လြန္ေဘာ့ခရီးစဥ္ (၂)

မနက္မိုးလင္းေတာ့ ေကာင္းကင္တခုလံုး ေမွာင္မည္းေနျပီ။ လွိဳင္းေတြ ပုတ္တဲ့အသံကို အေဝးမွာရွိတဲ့ အခန္းကေနေတာင္ အတိုင္းသားၾကားေနရတယ္။ ရင္ဂ်ာနီေတာင္မွာ မိုးေတြသည္းေနခဲ့ျပီ။ ဒီညေတာင္တက္ခရီးစဥ္ မလုပ္ျဖစ္တာ ေကာင္းသြားတယ္။ ေန႕လည္မွာ ဟိုတယ္ေျပာင္းေပးမယ္ဆိုျပီး မိုနီကာက ဖုန္းေခၚလာတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ သိပ္တည္းခ်င္ၾကတဲ့ Qunci Villa ကိုုေရႊ႕တယ္။ တလြဲမျဖစ္ရင္ မေနႏိုင္တဲ့ ခရီးသြားတေယာက္ဆိုေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း လြဲတယ္။ ေတာင္တက္ခရီးဖ်က္တာ ေသခ်ာျပီဆုိေတာ့ Qunci Villa ကိုတည္းဖုုိ႕လုပ္တယ္။ ေစ်းေတြခ်ထားတယ္ဆိုျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ယူလိုက္တာ။ တကယ္က ဇန္နဝါရီနဲ႕ ဒီဇင္ဘာ လမွားျပီးယူခဲ့တာေလ။ ဟိုုတယ္ဧည့္ၾကိဳက ခ်က္ခ်င္းအခန္းလြတ္ရွာေပးျပီး ဒီေန႕ဟိုတယ္ခန္းခေပါက္ေစ်းကို ထပ္ေဆာင္းေပးးလို႕ရပါတယ္ ဆိုျပီး ဝန္ေဆာင္မွဳေပးပါတယ္။ ဧည့္သည္ကို ဘယ္လို ေနခ်င္စိတ္ေပါက္ေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုတာ သင္ၾကားထားျပီးသား။ ဟိုတယ္ေစ်းႏွဳန္းက မ်ားပါတယ္။ ပင္လယ္ ျမင္ရတဲ့ အခန္း တညကို စလံုး ၂၅၀ေလာက္က်တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ေပးတဲ့ ဝန္ေဆာင္မွဳနဲ႕ဆို ေပးေပ်ာ္တယ္။ 

အိတ္ေတြကိုထားခဲ့ျပီး ေန႕လည္စာ စားဖုုိ႕ မိုနီကာတို႕က လိုက္ပို႕ေပးတယ္။  မစားခင္ ရိုုုးရာ အႏွိပ္ခန္းဝင္ၾကမယ္ဆိုျပီး သြားၾကတယ္။ တနာရီ အႏွိပ္ခံၾကတယ္။ အသားေတြနာျပီး က်န္ခဲ့တယ္ အေညာင္းမေျပပါဘူး။ ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ ထမင္းဆိုင္မွာ ေန႕လည္စာစားတယ္။ ဟင္းတပြဲကို ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္စားေလာက္တယ္။ အရသာ စိတ္ထဲသိပ္မေတြ႕လွဘူး။

ဟိုတယ္ကို Taxi နဲ႕ ျပန္လာၾကတယ္။ တည္းရမယ့္ အခန္းကို ခင္ဖို႕သိပ္ေကာင္းတဲ့ ဝန္ထမ္းက လိုက္ပို႕ပါတယ္။ သြားတဲ့လမ္းတေလွ်ာက္ စကားေျပာစေနာက္ျပီး ေခၚသြားတာ ေဝးေဝးေလွ်ာက္ေနရတာကို ေမ့သြားတယ္။ ပံုမွန္ Tip ေပးေလ့မရွိတဲ့ က်ေနာ္တို႕ေတာင္ ေပးမိေစခဲ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ ဝန္ေဆာင္မွဳလဲေနာ္။ Villa က ပင္လယ္ကို တစိတ္တပိုင္းပဲျမင္ရေသးတယ္။ အျပည့္ျမင္ခ်င္ရင္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ဆေလာက္ ေပးရမွာ။ အခန္းထဲမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကတယ္။ ျပီးတာနဲ႕ ေရကူးကန္ကို ဦးတည္တယ္။ ေရကူးဖို႕ အဝတ္အစားလဲေတာ့မွ မေန႕က ေရငုုပ္ေကာင္းတာ ေက်ာတျပင္လံုး ေနေလာင္ျပီး အေရခြံေတြ အခ်ပ္လိုက္ကြာေနတာ သတိထားမိေတာ့တယ္။

ခရီးစဥ္လည္း မရွိေတာ့ ေအးေအးေညာင္းေညာင္း ေရကူးလိုက္ အေအးေသာက္လိုက္ ဓါတ္ပံုရိုက္လိုုက္ပဲ။ ဟိုတယ္မွာ ေရကူးကန္ သံုးကန္ရွိပါတယ္။ ခေလးေရကူးကန္၊ ေဆးလိပ္ေသာက္တဲ့သူေတြအတြက္ သီးသန္႕ကန္၊ ေဆးလိပ္မေသာက္တဲ့သူေတြအတြက္ သီးသန္႕ကန္။ က်ေနာ္တို႕က ေဆးလိပ္မေသာက္တဲ့ကန္မွာ ကူးတယ္။ တခ်ိဳ႕ မသိတာလား သတိမထားမိတာလား ေဆးလိပ္ေသာက္ၾကရင္ ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးေတြက ေသခ်ာရွင္းျပျပီး ေရကူးကန္ ေျပာင္းခိုင္းတာမို႕ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေရစိမ္ေကာင္းလည္းဆိုရင္ ေရစကူးတဲ့အခ်ိန္ကေန ေနဝင္ခ်ိန္အထိ သံုးနာရီေလာက္ ၾကာတယ္။  ေနဝင္ျပီ ေကာင္းကင္မွာ တိမ္ေတာက္တဲ့အခ်ိန္မွ အခန္းကိုျပန္ၾကတယ္။

ညစာကို ဟိုုတယ္မွာပဲ စားမယ္ဆိုုျပီး ဟိုုတယ္ စားေသာက္ဆုုိင္ကို ေရာက္တဲ့အခါ ေတြ႕ရတဲ့ Menu ေၾကာင့္ အံ့အားသင့္ေစခဲ့တယ္။ ျမန္မာမုန္႕ဟင္းခါးဆိုုတာ ရတယ္တဲ့ေလ။ ဘယ္လိုုမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားတာ အေသအခ်ာပဲ။ ဟိုတယ္စားဖိုုမွဴးက ခ်င္းမိုင္ကေန ေျပာင္းလာတာျဖစ္ျပီး ဒီမုန္႕ဟင္းခါးကိုု အထူးတလည္ ထည့္သြင္းသြားခဲ့တာ ဟိုတယ္ရဲ့ Signature dish ေတာင္ျဖစ္ေနခဲ့ျပီလို႕ စားပြဲထိုးေလးက ရွင္းျပတယ္။ မူလထည့္သြင္းခဲ့သူ စားဖိုမွဴးက မရွိေတာ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆက္ခံသူေတြက ဆက္လက္အေမြဆက္ခံထားဆဲ။ စမ္းစားၾကမယ္ဆုုိျပီး မွာလိုက္တယ္။ ပဲနဲ႕ဆန္ေလွာ္မုန္႕နဲ႕ ခ်က္တာမဟုုတ္ေတာ့ အရည္က်ဲက်ဲဟင္းရည္မွာ ငွက္ေပ်ာအူဖတ္ေလးေတြနဲ႕ တမ်ိဳးဆန္းပါတယ္။

ေနာက္ေန႕မနက္မွာ ဟိုတယ္ထပ္ေျပာင္းမယ္။ ပင္လယ္ျပီးေတာ့ ေတာင္ေတြဆီကိုုေပါ့.....