10 November 2019

ရောမမြို့သို့ ပထမရက်


ရာဇဝင်စာအုပ်ထဲက ရောမမြို့ကို မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်ရတော့မယ့် အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတယ်။ ဆန်ဂျီနီနားနိုးဟိုတယ်ကနေ ပေါ့ဂီဘွန်ဆီဘူတာရုံကိုကားငှားလာကြတယ်။ အဲ့ဒီကနေ ဖီရန့်ဇေ၊ ဖီရန့်ဇေမှာ အမြန်ရထားချိန်းပြီး ရောမမြို့ကိုသွားမယ်။ 

ပေါ့ဂီဘွန်ဆီဘူတာရုံက သေးသေးလေးပါပဲ။ ဘူတာရုံထဲရောက်မှ ရထားလက်မှတ်ဝယ်တယ် ရထားစောင့်ရင်း ကော်ဖီထပ်သောက်ကြတယ်။ ရထားပလက်ဖောင်းမှာဘင်္ဂါလီတယောက် မပြောမဆိုနဲ့ ဖုန်းလက်ထဲ လာပေးတယ်။ ကိုယ်နားမလည်တဲ့ ဘာသာစကားတွေနဲ့ သူကပြောတယ် ဖုန်းထဲကလူကလည်း ဘာတွေပြောမှန်းမသိ ဒါနဲ့ ဖုန်းပြန်ပေးလိုက်ရတယ် ခပ်ကြောင်ကြောင်ပါပဲ။

ရထားက ဖီရန့်ဇေမှာ ချိန်းတယ်။ ရထားချိန်ကပ်နေတာမို့ ပလက်ဖောင်းရှာရသေးတယ်။ အထုတ်တွေနဲ့ ပြေးရတဲ့ အလုပ်က လွယ်တော့မလွယ်ဘူး ဒါပေမယ့် ပြေးကြရတာပါပဲ။ ရောမကိုရောက်တော့ သတိပေးချက်တွေ ခရီးသွားဖော်ကို ထပ်ပြောရတယ်။ ခါးပိုက်နှိုက်နဲ့ လုယက်မှုဟာ ရောမမြို့ရဲ့ အဓိက ကျော်ဇောမှု တခုဖြစ်နေခဲ့ပြီလေ။

ဘူတာကနေ ဟိုတယ်ကို ဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ် လမ်းလျှောက်ရုံပဲဆိုတော့ လျှောက်ကြတယ်။လမ်းတဝက်မကျိုးခင် မိုးက သည်းကြီးလှိုက်ထန်ရွာပါလေရော။ မိုးစဲအောင် စောင့်မယ်ဆိုပြီး လမ်းထောင့်က ကော်ဖီဆိုင်ဝင်ထိုင်တယ်။အိုး....စျေး တွေက ကြီးနေခဲ့ပြီ။ ရောမလိုကျင့်ဖို့က တယ် မလွယ်ပါလား။

စိတ်လျှော့ပြီး ကားငှားသွားကြတယ်။ ကားဆရာက ဟိုတယ်ရောက်တော့ ဒီလောက်နီးနီးလေးကို ငှါးလာရမလားဆိုပြီး စိတ်တိုနေသေးတယ်။ ဆားဗစ်မှာ အနောက်နိုင်ငံတွေက ဂျပန်ကို မမှီပါဘူး။ ဟိုတယ်ရောက်တော့ အခန်းကိုပို့ပေးတယ်။ ဟိုတယ်ဧည့်ကြိုက ဖိလစ်ပင်းတွေများတယ်။ပြင်သစ် အီတလီ ဘာသာစကားအစုံ မွှတ်နေအောင်ပြောတတ်တယ်။

အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ စိုတဲ့အဝတ်တွေကိုလျှော်ရင်းရေချိုးတယ်။ အခန်းဖွဲ့စည်းတည်ဆောက်ပုံ အတော်လေး ညံ့ဖျင်းတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲက ရေဟာ အိပ်ခန်းထဲကိုပါ လျှံထွက်တယ်။ ဧည့်ကြိုကိုဖုံးဆက်တော့ သူတို့လာလုပ်ပေမယ့် ရေချိုးတိုင်း အဲ့လိုဖြစ်နေရင် အဆင်မပြေဘူးဆိုတာ ပြောပြလိုက်တယ်။ ဒါနဲ့သူ့ထက်မြင့်တဲ့ အခန်းကို အစားထိုးပေးတယ်။ အစားထိုးပေးတဲ့အခန်းက ပိုမိုက်တယ် ဝရန်တာလည်းပါတယ်။ မိုးက မတိတ်သေးဘူး။ ဒါနဲ့ နောက်နေ့သွားလည်မယ့် နေရာတွေကိုလက်မှတ် ဝယ်ရင်း မိုးတိတ်တာစောင့်တယ်။ ညစာကိုလည်း ဟိုတယ်ကပဲ မှာစားဖြစ်လိုက်တယ်။

မိုးက မိုးချုပ်တော့မှ တိတ်သွားတယ်။ ဟိုတယ်နားကိုပဲ လျှောက်ကြည့်ရင်း ဓါတ်ပုံရိုက်ဖြစ်တယ်။ ဟိုတယ်အခန်းယူတုန်းက spa service ပါ ပါတယ်။ အဲ့ဒီညက သွားဖြစ်သလား ပြန်စဉ်းစားတော့ မပေါ်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ ညဖက် အိပ်မပျော်တာမို့ ဓါတ်ပုံခဏထွက်ရိုက်တယ်။ အရမ်းအေးလာတာနဲ့ ဟိုတယ်ပြန်ခဲ့တယ်။ ရောမမြို့ကို သေချာတော့ မထိတွေ့ရသေးဘူး....

08 October 2019

တညတာ ဆန္ဂ်ီနီနားႏိုုး


ခရီးစဥ္ ေရးဆြဲေနတုန္းမွာ ဒီျမိဳ႕ေလးရဲ့ ပံုေလးကိုေတြ႕မိတယ္။ ကားေမာင္းျပီး ဖီရန္႔ေဇကို ျပန္မယ္ဆိုတဲ့ ကနဦးအစီအစဥ္မွာ ေနာက္ထပ္ရွဳခင္းသာတဲ့ တျခားလမ္းက ျပန္မယ္ဆိုျပီး လမ္းတဝက္ဒီျမိဳ႕မွာ တညအိပ္ဖို႕ပါပဲ။ ဆိုေတာ့ ဆီယမ္နာကေန ကားငွားျပီးလာဖို႕ တည္းတဲ့အိမ္ကို အကူအညီေတာင္းပါတယ္။ ရွဳခင္းသာတဲ့ လမ္းကေန ေမာင္းဖို႕ ကားခကိုပိုေပးရပါတယ္။ အထုတ္ေတြနဲ႕ အိမ္ရွင္ေတြကို ႏွဳတ္ဆက္ရင္း ကားလာၾကိဳတာကို ေစာင့္ၾကတယ္။

ကားလာတာနဲ႕ ဆန္ဂ်ီနီနားႏိုးကို ခ်ီတက္ၾကတယ္။ လမ္းမွာ ကားသမားနဲ႕ မိတ္ဖြဲ႕ရင္း ကားသမားက စကၤာပူအေၾကာင္း ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းေတြ ေမးစမ္းေနေတာ့တယ္။ သူတို႕လံုးလံုး မၾကားဖူးမေရာက္ဖူးတဲ့ အရပ္ေတြဆိုေတာ့ အဆန္းေတြျဖစ္ေနတာ။ လမ္းတေလွ်ာက္ရွဳခင္းေတြက သိပ္ကိုလွပါတယ္။ ျမိဳ႕ေဟာင္းတခ်ိဳ႕ကိုလည္း ျဖတ္သြားရတယ္။ စိတ္ရွိလက္ရွိ ဓါတ္ပံုဆင္းရိုက္ရင္ေတာ့ လိုရင္းကို ေရာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။

ဆန္ဂ်ီနီနားႏိုးက ေတာင္ေပၚေရွးေဟာင္းျမိဳ႕ေလးပါ။ ေမွ်ာ္စင္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိျပီး ယေန႕ထက္ထိ ထိန္းသိမ္းထားတာမို႕ ဗိသုကာပညာကို တဝၾကီးခံစားလို႕ရပါတယ္။ျမိဳ႕အဝင္မွာ ကားက ဆက္သြားလုိ႕မရေတာ့ဘူးဆိုျပီး ထားခဲ့ပါတယ္။ တကယ္က ဟိုတယ္ကို ေရာက္တဲ့လမ္းရွိတယ္ ျမိဳ႕ခံမဟုတ္ေတာ့ ေသခ်ာ မသိတာလား၊ လိုက္မပို႔ခ်င္တာပဲလား တခုုခုပါ။ အဝင္လမ္းကေန ဟိုတယ္တေလွ်ာက္ ေက်ာက္တံုးခင္းလမ္းမွာ ခရီးေဆာင္အိတ္ၾကီးေတြနဲ႕ဆိုေတာ့ ျမင္ေယာင္သာၾကည့္ပါ။ 








ဟိုတယ္က ေစာေနေသးလို႕ ဟိုတယ္မွာ အထုတ္ေတြထားျပီး ျမိဳ႕ကို ပတ္တယ္။ ဟိုတယ္နားမွာ ေရခဲမုန္႕အရင္ဆံုုးဝယ္စားတယ္။ သစ္ရြက္စိမ္းေတြနဲ႕ လွေနတဲ့ နံရံကို အေျပးအလႊား ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကတယ္။အနားက ဘုရားေက်ာင္းလိုလို အေဆာက္အဦးမွာ ဓါတ္ပံုဝင္ရိုက္ၾကတယ္။ ျမိဳ႕ေသးလို႕လား မသိဘူး ဧည့္သည္တအားမ်ားမေနဘူး။ ေနာက္မွ သိတာက အဲ့ဒီအေဆာက္အဦးကေန တက္ၾကည့္ခြင့္ေပးထားတဲ့ ေမွ်ာ္စင္ကို သြားရတယ္ဆိုတာပဲ။








ေမွ်ာ္စင္ကို တက္ၾကည့္ဖို႕ ေအာက္မွာ ပတ္ရွာေနရေသးတယ္။ ေနာက္မွ အေစာက အေဆာက္အဦးကေန တဆင့္ျပန္တက္ရတယ္။ ေမွ်ာ္စင္က အေတာ္ေလးျမင့္သလို ေလလည္း တဟူးဟူးတိုက္ေနတယ္။ အေပၚက ျမင္ရတဲ့ ရွဳခင္း သိပ္လွသလို ရာသီဥတု ေအးလိုက္တာ ေရခဲမွတ္ပဲ။ သိပ္မၾကာခင္ ကင္မရာက ဟန္းသြားတယ္။ ခလုတ္ႏွိပ္လို႕ကို မရေတာ့တာမို႕ စိတ္ပူသြားမိတယ္။ ေအာက္ေရာက္ျပီး အေတာ္ေလးၾကာမွ ကင္မရာ အလုပ္ျပန္လုပ္ပါတယ္။






ေမွ်ာ္စင္ေပၚကေန တေမွ်ာ္တေခၚ ျမင္ရတဲ့ ေတာင္ကုန္းေတြကုိ ၾကည့္လို မဆံုးေပမယ့္ ဗိုက္ဆာတာနဲ႕ ျပန္ဆင္းလာၾကတယ္။ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ထိုင္စားရင္ ၾကာမွာမို႕ ပီဇာမွာျပီး လမ္းေလွ်ာက္ရင္းစားၾကတယ္။ ျမိဳ႕ျပင္ထြက္ျပီး ျမိဳ႕ရိုးနဲ႕ အနားက လမ္းၾကားေလးေတြထဲ ဆင္းၾကည့္ၾကတယ္။ စပ်စ္ခင္းတခုမွာ အဆံုးသတ္သြားတယ္။ သူ႕ေနာက္ဖက္ ဟိုးအေဝးမွာလည္း စပ်စ္ခင္းေတြပဲ။


ေအာက္ကေန ျမိဳ႕ရိုးေပၚကို တက္လာၾကတယ္။ ျမိဳ႕ရိုးတေလွ်ာက္ဝါစိမ္းနီေနတဲ့ သစ္ရြက္ေတြက အေတာ္ေလး လွေနတယ္။ ခရီးသြားဧည့္သည္ေတြ ဓါတ္ပံုရိုက္လို႕ေကာင္းတဲ့ ေနရာေတြေပါ့။ မိုုးနည္းနည္း က်လာတာနဲ႕ ဟိုတယ္ကို ျပန္လာၾကတယ္။ ဟိုတယ္ကျမိဳ႕လည္ေခါင္ ရွဳခင္းေကာင္းတဲ့ ေနရာမို႕ အေပၚကေန ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကျပန္တယ္။

မိုုးလည္းရြာ ေအးလည္းေအးတာမို႕ ဟိုတယ္ခန္းထဲမွာပဲ ေနၾကရတယ္။ အျပင္ထြက္ဖို႕ အခြင့္မသာခဲ့ဘူး။ ဝယ္ထားတဲ့ ေပါင္မုန္႕ရယ္ ဆလာမီနဲ႕ ဝိုင္ဟာ ညစာပဲျဖစ္သြားတယ္။



မနက္စာစားတဲ့ ရွဳခင္းကေတာ့ စိတ္ထဲခုုထိ အျမဲတသသ ျဖစ္ရေစခဲ့တယ္။ ဟိုတယ္ကေန ဆန္ဂ်ီနီနားႏိုးျမိဳ႕ရွဳခင္းဟာ အိပ္မက္ဆန္လြန္းတယ္။ စိမ္းတခ်ီ ဝါတလွည့္ေတာင္ကုုန္းအနိမ့္အျမင့္ေတြၾကားမွာ ေရႊဝါေရာင္ျမိဳ႕ အေဆာက္အဦးေတြကို ႏွင္းျမဴဇာပုုဝါက ျခံဳလႊားထားခဲ့တာ...

ဟိုတယ္ကေန တကၠစီငွားျပီး အနားက ဘူတာရံုကိုသြားၾကမယ္။ က်ေနာ္တို႕ေရာမျမိဳ႕ကို ေရာက္ဖို႕ သိပ္မလိုေတာ့ဘူး.....

30 September 2019

ေတာင္ကုန္းမ်ား၊ ေတာ့စကားနားနဲ႕ ဝိုင္တိုုး



မနက္မိုးလင္းမွ ညကမုန္တိုင္းအေၾကာင္းသိၾကရတယ္။ ဆီယမ္နာျမိဳ႕ထဲက အိမ္တလံုးေခါင္မိုုးေတာင္လန္သြားတယ္ ဆိုပဲ။ ဒါေၾကာင့္မီးေတြျဖတ္ပစ္တာျဖစ္မယ္။ ဝယ္လာတဲ့ ေပါင္မုန္႕နဲ႕ ေကာ္ဖီေသာက္ၾကတယ္။

အခန္းေရွ႕ကေန ႏွစ္ထပ္ထြက္ေနတဲ့ သက္တန္႕ကို ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္း မိုုးတိတ္ဖို႕ ဆုုေတာင္းေနခဲ့ၾကတယ္။

မိုုးစဲျပီဆိုမွ ေတာ့စကားနားကို ၾကည့္မယ္ထလုပ္ၾကေရာ။ ျမိဳ႕ထဲက တိုးေတြမွာ ခရီးသည္ျပည့္ေနခဲ့ျပီ။ တကၠစီကို တေန႕လံုး ငွားျပီးသြားမယ္ဆိုုေတာ့ အိမ္ရွင္က တားတယ္။ ခဏေနေတာ့ ဆက္ထားတဲ့ တိုးတခုက ျပန္ဆက္သြယ္လာတယ္။ ဆီယမ္နာက တိုးမဟုတ္ပဲ ဖီရန္႕ေဇက တိုးကားနဲ႕ လိုက္လို႕ ရတယ္ သူတို႕ခ်ိန္းတဲ့ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ လာေစာင့္ပါ။ ကားနဲ႕လာေခၚမယ္ဆိုတယ္။ ဒါနဲ႕တကၠစီေခၚျပီး ခ်ိန္းတဲ့ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ အဆင္သင့္ေစာင့္ေနလိုက္ၾကတယ္။

ေကာ္ဖီဆိုုင္နားမွာ ကုုိယ္လိုလူ ေနာက္ထပ္ေလးေယာက္ေလာက္ေတြ႕မိတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာ ေပါင္မုန္႕ကားေလးနဲ႕လာၾကိဳတယ္။ တိုးကားအၾကီးကေတာ့ ျမိဳ႕အျပင္က ဓါတ္ဆီဆိုင္မွာ က်ေနာ္တို႕ကို ရပ္ေစာင့္ေနတယ္။ ကားေပၚတက္တာနဲ႕ တိုးဂိုက္က မိတ္ဆက္တယ္။ ကားေပၚမွာ ဝိုင္ဖိုင္ပါတဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီေန႕ ခရီးစဥ္အေၾကာင္းနဲ႕ သူ႕အေၾကာင္းအက်ဥ္း။ ထူးျခားတာက တိုးဂိုက္ဟာ အီတလီေဒသခံမဟုတ္တာပါပဲ။

နာမည္ေက်ာ္ Rolling hills ေတြကို ကားထဲကေန ေငးေနရတယ္။ ကိုယ့္ကားနဲ႕ ကိုယ္သာဆိုလို႕ကေတာ့ ဆင္းျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ေနမိမွာ။ အခုေတာ့ မွန္ထဲကေန စိတ္မေလ်ာ့ပဲ ရိုက္ေနမိေပမယ့္ စိတ္တိုင္းမက်ပါ။







ပထမဆံုးရပ္တာကေတာ့ ဝိုင္စက္ရုံပါ။ ပိုင္ရွင္ရဲ့ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းရယ္ ထုတ္လုပ္ပံုအဆင့္ဆင့္ကို ေသခ်ာရွင္းျပျပီး လိုက္ျပတယ္။ ပိုင္ရွင္က အရပ္အေတာ္ပုုတယ္။ သူစိတ္ဝင္စားတဲ့အရာက ဝိုင္ရယ္ မိန္းမရယ္ဆိုေတာ့ အားလံုးက ဝိုင္းရီၾကတယ္။ ရွင္းျပစရာေတြကုန္ေတာ့ ဝိုင္စမ္းသပ္ခြင့္ေပးတယ္။ ေပါင္မုန္႕ၾကမ္း သံလြင္ဆီနဲ႕ ဝိုင္တခြက္စီဟာ ဧည့္သည္ကိုုယ္စီလက္ထဲမွာ စည္ကားေနျပီေပါ့။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ပို႕ေဆာင္စရိတ္ ကင္းလြတ္ေအာင္ပို႕ေပးတဲ့ ဝန္ေဆာင္မွဳလည္းရွိတယ္။ အရမ္းပို႕ရလြယ္ကူတဲ့ က်ေနာ္တို႕ ျမန္မာျပည္ေတာ့ စာရင္းထဲမပါဘူးေပါ့ေလ။































နာမည္ေက်ာ္ဝိုင္ေတြထြက္တဲ့ မြန္တန္ဆီႏိုျမိဳ႕ကို ဝင္တယ္။ ေတာင္ကုန္းေပၚက ေရွးေဟာင္းသမိုင္းဝင္ျမိဳ႕တျမိဳ႕ပါ။ အေဆာက္အဦးအေဟာင္းေတြရဲ့ ဗိသုုကာလက္ရာ၊ ဟိုတကြက္္ ဒီတကြက္ ေတာင္ကုန္းေတြကိုု ျမင္ရတဲ့ ရွဳခင္းနဲ႕ ဒီျမိဳ႕ကထြက္တဲ့ စပ်စ္ရဲ့ အရသာေၾကာင့္ ဝိုင္ေတြ နာမည္ေက်ာ္ရတာဆိုတာကို ႏွိဳင္းယွဥ္ေလ့လာမိတယ္။









ဝိုင္စက္ရံုကေန ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ ပီယန္ဇာကိုလိုက္ပို႕တယ္။ ပီယန္ဇာက ဒိန္ခဲ နာမည္ေက်ာ္တာမို႕ တိုးဂိုက္သူလိုက္ပုိ႕ျပီး ဝယ္ေပးမယ္။ ေလ်ာ့ေစ်းနဲ႕ရမယ္တဲ့။ ဒိန္ခဲ တတံုးကိုတေယာက္တဝက္ဝယ္လာခဲ့ၾကတယ္။ အိမ္ေရာက္မွ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ဒိန္ခဲကို တေယာက္တတံုးဆီ မဝယ္ခဲ့ရတာကို ေနာင္တရမိ။

ပီယန္ဇာက ပလာဇိုပီကိုလိုမီနီကို ဝင္ၾကည့္ၾကတယ္။ ရိုမီယုုိ ဂ်ဴးလိယက္ (၁၉၆၈) ဇာတ္ကားကို ဒီအေဆာက္အဦးမွာ ရိုက္ယူခဲ့တာပါ။ အေဆာက္အဦးေအာက္နားက ျမင္ရတဲ့ ရွဳခင္းေတြကို ဓါတ္ပံုရိုက္ေနမိတာ အေတာ္ေလးၾကာသြားတယ္။ နားခ်ိန္တနာရီပဲေပးတာမို႕ ေန႕လည္စာစားဖို႕အခ်ိန္မရွိေတာ့။ စုရပ္နားက ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ အေပါ့သြားရင္း ေကာ္ဖီနဲ႕ မုန္႕တခုုဆီပဲ ဆြဲခဲ့ရတယ္။
ပီယန္ဇာကေန ေနာက္တျမိဳ႕ကိုကူးေတာ့ လမ္းမွာ ဂလက္ဒီေရတာ ထဲက မင္းသားေနတဲ့ အိမ္ဆိုတာကို ဂိုက္ကျပတယ္။ ဆိုက္ပရပ္ပင္ေတြကို ျမင္ေတာ့ ဒီဆိုက္ပရပ္ပင္ေတြၾကားမွာ ဓါတ္ပုံရိုက္ၾကမယ္လို႕ ၾကံရြယ္ခဲ့ၾကတာကို ေတြးမိျပန္တယ္။ 






မြန္တီပလူစီယာႏိုး ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ကိုပို႕တယ္။ ဒီျမိဳ႕ကေန ေတာင္ကုန္းေတြေပၚက ေနဝင္ခ်ိန္ကိုၾကည့္ၾကတယ္။ ေတာင္ကုန္းေတြပါရင္ ေနေရာင္ျခည္တန္းေတြမပါ၊ ေနေရာင္ျခည္တန္းေတြပါရင္ ေတာင္ကုန္းေတြမပါနဲ႕ Filter ဆိုတဲ့ အရာေတြ လိုပါတယ္လို႕ အၾကံေပးခဲ့တာကို သတိရမိတယ္။ မြန္တီပလူစီယာႏိုးကေနျမင္ရတဲ့ ရွဳခင္းေတြဟာ အရမ္းကိုလွတယ္။ ေတာင္ကုန္းေတြရဲ့ ထိပ္မွာ စီတန္းျပီး စိမ္းတခ်ီ ဝါတလွည့္ အတန္းစီျမင္ရတဲ့ စပ်စ္စိုက္ခင္းေတြ ဟာ တေမွ်ာ္တေခၚ ေငးခ်င္စရာ..


ေနာက္ဆံုးတခုအျဖစ္ ေျမျပန္႕က ဝိုင္စက္ရံုတခုမွာ ရပ္တယ္။ ရွင္းျပတဲ့ ေနရာရဲ့ ေအာက္က မွန္ခ်ပ္ေတြေအာက္မွာ ဝိုင္စည္ေတြ အထပ္လိုက္။ မီးေတြ ေသခ်ာထြန္းထားတာမို႕ ဝိုင္စည္ေတြၾကားထဲဓါတ္ပံုရိုက္လို႕ လွေနခဲ့တယ္။ သူတို႕ဆုုတံဆိပ္ရတဲ့ ဝိုင္ေတြကို စမ္းသပ္ ေသာက္သံုးခိုင္းျပီး ဝယ္ဖို႕ကိုလည္း တိုက္တြန္းၾကတယ္။

ေမွာင္ျပီဆိုတာနဲ႕ ရိပ္ခနဲ ေပ်ာက္သြားတဲ့ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေတာင္ကုန္းေတြလည္း မျမင္ရေတာ့ဘူး။ အေရးၾကီးတာက ေမွာင္ျပီဆိုတာနဲ႕ အေအးက သိသိသာသာပိုလာတာ။ တိုးကားက ဓါတ္ဆီဆိုင္မွာ ရပ္ေပးျပီး မနက္က ေပါင္မုန္႕ကားေလးနဲ႕ဆီယမ္နာကို ျပန္ပို႕ေပးတယ္။ 

ကားသမားကို စုုရပ္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုုိ႕တည္းတဲ့ အိမ္ကို ပို႕ေပးမယ္ဆို ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ ေမးျပီး သူေတာင္းတဲ့ေစ်းနဲ႕ သေဘာတူ အိမ္ကို ျပန္ပို႕တယ္... အိမ္ေရာက္တာနဲ႕ တေန႕လံုး ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ေတာ့စကားနားကို အိပ္ရာမဝင္ခင္အထိ တေယာက္တခြန္း စားျမံဳ႕ျပန္ေနၾကေသးတာ..