လက္ဖက္ရည္၀ုိင္းကေလး စိုစိုေျပ

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ အခုေနမ်ား ထဖြင့္မိရင္ စိုစိုေျပေျပ လက္ဖက္ရည္ဝိုင္းကေလးတစ္ခု အရမ္းကို ျဖစ္ေစခ်င္မိတယ္။ ဒီေန႕ သို႕မဟုတ္ မနက္ျဖန္ေတာ့ ဖြင့္မယ္စိတ္ကူးတယ္။ ကဲ လာအားေပးၾကမယ္ဟုတ္….

က်ေနာ့လက္ဖက္ရည္ဆုိင္က ၀န္ထမ္းေတြက ဒီလိုဗ်

၁။ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေကာင္းတဲ့ က်ေနာ့ရဲ့ ေကာ္ဖီစက္ကေလးက အေဖ်ာ္ဆရာ
ျပတင္းေပါက္ပိုင္ရွင္ ကိုေမာင္ေလးလင္းဒီပ (ေရေႏြးမ်ားျပန္ျပီ သၾကားနည္းျပန္ျပီ)
၂။ လူမွုဆက္ဆံေရး အရမ္းအဆင္ေျပလို႕ ၾကီးၾကပ္ေရးမွဴးအျဖစ္
ကိုဇင္ေယာ္ (ေကာင္မေလးေတြဆို အလကား)
၃။ ဗလေကာင္းေကာင္း စားပဲြထိုးေလးႏွစ္ေယာက္က
မေ၀ေလးနဲ႕ ေမာင္မ်ိဳး (သိပ္သြက္လက္မယ့္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေတြ)
၄။ အေၾကာ္ဆရာကိုကိုကင္း တျဖစ္လည္း
ၾကာဇံေၾကာ္ အရမ္းေၾကာ္တတ္တဲ့ ကိုဗီလိန္ (ေခါင္းၾကီးေစာင္းေစာင္း ျပီးေၾကာ္ေနမွာ)
၅။ ငါးၾကင္းတပိႆာလက္၀ယ္ရွိလုိ႕ မုန္႕ဟင္းခါးဆရာခန္႕လိုက္ရတဲ့
ကိုခေရာင္း (သူ႕ဗိုက္ထဲထည့္တာ ပိုမ်ားမယ္)
၆။အရမ္းအားနာတတ္တဲ့ အလုပ္ကို ေသခ်ာလုပ္တတ္တဲ့
ေငြကိုင္ မေရႊျပည္သူ (ပိုက္ဆံမတြမ္ေလာက္ဘူးထင္ရတာပါပဲ)
၇။ ပန္းကန္ကို ေျပာင္စင္ေအာင္ေဆးမယ့္သူအျဖစ္
က်ေနာ္ေမာင္ရြာသား (အထက္ကအလုပ္ေတြ ဘာမွမလုပ္တတ္လုိ႕)
၈။ စည္းရံုးေရးသိပ္ေကာင္းေတာ့ မိတ္ေခၚဖို႕ ဧည့္ၾကိဳေလးက
စီလုပ္ကေလးေမာင္္ဂ်ဴလုိင္ (သနဲ႕တေတာ့ မကြဲဘူးေနာ္ ဂရုစိုက္ ေတာက္တြားပါ ေတာက္တြားပါနဲ႕ေအာ္ေနမွာ)
၉။ စာရင္းေတြတြက္ဖို႕ HP ဘရန္း ကြန္ျပဴတာေတြကို ထိန္းေက်ာင္းရန္
ကိုၾကီး၀ီ (စက္ေတြထိုင္ၾကည့္ေနျပီး တစ္ခ်ိန္လံုး မအားဘူးေျပာေနတာပါပဲ။ ဘီယာဆိုလာခဲ့တဲ့)
၁၀။ ဆုိင္ရွင္ကေတာ့ အလုပ္ေျပာင္းမယ္လို႕ ၾကံစည္ေနတဲ့
ကိုရုပ္ဆုိးၾကီးပါပဲ (ဗိုက္ၾကီးကပူေတာ့ ခန္႕ခန္႕ထည္ထည္ေပါ့)
တို႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။

မနက္ခင္း စားပြဲခင္းျပီဆုိကတည္း ပထမဆံုးေရာက္ေနမွာ က ဆရာမေမျငိမ္း။ သူက ျမသီလာထဲက ဆုိင္ေလးနဲ႕တူတယ္ဟဲ့ ဆုိျပီး လာလာေသာက္တတ္တယ္။ ျပီးရင္ မျပန္ေတာ့ဘူးေလ။ ေရေႏြးအိုးေတြ တစ္အား ခ်ေပးရေတာ့တာပါပဲ။

သိပ္မၾကာခင္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း မုိင္တုိင္ေတြမွတ္ရင္း ေရာက္လာမယ့္ အမေက။ သူကေတာ့ သူ႕ရဲ့ သယ္ရင္း ဘေလာ္ဂါမဟုတ္ေလတဲ့ အစ္ကိုျငိမ္းေဇဦးနဲ႕ စကားတေျပာေျပာ။ အစ္ကိုျငိမ္းေဇဦးလာတုိင္း သူမွာတတ္တာက ခ်ဥ္စပ္တစ္ပဲြ ျပီးေတာ့မွ မရစ္နဲ႕ေနာ္ဆိုတာက ေနာက္တစ္ပိုင္းေပါ့။ တခါတေလလည္း အမေကက စမူဆာေတြ ၀င္ေၾကာ္သြားေပးတတ္ေလရဲ့။

တုိ႕ကေတာ့ ၀က္သားမွ ၀က္သားပါပဲဆိုျပီး လည္ပင္းအစ္အစ္ေလးနဲ႕ ခ်စ္စရာ အမမံု႕ခ်ိဳသြင္းကလည္း ၀က္သားေကာက္ညွင္းထုတ္စားဖုိ႕ ဆုိျပီး ကိုေက်ာ္၀ဏၰကို ဂ်ီက်ျပီး ေရာက္ေရာက္လာတတ္ပါေသးတယ္။ ၾကက္ဥထမင္းေၾကာ္ေတာ့ မေက်ာ္ခုိင္းမိဖို႕ ဆုိင္က လူေတြကို သတိေပးထားရတယ္။

တရားေတြနာျပီးရင္ ပံုျပင္ေတြ အသစ္အသစ္ထြင္္တတ္တဲ့ က်ေနာ့္အေဒၚအယ္ဇီ။ သူလာတာကေတာ့ ရိုးအြန္ေတြ ေ၀ဖို႕။ က်ေနာ့ဦးေလးကေတာ့ တခါတရံေပါ့။ ဟင္းအမယ္ေတြ သားေရက်ေလာက္ေအာင္ ေျပာတတ္ပင္မယ့္ ခ်က္တတ္မယ္ေတာ့မထင္။

ေပါက္တတ္ကရ အေတြ႕အၾကံဳေတြကို ခ်ျပဖို႕ ပုဆိုးကြင္းသိုင္းျပီးလိုက္ရွာေနတတ္တဲ့ ကိုလူထြင္းၾကီးကလည္း ရွာလို႕ေတြ႕ျပီဆုိ ဆုိင္ကုိ အေျပးအလႊား။

ဘန္နာေတြ ဘယ္လို ေျပာင္းရမယ္ ေကာ္ပီရိုက္က အဲ့လိုပါဆိုျပီး အေသအခ်ာရွင္းတတ္တဲ့ ဟုိေန႕ကေတာင္ တစ္ေယာက္တည္း ထုိင္ေသာက္ျပီး တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ေနတဲ့ အမပန္ဒိုရာကလည္း လာျပီးရင္ မျပန္ေတာ့။ ကင္မရာကလည္းလြယ္လုိ႕။

သားသားေလးကေလ ျပီးေတာ့ ေလာ့ဂ်စ္ကဘယ္လို ဆိုျပီး အားလံုးကို ဖြဲ႕ဖြဲ႕ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေျပာမယ္ဆုိျပီး ေစာင့္ေနတဲ့ အမတန္ခူးကလည္း ဆိုင္ေထာင့္ကေန လာသမွ်လူကိုေမွ်ာ္လုိ႕။

အိမ္ေရာင္းအိမ္၀ယ္ လမ္းညႊန္ တီတီဆြိကလည္း မတန္ခူးနဲ႕တခါတေလ ပါလာတတ္ပါတယ္။

ဂ်ပန္ခရီးစဥ္ေတြ အေၾကာင္း အစားအစာေတြ ျပင္ဆင္ပံုေတြ ေျပာျပဖို႕ အဆင္သင့္ေစာင့္ေနတတ္တဲ့ မၾကီး၀ါနဲ႕ အမျမတ္ႏိုး။ သြားက်န္းမာေရးအတြက္ ဦးဥာဏ္လည္း ရံဖန္ရံခါ ပညာေပးကြင္းဆင္းတတ္ပါတယ္။

တူးတူးသီခ်င္းေတြ(အခုပဲ တရားခံက၀န္ခံသြားပါတယ္ သူၾကိဳက္တာ ကိုငွက္ပါတဲ့) ဖြင့္ေပးပါဦးဆိုျပီး အျမဲေတာင္းဆိုတတ္တာက အမသုႏွင္းဆီ။ တခ်က္တခ်က္ေတာ့ အိုးေလးလွဳပ္ပါဦး လုပ္ခိုင္းတတ္ေသးတာကလား။

ဘေလာ့ရြာမွာေလ ေနတုန္းကေပါ့ဆုိျပီး သူဘယ္ကေန ဘယ္လို ေရာက္လာတယ္။ ဘယ္သူေတြနဲ႕ေတြဆံုရင္းနီးခဲ့တယ္ဆိုတာကို မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ ေဖာက္သည္ခ်တတ္တာက အမမီယာ။ ဒါေတာင္မကုန္ေသးဘူးတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲေတြလာအံုးမယ္ဆုိပဲ။

ကဗ်ာကဘယ္လို နမိတ္ပံုေတြ ဘယ္သို႕ အစခ်ီ ေဆြးေႏြးေလတဲ့ ကဗ်ာ၀ိုင္းေခါင္းေဆာင္က အစ္ကိုေအာင္သာငယ္။ ျပီးေတာ့ ေဘးဘက္ကပ္ရပ္ဆီမွာက ကိုမိုးျမင့္တိမ္၊ ကိုလြယ္ပန္၊ မမယ္ကိုး၊ ကိုအိပ္မက္ရွင္၊ ကိုေကာင္းကင္ကို၊ မမသီရိ၊ ႏွင္းနဲ႕မာယာ တုိ႕လည္း တန္းစီလုိ႕။ အဲ့အခ်ိန္ဆို က်ေနာ့အေဖ်ာ္ဆရာကလည္း အဲ့ဒီဖက္ကို ေငးလို႕။

ဘုရားစင္ေအာက္မွာ ထိုင္ျပီး တရားေဆြးေႏြးဖို႕အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ ကိုေအာင္ဦးတုိ႕ ကိုသုခတုိ႕လည္းေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။

အရွစ္ေရကိုယ့္ေၾကာင့္ဆိုျပီး သီခ်င္းဆိုဟန္နဲ႕ ကိုေတာင္ငူအျပင္ ရခိုင္မုန္႕တီပူပူေလးဆိုျပီး ကိုပုလုေကြးကလည္း ၀င္ ၀င္လာတတ္ေသးတယ္။

ပါးေလးမေဖာင္းေတာ့လုိ႕ ေျခသလံုးေတြမလွေတာ့လုိ႕ ဆိုတဲ့ အမခင္ဦးေမကလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္မွသာ လာႏိုင္တယ္။ အမလက္မလည္ဘူးတဲ့ သူ႕ဆိုင္ကလည္း အရမ္းေရာင္းေကာင္းတယ္ေလ။ ဘေလာ့အစံုသုတ္ဆိုင္တဲ့။

ေမာင့္ကို ေခၚျပီး ဆိုင္ကို ဓါတ္ပံုလွလွေလးရိုက္ေပးဦးမယ္ေနာ္ဆိုျပီး မေပၚလာေတာ့တဲ့ မမံု႕လံုးကိုလည္းေမွ်ာ္ရတာေမာလွပါျပီ။ တိတ္တိတ္ေလး ဆုိင္ေနာက္ေဖးကေန လက္ဖက္ရည္ေသာက္ျပီး ျပန္သြားတာပဲလုိ႕သူက ေျပာေနက်။ ဘယ္လိုလုပ္သိမလဲဗ်ာ ဆုိင္ေနာက္က ေရာက္လာတာကိုး။

ပံုတူပန္းခ်ီေတြကို ဆြဲေပးမယ္ေနာ္ တစ္ေယာက္တစ္ဆယ္ဆိုျပီး စီးပြားရွာေကာင္းတဲ့ မနန္းညီ၊ မ်က္မွန္ေလးပင့္ပင့္ျပီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေတြသြားတတ္တဲ့ မေၾကးမံု တုိ႕လည္း ေဖာက္သည္ေတြပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ကခရီးေ၀းက လာရတာမုိ႕ ကားၾကပ္တဲ့ရက္ မီးပ်က္တဲ့ရက္ဆို ဆိုင္ကို မလာႏုိင္ၾကဘူးတဲ့။

စာေမးပြဲရက္မုိ႕ ေပါခ်က္ေတြနဲ႕မုိ႕ ဒီရက္ပိုင္းပ်က္ကြက္မယ္ ဆိုျပီး ခြင့္တိုင္သြားတာက မရႊန္းမီ။ ေပါင္မုန္႕ေတြ ကုန္ကုန္သြားတာသူ႕ေၾကာင့္ပါ။ ေနာက္ထပ္ခြင့္တိုင္တာက ကိုကလူသစ္ သမီးေလးကူထိန္းရမွာမုိ႕။ လာမယ္ၾကာမယ္ေျပာတာပါပဲ။

အခ်စ္အေၾကာင္းေတြ သင္ေပးဦးမယ္ဆုိတဲ့ ကိုဖိုးသၾကၤန္ဆီမွာလည္း အခ်စ္နိသရည္းေတြ ဆည္းပူးသူေတြေၾကာင့္ ဆုိင္မွာလူစည္ေစတာေပါ့။

အစ္ကို မံုရြာ၀က္အူေခ်ာင္းစားခ်င္တယ္လို႕ ဂ်ီက်တတ္တဲ့ ကိုေတာ္ကီတစ္ေယာက္ကလည္းရွိေသးတယ္။ အခုေတာ့ ထပ္တရာနဲ႕ ႏွစ္သိမ့္ထားရတယ္ သူ႕ကို။

ဟယ္…လူေတြအမ်ားၾကီးပါလား ဒီသီခ်င္းေလး ဒီစာအုပ္ေလး တတ္ႏုိင္ရင္ ရွာေပးပါလားဆုိျပီး အကူအညီေတာင္းတတ္တာက မရီတာ(မေအးျမတ္ျမတ္ကို)။ ရသြားျပီဆုိရင္ေတာ့ ေက်းဇူးေနာ္ဆိုျပီး ေနာက္တစ္ေခါက္ အသစ္ရွာခိုင္းဖုိ႕ ေရာက္ေရာက္လာစျမဲ။

ကဗ်ာေတြစာေတြတင္မကပဲ ဓါတ္ပံုဆရာ၀ိုင္းကလည္း စည္သဗ်။ ကိုေမာင္လွအျပင္ ကိုညီမင္းစံ ကိုညီလင္းသစ္ တုိ႕နဲ႕ တိုးမေပါက္ေပါ့ဗ်ာ။ ကိုညီလင္းဆက္ကလည္း ခရီးရက္ရွည္မထြက္ျဖစ္ရင္ ေပါက္ေပါက္လာတတ္ေသးတာကိုး။

ကိုဖိုးဂ်ယ္၊ ခရာတြန္၊ ကိုျဖိဳးေမာ္၊ ကိုေကေမာင္ျငိမ္း၊ကိုသီဟသစ္၊ မၾကည္ျဖဴပိုင္၊ မမိုးျပာ၊ မမုိးခါးတုိ႕၀ိုင္းကလည္း ပြစိပြစိ။ ျငင္းၾကခုန္ၾက လူငယ္သဘာ၀နဲ႕ ဆူလုိ႕ညံလုိ႕။ အေၾကာ္ဆရာ့ ပရိတ္သတ္ေတြဆုိပါေတာ့။

ဆုိင္ကို ဒီေဂ်လာပြတ္ေပးမယ္ဆုိတဲ့ ကမၻာေက်ာ္ ကိုကိုဖား ဒီေဂ်ဖားကလည္း လာမယ္ေျပာျပီးကာမွ ဒီရက္ပိုင္း ဘြတ္ကင္ေတြျပည့္သြားလို႕ မအားပါတဲ့။

ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းသည္ က်န္းမာေရးကိုထိခုိက္ႏုိင္ပါသည္ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ကို လုိက္လိုက္ျပတတ္တဲ့ ကိုေနညိဳရင့္ကလည္း ညေနေလးငါးနာရီဆို ေဆးလိပ္ဗန္းေလးနဲ႕လာတတ္ေသးတယ္။

ကုလားအစားအစာလာလာေမးတတ္တဲ့ ပခုကၠဴက ကိုေအာင္ျဖိဳးကလည္း ဒီရက္ပိုင္း ဆိုင္သစ္ေတြ႕သြားတယ္ထင္ပါရဲ့။ ေပ်ာက္ခ်က္သားကိုေကာင္းလုိ႕။

ဆိုင္မွာ ရံုးပိတ္ရက္ ညေန ပါတီေလးမ်ားလုပ္လို႕ရမလား လာလာေမးတတ္တဲ့ အမပန္းခရမ္းျပာ။

ဒီဆိုင္ေရာက္ရင္ တမာေျမအလြမ္းေျပတယ္ဆိုျပီး တမာပင္ေအာက္အျမဲထုိင္တတ္တဲ့ ေဖါက္သည္က အမၾကီးပါခ်ဴး။ မႏၱေလးအေၾကာင္းလား ဘာသိခ်င္လည္းဆိုတဲ့ မႏၱလာေျမက အမေမနဲ႕ မယု၀ရီတုိ႕လည္း လာျမဲလာလ်က္။

၀ိုင္းေပါက္ေစ့ကို လုိက္စကားေျပာႏုိင္တဲ့ သူကေတာ့ အထူးဧည့္သည္ေတာ္ အမဆင္ဒန္လာ။ အိမ္ဦးနတ္က်န္းမာေရးေကာင္းမေကာင္းကို အမရဲ့ အလည္အပတ္နဲ႕ ဆက္စပ္ၾကည့္လို႕ရသတဲ့။ အခုသူေလာေလာဆယ္ေခ်ထားတဲ့ ယၾတာက ဒီလက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကို လံုး၀ေျခမခ်ရဆုိပဲ။

ဆုိင္ရဲ့ ေၾကာ္ျငာကို လစဥ္ အင္တာဗ်ဴးေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႕ထည့္ေပးတာကေတာ့ အမတူးတူးသာနဲ႕ မဆုမြန္တုိ႕ပါပဲ။ သူတို႕အျပင္မုန္႕ေတြစားျပီးတိုင္း အေသအခ်ာဓါတ္ပံုရိုက္ျပီး ေ၀မွ်ေပးတတ္တဲ့ ကိုျဖိဳးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရမွာပါပဲ။

ကင္မရာၾကီးၾကီးနဲ႕ အေသအခ်ာလာရိုက္ေပးမယ္ဆုိျပီး ကင္မရာသြားရွာေနတဲ့ အမခင္မင္းေဇာ္။ ျပန္လာမယ္ေနာ္တဲ့ အခုေတာ့ ကိုပီေအအတြက္ ဟင္းခ်က္လိုက္ဦးမယ္တဲ့။

ဆုိင္ကေလးစည္တယ္ဆုိျပီး လမ္းေပၚက ျဖတ္သြားရင္း ေငးေငးသြားတတ္တဲ့ သူသံုးေယာက္ရွိပါေသးတယ္။ မေမရီ၊ ကိုေနလင္း နဲ႕ ဂေရ႕စ္တို႕ပါတဲ့။ အားမရတဲ့အခါမ်ားၾကေတာ့ ဆုိင္ထဲကို ၀င္၀င္လာျပီးေဆြးေႏြးသြားၾကပါေသးတယ္။

ဆိုင္ေလးကေတာ့ စည္လုိ႕။ အဲ့လိုမ်ိဳးေန႕တိုင္းေလး ျဖစ္ခ်င္မိတယ္။

ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးလိုစိတ္နဲ႕ ေမာင္မ်ိဳး တက္ဂ္တဲ့ ပို႕စ္ေလးကို အခုလုိေလးေရးခဲ့မိတယ္။ လြန္တာရွိရင္ ၀ႏၵာမိပါ။ အာလံုးကိုေတြ႕ခ်င္မိတာ တကယ့္စိတ္ရင္းပါ။ ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေပါ့ေလ…..

က်ေနာ္ဆက္တက္ဂ္ခ်င္တဲ့သူေတြက
ကိုေမာင္ေလးလင္းဒီပ
မေရႊျပည္သူ