လုံး ညောင်းသမျှကို ကော်ဖီတခွက်နဲ့ ပြန်ဖြည်လျေ့ာ့တယ်။ မနက်ကို အစောကြီးထကြမယ်လို့ မမိုးက နှိုးဆော်တယ်။

မနက်အားလုံးကိုနှိုးပြီး မနက်စာ မုန့်ဟင်းခါး ကျွေးတယ်။ ပြီးတာနဲ့ မြတ်စွာဘုရား တာဝတိံဿာနတ်ပြည်သို့ ကြွချီတော်ရာ သရက်ဖြူကုန်းကို ချီတက်တယ်။ အတော်လေးအေးပြီးမြူတွေဆိုင်းနေတာမို့ အောက်မှာ ဆရာတော်ရဲ့ တရားကို အရင်နာကြတယ်။ တက်နိုင်တဲ့သူတွေအပေါ်ကိုတက်ပြီး ကြည့်ကြတယ်။ တကယ်က အုတ်ရိုးပဲ ကျန်တော့တယ်။ ကျနော်တို့နဲ့အတူ ထိုင်းဘုရားဖူးအဖွဲ့တွေလည်း အပေါ်ကိုတက်ပြီး ပူဇော်ကြတယ်။ သူတို့အားလုံး အဖြူဆွတ်ဆွတ်ချည်း ဝတ်ထားတာမို့ သီရိလင်္ကာက လူတွေကိုသွားသတိရမိတယ်။

သရက်ဖြူကုန်းကနေ သာဝတ္ထိရဲ့ အုတ်မြို့တံခါးဟောင်းရယ် အနာထဘိဏ်သူဌေးရဲ့ သုဒတ္တစေတီတော်၊ လက်ညိုးပေါင်းတထောင်ပိုင်ရှင် အင်္ဂုလိမာလစေတီတော်တို့ကို ဝင်ကြည့်ကြတယ်။ သုဒတ္တစေတီတော်က အတော်လေး မြင့်ပြီး အုတ်အခိုင်အမာကျန်ရစ်တာမို့ ရှေးတုန်းကဆို ဘယ်လောက်ကြီးကျယ်ခမ်းနားမလဲ မှန်းဆနိုင်တယ်။

မြတ်စွာဘုရားရှင် သီတင်းသုံးတော်မူရာ ဇေတဝန်ကျောင်းတော်ကို သွားရောက်ဖူးမျှော်ကြတယ်။ ဘုရားဖူးအများအပြားရှိပြီးသင်္ဃန်းခြုံအလှူခံတွေလည်း ရှိပါတယ်။ ဘုရားရှင်ကိုယ်တော်မြတ် နှစ်ဆယ့်ငါးနှစ်တိုင် ဝါဆိုတော်မူသော ဇေတဝန်ကျောင်းတော်ဝန်းအတွင်းလှည့်လည်ပူဇော်ကြတယ်။ ရေသန့်သပ်ရာ ရေတွင်း၊ ဘုရားရှင် သီးတင်းသုံးတော်မူရာ ကျောင်းတော်ရာနဲ့ အာနန္ဒာမဟာဗောဓိပင်တို့ကို ဖူးမျှော်ရတယ်။ ဗောဓိညောင်ရွက် ရောင်းသူတွေ အလှူခံတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတာမို့ သတိထားသွားလာကြဖို့ မမိုးက သတိပေးပါတယ်။

လိုက်လံရှင်းပြ တရားဟောပေးတဲ့ ဆရာတော်ရဲ့ ကျောင်းကိုဝင် တခေါက်နားရင်း ကျောင်းရဲ့  ဝေယျာဝစ္စအတွက် အလှူပြုကြ ဆရာတော်ရဲ့တရားစာအုပ်တွေ ဝယ်ယူပူဇော်ကြတဲ့အပြင် ကျောင်းရှေ့က အစေ့အဆန်များနဲ့ ဒေသထွက်စားသောက်ကုန်တွေကို မြည်းစမ်းရင်း​ ပျော်ရွှင်စွာဝယ်ယူကြပါတယ်။ မြန်မာဘုရားဖူးအသွားအလာများတာမို့ တော်တော်များများ မြန်မာလို ပြောဆိုရောင်းချနေတာကို တွေ့ရပါလိမ့်မယ်။ 

ဟိုတယ်မှာ ရေမိုးချိုးခဏနား နေ့လည်စာစားပြီး အထုတ်တွေ ကားပေါ်တင် တခေါက်ပြန်ထွက်ကြပြန်တယ်...

မဇ္ဇိမသို့ ခရီးသွားအတွေ့အကြုံ ဒု

မနက်ကို အစောကြီးထကြရတယ်။  ပစ္စည်းထုတ်တွေကို အခန်းရှေ့ထုတ်ထားပေးဖို့ မမိုးကမှာတယ်။ ကျနော်တို့ မနက်စာစားနေတုန်းမှာ ကားပေါ်ကို အထုတ်တွေတင်ထားမယ်။ ဒီနေ့သွားရမယ့် ခရီးကရှည်တာမို့ စောနိုင်သမျှ စောစောထွက်ကြရင် ဟိုဖက်မှာ လည်ပတ်ချိန်ပိုရမယ်လို့မှာပါတယ်။

ဂါယာရဲ့ မနက်ခင်းဟာမြူတွေနဲ့ ဆိုင်းနေတယ်။ ကားက အမြန်မောင်းတာမို့ စိမ့်နေအောင်လည်း အေးတယ်။ ကားသမားက အအေးဓါတ်ကြောင့် မှန်တွေ ဝါးမသွားအောင် ပြတင်းပေါက်ဖွင့်ပြီး မောင်းလာတာမို့ ဖြတ်လာတဲ့လေအေးဟာ အထူးသဖြင့် ခြေထောက်တွေအထိ လေတိုးပြီး အရမ်းအေးတယ်။ လမ်းမှာ ဆီဖြည့်တဲ့နေရာရောက်မှပဲ အပေါ့အပါးသွားဖို့ ရပ်ပေးတယ်။ ကျေးလက်ကို စမြင်ရပြီ။ လမ်းတွေက ကျဉ်းပေမယ့် အတော်လေး ဖြောင့်ဖြူးပါတယ်။

လမ်းက ရပ်နားစခန်းမှာ ခဏနားရင်း ဗယာကြော် ကောင်းတယ်ဆိုပြီး မမိုးကဝယ်ကျွေးပါတယ်။ ကျနော်တို့ ဦးတည်တဲ့အရပ်က တိုင်းမသိတော့ ဗာရာဏသီဆိုပြီး ကောင်းကောင်းကြီး ရင်းနှီးခဲ့တဲ့ အရပ်ပါ။

ခရီးစဉ်မှာတော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ နေ့လည်စာစားမယ်လို့ ရေးထားပေမယ့် တကယ်တမ်း နေ့လည်စာကို ဗာရာဏသီက ဟိုတယ်ရောက်မှ နောက်ကျစားဖြစ်တော့တယ်။ ဟိုတယ်က အသစ်ဖြစ်ပြီး ကြယ်လေးပွင့် အဆင့်သတ်မှတ်ထားတယ်။ အခန်းအနေအထားနဲ့ အစားအသောက်တော့ မဆိုးလှပေမယ့် ဝန်ဆောင်မှုပိုင်းမှာ ကြယ်လေးပွင့်ကို မရောက်ရှိသေးဘူး။ ဂျပန်ကကြယ်လေးပွင့်ဟိုတယ်တွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်ရင် အတော်လေးပြတ်ကျန်ခဲ့တယ်။

နေ့လည်စာစားပြီးတာနဲ့ မိဂဒါဝုန်တောရှိရာ အရပ်ကို သွားကြတယ်။ နိဂြောဓ သမင်မင်းနဲ့ အပေါင်းအပါတွေလည်း လူတွေ ကြောက်လို့ ပြေးနေ​လောက်ပြီ။ များပြားလိုက်တဲ့လူတွေဆိုတာ။ ဘုရားဖြစ်တော်မူပြီး တရားဦးဟောရာ မိဂဒါဝုန်တောဟာ မြို့ပြကြီးထဲမှာ ကျကျန်နေခဲ့သေးလို့ တော်တော့တယ်။ အုတ်ရိုးအဟောင်းများသာကျန်ရှိတဲ့နေရာမှာ မိဂဒါဝုန်က ဆရာတော်နဲ့ ဓမ္မစင်္ကြာ ရွတ်ဆိုပူဇော်ကြတယ်။ ဓမ္မရာဇိက စေတေီတော်နဲ့ ပန်းတော့လက်ရာများ တချို့တဝှက်ကျန်ရှိနေသေးတဲ့ ဓမ္မေခစေတီတော်ကို ဖူးမျှော်ကြတယ်။ မိဂဒါဝုန်က သာသနာ့အဆောက်အဦးတော်တော်များများဟာ ဖျက်ဆီးခံခဲ့ရ ခိုးခံခဲ့ရတယ်လို့ သိရှိရပါတယ်။ အသောက ကျောက်စာတိုင်၊ ဓမ္မရာဇိကစေတီနဲ့ ပဉ္စယတ​နေစေတီ တွေဟာ အကြွင်းအကျန်ဖြစ်သာကျန်ရစ်တယ်။ အုတ်တချို့ကိုလည်း ယူဆောင်ပြီး မြို့တည်ထောင်ရာမှာ အသုံးပြုခဲ့တယ်လို့ မှတ်သားရပါတယ်။ ကျနော့စိတ်ထဲမှာတော့ ပြတိုက်ကို ယူဆောင်သွားတဲ့ ဓမ္မစင်္ကြာဟောဟန် ဘုရားရုပ်ထုရဲ့ ဓါတ်ပုံက သပ္ပါယ်စွာ ကပ်ငြိလို့နေပါတယ်။

ဓါတ်ပုံရိုက်နှစ်သက်တဲ့ ကျနော့ကို မမိုးက ဂင်္ဂါမြစ်နတ်သမီးပူဇော်ပွဲသွားဖို့ အကြံပေးတယ်။ လူကြီးတွေကတော့ ဦးလှမြင့်မှာ စျေးဝယ်ဖို့ပဲ။ ဒါပေမယ့် ပါလာတဲ့လူကြီးတွေကလည်း စိတ်ဝင်စားတယ် သူတို့လည်း လိုက်မယ်ဖြစ်ကုန်တယ်။ လူကြီးတွေပါရင်မြစ်ထဲကနေ လှေနဲ့ ကြည့်မှ ရမယ် မဟုတ်ရင်တိုးဝှေ့ရခက်တယ်ဆိုပြီးမမိုးက စီစဉ်ပေးတယ်။ ဦးလှမြင့်လည်း မလွှတ်ချင်ကြတဲ့အဖွဲ့ဆိုတော့ဦးလှမြင့်ဆိုင်ကိုလည်း မပိတ်ဖို့ စောင့်နေပေးဖို့ လှမ်းမှာပေးရသေးတယ်။

ဂင်္ဂါမြစ်မှာ သေဆုံးသူတွေရဲ့ ပြာကိုမျှောရင် သံသရာပြတ်တယ်လို့ ယူဆကြတာမို့ အနီးအနားကနေ အလောင်းကို သယ်ဆောင်လာ မြစ်ကမ်းပါးမှာ မီးရှို့ ပြာကို မြစ်ထဲမျောကြတာ ယနေ့ထက်ထိပါပဲ။ လူကြီးတွေပါတာမို့ ဒီမြင်ကွင်းကို ကျနော်လေ့လာခွင့်မရခဲ့ပါဘူး။ ဂင်္ဂါမြစ်ထဲမှာ လှေစစီးတော့ အတော်လေး အေးစပြုလာပြီ။ မြစ်ကမ်းပါးမှာ အရင်တုန်းကတော့ သူဌေးသူကြွယ်တွေ အရာရှိတွေရဲ့ အိမ်ရာတွေဖြစ်ပြီး အခုတော့ ဟိုတယ်တော်တော်များများ ခမ်းခမ်းနားနားရှိနေတာကို တွေ့ခဲ့ရတယ်။

ပူဇော်ပွဲရှေ့ရောက်တော့ ဧည့်ပရိသတ်တွေအများကြီးရှိပြီး ပွဲမစသေးပါဘူး။ ဂင်္ဂါ မြစ်ထဲကို ဆီမီးမျောကြတယ်။ ပါလာတဲ့ ခရီးသွားတွေက အေးတာတကြောင်း လူတွေများတာတကြောင်းနဲ့ အခုတော့ ပြန်ချင်ပြီလို့ လုပ်လာခဲ့တော့တယ်။ အတော်လေးကို စိတ်ရှည်တဲ့ မမိုးပါ။ ကျနော်နဲ့ သူ့လက်ထောက်ကို ကမ်းနားမှာ ချထားခဲ့ပြီ ကျန်တဲ့ လူကြီးတွေနဲ့ ကိုလှမြင့်ဆီကို လိုက်ပို့ပေးတယ်။

ပူဇော်ပွဲစင်နားမှာ ဓါတ်ပုံစောင့်ရိုက်ဖြစ်ပါတယ်။ သူတော်စင်လေးယောက်က သူတို့ပူဇော်ကန်တော့ပွဲကို ခေါင်းလောင်း၊ ခရာ၊ ဆီမီး၊ ပန်းတွေနဲ့ စည်းချက်ညီညီ ပူဇော်ကြတယ်။ ပရိသတ်ဟာ ကြိတ်ကြိတ်တိုးနေတယ်။ လေးဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြာမယ်ထင်တယ်။

ပွဲပြီးတာနဲ့ မပြန်ကြသေးပဲ သူတို့ရိုးရာ လမ်းဘေးအစားအစာတခုကို စားကြသေးတယ်။ စာရွက်ကန်တော့ထဲ ပဲတွေ ငြုတ်သီးတွေ အရွက်တွေနဲ့ ပူပူနွေးနွေး စပ်စပ်လေးဆိုတော့ အေးတဲ့ ရာသီဥတုနဲ့ လိုက်ဖက်ပါတယ်။

လမ်းတွေဆိုတာ လူတွေအရမ်းတိုးလို့ မုံရွာက ဘုရားကြီးပွဲကိုတောင် အောက်မေ့မိတယ်။ မမိုးလက်ထောက်က ကျနော်တို့အတွက် လိုအပ်တဲ့ အရာတွေဝယ်ဖို့ လမ်းတွေကိုဟိုဝင်ဒီထွက်သွားနေတယ်။ ဓါတ်ပုံသမားကလည်း ရိုက်တာပေါ့။

ကျနော်တို့ ဦးလှမြင့်ကို ရောက်သွားတာတောင် သူတို့ စျေးဝယ်လို့ မပြီးကြသေးဘူး။ အထုတ်ကြီးအထုတ်ငယ်နဲ့ ဝယ်နေကြတာ မသိရင် ရန်ကုန်မှာ လက်ကားပြန်ဖြန့်ကြမလားတောင် အောက်မေ့မိတယ်။ စျေးကလည်း ဆစ်ကြရတယ်။ မဆစ်ပဲဝယ်ရင် ဆိုစျေးက အတော်ကွာတယ်။မြန်မာခရီးသည် ဘယ်လောက်များသလဲဆိုရင် စျေးရောင်းသူတွေဟာ မြန်မာလို့ မွှတ်နေအောင်ကို ပြောတတ်ကြပါတယ်။

ဟိုတယ်ပြန်ရောက်မှ ညစာစားကြတယ်။ မဆာဖူးဆိုပေမယ့် အေးတော့ စားလို့ဝင်သွားတာပါပဲ။ အခန်းထဲကို အပူပေးစက်တွေ လာပေးပေမယ့် ဂျာတကာအင်းလောက် မနွေးဘူးလို့ ထင်တယ်။  မနက်ကိုဂင်္ဂါမြစ်ထဲ လှေစီးသွားလေ့လာလို့ ရပေမယ့် အရမ်းအေးတာမို့ မသွားဖြစ်ခဲ့တော့ဘူး။ မြင့်မြတ်တဲ့ ဂင်္ဂါရေနဲ့ ကိုယ်လက်သန့်စင်တဲ့ လူတွေကိုလည်း မတွေ့ခဲ့ရတော့ဘူးပေါ့။ ဟိုတယ်မှာ မနက်စာစားပြီး ချောက်ခန္ဒီစေတီကိုသွားကြတယ်။ 

စေတီဝင်းထဲမှာ သစ်ပင်တွေ ဂရုတစိုက် စိုက်ပျိုးထားတာ တွေ့ရပါတယ်။ စေတီရဲ့ အပေါ်မှာ သီးသန့် ထိုးထွက်နေတဲ့ မျှော်စင်ပုံ အဆောက်အဦးကတော့ အက္ကဘာဘုရင်ရဲ့ အထိိမ်းအမှတ်အဖြစ် ဆောက်လုပ်ထားခဲ့တာလို့ သိရတယ်။ ဘာသာရေး ရောယှက်မှုတွေ ပြောင်းလဲကူးပြောင်းမှုတွေနဲ့ ဗာရာဏသီဟာ ကျနော်တို့ သိခဲ့ဖူးတဲ့ ဗာရာဏသီ မဟုတ်တော့တာတော့ သိပ်ကို သေချာပါတယ်....