မဲ့ခေလာင္နဲ႕ က်ေနာ္

တကယ္က ေသာၾကာေန႕ အလုပ္ျပီးတာနဲ႕ ခရီးတခု သြားၾကဖို႕ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ စီစဥ္ထားျပီးသား။ ပံုမွန္အလုပ္ျပီးတာနဲ႕ စလံုးျပန္ေနၾကကို ဒီတေခါက္ ေနာက္ထပ္ႏွစ္ရက္တိုးျပီး ခရီးသြားဖို႕အတြက္ ေနခဲ့ျဖစ္တယ္။ လုပ္သလိုမျဖစ္တဲ့ ေလာကၾကီးအေၾကာင္းလည္း သိသားပဲမဟုတ္လား။ ေသာၾကာေန႕ညေန ျပီးရမယ့္အလုပ္ဟာ စေနေန႕အထိ လုုပ္ဖို႔ျဖစ္လာေရာ။ စီစဥ္ထားတာေတြ အားလံုးပ်က္ေရာဆိုပါေတာ့ေလ။ စေနေန႕ညေနသူငယ္ခ်င္းနဲ႕ေတြ႕ေတာ့မွ ေနာက္ေန႕ဘယ္သြားၾကမလဲ ကေနျပန္စၾကတယ္။ ဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္တဲ့ က်ေနာ္က မဲ့ခေလာင္ေစ်းကို ျပျဖစ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းက ရွာျပဳျပီးတဲ့အခါ စိတ္ဝင္စားတယ္ သြားၾကမယ္ကအစ ဒီခရီးဟာျဖစ္လာတယ္။

မနက္အိပ္ရာႏိုး ေရမိုုးခ်ိဳးျပီးတာနဲ႕ ထြက္လာေတာ့ မနက္ခုုႏွစ္နာရီေက်ာ္ပဲရွိေသးတယ္။ Sky Train ေပၚမွာေတာင္ လူသိပ္မၾကပ္ေသးဘူး။ online မွာၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ ဗစ္ထရီမိုုးျႏဴးေမာ့ကေန မီနီဘတ္စ္စီးရမယ္ ဆိုုတယ္။ အဲ့ဒီကိုေရာက္တဲ့အခါ ကားက မေရာက္ေသးဘူး။ ထိုင္ခံုမွာ ခဏေစာင့္ပါဆိုလို႕ အနားက 7/11မွာ မနက္စာ ဝယ္စားရင္းေစာင့္ၾကတယ္။ ကားလာျပီဆိုေတာ့ ကားေပၚတက္ျပီးေစာင့္ၾကျပန္တယ္၊ ကားက ခရီးသည္ေစာင့္ေနတာ မနက္ရွစ္နာရီခြဲေလာက္ရွိျပီ။ ဆယ္္မိနစ္ေလာက္ရွိေတာ့မွ ကားသမားက မဲ့ခေလာင္ကို ဒီကားမေရာက္ဘူးတဲ့။ ဒီကေန ဘယ္ကားမွ မေရာက္ဘူးတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဆိုင္တုုိင္မုုိင္ကားဂိတ္ကို ပို႔ေပးမယ္ အဲ့ဒီကေနမွ မဲ့ခေလာင္ကိုသြားမယ့္ကား ထပ္စီးရမယ္ဆိုတယ္။ 

အဲ...ေပါက္လက္စနဲ႕ေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူး ဆိုုင္တိုင္မိုင္ကို လိုက္သြားတယ္။ ဆိုင္တိုင္မိုင္ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ကိုုးနာရီဆယ္မိနစ္ရွိေနေပါ့။ မဲ့ခေလာင္သြားမယ့္ကားက ၉ နာရီေလးဆယ့္ငါးမိနစ္မွတဲ့ ခရီးက တနာရီပဲၾကာမွာပါဆိုုေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး..

အခ်ိ္န္က်တာနဲ႕ ကားထြက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္က ဘတ္စ္ကားလိုပဲ လမ္းမွာ ခရီးသည္ေစာင့္ေခၚတယ္၊အတင္အခ်လုပ္တယ္၊ တနာရီပဲဆုုိတဲ့ခရီးဟာ ၁၂နာရီခြဲမွ မဲ့ခေလာင္ကားဂိတ္ကို ေရာက္တယ္။ လမ္းမွာတုန္းက ရထားမွီပါ့မလား စိတ္ပူေနတဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ကို ကားသမားအန္တီၾကီးက ရီတယ္။ သူတို႕အတြက္ေတာ့ ရထားမမွီလည္း ဘာအေရးလည္းေပါ့။ ရထားမမွီေတာ့ဘူး  ရထားၾကီးထြက္လို႕ သြားျပီ ...လြဲျပီ....

ေရာက္လက္စနဲ႕ မဲ့ခေလာင္ေစ်းကိုဝင္တယ္။ သံလမ္းဟိုဖက္ဒီဖက္ ေစ်းဗန္းေတြ အျပိဳင္အဆုိင္ထိုုးထြက္ ေရာင္းေနၾကတယ္။ ရထားလာတဲ့အခ်ိန္ အမိုးေတြ ေစ်းဗန္းေတြ ရုုပ္သိမ္းၾကတာဟာ ဒီေစ်းရဲ့ ထူးျခားခ်က္တဲ့။ အခုေတာ့ ဒီထူးျခားခ်က္ကို ၾကည့္ဖို႕ ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႕ အလြဲၾကီးလြဲခဲ့ျပီ။ ေနာက္ရထား လာမယ့္အခ်ိန္က ၂နာရီ မွျဖစ္ျပီး က်ေနာ့ေလယာဥ္ကြင္းခ်ိန္းက ေလးနာရီဆိုေတာ့ ရထားလာတဲ့အထိ ေစာင့္ဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သံလမ္းကိုဆံုးေအာင္ ေလွ်ာက္ျပီးတာနဲ႕ ဘူတာကို ဓါတ္ပံုျပန္ရိုက္ၾကတယ္။

ေန႕လည္ ၁နာရီစြန္းစြန္းမွာ ကားငွားျပန္ၾကမယ္ဆိုျပီး ကားလိုက္ရွာၾကတယ္။ ကားခက ဘတ္၁၅၀၀တဲ့။ အလာတုုန္းက အန္တီကားသမားက သူနဲ႕ ျပန္လိုက္ခဲ့တဲ့။ တကၠစီစီးလို႕ရတဲ့ေနရာမွာ ခ်ေပးမယ္ဆိုျပီး တေယာက္ကို ဘတ္၆၀ပဲေတာင္းပါတယ္။

ေနာက္ထပ္၁နာရီေလာက္စီးျပီးတဲ့အခါ လမ္းေပၚမွာ တကၠစီေတြ ျမင္လာတယ္။ ကားကိုရပ္ေပးျပီး ဒီကေန တကၠစီနဲ႕ သြား ပိုျမန္တယ္တဲ့။ တကယ္ပဲေန႕လည္ ႏွစ္နာရီခြဲမွာ အခန္းကို ျပန္ေရာက္တယ္။ ေန႕လယ္စာစားဖို႕ အခ်ိ္န္မမွီတာနဲ႕ လမ္းမွာ မစားခဲ့ရဘူး။ ဝယ္ထားတဲ့ ဒူးရင္းမင္းဂြတ္ၾကက္ေမာက္သီးေတြစားျပီး ေလဆိပ္ကိုတန္းဆင္းတယ္။ ဘန္ေကာက္လမ္းဟာ နာမည္ေက်ာ္ေအာင္ ကားပိတ္တာမို႕ ခပ္လန္႕လန္႕ပဲ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ နာရီဝက္ပဲ ၾကာတယ္။ ေလးနာရီမထိုးခင္ ေရာက္တာမို႕ Check in ဝင္ျပီးတာနဲ႕ ေလဆိပ္ေကာ္ဖီိဆိုင္မွာ ခဏထိုုင္ၾကတယ္။

မဲ့ခေလာင္ေစ်းနဲ႕ ရထားကို လြဲသြားတဲ့ အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာျဖစ္ၾကရင္း။ ေနာက္တေခါက္ ရထားမွီေအာင္ ျပန္သြားၾကဖို႕ကိုလည္း တခါတည္း သေဘာတူလိုက္ၾကတယ္။ အကယ္၍မ်ား ေစ်းထဲ ရထားျဖတ္ေနတဲ့ ဓါတ္ပံုတက္လာခဲ့ရင္ ဒီတေခါက္ေတာ့ မလြဲေတာ့ဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္လိုက္ၾကဖို႕ပါပဲ......