လြန္ေဘာ့ခရီးစဥ္ (၃)

ဟိုတယ္မွာ မနက္စာ စားျပီးတာနဲ႕ Check out လုပ္ျပီး မိုုနီကာတို႕ကို ေစာင့္ၾကတယ္။ သူတို႕ေရာက္တာနဲ႕ ရင္ဂ်ာနီကို ဦးတည္သြားၾကတယ္။ ဒီမနက္ ေကာင္းကင္ျပာနဲ႕ တိမ္ေတြက ရာသီဥတုသာယာေၾကာင္းကို ျပေနၾကျပီ။ ေတာင္ကုန္းထိပ္က ရွဳခင္ေကာင္းတဲ့ ေနရာမွာ ဆင္ဂီဂီကမ္းေျခကို လွမ္းဓါတ္ပံုရိုက္တယ္။ ျပီးတာနဲ႕ လမ္းက သိပ္လွတဲ့ ကမ္းေျခမွာ ခဏရပ္ျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကတယ္။

ေနာက္ထပ္လမ္းမွာပဲ ရင္ဂ်ာနီကိုျမင္ရတဲ့ ယာခင္းထဲဆင္းျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကျပန္တယ္။

ေတာင္ေပၚေရာက္တာနဲ႕ ေကာ္ဖီေသာက္ ခဏနား ေတာင္ေပၚက တိုးဂိုက္ Mr. Nice one နဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ ေရတံခြန္ခရီးကို အဒီးပဲလိုက္လာမွာျဖစ္ျပီး မိုုနီကာကေတာ့ က်န္ေနရစ္မယ္ဆိုေတာ့ မွာစရာရွိတာေတြကို အေယာက္စီတိုင္းမွာတာ အေမက ခေလးေတြကို စိတ္မခ်လို႕မွာေနသလိုမ်ိဳး။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေတာနက္ထဲကို လွိမ့္ဆင္းလာၾကတယ္။ ပိတ္ရက္မို႕ ေဒသခံခရီးသြားေတြက အမ်ားၾကီး။ မွတ္မွတ္ရရ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႕။ အမွတ္မထင္ ကရင္ပုုဆိုးဝတ္လာမိတယ္။ ေရတံခြန္မွာ ေရဆင္းခ်ိဳးရင္ အဝတ္အစား ခြ်တ္ရလြယ္ေအာင္ ပုဆိုုးဝတ္လာတာ။ ေတာင္ေတြတက္လိုက္ဆင္းလိုုက္ ေအးက်ဥ္ေနတဲ့ ေရေတြထဲျဖတ္လိုက္နဲ႕ နာရီဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္မွာ ေရသံကိုသဲ့သဲ့ၾကားရတယ္။ ေရတံခြန္က ႏွစ္ခုျဖစ္ျပီး ပိုျမင့္တဲ့ ေရတံခြန္ဆီ အရင္သြားၾကတယ္။ လူေတြက ၾကပ္ခဲေနတာပါပဲ။ ေရကေအးစိိမ့္ေနတာေၾကာင့္ ခဏပဲ ေရထဲမွာ ေနႏိုင္တယ္။

ပထမျဖတ္ေက်ာ္ လာတဲ့ ေရတံခြန္ဆီ ျပန္ေလွ်ာက္တယ္။ ေရတံခြန္ေနာက္ကေန လမ္းေလွ်ာက္သြားရတာ စိတ္လွဳပ္ရွားစရာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ ေရကေအးလြန္းလို႕ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္မိခဲ့တယ္။

ေရတံခြန္က အျပန္လမ္းမွာ တိုးဂိုက္က ဒတ္ခ်္ေတြေဆာက္ထားတဲ့ ေရသြင္းေျမာင္းကေန ေလွ်ာက္မလား အေမွာင္ထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရဲသလားတဲ့။ လာထား ေလွ်ာက္မယ္ဆိုျပီး သီခ်င္းတေၾကာ္ေၾကာ္နဲ႕  အေမွာင္ထျမွာ ေလွ်ာက္ၾကတယ္။ အဒီးကေတာ့ အေမွာင္ခန္းေတြ ေၾကာက္တတ္တာမို႕ အျပင္ပံုမွန္လမး္ကေနပဲ ေလွ်ာက္လာတယ္။ ေတာင္တက္ေနၾကမဟုတ္ေတာ့ သူ႕အတြက္ ဒီခရီးက အေတာ္ေလး ပင္ပန္းရွာတယ္။ ေရငုပ္ကြ်မ္းက်င္သူက ေတာင္တက္မွာ မရေတာ့ဘူးတဲ့ေလ

ေရတံခြန္ေတြက ျပန္လာတဲ့အခါ ဒီခရီးစဥ္ရဲ့ အဓိကဇာတ္ေဆာင္ Rinjani Lodge မွာတည္းမယ္။ ဟိုတယ္မွာ အထုတ္ေတြခ်ျပီးတဲ့အခါ ေရကူးကန္ထဲဆင္းဖို႕ ျပင္ေနျပီ။ ရင္ဂ်ာနီေတာင္ကိုေနာက္ခံထားျပီး ေရကူးခ်င္တဲ့ အာသီသေျပျပီေလ။ သိပ္မေမွာင္ခင္မွာ ေရကူးကန္က ျပန္တက္လာျပီး ဗိုက္ျဖည့္ရေအာင္ ဟိုတယ္က စားေသာက္ေဆာင္ကိုလာၾကတယ္။ အခုလို ဟိုတယ္ေသးေသးေလးမွာ အစားအေသာက္ အဲ့ဒီေလာက္ ေကာင္းလိမ့္မယ္လို႕ မေမွ်ာ္လင့္ထားတာေၾကာင့္ အံ့အားသင့္ေစခဲ့တယ္။

ေနာက္တေန႕မနက္ က်ေနာ္ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာေတြကို ထပ္သြားဖုိ႕ မနက္အေစာၾကီး လာေခၚမယ္။ ေတာင္ေအာက္ျပန္ဆင္းျပီး ေနာက္ထပ္ေတာင္ေက်ာတခုုကေန သြားရမွာမို႕ မနက္၇နာရီ လာေခၚမယ္လို႕ တိုုးဂိုက္ မွာသြားခဲ့တယ္ေလ...................

လြန္ေဘာ့ခရီးစဥ္ (၂)

မနက္မိုးလင္းေတာ့ ေကာင္းကင္တခုလံုး ေမွာင္မည္းေနျပီ။ လွိဳင္းေတြ ပုတ္တဲ့အသံကို အေဝးမွာရွိတဲ့ အခန္းကေနေတာင္ အတိုင္းသားၾကားေနရတယ္။ ရင္ဂ်ာနီေတာင္မွာ မိုးေတြသည္းေနခဲ့ျပီ။ ဒီညေတာင္တက္ခရီးစဥ္ မလုပ္ျဖစ္တာ ေကာင္းသြားတယ္။ ေန႕လည္မွာ ဟိုတယ္ေျပာင္းေပးမယ္ဆိုျပီး မိုနီကာက ဖုန္းေခၚလာတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ သိပ္တည္းခ်င္ၾကတဲ့ Qunci Villa ကိုုေရႊ႕တယ္။ တလြဲမျဖစ္ရင္ မေနႏိုင္တဲ့ ခရီးသြားတေယာက္ဆိုေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း လြဲတယ္။ ေတာင္တက္ခရီးဖ်က္တာ ေသခ်ာျပီဆုိေတာ့ Qunci Villa ကိုတည္းဖုုိ႕လုပ္တယ္။ ေစ်းေတြခ်ထားတယ္ဆိုျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ယူလိုက္တာ။ တကယ္က ဇန္နဝါရီနဲ႕ ဒီဇင္ဘာ လမွားျပီးယူခဲ့တာေလ။ ဟိုုတယ္ဧည့္ၾကိဳက ခ်က္ခ်င္းအခန္းလြတ္ရွာေပးျပီး ဒီေန႕ဟိုတယ္ခန္းခေပါက္ေစ်းကို ထပ္ေဆာင္းေပးးလို႕ရပါတယ္ ဆိုျပီး ဝန္ေဆာင္မွဳေပးပါတယ္။ ဧည့္သည္ကို ဘယ္လို ေနခ်င္စိတ္ေပါက္ေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုတာ သင္ၾကားထားျပီးသား။ ဟိုတယ္ေစ်းႏွဳန္းက မ်ားပါတယ္။ ပင္လယ္ ျမင္ရတဲ့ အခန္း တညကို စလံုး ၂၅၀ေလာက္က်တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ေပးတဲ့ ဝန္ေဆာင္မွဳနဲ႕ဆို ေပးေပ်ာ္တယ္။ 

အိတ္ေတြကိုထားခဲ့ျပီး ေန႕လည္စာ စားဖုုိ႕ မိုနီကာတို႕က လိုက္ပို႕ေပးတယ္။  မစားခင္ ရိုုုးရာ အႏွိပ္ခန္းဝင္ၾကမယ္ဆိုျပီး သြားၾကတယ္။ တနာရီ အႏွိပ္ခံၾကတယ္။ အသားေတြနာျပီး က်န္ခဲ့တယ္ အေညာင္းမေျပပါဘူး။ ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ ထမင္းဆိုင္မွာ ေန႕လည္စာစားတယ္။ ဟင္းတပြဲကို ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္စားေလာက္တယ္။ အရသာ စိတ္ထဲသိပ္မေတြ႕လွဘူး။

ဟိုတယ္ကို Taxi နဲ႕ ျပန္လာၾကတယ္။ တည္းရမယ့္ အခန္းကို ခင္ဖို႕သိပ္ေကာင္းတဲ့ ဝန္ထမ္းက လိုက္ပို႕ပါတယ္။ သြားတဲ့လမ္းတေလွ်ာက္ စကားေျပာစေနာက္ျပီး ေခၚသြားတာ ေဝးေဝးေလွ်ာက္ေနရတာကို ေမ့သြားတယ္။ ပံုမွန္ Tip ေပးေလ့မရွိတဲ့ က်ေနာ္တို႕ေတာင္ ေပးမိေစခဲ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ ဝန္ေဆာင္မွဳလဲေနာ္။ Villa က ပင္လယ္ကို တစိတ္တပိုင္းပဲျမင္ရေသးတယ္။ အျပည့္ျမင္ခ်င္ရင္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ဆေလာက္ ေပးရမွာ။ အခန္းထဲမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကတယ္။ ျပီးတာနဲ႕ ေရကူးကန္ကို ဦးတည္တယ္။ ေရကူးဖို႕ အဝတ္အစားလဲေတာ့မွ မေန႕က ေရငုုပ္ေကာင္းတာ ေက်ာတျပင္လံုး ေနေလာင္ျပီး အေရခြံေတြ အခ်ပ္လိုက္ကြာေနတာ သတိထားမိေတာ့တယ္။

ခရီးစဥ္လည္း မရွိေတာ့ ေအးေအးေညာင္းေညာင္း ေရကူးလိုက္ အေအးေသာက္လိုက္ ဓါတ္ပံုရိုက္လိုုက္ပဲ။ ဟိုတယ္မွာ ေရကူးကန္ သံုးကန္ရွိပါတယ္။ ခေလးေရကူးကန္၊ ေဆးလိပ္ေသာက္တဲ့သူေတြအတြက္ သီးသန္႕ကန္၊ ေဆးလိပ္မေသာက္တဲ့သူေတြအတြက္ သီးသန္႕ကန္။ က်ေနာ္တို႕က ေဆးလိပ္မေသာက္တဲ့ကန္မွာ ကူးတယ္။ တခ်ိဳ႕ မသိတာလား သတိမထားမိတာလား ေဆးလိပ္ေသာက္ၾကရင္ ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးေတြက ေသခ်ာရွင္းျပျပီး ေရကူးကန္ ေျပာင္းခိုင္းတာမို႕ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေရစိမ္ေကာင္းလည္းဆိုရင္ ေရစကူးတဲ့အခ်ိန္ကေန ေနဝင္ခ်ိန္အထိ သံုးနာရီေလာက္ ၾကာတယ္။  ေနဝင္ျပီ ေကာင္းကင္မွာ တိမ္ေတာက္တဲ့အခ်ိန္မွ အခန္းကိုျပန္ၾကတယ္။

ညစာကို ဟိုုတယ္မွာပဲ စားမယ္ဆိုုျပီး ဟိုုတယ္ စားေသာက္ဆုုိင္ကို ေရာက္တဲ့အခါ ေတြ႕ရတဲ့ Menu ေၾကာင့္ အံ့အားသင့္ေစခဲ့တယ္။ ျမန္မာမုန္႕ဟင္းခါးဆိုုတာ ရတယ္တဲ့ေလ။ ဘယ္လိုုမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားတာ အေသအခ်ာပဲ။ ဟိုတယ္စားဖိုုမွဴးက ခ်င္းမိုင္ကေန ေျပာင္းလာတာျဖစ္ျပီး ဒီမုန္႕ဟင္းခါးကိုု အထူးတလည္ ထည့္သြင္းသြားခဲ့တာ ဟိုတယ္ရဲ့ Signature dish ေတာင္ျဖစ္ေနခဲ့ျပီလို႕ စားပြဲထိုးေလးက ရွင္းျပတယ္။ မူလထည့္သြင္းခဲ့သူ စားဖိုမွဴးက မရွိေတာ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆက္ခံသူေတြက ဆက္လက္အေမြဆက္ခံထားဆဲ။ စမ္းစားၾကမယ္ဆုုိျပီး မွာလိုက္တယ္။ ပဲနဲ႕ဆန္ေလွာ္မုန္႕နဲ႕ ခ်က္တာမဟုုတ္ေတာ့ အရည္က်ဲက်ဲဟင္းရည္မွာ ငွက္ေပ်ာအူဖတ္ေလးေတြနဲ႕ တမ်ိဳးဆန္းပါတယ္။

ေနာက္ေန႕မနက္မွာ ဟိုတယ္ထပ္ေျပာင္းမယ္။ ပင္လယ္ျပီးေတာ့ ေတာင္ေတြဆီကိုုေပါ့.....