သဲေျမအတြင္းက
ေရျဖန္းျပီးသကာလ
အခ်ိန္အခါအသင့္မွာ
အေညွာင့္တလူလူထလာတဲ့
ပဲပင္ေပါက္ေတြလို
ပုလင္းထဲက
အတင္းရုန္းကန္ၾကြတဲ့
ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ေတြ
ပုလင္းဖံုးအဖြင့္မွာ
တဆူဆူ တျဖန္းျဖန္းနဲ႕
တခါတခါ ပန္းထြက္တတ္တဲ့
ေလပူစီေပါင္းေတြလို
မိုးဦးက်
ပြင့္ေနျမဲ ေနရာမွာ
တားမရ ဆီးမရ
ငြားငြားစြင့္ပြင့္တတ္တဲ့
မွိုပြင့္ေတြလို
ေျမသားကို
တစတစ ထုိးေဖာက္လုိ႕
မေၾကာက္မရြံ႕
အားရပါးရ ေပၚထြက္လာျမဲ
မွ်စ္စုိ႕ေပါက္ၾကီးေတြလို
လက္ေကာက္ဝတ္က
ရပ္တန္႕မရေအာင္
တဆစ္ဆစ္နဲ႕တိုးေနတဲ့
ေသြးခုန္ႏွုန္းလို
ကိုယ္ မင္းကို အဲ့ဒီလို…..
အတိႆယဝုတၱိေတြ သိပ္မ်ားတယ္ထင္ရင္ ဖတ္ျပီးတာနဲ႕ ေမ့ပစ္ဖို႔ပါပဲ…..
09 September 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment