အိမ္အျပန္

အေမ……….သားအိမ္ျပန္လာျပီေလ..

ႏွုတ္ခမ္းက တတြတ္တြတ္ ရြတ္ရင္း ခရီးေဆာင္အိတ္ကို တရြတ္တိုက္ဆြဲ။ ဒီအိမ္ျပန္ခရီးကို ျဖစ္ႏုိင္ရင္ အျမန္ဆံုးျဖစ္ေစခ်င္မိတာပါ။

ေမာင္းေနတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံက စိတ္ထဲမွာ အေႏွးဆံုးယာဥ္တစ္ခု ျဖစ္ေနျပန္တယ္။

ေဟာ…ေရာက္ျပီ ႏုိင္ငံတကာေလဆိပ္အသစ္ၾကီးဆီကို။ ျဖတ္စရာ ေက်ာ္စရာေတြကို ခပ္သုတ္သုတ္ျဖတ္တယ္။ က်ေနာ့အိမ္ျပန္ခရီးက ဒီမွာမဆံုးေသးဘူးေလ။ တစ္ေယာက္တစ္လက္၀ိုင္းဆြဲ ေနၾကသူေတြကို ေရွာင္ရင္း အငွားကားတစ္စီးကို အျမန္ငွား။ ေအာင္မဂၤလာ အေ၀းေျပးကြင္းကို ေမာင္းပါ။

ကြ်န္းဆြယ္ လက္မွတ္က်န္ေသးလား။

ထိပ္တန္း….

ေအးခ်စ္ျမိဳင္…..

ေပေလးပင္ ကားေကာ…….

အလယ္ခံုရရ။ ယုတ္စြ မတ္တပ္ပဲလုိက္ရ လိုက္ရ။

ညေန ၅နာရီမွ ေအာင္မဂၤလာ အေ၀းေျပးက ခြာခဲ့ရတယ္။ အိပ္လုိ႕မျဖစ္ေသးဘူး ေမွာ္ဘီေက်ာင္းေလး အလြမ္းေျပ ေငးၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္။ ေရအိုးစင္ အလယ္ဂိတ္ ကားမွတ္တိုင္ေတြကို နားထဲက ၾကားေယာင္ရင္း ေက်ာင္းသားဘ၀ပံုရိပ္ေတြ ျမင္လာျပန္ေရာ။ ခရီးပန္းေနျပီ အိပ္မွေလ။ မ်က္တြင္း ေဟာက္ပက္ဆို အေမစိတ္ပူေနလိမ့္မယ္။

တိုက္ၾကီး ဥကၠံ သံုးဆယ္………..

ျပည္ကို ျမိဳ႕ျပင္ကပဲျဖတ္သြားတယ္။ ခရီးတစ္၀က္က်ိဳးျပီ။

အခုလမ္းကေတာင္တြင္းက မဟုတ္ေတာ့ျပန္ဘူး။ ျမိဳ႕ေရွာင္လမး္သစ္မွာ ဖံုေတြက တလူးလူး။ တံခါးေတြပိတ္ပါ ေအာ္ေနတယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ႏွာေခါင္းစြပ္ေတြ ေ၀ေနပါလား။ တံခါးေတြပိတ္ေတာ့ ေလမ၀င္ အသက္ရွဴမ၀လို႕ တျဗဲျဗဲ ေအာ္ငိုေနတဲ့ ကေလး ငိုသံက ဆက္အိပ္ဖို႕ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့။

သစ္ရာေကာက္ ျဖတ္ေသးလား သတိမထားမိ။ မိေက်ာင္းရဲကို ေရာက္ေတာ့မယ္ တဲ့။

စက္ေလွဆိပ္ကို ေရာက္ျပီ။ ျမဴႏွင္းေတြၾကားထဲက ျမသလြန္ကို မွုန္ျပျပ ဖူးရျပီ။ အိမ္ကို ေရာက္ေတာ့မည္။ ဇက္ေပၚမွာ ေတြ႕ရတဲ့ စက္ရံုက ေဆးရံုကား။ အိုး….တန္ဖိုးရွိလိုက္တာ။ ဦးေရႊလံုး က်ေနာ့ကို အိမ္ျပန္ပို႕ေပးပါ………

အနားနီးေလေလ လူက ေျမာက္ၾကြၾကြ ျဖစ္ခ်င္လာေလ။ မင္းလွ- မလြန္ဆိုင္းဘုတ္ကို ၾကည့္ရင္း လြန္တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က မာရသြန္အေျပးခရီးကို ျမင္ေယာင္မိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရ အခုလည္း ငါတို႕ ကိုယ့္လမ္းခရီးမွာ ကိုယ္စီေျပးေနၾကရျပီ။ ေမာပန္းလို႕ လွမ္းၾကည့္ရင္ေတာင္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ မျမင္ရေအာင္ ေ၀းကြာလုိ႕။

အရင္လို မတ္မတ္ျဖစ္ေနဆဲ ေတာင္ကုန္းထိပ္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ ေဆာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဇရပ္ငယ္ေလး။ ေသာက္ေရအိုးေကာ ရွိပါေသးရဲ့လား။ အဘအုန္းလုပ္ေပးတဲ့ အုန္းမွုတ္ခြက္ေလးက အတိုင္းသား။

ျမင္က်ေတာင္ ေစတီကို ေဘာစကိုင္းပင္ေတြၾကားမွာ ဖူးေတြ႕ရသည္။ ဓမၼိကဆရာေတာ္ကို လွမ္းဦးခ်အျပီးမွာ သံကန္ေတြကို ျမင္ရျပီ။ ဒါ Jetty။ ေဖက ေရသန္႕ကိုေျပာင္းေနျပီဆုိေတာ့ ဒီဖက္အျခမ္းမွာပဲေပါ့။

အမွတ္ ၁ ဂိတ္ကို ျဖတ္ျပီး 800 စေကးဆီကို ခ်ိဳးသြားျပီ။ Topper ေရွ႕က အျဖတ္မွာေတာ့ ေက်ာက္မီးေသြး မွုန္ေတြက လမ္းကို မည္းသည္ထက္ မည္းေအာင္ ျခယ္ထားၾကသည္ေလ။

အိမ္ကို ျမင္ရေတာ့မည္.

စိတ္လွဳပ္ရွားစြာ လည္ပင္းကို ဆန္႕ၾကည့္ေတာ့ ျခံစည္းရိုးကို ျမင္ေနရျပီ။ အိမ္ေရွ႕က သရက္ပင္..အသီးေလးေတြေတာင္တြဲလဲခုိလုိ႕။ kiss me quick ေတြလည္း ေနေရာင္ ေအာက္မွာ အတိုင္းသား ဖူးပြင့္လို႕။ အခန္းေတြနဲ႕ ကပ္လ်က္ေပါက္ေနတဲ့ ဇြန္ပန္းေတြ စၾကၤာပန္းေတြလည္း ရံုလိုက္ကေလးေတြ ငုတ္တုတ္ေစာင့္ေနၾကတယ္။

၀င္၀င္ခ်င္း ညာဖက္က ငွက္ေပ်ာတန္း။ တစ္ခ်က္က်ေနာ္ ရီမိသြားတယ္။ ေမေစ်းသြားမယ္ဆုိတုိင္း က်ေနာ့ကို ေရေလာင္းဖို႕ မွာတတ္ျပီး က်ေနာ္က ေရပိုက္ကို ခ်ထားျပီးရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေနရာေရႊ႕ဖို႕ သတိမရတတ္။ အိပ္ခန္းထဲမွာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း စာအုပ္ဖတ္ရင္း ေရေလာင္းတတ္စျမဲမုိ႕ အျမဲ အဆူခံထိေနၾက။ အခုေကာ အဆူခံထိေတာ့မယ္ေလ။

မာလကာပင္ေတြကလည္း တီးတိုးႏွုတ္ဆက္ၾကတယ္။ သူတို႕ အသီးေတြကို ခူးမယ့္သူလာျပီေလ။ စံပယ္ပန္းေတြ ခူးျပီးသြားျပီပဲ။ ေလးရံုလံုး အဖူးေတြပဲက်န္ေတာ့တယ္ေကာ။

အိမ္ေရွ႕ဆင္၀င္ေအာက္က အသားတံခါးေလးကို ဖြင့္ျပီး ဘဲလ္ကို ခပ္သြက္သြက္ ႏွိပ္ခ်လိုက္တယ္။ လာၾကပါေတာ့ဗ်ိဳးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး။

တံခါး မွန္ေပါက္ကေနေခ်ာင္းၾကည့္တယ္။ ဧည့္ခန္းစားပြဲေပၚမွာ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္ေတြ ျမင္ေနရတယ္။ ဆြမ္းခံၾကြလာမယ့္ ဆရာေတာ္ေတြအတြက္ ထုိင္ခံုမွာ အခင္းေလးေတြ ျမင္ရတယ္။ ဘုရားခန္းက ခန္းဆီး ေလတိုက္လုိ႕လြင့္လာတာလည္း ျမင္ေနရတယ္။ ထမင္းစားခန္းက အုပ္ေဆာင္းေအာက္မွာ ေမခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းပူပူေတြရွိေနမယ္ထင္တယ္။ ေတာက္ေလွ်ာက္ျမင္ေနရတဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္ကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္တယ္ အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မေတြ႕ရဘူး။

အိမ္ေနာက္ထဲက ကန္ဇြန္းခင္းထဲမွာလား။ ခ်ဥ္ေပါင္ရ႔ြက္ေတြ ခူးေနတာလား။ သစ္ခြေတြပြင့္တာကို ေငးေနျပန္ျပီလား။ ေမးခြန္းေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႕ လက္ထဲက အိတ္က ေလးလံလြန္းေနခဲ့ျပီ။

အေမ………သားအိမ္ျပန္လာျပီေလ။

အခုတေလာ က်ေနာ္ စိတ္ကူးထဲကေန အိမ္ကို ျပန္ေနခဲ့တာ အၾကိမ္ေပါင္း တစ္ေထာင္မကေတာ့ဘူး…………..

ေဖေဖာ္၀ါရီ - မတ္

ဖတ္ခဲ့တဲ့စာအုပ္
ပါရဂူ - အမၺပါလီ
ပါရဂူ - သီေပါ၏ မေဟသီ

ဖတ္ေနဆဲ စာအုပ္
ရေ၀ႏြယ္ (အင္းမ) - အခ်စ္ႏွင့္၀ိပႆနာ

ေပ်ာက္သြားေသာစာအုပ္မ်ား
ဂ်ဴး - မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္
ရေ၀ႏြယ္ (အင္းမ) အခ်စ္ႏွင့္ ၀ိပႆနာ

ၾကည့္မိတဲ့ရုပ္ရွင္
Umrao Jaan Ada

(မွတ္ထားခ်င္လုိ႕ပါခင္ဗ်ာ)

ဟင္းလင္းျပင္

အဆံုးလား
အစလား
လာမေမးၾကပါနဲ႕
ခ်ထားတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္ေတာင္
ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိလုိ႕ပါ

ျပင္က်ယ္က်ယ္တစ္ခုမွာပဲ
ေျခေထာက္နဲ႕ ၾကမး္ျပင္
ထိထားသတဲ့လား
သတိမထားမိပါဘူး
ငံု႕ၾကည့္ဖုိ႕ မ်က္စိေပါက္ေတြေတာင္
ေပ်ာက္ေနၾကေလရဲ့

ေျမႊမေၾကာက္ ကင္းမေၾကာက္
ခုေခတ္ခါဆို ကားမေၾကာက္ ရထားမေၾကာက္
တအားေလွ်ာက္ေနခဲ့တာပါပဲ
အားယားေမွာက္ေန႕ေတြလည္း
ရွိခဲ့မေပါ့

Nanoလား
ျပာသိုလား
သိပ္မကြာေလာက္ဘူး
၀ါဆိုေနာက္နား ကပ္ရက္ပဲ

Visa လား
PRလား
ဘာမွ မလိုဘူး
IC ကဒ္ေတြ မစစ္ေဆးနဲ႕

ေမတၱာလား
သစၥာလား
ဇာတ္ထဲမွာပဲ သံုးၾကသတဲ့

ေရွ႕ေရးလား
ေနာက္ေရးလား
လက္ေရး ပါတိတ္
ေစ်းၾကီးတယ္

Globalလား
Mobalလား
အုိပယ္ကားေတာင္
မစီးဖူးဘူး

ခ်ဥ္ခ်ဥ္တူးတူး
မူးလို႕ေနလည္း
ျမင္ရင္ အရူးအမူး
ထူးလုိ႕ေနဆဲ

မၾကားရက္လို႕
နားႏွစ္ဖက္ဆို႕ဖို႕
ပါးႏွစ္ဖက္သို႕အရွာ

ပါးမရွိ
နားမရွိ
ကိုယ္မရွိ
ေခါင္းမရွိ
ဘာမွ မရွိတဲ့
ဟင္းလင္းျပင္က ငါ………………………..